Vakantie momentje

Uitgestrekte stranden zijn adembenemend op vakantie folders…
Prachtige plaatjes die je doen verlangen naar een duik in het koele water.
Lekker liggen in de zon of heerlijk wandelen langs de branding.
Totdat je natuurlijk gaat wonen in zo’n ‘vakantieland’
en dan veranderd er eigenlijk van alles.
Want wat je van ver haalt dat is goed, of beter! En ik ben dichtbij….

Na mijn pianoles, die ik nog altijd volg nog in Somerset West, heb ik met een vriendin afgesproken in Gordon’s Bay.
Vissersplaatsje aan de False Bay, met uitzicht op de Tafelberg aan de ene en de Kogelberg aan de andere kant.
Een half uurtje rijden van Stellenbosch.
Het azuurblauwe water van de Atlantische Oceaan, wat zich hier al licht vermengt met de Indische ocean, deel je hier met walvissen, haaien, zeehonden, dolfijnen en veel vis.
We weten dat ze er zijn, maar ik heb hier nog nooit een haai gezien hoor.
En de Killer Whale (Orca) zit meer aan de kant van Muizenberg, bij Seal Island, vergenoeg hier vandaan.
Walvissen heb ik hier wel eens gezien, maar daar is het nu het seizoen niet voor.
En als je geen Jonas heet hoef je niet bang te zijn…

Goed ik ga dus naar de kust om daar een kopje koffie te drinken aan de “Boulevard”!
Nou is er niet echt veel te doen in dit ingedutte kustdorpje… op die gezellige boekwinkel na…

Gordon's Bay heeft geloof ik niets met 'onze' Hollandse Gordon van doen, hij vertoeft wel eens in Zuid-Afrika (van horen zeggen), maar ik ben hem nog niet tegen gekomen. Denk dat Kaapstad meer zijn ding is.

  

Wij lopen inmiddels richting de Griekse Taverne, waar ze van die picknick banken buiten hebben staan. Maar besluiten bij de buren neer te strijken, waar ze volgens de mannen die er zitten “The best coffee in Town” hebben. Overigens zitten er alleen maar mannen.
De twee tafeltjes buiten zijn bezet, dus zitten we binnen…het hele gedoe'tje doet me wel aan Griekenland denken.
De koffie is heerlijk, de pannenkoeken ook!
Er wordt een Zuid-Europees taaltje gesproken…het lijkt wel vakantie.
Als we even later buiten kunnen zitten, zitten we op de smalle stoep, een enkele auto met knalharde muziek passeert.
Nee hier geen massa toerisme, nauwelijks iemand op het strand…

En nu ik hier toch ben loop ik nog even langs de branding.
Het voelt als overal op de wereld, het zand tussen je tenen, het prikken van het zoute water op je benen, de wind door je haar en de zon op je gezicht. 

En al lopende denk ik aan Noord-Europa, waar het vriest en sneeuwt. Denk even aan die mooie beelden van al die nostalgisch aandoende Nederlandse plaatsen…met grachten, bruggetjes en Hollandse geveltjes. Boerderijen langs de vaart. Krijg een sms van mijn schoonzus…winterjas aan, mooie roze wangen, de golfcourse onder gedompeld in een prachtige witte deken van sneeuw.
Nee, kou is niet iets wat me kan bekoren, maar de knusse gezelligheid in huis na een wandeling door een winters landschap…dat heeft wel wat.

Ik laat wat voetsporen achter, die snel opgeslokt worden door het water, zodat niemand meer weet dat ik hier was.
Wat is het toch heerlijk... even een vakantie gevoel momentje.
Wat je dichtbij hebt kan ook heel bijzonder en mooi zijn… 

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid