“I lived on a farm in Africa”

                                                                                    Little Rhino in Imfolozi who loves a soft whistle

De uitgestrekte vlakte voor me waar wildebeest en zebra rustig grazen. Waar de vroege zon haar zachte stralen schijnt over de wuivende grassen en de koele ochtend bries de kruidige geuren van Afrika verspreid. Waterpoelen en rivieren onderbreken het groene landschap en het is daar waar olifanten baden en giraffes hun dorst lessen. Een sunbird die nectar drinkt van de hibiscus in de tuin, de kudu die haar oren naar het geluid draait en ik die daar droom … In de avond een zacht muziekje van Bløf op de achtergrond, zittend in de luwte van een acacia ... onder Afrika’s prachtige sterren hemel. Ik hoor de cicadas sjirpen en daar word ik overvallen door het gevoel wat ik liefde noem en ik zou willen dat jij dat ook voelde. Hier aan de zuidelijke kant van de evenaar.

De titel…  daar is niets van gejokt. Maar hoe mooi zou het zijn om zo te wonen. In plaats daarvan worden we omringd door druivenranken en hebben een prachtig uitzicht op de Helderberg. Oh dat klinkt niet erg vriendelijk besef ik me…terwijl ik me toch heel bevoorrecht voel. “Maar lief neem me mee en omarm mijn waanideeën” is wat Blof op de achtergrond zingt.
Na een weekje vakantie in de binnenlanden van Zuid-Afrika kan ik altijd moeilijk los komen van dat waanzinnig alles overheersende gevoel. Dat dit toch mijn ‘ African Dream’ is, maar zou ik kunnen leven zonder de luxe van de West-Kaap?
De vele restaurants, de wijnestates, de luxe supermarkten, zonnige terrassen, onbeperkt internet op bijna alle tijden van de dag en mijn inmiddels opgebouwde waardevolle vriendschappen…

Maar beslissingen als deze neem je nooit alleen dus ik hoef niet te twijfelen, de toeval van het liedje Geloven in het leven van Blof en de 3js waarvan de tekst me nu zo aanspreekt…dat is gewoon toeval en geen duwtje in de ‘juiste’ richting. Goede scholing en medische zorg waren de dingen die ons acht jaar geleden deden beslissen om voor de West-Kaap te kiezen. Geloof niet dat we daar een andere mening in gekregen hebben……  maar ik laat graag wat gedachten puntjes open.

Alles halen uit het leven, steeds een stapje verder gaan, nieuwe wegen inslaan … het blijft me prikkelen. De stoffige rode aarde, de exotische dieren, de zeeën van wuivend in bloei staand gras, het pure Afrikaanse leven raakt mijn romantische ziel. Ik prijs me gelukkig dat we de stap gemaakt hebben dat mijn droom bewaarheid werd, dat er zo nu en dan een luikje opengaat zodat ik even in mijn droomwereld mag verblijven zodat mijn dromen me niet verlaten….

Dan krab ik me in plaats van achter mijn oor nog maar eens aan mijn enkels, daar waar de littekens van KwaZuluNatal zijn achtergebleven. Gaven die mieren nu een waarschuwing of was het een welkom? In ieder geval zijn er weer wat zichtbare herinneringen op mijn ouder wordende huid en tegen de tijd dat ze gaan vervagen hoop ik weer toe te kunnen geven aan het verlangen van ontdekken.

Omhul me met woorden... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid