Township visit

Gone
Buried
Covered by the dust of defeat-
Or so the conquerors believed
But here is nothing that can
Be hidden from the mind
Nothing that memory cannot

Reach or touch or call back

Don Mattera, 1987

Kaapstad vandaag … een stad van de regenboog natie, een wereldstad waar miljoenen mensen werken, wonen en vakantie vieren. Een stad waar de geschreven geschiedenis terug gaat tot 1486 toen Bartolomeu Dias het voor het eerst noemde maar in 1652 pas werkelijk ontstond en uitgroeide tot bijna 4 miljoen mensen anno nu. Bezetting door Hollanders en de Engelsen en de jaren van Apartheid vormden deze stad en haar bevolking. Ik vind dat je daar best iets over mag weten als je hier woont.

Een goed begin is een bezoek aan District six en een stop bij het gelijknamige museum. Hier is heel veel verzameld over de periode van 1948 tot 1990, de tijd die wij allen kennen als “Apartheid”.

Prachtig - in het beeld van de stad ontdekken - past ook een bezoek aan een Township. Iets wat bij mij al heel lang op het lijstje stond. Maar Jan en Floris hebben zo hun eigen ideeën over per bus een bezoek brengen aan de ellende en armoede van zovelen binnen de zwarte en kleurlingen bevolking.

Township “Langa” wat in het Xhosa ‘zon’ betekent werd al ver voor de Apartheid ontwikkeld (in 1927). Het is de oudste leefgemeenschap van Kaapstad welke speciaal ontwikkeld werd voor de zwarte bevolking. Het grote deel van de inwoners hier zijn afstammelingen van de Xhosa stam.
Het werd een bijzondere ontmoeting met een totaal andere wereld dan de onze…iets waar je misschien al wel eens over gehoord hebt. Of wellicht op tv gezien…maar ik zeg je: loop er eens rond …met een gids welteverstaan.
Bezoek er een shebeen waar vrouwen Sorghum bier brouwen en waar je het tussen 65 en 80% hoge alcohol bier ook mag proeven. Mmmm ik houd sowieso al niet van bier en dit smaakte er voor mijn gevoel wel naar…gatver dus!
Loop zo’n steegje in en gebruik al je zintuigen en bedenk je hoe zouden wij hier overleven….?
Na de Shebeen steken we de mainroad over naar …ja hoe zal ik het noemen…een plek waar ze vlees braden…Schrik niet het was een stapel pallets en een vracht hout waar zo’n 10 schapenkoppen op lagen. Met huid en haar worden ze zwart gebrand en dan mooi schoon geschraapt zodat er mals vlees te voorschijnkomt?! Een oor om beter te horen…een oog om beter te zien…een tong om sneller te praten …ik vraag me af hoe je het weg krijgt en of het helpt?

Je ziet een pad met aan beide zijden zeecontainers, niet dat er ooit iets vervoerd mee gaat worden want er zijn ramen in gemaakt, kan me nu niet meer herinneren met hoeveel mensen ze in zo’n container leven…De zomers bloedheet, de winters ijskoud… Een troosteloze aanblik.
We rijden langs het busstation waar taxibusjes keurig geparkeerd staan en aangegeven wordt naar welk stadsdeel of plaats buiten Kaapstad ze gaan, de markt is links en rechts van de weg. Bergjes met gebruikte kleding vinden hier voor een paar rand een nieuwe eigenaar. Gebruiksvoorwerpen maar ook afgedankte huisraad…prachtig mooi gelastte ijzeren hekwerken, je kunt het zo gek niet bedenken en het is er. Er volgt een stuk waar het vlees uitgestald ligt en de vliegen zich in de zevende hemel wanen.

En ik bedenk dat ik heel even een vlieg ben die hier rondkijkt, die straks terug gaat naar haar luxe leventje, …een huis voor mijn eigen gezin, een fatsoenlijke watervoorziening in de keuken en badkamer en een slaapkamer heb met een bed, een ruimte die ik niet met 3 families hoef te delen. En dan wil ik nog niet eens denken aan hoe onveilig het in een Township is voor jonge meisjes en vrouwen.

Na Langa gezien te hebben gaan we naar Gugulethu wat ‘Our Pride’ betekend. Een Township wat ook wel bekend staat om zijn criminaliteit. Wij gaan er lunchen en ik tel mijn zegeningen. De mensen zijn er vriendelijk, ach ‘business is business’ niet waar.
Mzoli’s is de plaats om je honger te stillen en ik denk dat we er hongerig uitzagen….wow zeg ik heb nog nooit zoveel vlees op de tafel gezien…wat chakalaka salade (heel erg spicy!) en mieliepap. De schalen met kip, worst en lamsvlees komen bij naast gelegen slagerij vandaan en worden achter de slagerij op de braai gegrild.

Bij de buren zit je dan in een eenvoudige setting aan grote tafels met plastic kleden waarop de namen prijken van een sterke drank…Het grote beeldscherm toont dansende mensen en een modern dreunende muziek. De mensen die er komen zien er allemaal verzorgd uit…haar prachtig gedaan, uitgaans kleding …alles om bij het uitgaan goed voor de dag te komen. De sfeer is er gezellig en als eenmaal de vingers vies zijn lukt eten met de handen ook redelijk goed. Weer wat geleerd zullen we maar zeggen.

Onze volgende stop staat in zo’n contrast met deze wereld dat de paar kilometer die we afleggen wel een wereldreis lijken. Camps Bay, de plek met de vele restaurants, de boulevard, de mooie bolides, het vol gepakte strand en paraderende mannen en vrouwen. Ik dacht overigens dat de Speedo al een paar jaar not done was. Of misschien Retro?!  Een cocktail is hier wel op zijn plaats om de tijdsprong te maken van niks naar alles…

Ik kan er nog altijd niet over uit, heb mijn gedachten nog eens laten gaan over wat de gids vertelde. Dat de mensen van een Township zelf de bouw van de huizen boycotten door te stelen, waardoor ze nu in huizen leven die niet eens af zijn…Ga ik dat ooit begrijpen?
Ik ben blij te weten hoe het er is, de ‘struggle of life’ is me duidelijk…de redenen om de vooruitgang te dwarsbomen zijn me vreemd....misschien ga ik nog eens kijken. Sommige dingen in het leven leer en begrijp je nu eenmaal beter door herhaling…
Zin om met me mee te gaan?

Omhul me met woorden... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid