Township visit

Gone
Buried
Covered by the dust of defeat-
Or so the conquerors believed
But here is nothing that can
Be hidden from the mind
Nothing that memory cannot

Reach or touch or call back

Don Mattera, 1987

Kaapstad vandaag … een stad van de regenboog natie, een wereldstad waar miljoenen mensen werken, wonen en vakantie vieren. Een stad waar de geschreven geschiedenis terug gaat tot 1486 toen Bartolomeu Dias het voor het eerst noemde maar in 1652 pas werkelijk ontstond en uitgroeide tot bijna 4 miljoen mensen anno nu. Bezetting door Hollanders en de Engelsen en de jaren van Apartheid vormden deze stad en haar bevolking. Ik vind dat je daar best iets over mag weten als je hier woont.

Een goed begin is een bezoek aan District six en een stop bij het gelijknamige museum. Hier is heel veel verzameld over de periode van 1948 tot 1990, de tijd die wij allen kennen als “Apartheid”.

Prachtig - in het beeld van de stad ontdekken - past ook een bezoek aan een Township. Iets wat bij mij al heel lang op het lijstje stond. Maar Jan en Floris hebben zo hun eigen ideeën over per bus een bezoek brengen aan de ellende en armoede van zovelen binnen de zwarte en kleurlingen bevolking.

Township “Langa” wat in het Xhosa ‘zon’ betekent werd al ver voor de Apartheid ontwikkeld (in 1927). Het is de oudste leefgemeenschap van Kaapstad welke speciaal ontwikkeld werd voor de zwarte bevolking. Het grote deel van de inwoners hier zijn afstammelingen van de Xhosa stam.
Het werd een bijzondere ontmoeting met een totaal andere wereld dan de onze…iets waar je misschien al wel eens over gehoord hebt. Of wellicht op tv gezien…maar ik zeg je: loop er eens rond …met een gids welteverstaan.
Bezoek er een shebeen waar vrouwen Sorghum bier brouwen en waar je het tussen 65 en 80% hoge alcohol bier ook mag proeven. Mmmm ik houd sowieso al niet van bier en dit smaakte er voor mijn gevoel wel naar…gatver dus!
Loop zo’n steegje in en gebruik al je zintuigen en bedenk je hoe zouden wij hier overleven….?
Na de Shebeen steken we de mainroad over naar …ja hoe zal ik het noemen…een plek waar ze vlees braden…Schrik niet het was een stapel pallets en een vracht hout waar zo’n 10 schapenkoppen op lagen. Met huid en haar worden ze zwart gebrand en dan mooi schoon geschraapt zodat er mals vlees te voorschijnkomt?! Een oor om beter te horen…een oog om beter te zien…een tong om sneller te praten …ik vraag me af hoe je het weg krijgt en of het helpt?

Je ziet een pad met aan beide zijden zeecontainers, niet dat er ooit iets vervoerd mee gaat worden want er zijn ramen in gemaakt, kan me nu niet meer herinneren met hoeveel mensen ze in zo’n container leven…De zomers bloedheet, de winters ijskoud… Een troosteloze aanblik.
We rijden langs het busstation waar taxibusjes keurig geparkeerd staan en aangegeven wordt naar welk stadsdeel of plaats buiten Kaapstad ze gaan, de markt is links en rechts van de weg. Bergjes met gebruikte kleding vinden hier voor een paar rand een nieuwe eigenaar. Gebruiksvoorwerpen maar ook afgedankte huisraad…prachtig mooi gelastte ijzeren hekwerken, je kunt het zo gek niet bedenken en het is er. Er volgt een stuk waar het vlees uitgestald ligt en de vliegen zich in de zevende hemel wanen.

En ik bedenk dat ik heel even een vlieg ben die hier rondkijkt, die straks terug gaat naar haar luxe leventje, …een huis voor mijn eigen gezin, een fatsoenlijke watervoorziening in de keuken en badkamer en een slaapkamer heb met een bed, een ruimte die ik niet met 3 families hoef te delen. En dan wil ik nog niet eens denken aan hoe onveilig het in een Township is voor jonge meisjes en vrouwen.

Na Langa gezien te hebben gaan we naar Gugulethu wat ‘Our Pride’ betekend. Een Township wat ook wel bekend staat om zijn criminaliteit. Wij gaan er lunchen en ik tel mijn zegeningen. De mensen zijn er vriendelijk, ach ‘business is business’ niet waar.
Mzoli’s is de plaats om je honger te stillen en ik denk dat we er hongerig uitzagen….wow zeg ik heb nog nooit zoveel vlees op de tafel gezien…wat chakalaka salade (heel erg spicy!) en mieliepap. De schalen met kip, worst en lamsvlees komen bij naast gelegen slagerij vandaan en worden achter de slagerij op de braai gegrild.

Bij de buren zit je dan in een eenvoudige setting aan grote tafels met plastic kleden waarop de namen prijken van een sterke drank…Het grote beeldscherm toont dansende mensen en een modern dreunende muziek. De mensen die er komen zien er allemaal verzorgd uit…haar prachtig gedaan, uitgaans kleding …alles om bij het uitgaan goed voor de dag te komen. De sfeer is er gezellig en als eenmaal de vingers vies zijn lukt eten met de handen ook redelijk goed. Weer wat geleerd zullen we maar zeggen.

Onze volgende stop staat in zo’n contrast met deze wereld dat de paar kilometer die we afleggen wel een wereldreis lijken. Camps Bay, de plek met de vele restaurants, de boulevard, de mooie bolides, het vol gepakte strand en paraderende mannen en vrouwen. Ik dacht overigens dat de Speedo al een paar jaar not done was. Of misschien Retro?!  Een cocktail is hier wel op zijn plaats om de tijdsprong te maken van niks naar alles…

Ik kan er nog altijd niet over uit, heb mijn gedachten nog eens laten gaan over wat de gids vertelde. Dat de mensen van een Township zelf de bouw van de huizen boycotten door te stelen, waardoor ze nu in huizen leven die niet eens af zijn…Ga ik dat ooit begrijpen?
Ik ben blij te weten hoe het er is, de ‘struggle of life’ is me duidelijk…de redenen om de vooruitgang te dwarsbomen zijn me vreemd....misschien ga ik nog eens kijken. Sommige dingen in het leven leer en begrijp je nu eenmaal beter door herhaling…
Zin om met me mee te gaan?

Omhul me met woorden... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Mooi Rooi krant, Februari

“I lived on a farm in Africa”

                                                                                    Little Rhino in Imfolozi who loves a soft whistle

De uitgestrekte vlakte voor me waar wildebeest en zebra rustig grazen. Waar de vroege zon haar zachte stralen schijnt over de wuivende grassen en de koele ochtend bries de kruidige geuren van Afrika verspreid. Waterpoelen en rivieren onderbreken het groene landschap en het is daar waar olifanten baden en giraffes hun dorst lessen. Een sunbird die nectar drinkt van de hibiscus in de tuin, de kudu die haar oren naar het geluid draait en ik die daar droom … In de avond een zacht muziekje van Bløf op de achtergrond, zittend in de luwte van een acacia ... onder Afrika’s prachtige sterren hemel. Ik hoor de cicadas sjirpen en daar word ik overvallen door het gevoel wat ik liefde noem en ik zou willen dat jij dat ook voelde. Hier aan de zuidelijke kant van de evenaar.

De titel…  daar is niets van gejokt. Maar hoe mooi zou het zijn om zo te wonen. In plaats daarvan worden we omringd door druivenranken en hebben een prachtig uitzicht op de Helderberg. Oh dat klinkt niet erg vriendelijk besef ik me…terwijl ik me toch heel bevoorrecht voel. “Maar lief neem me mee en omarm mijn waanideeën” is wat Blof op de achtergrond zingt.
Na een weekje vakantie in de binnenlanden van Zuid-Afrika kan ik altijd moeilijk los komen van dat waanzinnig alles overheersende gevoel. Dat dit toch mijn ‘ African Dream’ is, maar zou ik kunnen leven zonder de luxe van de West-Kaap?
De vele restaurants, de wijnestates, de luxe supermarkten, zonnige terrassen, onbeperkt internet op bijna alle tijden van de dag en mijn inmiddels opgebouwde waardevolle vriendschappen…

Maar beslissingen als deze neem je nooit alleen dus ik hoef niet te twijfelen, de toeval van het liedje Geloven in het leven van Blof en de 3js waarvan de tekst me nu zo aanspreekt…dat is gewoon toeval en geen duwtje in de ‘juiste’ richting. Goede scholing en medische zorg waren de dingen die ons acht jaar geleden deden beslissen om voor de West-Kaap te kiezen. Geloof niet dat we daar een andere mening in gekregen hebben……  maar ik laat graag wat gedachten puntjes open.

Alles halen uit het leven, steeds een stapje verder gaan, nieuwe wegen inslaan … het blijft me prikkelen. De stoffige rode aarde, de exotische dieren, de zeeën van wuivend in bloei staand gras, het pure Afrikaanse leven raakt mijn romantische ziel. Ik prijs me gelukkig dat we de stap gemaakt hebben dat mijn droom bewaarheid werd, dat er zo nu en dan een luikje opengaat zodat ik even in mijn droomwereld mag verblijven zodat mijn dromen me niet verlaten….

Dan krab ik me in plaats van achter mijn oor nog maar eens aan mijn enkels, daar waar de littekens van KwaZuluNatal zijn achtergebleven. Gaven die mieren nu een waarschuwing of was het een welkom? In ieder geval zijn er weer wat zichtbare herinneringen op mijn ouder wordende huid en tegen de tijd dat ze gaan vervagen hoop ik weer toe te kunnen geven aan het verlangen van ontdekken.

Omhul me met woorden... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Hluhluwe- iMfolozi, KwaZulu-Natal

deze foto is door Moni v/d Wiel gemaakt.

In het hart van Zululand ligt het Hluhluwe-iMfolozi Nature Reserve, één van de oudste natuurparken van Zuid-Afrika en ooit het jachtgebied van Zulu Koning Shaka. In dit gebied kun je de Big 5 spotten en hoog op ons lijstje staan de leeuwen en het luipaard.
Veel spotten doe je het best in de vroege ochtend, dus laten we ons door gids Geert om 4 uur ophalen, het park opent om 5…. Dus wij zijn er als de kippen bij…
Helaas geen katachtige mogen spotten, maar een bijzondere safari werd het. Altijd leuk om iets mee te maken wat je nog nooit hebt gedaan of gezien…

De zon leek langzaam door te breken en zo reden we in alle vroegte het prachtige gebied in waar we al snel wat overstekende zebra’s zagen, op de voet gevolgt door een neushoorn die tussen de struiken stond. We zien sierlijke giraffen omringt door impala’s die vrolijk in het rond springen.

Ontbijten gaan we bij een ‘Hiding’ aan een waterplaats, waar een krokodil ongestoord verder snurkt terwijl wij yoghurt eten met verse granadilla. Als we weer op pad gaan zien we tussen de bomen door olifanten, in de lucht cirkelen gieren en we kunnen er één die op een boom aan het rusten is wat beter bekijken. Opnieuw verschijnen er olifanten en besluiten we om te draaien en op de weg, waarvan we denken dat ze gaan oversteken, te wachten. Dat bleek een super idee en zo zagen we een hele kudde giganten inclusief jongen vlak voor ons oversteken. Wat een ervaring!

We gaan dieper het park in, zien de duidelijke sporen van leeuwen in een droge rivierbedding en ondertussen krijgen wij honger als een leeuw en gaan opzoek naar een mooie picknick plaats waar we kunnen braaien. Prachtig stekje met bomen en uitzicht over de lager gelegen rivier.

De gidsen, ja je leest het goed, we hadden er maar liefst 4 gingen de tafel dekken en de braai aanmaken terwijl wij -en de twee stagaires van kantoor- op ons gemak richting de rivier liepen.
Die wandeling duurde niet lang, bleek dat een mierenkolonie zich hier gevestigd had en die besloten massaal in de aanval te gaan…benen en voeten zaten als snel onder de mieren en wij…boven op de picknick tafels. Blijkt dat deze mieren wanneer je ze doodt een geurstof verspreiden die andere mieren direct laat weten dat er gevaar is en dat ze moeten aanvallen…
Voor de slachtoffers is er dan nog maar één ding….vluchten. Zo gingen de al licht opgewarmde kooltjes terug in de zak en renden wij al springend en stampend naar de safari auto.
Terug naar de picknick plek bij de lodge van het park dan maar…nou dat was een geluk bij een ongeluk.

Hadden we nog niet zolang geleden op deze zelfde pad twee lege waterpoelen rechts van ons gezien, nu lagen er 5 neushoorns waarvan twee jongen heerlijk te badderen. Er moest flink geremd worden want we waren ze bijna al voorbij gereden, de auto werd stil gezet en toen de dieren weer wat rustiger werden bleken ze aardig nieuwsgierig te zijn naar ons…en kwamen mooi dichtbij.

Onze dag leek gevuld met mooie momenten, dat de zon zich maar weinig liet zien kon ons niet deren. Dus aangekomen op de picknick plaats werd alles in gereedheid gebracht. De roosterbroodjes waren goudbruin, de fillet lag te roosteren, broodjes met worst stonden te dampen …toen er een hoosbui losbarstte. Ja en dan pas je je gewoon aan…een Afrikaanse bushbraai in de regen en als later het zonnetje weer schijnt draai je gewoon je natte achterwerk richting de zon. We lachen er maar om…dit is tenslotte Afrika!

Via de giraffen, de impala’s en ander klein wild begeven we ons voldaan richting de uitgang van het park…nog een uurtje rijden en dan zijn we weer in St. Lucia, heel veel ervaringen rijker. Bedankt Nicolaas, Stephen, Geert en Freya van Safaris op Maat voor het geven van zoveel informatie en vooral voor de tijd die jullie nemen zodat het bekijken van de dieren niet alleen een fotomoment is.
Een prachtige week waar we nog lang over zullen spreken en waar ik nog vaak met veel liefde aan terug zal denken. 

Je kunt me uit Afrika halen….maar je haalt Afrika nooit meer uit mij, een liefde zo diep geworteld dat het verlangen ernaar soms pijn doet… ik luister nog maar eens naar Vicky Sampson

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid 

 

 

Sometimes alone in the evening,I look outside my window,
At the shadow in the night.
I hear the sound of distant crying, the darkness multiplying,
The weary hearts denied.
All I feel is my heartbeat,
Beating like a drum,
Beating with confusion.
All I hear are the voices,
Telling me to go,
But I could never run.

(Chorus)
Cos' in my African Dream
There's a new tomorrow
Cos' in my African Dream
There's a dream that we can follow
Now when the night begins to fall, I listen for your call,
I listen for your heartbeat.
Although my dream is just a dream, another false illusion,
A shadow in the night.

All I want is for our heartbeats,
The beat just as one,
To silence that confusion.
And the pain and the illusion,
Will disappear again,
And we would never run

(Chorus)
Cos' in my African Dream
There's a new tomorrow
Cos' in my African Dream
There's a dream that we can follow

Eastern en Western Shores van iSimangaliso Wetlands, St. Lucia

Woensdag gingen we er met ons 4tjes op uit om de oostelijke zijde van de Wetlands te bezoeken. Via de Bangazi Gate reden we het natuurgebied binnen. Dit is tevens de ingang als je naar de prachtige stranden van Cape Vidal wilt gaan. Dat plekje was gepland voor een meegebrachte lunch en een flesje rosé dus eerst maar eens zien wat er onderweg te beleven valt.

Duikertjes en kudu’s, wilde zwijnen,wilde beest,vervet monkeys, krabbetjes, mestkevers en diverse vogels -uit het bijna 200 grote aantal van verschillende vogels- laten zich aan ons zien.
De hoofdweg van het park laat regelmatig de keuze om een afslag te nemen, waarvan sommige toch zeker niet geschikt zijn voor een normale auto. En wij prijzen ons gelukkig met de door Geert aan ons uitgeleende 4x4. Moet er bij zeggen dat het gras in bloei staat en heel hoog is, dus blij dat we hier niet met de gehuurde Volkswagen vivo reden want dan hadden we niet zoveel gezien. Onderweg zijn er uitzicht plekken, waar je uren zou kunnen zitten turen…over het water…het wuivende riet…de voorbijkomende vogels en de snel door de wind gedreven wolken.  Het verveelt nooit!
Mocht je niet veel wild zien dan is er niets aan de hand want het landschap is adembenemend mooi. En dan verleg je je interesses gewoon naar de bijzondere Afrikaanse vogels.

Na onze lunch en Henk zijn frisse duik in de Indische oceaan… wij waagden ons niet verder dan natte voeten… scoorde Moni nog een natte jurk, omdat er zo nu en dan nog een hoge golf het strand op kwam... verlieten we de prachtige kustlijn. Nog even een stop bij Mission Rocks, waar je via een wandeling zoals de naam al doet vermoeden op een rotsachtige kustlijn komt.

--------------------------------------------

Op zondag deden we de westelijke zijde aan. Dit gebied is pas eind vorig jaar opengesteld voor het publiek, dus voor ons alle vier nieuw. Even de papieren in laten vullen en entree betalen bij de Dukuduku gate en een prachtig ver en uitgestrekt landschap ligt voor ons zo ver als we kijken konden.
Zo nu en dan onderbroken door een solitaire boom. Heel veel waterpoelen met natuurlijk watervogels, maar ook nijlpaarden. Trots en schichtig kijken de waterbokken op. Het plaatje wordt lieflijk door de tere paarse waterlelies,die op steeltjes boven het water uit pronken. Een giraffe die staat te drinken en twee soortgenoten die even gaan liggen, wat zijn we toch bevoorrecht dat we dit allemaal mogen aanschouwen.

Uitzichtplaatsen en picknick plekken waar je graag uren zou doorbrengen…gewoon mijmerend…met de verrekijker aan de ogen…luisterend naar de wind en de vogels en ik zou er ook heerlijk kunnen lezen. Het boek wat ik nu lees heet An African Love Story door Daphne Kendrick en dat past hier prachtig…..

Onze laatste stop in de Eastern Shores is een houten vlonder op palen rondom een boom gebouwd met een adembenemend uitzicht over de vlakte en het estuarium.
We sluiten de avond af met een spetterende braai! Je snapt wel dat daar een verhaaltje bij hoort....mannen die op de stoep braaien...vast Nederlanders!

 

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid 

iSimangaliso Wetland Park.

Heerlijk op vakantie in eigen land! 

Na een vlucht van 2 uur van Kaapstad naar Durban en daarna met de huurauto ook nog zo’n twee uur via tolwegen en binnenwegen bereikten we St. Lucia. Wat een andere omgeving is dit toch dan de West-Kaap. Verspreid in het heuvelige landschap liggen huisjes waarvan velen nog die typische Afrikaanse uitstraling hebben. Gekleurde rondavels steken prachtig af in het zo door suikerriet gedomineerde landschap. 

St. Lucia is meer een klein toeristendorpje gelegen in het estuarium vanwaar je de oostelijke en westelijke zijde  van het iSimangaliso park eenvoudig kunt bezoeken. Via het Wetland Park aan de oostelijke zijde bereik je ook Cape Vidal, een prachtig, zeer rustig strand.

Wij gingen er op bezoek bij onze vrienden Moni en Henk…jaren geleden gooide Henk in Rooi een tennisballetje op om Jan af te serveren. Nu gooide Moni het balletje op om een paar dagen te komen logeren tijdens hun lange vakantie in KwaZulu Natal en dat leek mij een super idee!

 

En zo voeren we met hen en Geert en Freya op dinsdag namiddag het estuarium in ... begon het nog zonnig al snel trok de hemel vol wolken...voelde we hier en daar een spatje regen maar genoten van de 2 uur durende boottocht. We gingen op zoek naar krokodillen en nijlpaarden. Onderweg werden er ook wevertjes, een visarend en wat andere roofvogels gespot, we zagen 1 krokodil ...maar nijlpaarden waren er in overvloed. Echt mooi zijn ze niet, wel ontzettend imponerend en heel erg gevaarlijk. Overdag verblijven ze in het water, dat ze in de vroege avond verlaten om ergens heerlijk wat mals gras te gaan grazen. En dat kan dus zomaar midden in het dorp zijn. Dat betekent dan een blokje om lopen, of in ons geval gewoon wat langer op het terras doorbrengen en hopen dat hij of zij een andere route neemt dan wij.

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid