Adriaan van Dis

Denk dat ik hem bedanken moet voor zijn kijk op taal en mooie woorden in het Afrikaans.
Voor het opnieuw openen van mijn ogen en oren, voor prachtige klanken en zinnen met het Zuid-Afrikaans van lang geleden. Van de zuiverheid van de woorden, met een klank van het Hollands maar met betekenissen veel mooier en dieper.
Ik bedank hem voor het opnieuw gaan lezen van de gedichten van Ingrid Jonker (voor haar verhaal zie de film Black Butterfly met Carice van Houten en Rutger Hauer).
Via Ingrid Jonker kom ik bij namen van voor mij onbekende dichters. Mijn ogen volgen de woorden die de gedichten van Herman Gorter vormen en die zo eenvoudig met zijn woorden beelden kan vormen in mijn hoofd.

Een dag lang verdwaal ik in teksten en liedjes, voel ik de warmte en liefde zoals zij die voelden…laat me raken door wat anderen mij willen laten zien, horen en voelen.
Zo bijzonder dat de gewone dingen je kunnen inspireren tot prachtige teksten. En jaren later anderen nog altijd kunnen beroeren, u heeft gelijk Meneer van Dis we moeten absoluut meer poëzie lezen in het algemeen en in het bijzonder die in de Afrikaanse taal.

Ik beland op de blog van Riëtte Roos waar ik een prachtige tekst vind van Amanda Strydom en tranen voel opwellen als zij dit lied met zoveel warmte zingt.
En nou verlang ik naar het ‘verstaan’ van deze prachtige taal, niet alleen horen en begrijpen maar het voelen van de klank…het rollen van de woorden in je mond en dan vraag ik jou…En kyk hoe lyk ik nou? (kijk hoe het mij vergaat, hoe ik geworden ben…)

Hier vind je de muziek echt zo mooi….

Ek loop die pad al lank, my lam
so kaalvoet deur die kou
van doeriekant se doringveld
en kyk hoe lyk ek nou
Ek loop die pad so sonder hoed
deur son en wind en grou
so kaalvoet op die slingerpad
en kyk hoe lyk ek nou
My lam, die gras is soms so groen
die son is soms so lou
maar ek loop hierdie pad alleen my lam
en kyk hoe lyk ek nou
Onthou jy nog hoe ons kon loop
so loslyf en verspot
so vlieg – vlieg oor die koppies heen
‘n Ragab en ‘n Lot
Maar nou loop ek alleen, my lam
so kaalvoet deur die kou
en soms, net soms, dan wonder ek
my lam, waar is jy nou
en soms, net soms, dan wonder ek
my lam, waar is jy nou?


Lirieke: Amanda Strydom
Musiek: Zane Cronje

my lam = mijn schat
kaalvoet = blootvoets
doriekant = van de kant
doringveld = veld met doornstruiken
loslyf = fit lichaam
verspot = gek / grappig
vlieg-vlieg = vliegensvlug
koppies = stenen/rotsen

n Rachab en ’n Lot = als Ruth en Lot

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid   

 

Loesje...

Zit prachtig comfortabel aan mijn nieuwe bureau dit stukje te schrijven.
Links en rechts uit het raam kijkend zie ik de bergen begroeid met wijnranken die langzaam aan steeds meer blad krijgen en waar kleine trosjes druiven zich al beginnen te vormen.

Bij een nieuw bureau hoort ook de oude rommel opruimen en dan strand ik al snel in doosjes met allerlei spullen. Dingen die je niet nodig hebt maar toch wilt bewaren. Het oude houten doosje versiert met kersen en met de naam van mijn schoonmoeder erop…och ja wat zit daar ook al weer in….?
Oude foto’s die nooit ingeplakt zijn, kaartjes voor het theater, het oude vlieguren boekje van mijn schoonmoeder en ik spit het allemaal weer door. Steeds naar beneden roepend…och kom toch eens kijken…zulke leuke plaatjes…een heel mapje met pasfoto’s van mezelf maar ook van de rest van de familie. Leuk om te zien en weer eens flink te lachen.

En onderin het kistje vind ik een heel stapeltje met ‘Loesje’ kaarten.
Kan me nog herinneren waar ik ze kocht, in die mooie kaarten en posterwinkel in Scheveningen maar ook bij Expo in de Heuvelgalerie in Eindhoven.
De eerste was: “Ga je mee verdwalen, ik weet de weg”….achterop een korte tekst van mezelf, niet wetende dat het mijn lijfspreuk zou worden en dat de tekst vandaag de dag nog steeds klopt met mijn gevoel…. 22 kaarten in totaal…
Ik ga even googlen en vindt er nog een paar die wel bij mijn verzameling zouden passen.

 Deze kaarten zijn dingen die je niet vraagt om mee te brengen, daar wil je lekker even voor in zo’n winkel rondstruinen en daar moet je voor in de juiste stemming zijn. En dat doet Facebook ook een beetje, eigenlijk wil je helemaal niet chatten… maar gewoon gezellig…

Oh ja, ik vergeet te zeggen, ik ben na jaren het opnieuw aan het proberen, naast Zeelandhuys nu ook een privé account op mijn eigen naam. Ze worden hier al helemaal gek van me. Mama heeft een nieuwe verslaving, maar ik denk dat het nieuwtje er over een paar weken wel af zal zijn.
Ik moet echt even schade inhalen…foto’s kijken herinneringen ophalen, bijkletsen….heerlijk gewoon. Nadeel daarvan is dat ik nu best wel eens het gevoel krijg… zou wel heel even op de koffie willen…nog steeds geen gevoel van heimwee ben maar niet bang, maar steeds op en neer typen gaat mij soms gewoon te langzaam. Effe rap van de tong, da’s meer ikke he!

Dus ik struin wat in iedereen zijn vrienden kring, voel me bezwaard om me aan te melden, maar als ik de angst overwonnen heb dan blijkt het toch heel leuk.
Binnenkort weer wat Hollanders uit Rooi op de koffie in het Stellenbosche, lekker bijkletsen herinneringen ophalen, en natuurlijk ook vertellen hoe het hier gaat….

 Even nog heel trots vermelden dat Jan dit prachtige bureau voor me gemaakt heeft. Kan ik weer heel wat uurtjes heerlijk schrijvend vertoeven...

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid  

Tekst van de kaarten is natuurlijk niet van mij maar van Loesje, verkrijgbaar in de winkel maar ook online!

Giving back a good feeling

September alweer 8 jaar geleden waren we voor het eerst in Zuid-Afrika.
Het doel was in 3 weken vakantie een huis te vinden om hier te gaan wonen. De avond voor vertrek hadden we ons huis in Sint Oedenrode verkocht en we hadden beiden de overtuiging dat we hier wilden gaan wonen.
En dat allemaal na een vakantie twee jaar daarvoor naar Kenia. Afrika had mijn hart veroverd en na zoveel mogelijk informatie erover gelezen te hebben was het mij duidelijk…

Maar Oostelijk Afrika trok Jan niet echt en zoals het gaat in het leven doe je wel eens concessies en gingen we voor een droom in Zuid-Afrika.
Het overweldigende gevoel wat ik in Kenia had heb ik in dit gedeelte van de West-Kaap niet terug gevonden maar dat vind ik wel als we dieper het land in gaan, dus blijf ik nog een beetje dromen…. 
Zal allemaal te maken hebben dat dit een heel westers aandoende provincie is. Al zie ik door de ogen en in de verhalen van anderen dat het beslist geen Nederland is. We leven in Afrika maar wel met alle gemakken ‘zover ik dat nog kan beoordelen’ van een Westers land. En ik moet bekennen dat wat luxe ook wel heerlijk is!

Met informatie over dit stukje Zuid-Afrika gingen we op pad op zoek naar een leuke plek en die vonden we uiteindelijk ook.
Ondertussen genietend zoals dat op vakantie gaat van prachtig Zuid-Afrika, het heerlijke eten en prachtige wijnen en zo belanden we bij Avontuur Estate. Nog altijd een plek waar we graag gaan eten en gaande weg horen we nu een beetje bij die familie.

8 jaar geleden leerden we er Avril kennen en zij is er nog steeds, altijd even begaan, lief en zorgzaam. Altijd is er een complimentje en een gulle lach en geeft ze ons het gevoel bijzonder te zijn. Dus als we er gaan eten en zij is er niet… dan missen we haar.
Tijd om eens iets terug te doen en voor haar te zorgen had ik me bedacht. Toen we haar vroegen of ze het leuk zou vinden om eens bij ons aan te schuiven vloog ze me om de hals.
Donderdag komt ze met de hele familie (7 man sterk) hier eten en ik zie er ontzettend naar uit. Zal het mezelf maar niet te moeilijk maken wat betreft het menu…zodat ik niet te lang in de keuken hoef te staan. Echt met elkaar in gesprek komen is nu het belangrijkste.
Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Vogel Priet-praat

 

Stukje wat vandaag in de Mooi Rooi Krant verscheen.....Voor al die mensen die niet in het prachtige Sint-Oedenrode wonen of in Waanzinnig mooi Zuid-Afrika!
Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid