Monday, April 30, 2012

♫ Winter in Africa is cold…♫


Juni 2011 
                                                                                                       Restaurant Mama Africa in Kaapstad

De winter is hier begonnen en er is al wat regen gevallen. Nog lang niet genoeg om de dammen hier vol te krijgen. Al praten ze in Montagu alweer over overstromingen en dan staat er ons nog wat te wachten ben ik bang…. Heel kort, hebben we ook al sneeuw op de bergtoppen kunnen zien, maar ook dat mag van geen betekenis zijn. Overdag zit de temperatuur iets onder de 20 graden, ’s Ochtend brandt de gashaard en ’s avonds brandt de houtkachel en overdag als ik boven aan de computer zit staat de olieradiator aan, want daar is het behoorlijk koud. En geloof het of niet typen doe ik dan met vingerloze handschoenen….nooit gedacht dat, dat Afrika zou zijn!

Na het vertrek van Lynn en Mieke is het even wennen. Zien dat we weer in ons eigen ritme komen. Dat is normaal na het vertrek van vrienden en daar bereid je, je dan ook een beetje op voor. Er is weer tijd voor de Zuid-Afrikaanse vrienden en dat pakken we dan ook graag weer op. Zoals jullie weten zijn we niet hier naar toe verhuisd om alleen met Nederlanders om te gaan. Natuurlijk zitten er een paar bij je vrienden groepje, omdat je daar de goede klik mee hebt, maar ik steek niet veel tijd in het zoeken naar nieuwe Nederlandse contacten. Zulke dingen komen gewoon op je pad!

En zo kreeg ik onlangs een uitnodiging bij een Nederlandse met een guesthouse. Ze had ook nog wat andere Hollandse dames uitgenodigd voor een etentje. Na alles goed geregeld te hebben….een lift om niet alleen te hoeven rijden….met als prettige bijkomstigheid dat deze dame niet drinkt! Hoe krijg ik het voor elkaar! 

Het was een hele leuke en gezellige avond, even niet na te hoeven denken bij wat je zegt, lekker makkelijk alles in je eigen taal. Het eten was heerlijk en de dames erg aardig. Verbaasd was ik om te horen wie en welke Nederlanders ze hier allemaal kennen. Ik kom, geloof ik, veel te weinig op “den harde weg”. En dat wilde ik maar zo houden.

Het klussen zit er zo ongeveer wel op voor Jan, ik had nog wel wat dingen op mijn lijstje, maar ik geloof dat hij daar niet zo’n zin in heeft. Maak ik het lijstje gewoon wat langer en wacht geduldig af. Iets waar ik een ontzettende hekel aan heb, is de garage / schuur opruimen. Blijkbaar iets wat Jan belangrijk vindt en wat regelmatig terug komt. 

Nu we voorlopig hier in de cottage blijven, moest er ook wel wat in huis gebeuren. De meubels hebben nogal te lijden in zo’n opslag…en ik wil het binnen ook meer m’n eigen’ touch’ geven. Dus alle schilderijen uit de bubbelwrap, de eetkamerkast in de slaapkamer (kwam nog wat kastruimte te kort), de grote tafel in de veel te kleine woonkamer, kleine eettafel naar boven, dressoir van de slaapkamer naar de woonkamer, wijnkast naar boven voor boeken (ja, dat doet een beetje pijn, maar de recessie heeft ook hier toegeslagen)…. en zo sjouwen we wat af. 

Wederom een aantal spullen in zakken en dozen naar de vuilstort, want er was nog wel wat spul, dat we niet eens misten. En wat waarschijnlijk nooit meer het huis inkomt. Klusje geklaard, Jan tevreden. Kan hij rustig achter de computer, de play-station of een goed boek!


Inmiddels ben ik weer een jaartje ouder. “Your age is showing” zei mijn vriendin Juanita, toen ze hoorde welke CD ik in de auto had opstaan. Ik zei ook nog; “ken je deze muziek dan niet?” waarop ze zei; “Jee thats old”! Dank je Dear Friend! Met een paar vrienden hebben we getoast op mijn verjaardag bij Peter Falke. De naam klinkt mogelijk bekend in de oren, maar waarvan ook alweer….Oh ja de sokken. Nou die mijnheer heeft het ook hier goed voor elkaar, prachtig oud Cape Dutch wine Estate, van binnen modern maar cosy, en super lekkere wijn! 

De 31e kwamen we wat later thuis maar wilden het toch nog wel warm hebben, de kachel moest dus toch nog maar aan. We zaten net lekker te genieten van de warmte toen er een lawaai uit de haard kwam…en op zowat hetzelfde moment stond de kamer vol rook. Wij naar buiten… Zien we de vlammen uit de schoorsteen slaan en rook onder de pannen uitkomen. Een hoop geschreeuw, ge-ren voor de tuinslang, buiten blussen en binnen de haard uit zien te krijgen… Nog een geluk dat we snel handelden, geen rieten kap hebben en we allemaal goede leiders zijn… die goed kunnen delegeren! Bleek dat er een wespennest in de schoorsteen zat! Ja je maakt wat mee.

Floris zijn aanvragen voor de Highschool zijn ingediend bij Paarl Vallei school in Somerset West, waar hij ook een interview had en bij Paul Roos in Stellenbosch. Bij beiden bezochten we de opendag en onze 1e voorkeur is Paul Roos een ouderwetse jongensschool. Ergens in september horen we of hij aangenomen is. Spannend hoor. Hij is nu bijna klaar met de examens van de 2e termijn. Morgen nog muziek en volgende week vrijdag begint de wintervakantie. 3 weken! We  hopen op lekker weer, zodat we nog wat uitstapjes kunnen maken.

Dit pinksterweekend was wel heel erg tof, in de zon 36 graden…mmmm. Maar voor het echt winter wordt ben ik nog op zoek naar een niet al te ingewikkeld Erwtensoep recept…dus als het bij jullie niet al te mooi weer is, duik eens in je receptenboek en stuur het mij toe…
Het liefst dat van mijn moeder, want in mijn herinnering is dat de beste!  
     
Jan is een kei in pannenkoeken bakken, maar daar hoort wel een heerlijk Hollands soepje bij! 

Geniet van de vakantie en maak er iets moois van!
Astrid.


Sunday, April 29, 2012

Reis Journaal Lesotho

April 2011

op weg naar Lesotho                                      

Tijd om weer eens bij te schrijven, niet dat we het druk hebben hoor…dat excuus gaan we niet gebruiken. Er is altijd iets te doen, maar soms moet je gewoon even de tijd nemen. Gaan zitten en zorgen dat je inspiratie hebt!

We hadden er lang naar uitgekeken; onze ‘basic’ vakantie naar Lesotho. Vrijdag 1 april vertrokken we met Lynn, Mieke en ons gezinnetje in de Honda FRV noord-waarts. We zouden op de heen- en terugweg een overnachting doen bij de GariepDam want de tocht zou zo’n 1300 km zijn tot in Fouriesburg. De koffiebreak in de ochtend schoot er bij in, niet een al te best begin van de vakantie! Je rijdt hier namelijk kilometers zonder iets tegen te komen, en wij zoeken nog altijd naar leuke plekjes….moeten we toch maar opgeven. 


Het begint al een beetje te wennen dat die plekjes gewoon een benzine tank station zijn…Eerste stop was dus in Beaufort West, niets leuk te vinden maar chagrijnig als ik was (geen koffie!), in het eerste de beste koffietentje neergestreken. De lunch was overigens goed, moeilijk om toe te geven als je iets anders in de kop hebt! 

Op naar de Gariepdam wat de grootste dam in Zuid-Afrika is met een oppervlakte van 374 km². Het is een stuwmeer in de Oranjerivier, de belangrijkste en grootste rivier van Zuid-Afrika die ontspringt in de Drakensbergen, via Lesotho zijn weg zoekt naar Namibie en daar eindigt in de Atlantische oceaan. We hebben er ongeveer 800 km op zitten en waren blij voor het donker te arriveren.
 

 Bed & Breakfast Waschbank aan de Oranje rivier




Na een heerlijke nachtrust vertrokken we richting Fouriesburg. Die dag zouden we in de omgeving van Bloemfontein stoppen voor een kopje koffie. Jan had er geen oren naar om in de stad zelf een leuk tentje te zoeken….Wederom liep dat niet zoals gepland, om onduidelijke redenen werden we van de snelweg afgeleid…het centrum in…hoe en wat laten we maar in het midden…maar gestopt werd er niet. Jan wilde als een speer uit de binnenstad zien te komen, plannetje mislukt. Bedankt Zuid-Afrikaanse Politie voor de medewerking, helaas Jan tuinde er niet in! Thermosfles koffie is misschien een idee…..

Compromisje dan maar…we stoppen in Bethlehem. Jawel wij hebben hier alles,… stallen,… klaagmuren... moslims...christenen... en er was ook koffie met vette tosti’s. Overigens wel een heel pittoresk plekje!Omdat we nu vroeg zijn, gaan we met een omweg via Clarens (wat een artiestendorpje is), toch leuk om dat even aan te doen, naar Fouriesburg. Leuk even wat over het pleintje lopen, winkeltjes kijken en een verfrissend drankje nemen op het terras.

De B& B in Fouriesburg was snel gevonden, niet echt onze stijl en helaas de Nederlandse eigenaren waren niet thuis! Tegenvaller! De buurman-werkknecht maakte het huisje open, maar communiceren konden we niet. Zal wel aan mij liggen! Het ontvangst viel dus tegen, beetje de boel verkennen, kamers verdelen en buiten met een flesje wijn wachten op de gastheer en gastvrouw. Daar kan ik kort over zijn, hallo, goed aangekomen? Fijne trip morgen… en de mevrouw van de catering komt om 7 uur…Die mevrouw van de catering was overigens top, heerlijke lasagna had ze gemaakt en ze dekte de tafel en deed de vaat, volgende ochtend was ze er weer voor het ontbijt en ze had ook de catering gedaan voor de Lesotho trip! Geweldig!

Lekker op tijd naar bed…veel te beleven was er niet en de volgende morgen was het weer vroeg dag.
Jaap en Pieter waren keurig op tijd, aardige mannen en onze gidsen voor de komende 4 dagen.

Zondag 3 april, niet uitslapen en geen verjaardags ontbijt voor Floris die, die dag 13 werd. Wel een chocolade taart van de supermarkt uit de buurt, die boven verwachting ook heel lekker was. Spullen weer allemaal ingepakt, werden we verdeeld over de twee 4x4’s. Wij zaten bij Jaap in de Toyota landcruiser (hij verjaarde die dag toevallig ook) en Lynn en Mieke bij Pieter in het Ford bakkie.

We zaten maar een paar km van de grenspost Caledonspoort naar Lesotho en gelukkig was er geen lange rij. Eerst eruit bij de ZA grenspost voor een stempel, dat ging soepel…Allemaal uitstappen, papiertje in vullen, paspoort en ID book bij de hand. Aansluiten voor een stempeltje bij de Lesotho grenspost was een ander verhaal. Foutje gemaakt en de juf werd boos…opnieuw ingevuld en excuses en toen leek alles weer goed. Snel de meiden verteld wat wij fout hadden gedaan, maar je mag niet strepen…oei de juf werd erg boos en alles moest opnieuw. Zo zie je ze staan, als laatste, nog te wachten op hun stempeltje…

Eindelijk dan Lesotho in…het Nepal van Afrika!
Lesotho is een bergachtig koninkrijk en niet erg toeristisch. Voor mij nog het echte Afrika, zeker als je het vergelijkt met de West-Kaap. Botha-Buthe is de eerste plaats waar we doorkomen. Het is zondag en niet erg druk op de markt, groot woord voor een uitstalling met doek erboven of in de meeste gevallen gewoon zwart grondzeil. En opgesteld langs de weg waar ook alle verkeer over heen gaat… 

Verderop richting Leribe wordt het ons al snel duidelijk hoe arm dit land is. De mensen verplaatsen zich te voet, per ezel of te paard en de ossenkar is hier ook nog altijd in gebruik.
Langs de weg wordt veel gebedeld, vaak om snoep. De omgeving is geweldig mooi…Lesotho is qua oppervlakte een groot land maar als het ware opgefrommeld als papier en heeft hoge bergen en diepe dalen. De hoogste pass Tlaeeng Pass is 3275 meter en dus ook de hoogste road-pass van Zuid-Afrika. 

Wij vervolgen onze weg naar Katze. Op de Mafika Lisiu Pass (2950 m) gaan we snel even de auto uit, het is koud en er staat veel wind…snel even onze foto nemen om door te gaan  naar de Katze dam. De Katze dam is de hoogste dam in Zuid-Afrika en heeft een lengte van zo’n 40 km lang. Onderweg nog altijd de prachtig groene bergen en zo nu en dan een dorp van een paar hutten met een kraal erbij. We passeren veel herders met hun angora geiten, prachtige beesten!Katze dorp is ontstaan toen vele werkers en ingenieurs hier moesten wonen en werken, nu zijn een aantal van die huizen een vakantie woning. Wij hadden dus na zo’n 180 km daar een braai en een overnachting. Er bleek een bed te weinig, wat goed uitkwam want nu moesten de gidsen ergens anders slapen. Wel zo fijn, even een klein beetje privacy!


De volgende ochtend een niet zo’n lange trip, maar wel alleen maar dirt-road naar St. James. St. James is een missiepost en in de “middle of nowhere”. De weg ernaar toe was goed begaanbaar en de uitzichten nog altijd bergen en dalen, hutten en steeds vriendelijker wordende mensen. In St. James is ook een highschool en omdat we hier vroeg arriveren kunnen we een wandeling maken in het ‘dorp’.
De accommodatie was nogal een verassing…we deelden met ons 5-en 1 kamer met douche en toilet!Hier is ook geen electra! Yep, weinig te verdelen, dus snel klaar. Gebouw met het rode dak is de cottage. Iedereen moest nog even snel naar het toilet, voor we gingen wandelen. Dus ik dacht even een leuk plaatje te schieten van de ram die naast het huisje stond…

Ik had nog niet verteld dat er in Lesotho geen wild-life meer is. Dat is jaren geleden allemaal voor consumptie gebruikt en dus uitgeroeid!
Het enige wild-life dat er dus was, was ja…deze ram! Flo en Mieke liepen achter mij, ik had de verkeerde lens op de camera dus moest redelijk dichtbij komen om een leuke foto te maken. Flo vraagt nog aan mij of die ram wel aan de ketting zit, omdat ze behoorlijk agressief kunnen reageren. Ja, zeg ik…hij zit aan de ketting…ik op mijn hurken…kijk door de zoeker en druk af…

En hij als een dolle stier naar voren… ik kom nog net iets omhoog, maar hij neemt me op de horens en gooit me (naar verluid) 2 meter verder op in het gras…Oeps vergeten te kijken hoe lang die ketting was!!! Gelukkig niets met mij aan de hand, alles functioneert nog en deze keer komt een beetje vet me goed van pas… Jammer dat niemand van ons filmt want Floris had het leuk gevonden om het op
You-tube te zetten. Kom ik goed weg! 

Ok na alle consternatie kunnen we gaan wandelen, het paadje af waar ook alle scholieren lopen die net uit school komen. Veel meiden die allemaal schreeuwen en joelen, ze willen op de foto en met ons praten en zijn onder de indruk van Floris…hoe oud is hij..en komt hij ook hier naar school? 13 is nou niet de leeftijd om met die meiden in gesprek te gaan, da’s meer Jan zijn ding! Ze willen alles weten en dan ook graag blonde en grijze haren voelen…en maar schreeuwen en giechelen. Zij mogen uit hygiënisch oogpunt geen haar hebben, maar dat maakt niet uit.. ze zijn prachtig!
Veel gelopen hebben we niet maar leuk was het, we schuiven aan voor spaghetti en duiken na het tandenpoetsen het bed in… Geen warm water, dat komt morgenvroeg.

  Het vuur ging rijkelijk laat onder de ketel, dus ik had geen warm water, de volgende (Floris) geen druk en de laatste twee moesten onder de straal door rennen om wat water te vangen…Afrika!Hoera voor de deo en de parfum, lekker fris aan het ontbijt..

Ook vandaag een trip over zandwegen en als klap op de vuurpijl 9 km echte 4x4 trail. Maar eerst in het komende dorp tanken. (foto collage 1). Niet te geloven 2 pompen en 2 grote tanks met de benzine erin ernaast. Het kantoortje was een busje van de Chinese eigenaar. Die mensen kom je echt overal tegen…de afhaal chinees overigens niet ontdekt! We spraken er toeristen die voor de 2de dag kwamen want de dag ervoor was de tank leeg…Wat een geluk hebben wij toch. 

Onderweg krijgen we rond 11-en altijd keurig koffie of vanuit de klep van de auto of als er een mooi plekje is dan worden de stoeltjes en het tafeltje uitgestald. Er is ook altijd iets lekkers bij en blijkbaar weten de Sotho’s dat ook, want ze vragen altijd om iets te eten. Na een uitgebreide lunch langs de rivier geven we het overgebleven eten aan 3 dames en een baby die hout hadden gesprokkeld. Vreselijk zwaar werk, maar om warm te blijven en te koken met er sprokkel hout zijn, later zagen we dat ze ook koemest gebruiken om vuur te maken. Heerlijke stoofpot zullen we maar zeggen. 

Wij maken ons op voor de laatste etappe naar de diamant mijn, de 4x4 trail en de accommodatie voor de avond. 9 Kilometer hotse knotsen, 7 keer de rivier oversteken een weg of dirt-road kun je het niet noemen, het waren gewoon keien waar we overheen moesten. Te voet of per paard ging je haast nog sneller…we deden er een uur over! Maar het was het waard…zie hieronder onze chalets in de sky, Maloraneng lodge.
Spullen in het chaletje en er met de gids op uit om het dorp te verkenen. De berg af…bruggetje over…heuvel op…heuvel af om er achter te komen dat de rivier om naar het dorp te komen toch echt wel halverwege de kuit komt. Daar hebben we geen zin in…iets verderop proberen…We kijken even af hoe die mevrouw met kind op de rug oversteekt…nee echt te veel stroming en water voor ons om het droog te houden. We maken een praatje met de mevrouw die niet 1 maar 2 baby’s op de rug heeft…een tweeling…Waar gaat ze naar toe? We horen een levens verhaal, ze is een weduwe met 3 kleine kinderen en gaat werk zoeken in het volgende grotere dorp…onderwijl lacht ze vriendelijk..honderd gedachten gaan door je hoofd. 

We keren om en gaan langs een koren veld waar de vrouwen met een kleine zeis aan het oogsten zijn. Ze maken keurig puntjes riet van het afgesneden koren, wat ze later gaan verwerken als het droog is. We passeren 2 herders jongens, op de gids na spreekt hier niemand Engels, maar ze zijn vriendelijk en willen poseren voor een foto. We komen aan bij de rivier waar onze gids zo vriendelijk is om ons even over te brengen…in 2 etappes..zij waren even bij de plaatselijk pub een biertje gaan kopen. 

In het volgende dorpje kunnen we dus wel rondlopen. We bezoeken de pub en plaatselijke supermark en kapper, dat is dus 1 lokaal! We zien een prachtige vrouw en die laat (op de vraag van ons) haar huisje zien. We zijn verbaast wat daar zoal instaat, een kast een 2 persoonsbed een toilettafel, een soort keukenbuffet een formica tafel met 4 stoeltjes en een spelende radio! De hut ernaast is de keuken, daar wordt vuur gemaakt, staan potten op pootjes en een apparaat waar ze mais in malen om meel- brood te kunnen maken. En liggen pompoenen nog wat ander spul wat ik niet snel heb kunnen onderscheiden. 

Geen foto’s van dit alles, want dat vond ik toch echt te veel inbreuk op hun leven. Geweldig dat we dat even mochten zien…we hebben ’s avonds nog wat bij te praten bij het haardvuur!Verlichting is er voor ons op gas, dus het is er aarde donker als we later in de avond op bed liggen..zaklampen naast ons…voor als je er nog eens uit moet.



  Prachtige mensen van Lesotho!

We ontwaken in de mist, die overgaat in regen…jammer maar het heeft ook wel wat. En wij zitten hoog en droog te hotse knotse, terug die 9 km de berg op,we doen er gewoon weer een uur over en de rivier is beduidend sneller gaan stromen. De bevolking moet ook gewoon zijn ding doen en loopt uren in de regen van het ene dorp naar het andere.. 

Rond de middag zijn we alweer terug in Zuid-Afrika nauwelijks vertraging bij de grens, uitstappen stempelen en weer verder. In totaal hebben we zo’n 500 km afgelegd in 4 dagen Lesotho, het is er adembenemend mooi, ongerept en zeker de moeite waard.

Basic was echt basic, goed om weer eens mee te maken, je weet wel waarom. Bergen, zon en water vervelen nooit…we komen zeker nog eens terug!

Bij de cottage in Fouriesburg is nog alles bij het oude, na 4 dagen liggen de handdoeken nog zoals we ze achter hebben gelaten..het bed is wel opgemaakt. Basic trip in Lesotho dacht ik…. s’ Avonds op aanraden van de eigenaren van de cottage naar de plaatselijk Country Inn gegaan, soort engelse pub waar de tv schreeuwt en de mensen weinig zeggen. Het eten was niet om over naar huis te schrijven…of je moet van gare, koude groenten houden. De locatie was leuk ‘OU’ bollig (zie foto)Nee het wordt tijd om weer : “Die Kaap toe te gaan”! Eerst nog 1300 km terug…een stop in Gariep... een lunch in Beaufort West… en even rondkijken in Maatjiesfontein.

 
Groetjes van ons allen. Ik weet het is een lang verhaal geworden maar hopelijk de moeite van het lezen waard. Anders kijk je maar gewoon plaatjes!

Ben je door dit verhaal geraakt en wil je zelf  zo’n reis maken, vraag gerust om informatie.Wil je ook een bezoek aan Lesotho brengen en een reis op maat laten maken klik dan hier

Een lieve reizigers groet, Astrid



Saturday, April 28, 2012

Het is weer voorbij die mooie, ‘hete’ zomer.


Januari - Februari 2011 



 Ik blik dus even terug en hoor me nog tegen Jan zeggen:” wie wilde er ook alweer naar Afrika”? “Wie was het die graag wilde wonen in een beter klimaat”. Zat ik in Nederland binnen omdat het koud was of regende…nu zit ik binnen want de temperaturen lopen dit jaar op tot boven de 37 graden, met uitschieters van vooraan in de 40 graden. Begrijp me niet verkeerd ik klaag niet hoor, maar soms was het even iets teveel van het goede. En dan de vliegen…en het stof…

Op Knorhoek hadden we veel wind en zaten we regelmatig in de wolken, maar hier in Stellenbosch, en dat is maar 30 autominuten van onze vorige woonplek, is de temperatuur altijd 3 graden hoger… en vaak geen zuchtje wind!

Dus zoek je zo nu en dan verkoeling en Gunnar en Thor genieten dan ook van een frisse duik in de Indische oceaan. Die lieverds weten ook niet waar ze moeten gaan liggen. Nou ja ze hebben beiden uitgevonden dat de ventilator wel verkoeling brengt…of plonsen in de dam, maar daar zit ik niet echt op te wachten. Het water in de dam stond al heel snel op een laag niveau en dan is het eerst modderen door een hele laag slijk. Je wil niet weten hoe dat spul stinkt op een natte hond! Geloof me…niet te harden…
Genoeg over het weer, ik ga even terug naar de Feestdagen in December…
Aan het einde van de middag van de 24e december hadden we een kerstviering in de kapel van Beau Belle Farm. Een dienst voor iedereen en het doet er dus niet toe welk geloof je aanhangt. Mooi denk ik, want zo zal het ooit bedoeld zijn. 

Toch kon het mooie van de dienst en de picknick mij niet helemaal in de kerstsfeer brengen. Het was moeilijk voor mij, om dit jaar zonder gasten Kerstfeest te vieren. Voor het eerst sinds 5 jaar Kerstfeest met zijn 3en. Ach we hebben het overleefd, het was geen drama, maar gewoon anders…

En ook Oudejaarsavond hebben we met zijn 3en doorgebracht. Die avond zegt niet zoveel voor mij, maar deze keer was het een bijzonder mooie avond. We hebben samen de gebeurtenissen van het afgelopen jaar doorgenomen en natuurlijk gingen we ook verder terug in de tijd. Om te zien of we de juiste stap hebben genomen en het was mooi om dat met Floris erbij te doen. Goed om te horen hoe hij de dingen ervaren heeft. Een mooie afsluiting van 2010 en het maakt weer eens duidelijk dat onze zoon al een echte tiener is, met een eigen mening en eigen ideeën. Heerlijk!

En dan is daar januari en onze eerste zomergast. Marie Jose nam een winterbreak in Nederland. Haar tijd hier zou vooral in het teken staan van golf…en dat is wel gelukt denk ik. Al had ik, zo nu en dan, het idee dat we in een wijnreis terecht waren gekomen, niet dat wij daar iets op tegen hebben hoor! Samen hebben we de ‘Blessings off the vines’ gevierd, een bijzondere mis opgedragen in de Kapel van St. Antony ( onze buren) door de Aarts Bisschop van Kaapstad. We hebben veel geleerd, op de golfcourse welteverstaan.. en ontzettend gelachen, zo nu en dan een traantje weggepinkt en boven alles weer ontzettend genoten van elkaar. Afscheid nemen bestaat niet…wij zeggen gedag en tot volgend jaar!

Februari was niet al te spannend, ik heb me vooral vermaakt met mijn 3e bronchitis (deze keer 3 weken), maar door allerlei homeopathische medicijnen ben ik er weer helemaal bovenop. Energiek als altijd. Net op tijd beter om het concert van Stef Bos te bezoeken. Wat ook deze keer weer heel mooi was!

Jan hield zich vooral bezig met klusjes in en rond het Chateau. Hier en daar wat ophangen en daarna heeft hij 2 tuin-stoelen zo mooi gerestaureerd dat hij er nog 2 mocht bijmaken…ik ben echt hartstikke trots op hem. Dat doet ie toch maar mooi even die auto-man van mij.
Floris is druk met zijn extra taak op school als prefect, en voelt zich helemaal thuis in die rol. Op het moment zit hij alweer in de proefwerken en hopelijk zet hij, net zoals zijn laatste rapport, weer een mooie cijferlijst neer. Deze gaat n.l. net als die van vorig jaar ingestuurd worden op de highschool van onze keuze. De eerste aanmelding is al gedaan, in oktober weten we of hij aangenomen is, ja goed werk heeft tijd nodig hè!

Verder gaat het leven gewoon zijn gangetje, elke avond even kijken of Meneer de Uil weer op het hek zit, zo nu en dan erop uit voor een hapje of een drankje, wandelen met de honden, boodschappen, op-en-neer naar school,  de gezonde stress over kleine dingen en verder gewoon blijven genieten…Er is al genoeg ellende in de wereld. Het doet pijn om dat te zien, mensen in oorlog en mensen in nood en dan besef je maar al te goed dat alles zo betrekkelijk is!

Ik begon geloof ik.. dat het zo warm was geweest, dat het stikte van de vliegen, dat de honden stonken als ze hadden gezwommen. Dat we met de feestdagen maar met zijn 3en waren. Jee zeg, dat is wel het allerbelangrijkste van alles!.

Ach waar hebben we het toch over!Het was goed, mooi, bijzonder en zoals altijd leervol. Leef, geniet en heb lief…echt, elke dag is er iets moois te ontdekken, maar je moet het willen zien.

Gisteren liepen we nog op het strand, heerlijk in het zonnetje, dat is al gelukkig zijn!

Friday, April 27, 2012

Overdenking


December 2010 
                                                                                                                   Grand Parade, Kaapstad

Het jaar is alweer bijna ten einde. Altijd een goede tijd om eens terug te zien en de balans op te maken. Een jaar wat wederom in het teken stond van een verhuizing. Natuurlijk kunnen we niet in de toekomst kijken, maar dit lijkt ons wél de ideale stek om oud te worden. Omringd door jonge mensen en goede vrienden, met een cultuur die wij ons graag eigen willen maken. Ja, Beau Belle Farm is een fijne plek, een heerlijk thuis, een rustpunt in ons roerige leven.

Want roerig was het ook en dan vooral in emotionele zin. Deze maand zijn we alweer 5 jaar in ons Moederland, Zuid-Afrika. Zo voelt dat namelijk voor ons. Nederland is en zal altijd mijn vaderland zijn, maar mijn hart ligt hier! Soms lijkt het nog als gisteren dat we emigreerden. Nog geen tel later, is er direct het gevoel of we hier ons hele leven al wonen. Een goed teken denk ik, we voelen ons thuis.
En daar is dan ook de emotie…het niet willen loslaten van vrienden en familie…soms te krampachtig… te veel verwachtingen hebbend, de pijn voelen van er niet meer bijhoren. Hoe ga je daar mee om? Uiteindelijk denk ik dat het goed is, om die emoties zo nu en dan te ervaren, dan weet je dat je leeft! Want daar gaat het toch allemaal om, het leven beleven, mensen ontmoeten, ontwikkelen, ervaringen delen, afscheid nemen…je spirit ontdekken! 

En altijd komt er weer iets op je pad, iets wat je leven verrijkt. Iets wat inspireert, motiveert en je een goed gevoel geeft.
Floris heeft er een fantastisch schooljaar op zitten, had zichzelf een doel gesteld en dat ook bereikt. Hij kan niet wachten op het nieuwe schooljaar om zijn nieuwe taak van ‘Prefect’ te gaan uitvoeren. En met het rapport van afgelopen jaar hopen we dat zijn volgende doel, toegelaten worden op Highschool Paul Roos, ook waarheid wordt.

Doelen stellen, Ervoor gaan en in jezelf Geloven…is het echt zo simpel. Liefde ontvangen en geven mag in dit rijtje niet ontbreken denk ik, want wat zijn we zonder de liefde van onze dierbaren.

Dan is het bruggetje naar Jan snel gemaakt, rust, steun en de woorden “maak je niet druk”! Het zijn de eerste dingen die in me opkomen. Hij had het natuurlijk druk met al het geregel van papierwerk en het lichamelijke werk rond de verhuizing. Slapeloze nachten, maar niet praten hoor…En dan moet ik er soms ‘de moed’ weer inpraten. Ja, we zijn een team, sterker en Closer then Ever! Jan maakt zich druk, is nog altijd gehaast en maakt nog altijd direct werk van de dingen die afgehandeld moeten worden. Geduld is een schone zaak! 

Het is lekker dat er zo nu en dan klusjes op de farm zijn, iets wat hem bezig, maar ook allert houdt. En mij wat ruimte geeft.
Na de verhuizing, het stoppen van vrijwilligerswerk bij Cotlands en het beëindigen van het Zeelandhuys -Blog komt er tijd en ruimte voor iets anders...Nog altijd pianoles en nog altijd geen vertrouwen dat het ooit iets wordt. Maar opgeven zit niet in mijn systeem. Bovendien is het ook belangrijk om de bovenkamer een beetje bezig te houden.

Afscheid nemen en dingen loslaten, iets niet meer zelf in de hand hebben, is nog altijd moeilijk. Laat ik maar beginnen met 2010 … dat is niet te moeilijk! Dat 2011 opnieuw in het teken mag staan van de liefde voor elkaar en jezelf, dan komt er vast weer iets mooi’s op ons pad! Dan worden dromen waarheid en is het leven zinvol.

Voor iedereen een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar!
Liefs,  Jan, Astrid en Floris.

Thursday, April 26, 2012

Johannesburg - Pilanesberg en Sun City



 November 2010
                                                                                                                                             Pilanesberg

De Lente heeft zijn intrede gedaan in het Zuid-Afrikaanse land en soms wanen we ons al echt in de zomer. Maar dat is hier, in de Kaap, nog niets vergeleken bij The Northern Province en Gauteng.
Daar verbleven we namelijk vorige week. We waren (ergens in het voorjaar) door vrienden uitgenodigd om mee te gaan naar Sun-City. Daar hadden we wel al iets over gehoord…luxe, luxe en nog eens luxe. Onze vakantie’s, als we al gaan, zijn de laatste tijd vrij basic. Geloof dat we in het pensioengat gevallen zijn en de sterke rand helpt nou ook niet echt…. Nou, zijn we ook meer en meer van dat “basic thing” gaan houden. Lekker aanklooien, niet teveel kleding mee en gewoon genieten van de natuur en elkaar, lekker eten en drinken vinden we nog altijd wel hééél belangrijk!. 

Maar goed voor degene die me kennen, ik was al weken zenuwachtig of ik wel de goede en vooral voldoende kleding mee kon nemen. Snel nog 2 badpakken gekocht….die een beetje flatteren, want we zouden veel gaan zwemmen. En Jan een “lange” zwemboek want een Speedo’tje kan echt niet meer.
Voor niets zorgen gemaakt, zoals zo vaak. Gewoon lekker jezelf blijven en dan komt het goed. Altijd makkelijk praten, achteraf.

Sinds (bijna) 5 jaar stonden we weer eens in de rij om in te checken. D’r is niets verandert, al vlogen we nu continentaal, zonder paspoort, op ons ID-book. Vlucht naar Jo’burg-Lanseria was 2 uurtjes en verliep soepeltjes. Oh ja, helemaal vergeten te schrijven dat onze Flo er niet bij was. Die moest natuurlijk gewoon naar school.
Aangekomen in JB eerst even wat lunchen en boodschappen doen bij de Woolworths (Woolies voor insiders) en daarna richting Sun-City. Onderweg een mooie vlak, uitgestrekt land wat ons aan Kenia doet denken, voor je aankomt bij een soort Oase. ’t Kan daar gewoon niet gek genoeg. Het zit tussen Disneyland en Junglebook in, alles pracht en praal. De opzet van dit alles was het casino, waar later de hotels omheen gebouwd zijn. Tot de jaren 70 was gokken namelijk bij wet verboden in ZA en aangezien dit een aparte staat was, mocht het hier wel.















Hoop dat de foto’s een beetje een beeld geven…helaas, binnen mochten we toen niet! Later natuurlijk wel, toen we een reservering hadden in het restaurant van het Palace. Tranen in de ogen van al het mooi’s en bij binnenkomst in het restaurant zat er een juffrouw achter een vleugel, geweldig mooi piano te spelen…. Daar horen BUBBLES bij!
Als je gaat eten in cocktail dress, hang je natuurlijk niet de toerist uit door met een joekel van een camera binnen te komen, dus geen plaatjes van ons diner!
Naast The Palace is er een casino, veel gokautomaten, kleine restaurantjes, The Valley of the Waves en 2 super golfbanen. Ontelbare vakantie huisjes en hotel kamers en overal een zwembad. Een dam voor watersporten als vissen, jet- skiën, waterskien of gewoon wat rondvaren…



Die Zondag heeft Jan voor het eerst 18 holes gespeeld en helemaal niet slecht, gewoon goed zelfs. Ons Hollanders is nog altijd ‘zunnig’ en Jan was dan ook de enige die de bal over de poel met krokodillen heen sloeg. Ja, je wil hem daar natuurlijk niet gaan uitvissen…’t golf- balletje, dan wel te verstaan! Wij mochten aanschuiven tijdens half-way, ook leuk.
Maandag zijn we naar The Valley of the Waves geweest. Een golfslagbad, maar dan anders…’gewoon’ een kunst-strand! Zelfs het zand, wat er heel goed uitziet is van kunststof…en heet dat, dat wordt! Ik was overigens blij met m’n nieuwe, flatterende badpak, er was zojuist een Miss South Africa fotoshoot bezig en nu viel ik alleen nog uit de toon door mijn kleurtje! 

Tussendoor kregen we een telefoontje dat Floris (20 van de 150 kinderen van Grade 6) gekozen was als Prefect voor het volgende jaar. Wij zijn hier natuurlijk helemaal niet bekend mee. Maar na wat sms felicitatie’s van andere moeders en wat navragen bleek het toch wel iets bijzonders te zijn. Trotse Ouders dus en een mooi extraatje op zijn CV voor de Highschool.

Mooi hoor, al die luxe in Sun-City maar mijn hart ging toch wel uit naar de game-drives in Pilanesberg. Pilanesberg is miljoenen jaren geleden ontstaan door een vulkanische uitbarsting. De ronde vorm van het park wijst daar ook op. Jaren lang heeft de mens dit gebied gebruikt als landbouwgrond. Tot het besluit genomen werd om hier een wild reservaat van te maken. Operatie  ‘Genesis’ ging van start en met die operatie (die de grootste wildverhuizing in de geschiedenis is) werden 6000 zoogdieren in het reservaat uitgezet.

De eerste keer dat we gingen hebben we er 4 uur rondgereden. Het mooie van deze manier van op safari gaan is, dat je zelf bepaald hoelang je op dezelfde plek blijft staan en geen gezeur of gezanik hebt, dat mensen hun plaatje al wel geschoten hebben. Daar gaat het namelijk niet alleen om. Het is zo mooi om te zien hoe de dieren zich gedragen…hoe een olifanten moeder haar kalf beschermt…hoe ze trompetteren. Hoe een vogel in een boom zit zijn veren te drogen…gewoon kijken en je één voelen met de natuur.

We kregen direct al heel veel gezien. Het begon met een groep van wel 20 olifanten, met ook hele kleintjes erbij.
Daarna volgden allerlei bokken, wilde beest, giraffen,z ebra’s, 2 neushoorns, een groepje nijlpaarden en een jakhals, we waren dus erg gelukkig om dit allemaal al op de eerste game-drive te zien.
Toen we de 2e en de 3de keer gingen zagen we minder dieren, maar zagen toen wel een visarend en een zelden geziene bruine hyena. In de vogelspot area zagen we de grey loerie en de kingfisher.
We zijn een heel groot gedeelte van het park doorgereden om de leeuwen en het luipaard te zien, maar helaas. De leeuwen zagen we op grote afstand. Wat beter zichtbaar was, was de zebra die ze gedood hadden en die met 1 been de lucht in wees. De leeuwen lagen verscholen onder de struiken. Het was opnieuw weer fantastisch, om al deze wilde dieren te zien en ik geloof dat we daar nooit genoeg van zullen krijgen…

Kleine impressie van wat we zagen….als je een verzoekje hebt voor een plaatje dan laat het me maar weten, stuur ik het wel door. Er waren maar liefst 200 foto’s en je moet iets kiezen hè!

Nou, en van de groene wildernis naar een hele andere wildernis…City Life in Johannesburg.
Pfoe hé, krijg het nog benauwd als ik eraan denk…dat verkeer en die drukte. Deed me een beetje denken aan Holland, maar zo erg kan het er niet zijn geweest. Ja, deze Farmers zijn niets meer gewend! En ik zou en wil er ook niet meer aan wennen… Leuk om het eens gezien te hebben. En we kunnen ons er nu iets bij voorstellen…

We zaten in het West Cliff Hotel, wat een beetje hoog op een heuvel ligt, daardoor een fantastisch uitzicht over de stad. Op dit moment een zee van paarse bloemen, want de Jacaranda staat volop in bloei! Het hotel bestond uit een rij van aan-een-geregen huisjes 3 of 4 rijen boven elkaar. En fel roze geschilderd…

Kleine impressie hieronder, van leven in West Cliff Hotel, vergeten een plaatje van de kamer te schieten, maar neem van me aan het was vorstelijk!


Het spreekt voor zich dat ik gediskwalificeerd ben voor de Miss South Africa verkiezing! Voorlopig moet ik leven op water, detox thee en mijn verse citroensapjes….,maar het was heerlijk!

Gelukkig werden we al die tijd rondgereden en hadden we mooi de tijd alles in ons op te nemen. The Nelson Mandela Bridge, zijn standbeeld bij Sandton, waar we uiteraard even geshopt hebben. Even een souvenier voor Floris uit de Ferrari-shop. Onze Koningin groot op een reclame banner. De oude binnenstad naast het station…helaas geen foto’s van deze, voor mij, mooie oude wijk dat was veel te gevaarlijk. Zomaar een Barbershop naast de weg. En vele lanen met Jacaranda’s.


Ja, lieve mensen het was een fantastische ervaring, heerlijk om er even een week uit te zijn, maar ook heerlijk weer terug te zijn in vertrouwd Stellenbosch.
De was is gedaan en ligt weer in de kast…de winterkleding is verhuisd naar de garage. En mijn schrijverswerk heeft er alweer 10 uur opzitten. Heerlijk leven in South Africa.
 

Wednesday, April 25, 2012

Terug van weggeweest

April 2012

Ik ga de Blog weer opnieuw in gebruik nemen en zal de komende dagen de 8 nieuwsbrieven die ik geschreven heb in de periode tussen september 2010 en nu, gaan publiceren.

Veel lees plezier!
reageren kun je voortaan op zeelandhuys.live.co.uk of klik op comments!