Mist en Regen ... winter in de wijnlanden

We rijden weg vanaf Boomerang Farm in de Fruit Valley van Grabouw, langs de dam omzoomt met naaldbomen waardoor het de sfeer geeft van de Ardennen. Maar heuvels vol met fruitbomen geven wel duidelijk aan dat we in de fruit vallei zitten van Zuid-Afrika. Zo nu en dan een tractor die de zandpad op komt, vriendelijk zwaaiende mensen en dan realiseer je je onmiddellijk dat het leven goed is. Geen muziek aan, gewoon de stilte tussen ons en het geluid van de motor, beetje om je heen kijken en nog altijd verbaasd zijn…wij wonen hier. En ook al rijden we hier met enige regelmaat, het wordt nooit normaal….

Mijn gedachten worden onderbroken als  Jan me vraagt: “Hoeveel km denk je dat het eigenlijk rijden is vanaf Beau Belle farm”? Nou ben ik heel slecht in cijfertjes, maar ik gok 50 km… het is 58 km rijden. En we moeten eigenlijk wel een beetje lachen, want als we in Nederland zouden wonen zouden we ‘nooit of te nimmer’ deze afstand gaan rijden om even bij een vriendin rozen op te gaan halen en ook nog 58 km terug he! Geweldig hoe gemakkelijk je daarin wordt…

Juanita is de verzorging van haar bloementuin helemaal zat en gaat de hele tuin omgooien en er gras leggen… de 36 rozenstruiken die wij konden vervoeren, in het geleende ‘Bakkie’ van de buren, zijn in 2 halve dagen de tuin ingegaan. Voorzien van een grote hoeveelheid compost en beendermeel, want net als de meeste bewoners van het land is de grond hier ontzettend arm! En zoals wel vaker het geval is was de timing perfect, of is het mijn voorgevoel dat ervoor gezorgd heeft… eerlijkheid gebied te zeggen dat het zware werk niet door mij is gedaan. Ik ben meer van de planning en supervising….

Zaterdagmiddag trad de depressie in, nu niet in mijn hoofd maar in het Zuid-Afrikaanse weer. De hele week regen voorspelt….behalve op woensdag en komt dat even goed uit! Een verjaardaglunch is altijd beter met mooi weer en ik denk dat ik het verdiend heb…. als je zelf dat gevoel niet hebt…. Daarbij heb ik de klim uit het dal zelf afgelegd en ben ik er trots op dat het gelukt is…. Ja, wie zichzelf ziek kan maken, kan zichzelf waarschijnlijk ook beter maken en gelukkig zijn er genoeg lieve mensen om me heen die me wilden helpen… lieve woorden in mails en gesprekken hebben me zeker geholpen.
Nu toont de tuin dus tal van kniehoge rozen stokken die hopelijk in het voorjaar tot volle bloei zullen komen en ik ben benieuwd welke kleuren ze tevoorschijn zullen toveren. Geel was niet mijn favoriete kleur, maar je ideeën aanpassen en anders gaan denken, daar is het misschien nu wel tijd voor!

De prachtige blauwe lucht
trekt vol sluierbewolking
grijze wolken pakken zich samen boven de Helderbergen
de wind steekt op

Koele lucht trekt over het terras
de geur veranderd
de temperatuur zakt
en dan is daar ineens

de mysterieuze mist
die de wereld klein maakt

Veranderingen
daar moet je niet bang voor zijn
het zijn nieuwe kansen
een andere wind die waait
zorgt voor vernieuwing
Blaast, raast en verbaasd

De mist trekt op
de regen komt
voedt het land
vult de dammen
laat de kikkers kwaken
en mij ’s ochtends fris ontwaken….

omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid