Sweet Garden Life...

Met verbazing
volg ik je...
de onhandige schommelende manier
van voortbewegen.
Nooit eerder dan dit voorjaar
zag ik je...
een dansje maken
rond de pruimenboom
je dikke harige lijf
je zwart geel gestreepte pak

Ik speur de helder blauwe hemel af
wanneer ik je brommende geluid hoor
vaak eerder waarneembaar dan jijzelf

De snel bewegende vleugeltjes
houden stil bij een Touch down
doen de tere bloemen
zachtjes buigen

Jij vult je buikje
vliegt weer verder

Ik glijd onderuit

en sluit mijn ogen
Mooi Zoet leven…..Bumble Bee

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen
en zinnespeel met tekst, Astrid

Wedding dress...

Herinner me nog prima hoe ik een paar weken geleden ineens in een stroom versnelling geraakte. Hoe ik van mijn kalme leventje in de Zuid-Afrikaanse winter heel snel naar een feestelijke zomerjurk op zoek moest.
Na jaren het Afrikaanse continent niet te zijn afgeweest, moesten verzekerings- en ziektekostenpapieren snel doorgenomen worden. Jan gaat direct druk in de weer met mijn paperassen. Heerlijk hoor hoef ik me alleen maar druk te maken over wat er mee moet.

Zie ons nog zitten met het kersvers verloofde stel bij ons aan de eettafel en later voor een lunch bij Simonsig. En dat we toen nog dachten dat we zeker geen getuige zouden zijn van het huwelijk zodat ik heel stoer kon zeggen: ”Als ik zou komen kwam ik in Afrikaanse stijl”. En dat werd nu ineens waarheid. Ik ging daar zomaar even naar Nederland om naar de bruiloft te gaan van Harry en Heleen.

Ik durf wel te zeggen dat ze niet alleen hun hart aan elkaar hebben verloren, maar ook een beetje aan Zuid-Afrika. Al een paar maal waren ze hier, genoten ze van het afwisselende landschap en was vooral hun laatste trip veelal gericht op wild life. Naast het land is het hier natuurlijk ook genieten van het heerlijke eten, de vriendelijke mensen en onze prachtige taal!
Die taal vonden we terug op hun trouwkaart. Goh daar moet ik dan toch ook wat mee…
Stukje tekst voor in het fotoboek en een speech in het Zuid-Afrikaans mogen niet ontbreken, dus daar moet ik me ook op storten. Vriendin Susan moet het wel even controleren, want mijn Afrikaans is nog niet helemaal wat het zijn moet.

Donderdag ochtend is mijn ticket geboekt en om kosten te sparen reis ik in 24 uur via Dubai. Niks mis mee dacht ik zo, al zag ik wel ontzettend op tegen 7 uur in de nacht op het vliegveld bivakkeren. Maar goed dat schuif ik nog even voor me uit.

Op aanraden van Mimi (Amazink) ga ik de winkeltjes rond het taxi busjes station van Stellenbosch af op zoek naar Afrikaanse kleding, je kent het wel van die kleurige Vlisco jurken of lange Zulu gewaden versierd met kralen en stiksels dat mag ook. Die winkeltjes zijn natuurlijk allemaal 10x niks en behalve Violetté en mijzelf is er geen enkele blanke te spotten, heerlijk hoor dit is nog eens integreren. Maar helaas er is echt helemaal niets feestelijks te vinden. Wat een frustratie. Het internet maar op om te zoeken waar we nog meer terecht kunnen. Spreek met Violetté af om maandag naar de oude binnenstad van Kaapstad te gaan.

Longstreet, Kaapstad is ‘the place to be’ en in gedachten heb ik die straat al doorgelopen en denk ik te weten waar de betreffende winkel zit.
Oh wow wat een prachtige gewaden en hoeden hebben ze er, ik pas de ene na de andere lange jurk in allerlei kleuren en over het algemeen lekker glanzende stoffen…en toch bedenk ik dat het misschien wel heel erg over de top is en daarnaast….het is niet iets wat ik snel weer zal dragen. Voor een lunch zeker niet geschikt! Toch nog maar even verder kijken.

Iets verderop in de straat is de Afrikaanse overdekte markt, een grote winkel hal met allerlei kleine winkeltjes erin. Tussen de oorbellen, tassen, houtsnijwerk, hoeden, armbanden, kettingen en andere Afrikaanse snuisterijen vinden we ook een hoekje met stoffen en een juffrouw met een naaimachine. D’r staat een jurkje op een pop wat ik wel leuk vind, maar wat met geen mogelijkheid dichtgaat. Op deze manier moet ik dan kijken of het wel leuk is…wij denken van wel. Maar dan komt het dilemma…welk stofje.

Dit lapje is van de Congo, dat patroontje en kleurtje komt van Ghana…ik zie iets in zwart/wit. Ja, zegt mijn vriendin speel maar weer op zeker, gelijk heeft ze en daarvoor mocht ze ook mee. Uiteindelijk gaan we voor iets heel erg blauws, daar moet dan nog een doek bij voor op het hoofd en dan moet het nog gemaakt worden. Oh zegt Irene, de dame van het winkeltje en de naaimachine, het is zaterdag klaar en als er dan nog aanpassingen gedaan moeten worden dan doe ik dat wel direct. Ja, want dan heb ik nog geen week over…
En zo gezegd zo gedaan…Jan mocht op zaterdag mee om het op te halen…het meisje van het naastgelegen stalletje kwam al met sieraden aandragen en ook de tas was snel uitgezocht. Oh en dan komt de sport he…het afdingen… beetje heen en weer stoeien met de prijs en dan beiden met een brede lach elkaar omarmen. Heb er ineens weer een vriendin bij! Nog snel even oefenen met de Afrikaanse dames hoe de doek om het hoofd gaat en dan zorgen dat ik genoeg zelfvertrouwen heb om het als een Afrikaanse te dragen!

Zondag is de dag van de bruiloft, het weer is duidelijk niet om over naar huis te schrijven. Zomer in Brabant en op kousen had ik niet gerekend, mijn blauwe handen en benen kleurden in ieder geval prachtig bij mijn jurkje….brrr. Ik ben maar gast en dit regen-weer is natuurlijk het ergst voor het bruidspaar en zij zagen er fantastisch uit, voelden vast door alle spanning en verliefdheid niets van de kou.

De ambtenaar van de burgerlijke stand had bedacht dat het leuk was om iets in het Afrikaans voor te lezen. Nu ik daar als verrassing was en zij blijkbaar compleet van mijn bestaan op de hoogte was, werd ik direct gevraagd om als Zuid-Afrikaanse het door haar uitgezochte gedicht voor te dragen. Oeps nu kwam er wel heel veel aandacht mijn kant op zeker nadat ik ook al in haar toespraak vernoemd werd.
Zoveel dat ik besloot om ’s avonds mijn speech maar niet meer voor te lezen…en gelukkig was daar mijn ‘zeer verbaast over mijn aanwezigheid zijnde’ neef Wim die de honneurs waarnam.

Ondanks het koude regenachtige weer was het een geweldig mooie dag, met hele leuke mensen op een prachtige locatie. Dank je wel Harry en Heleen dat ik er bij mocht zijn! 

Omhul me met woorden... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst,
Astrid

I belong in South-Africa...but will always stay Dutch!

Moest echt weer ontzettend wennen aan de rust en de ruimte van het thuis zijn. En zo duurde het ook even voor ik iets op ‘papier’ kon zetten….

Tussen de wolken door zie ik Amsterdam opdoemen, achter mij wordt er door een mede passagier druk uitleg gegeven van wat er allemaal te zien valt. Ik zie water en heel veel hoge gebouwen en denk als eerste ‘Oh ja’, zo was het. Vervolgens loop ik Schiphol in, de douane is geen enkel probleem, de weg vinden door al die mensen naar band 21/22 is een heel ander verhaal. Mijn koffer komt als 5^de laatste aan, de vermoeidheid en drukte overvallen me…iets wat me niet meer loslaat wanneer ik in Nederland ben. Iets wat me ook meesleept, val dan ook direct terug in allerlei oude gewoontes. Veel te veel praten….Daarnaast probeer ik haast angstvallig alles in me op te nemen, de omgeving, alle gesprekken maar ook wat mijn gevoel me zegt.

Nooit heb ik verlangd om naar Nederland te gaan … nooit het gevoel van heimwee gehad. Negen jaar zijn om gevlogen en waar ik dacht dat ik mensen verloren had daar pakten we eenvoudig de draad weer op.
Voelde me zo bijzonder, zo gewaardeerd, zo geliefd ook en wat is het dan gemakkelijk om je bloot te geven, om gedachten te delen, je open te stellen voor de ander en dat allemaal denkend en sprekend in je eigen taal. Lieve mensen 't was geweldig wat jullie voor me deden...
Maar vanaf dag 1 was daar ook het sterke gevoel, ik hoor hier niet….

Veel tranen vloeiden er ook, geluk en verdriet lagen dichtbij elkaar en afscheid nemen was nooit eenvoudig, want komt er ooit nog weer een ontmoeting?
Ik wil sorry zeggen tegen alle mensen die ik helaas niet kon inpassen in het drukke schema maar echt toch ook graag wilde zien, ik hoop dan maar op een andere keer. Zoals ik al vaak al uitgesproken heb: “ik zou het liefst een vliegtuig vullen en jullie hier naar toe halen”. Denk dat ik op die manier het beste kan uitleggen en laten zien waarom dit toch echt mijn thuis is.

Het was niet Nederland wat de trip zo bijzonder maakte maar de mensen die mij in een warm bad dompelden.

Liep van ‘Turks Fruit’ geluk bijna onder de fiets in Amsterdam, genoot van het prachtige Rijks museum en de privé rondleiding bij Diamanthuis Koster….we geven waarschijnlijk toch het verkeerde signaal af…haha…
Oh en wat te denken van de mooi geklede mannen. Schoenen en pakken te kust en te keur! Kwam ogen tekort…
En die ogen waren vaak groter dan mijn maag…. appeltaart, broodjes kroket, frikandel, Zuid-Afrikaanse Bosch en Dal wijn, combinatie menu bij de Chinees en Marc’s BBQ  maar ook culinaire hoogstandjes in Michelin sterren restaurants zorgden voor mijn inwendige mens en vormen nu toch nog steeds wel een probleempje. 

Herinner me de juffrouw nog op het strand in Scheveningen waar we heerlijk achter het glas in het zonnetje zaten:”…flesje doen dan maar”. Nee, juffrouw dat doen we hier in Zuid-Afrika waar de fles net zoveel kost als een glas bij jullie… 

Mauritshuis, Plein en het Binnenhof, een korte impressie van Den Haag. De markt van Eindhoven waar ik denk ik wel op elk terrasje heb gezeten, waar ik me soms moest haasten tussen de regendruppels door want het was speciaal voor mij twee weken een Hollandse zomer.
Herinneringen ophalen in Oss, Den Bosch, Zeeland, Sint Oedenrode en Uden.

Maar de reden van mijn uitstapje dat van 8 naar 16 dagen groeide was de bruiloft van mijn neef. Toen hij hier in Zuid-Afrika verloofde zei ik nog, jammer dat ik er niet bij zal zijn anders zou ik in Afrikaanse kleding komen. Denk dat hij twee maal zijn hart verloren heeft…en als iemand dat begrijpt ben ik dat wel. Dus nu het plan was dat ik wel zou gaan (en dat wist ik nog geen 3 weken voor vertrek) moest ik als een speer naar Kaapstad om daar een jurk te laten maken. Vijf paar schoenen en een koffer van 25 kg vergezelden me via Dubai naar Amsterdam. 4 kilo extra op de weg terug en een heleboel bijzondere herinneringen rijker… nam ik huilend op een toilet van Schiphol afscheid…

Negen jaar geleden was ik vooral bezig met daar waar ik naar toe ging, nu veel meer van iets wat ik achter me laat. Het is veel en ik kan er naar terug verlangen maar het is ook mooi en goed…
Ik ga 17 uur, via een omweg, reizen naar Kaapstad …. dat geeft me mooi de tijd om los te laten. Ik heb weer ontzettend veel geleerd en ik denk vooral over mezelf.

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Amsterdam fotomapje

Den Haag   fotomapje