Ik schreef op Facebook al hoe druk ik ben ahum ... sinds mei zo'n 5 boeken verslonden allemaal heel verschillend van schrijfstijl. En nu dan begonnen aan mijn eerste klassieker, want ook hierin moet je je grenzen verleggen denk ik maar.
Dus na alle storm en de haast depressieve schrijfstijl van Coetzee heeft Yoga me weer op een gladde waterspiegel gebracht. Er is weer ruimte, een eindeloze blikverruiming waarvan de einder ver weg lijkt.
En in die ontspannen sfeer is mijn 'mind' toe aan romantiek van vervlogen tijden...Anna Karenina van Leo Tolstoy.
Bij het zoeken in de boekwinkel valt mijn oog op een prachtig blauw lederen boek en de tekst op de achterkant trekt mij direct over de streep.
Hoe toevallig? Nee niets is toeval in het leven, ik denk dat we dat vinden wat we nodig hebben...
En zo opende ik vorige week de droogmolen en sprongen er wel 7 kikkertjes te voorschijn. Zo lief en mooi, dat je het even vast moet leggen. Ik weet niet waar dit kikkertje van droomde, maar ik zag en voelde de spanning... voor en achtervoetjes geklemd om de waslijn was hij heel even een acrobaat en ik zijn publiek! Ik juich van binnen om de schoonheid van alle dag die zich zomaar toont als je het wil zien...
Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid
No comments:
Post a Comment