Biltong...

Vorige week toen de zon nog heerlijk scheen kwam ons huis vogeltje aan gevlogen met iets in zijn bekje, het bleek een hagedisje te zijn. Hij streek neer in het mandarijnboompje en stak het nog levende beestje aan een takje. Mmmmm dat vind ik minder maar ik bedacht dat het misschien een gedroogd hapje lekkerder vond…je weet wel Zuid-Afrikaners zijn enorme liefhebbers van Biltong…gedroogd vlees. Dus misschien neemt zo’n vogeltje menselijke gewoontes over. Of is het iets voor slechtere (koude) tijden? De koude kwam, de regen viel in bakken uit de lucht… de rozen bedden stonden blank en ik zag het met lede ogen aan.

En vandaag zag ik het stijve zwarte beestje hangt daar nog steeds. Gaat nog wel even duren voordat het Biltong is ben ik bang….

Maar vandaag  kunnen we weer naar buiten, de zon is er weer even.

Koffie drinken op het terras wel met dikke trui aan en shawl om
maar heerlijk de winter zon op het gezicht.
Wintersport idee, zeker nu ik tijdens de wandeling op de farm richting de Simonsbergen kijk en er sneeuw zie liggen. Toch bijzonder en niet het eerste waar ja aan denkt bij Afrika….sneeuw!

De grijze lucht heeft plaats gemaakt voor wat plukken witte bewolking die op de bergen blijven hangen en doen denken aan slagroom op de cake. En dat is het vandaag, iets extra’s!

Eerst hoor ik in de verte wat gebrom en dan zie ik links van me dat er iets zilverachtigs fonkelt in de lucht, zo’n klein tweemotorig vliegtuigje en dan kan ik altijd maar aan 1 ding denken…Finch Hatton. Wat geweldig dat we dicht bij zo’n sportvliegveldje wonen ...dan denk ik vaak aan mijn prachtige ‘Out of Africa’ held. 

Ik loop heel wat meters langs de opnieuw uitgediepte sloot en zie een Mongoose rennen, gelukkig zien Thor en Gunnar hem niet, want dan heb ik natuurlijk niets meer te makken als ze er achter aan gaan. Wat verderop zijn er sporen van het Duikertje….vind ik een Porcupine stekel…  vliegt er uit het fynbos een valk op…en staat er een reiger in de modder. Goh wat kan ik genieten van dat gewone farm leven…. 

De paarden van de buurman lijken het ook naar hun zin te hebben nu het buiten een stuk aangenamer is. Inmiddels loop ik achter het Chateau van de buren door en heb ik zicht op Queen Victoria. Ze ligt met haar neus in de wolken, nog even en dan gaat de zon achter haar onder. Van deze zijde lijkt ze op de Queen vanaf de andere zijde is het veel duidelijker de Tafelberg. Ik houd van die verhalen, die de dingen net wat specialer maken dan ze in werkelijkheid zijn en het leven net dat beetje extra geven. Precies zoals de zon dat vandaag ook doet.

Soms is dat gewoon genoeg.

omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid