Reizen is van alle tijden

De Hollanders vestigen zich in de Kaap…zetten een distributie plaats op voor de schepen van de VOC. Het is een laden en lossen van schepen, vaten met gepekeld vlees, kruiden uit het oosten en zaden voor groenten.

Tussen het prachtige fynbos en protea’s vliegen de felgekleurde sunbirds op zoek naar zoete heerlijkheden. Een land van melk en honing, het beloofde land voor velen….

Kasteel de Goede Hoop verrijst en de Heeren 17 sturen meer zwartgeklede mannen met witte kragen…de Hugenoten sluiten zich aan en met hen komen de wijnstruiken en verschijnen de zoete heerlijkheden van het goede leven…Familie’s kiezen voor een leven in het zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika, maar de Kaap wordt te klein, de South Easter steekt op en drijvend op de koele vlagen van de wind trekken de emigranten naar het achterland…
Het wildlife en de Khoisan mensen opjagend, het droge en warme binnenland in.

De wind is niet te harden, de winter is nog nooit zo nat en koud geweest. Het is tijd om meer te zien van dit uitgestrekte land, op zoek te gaan naar de droogte, de zandduinen en rivieren zonder water. Hopelijk vinden we iets terug van de bijna verloren gegane culturen en mogen daar iets van proeven, leren iets over oude gebruiken en pakken onderweg nog iets mee van het Wild Flower Season…maar dan moet het zonnetje wel doorbreken. 

De Ossewa blijft in het Constantia museum, want wij gaan ietsje sneller de ± 800 km maken naar Upington, overnachten en gaan dan verder naar Kgalagadi…waar het komende week 36 graden wordt!

Gisteren was een dag van regen en enorme hagelbuien, de dammen zijn vol, breken op sommige plaatsen door en zorgen voor overlast op de wegen in de wijnlanden. Hollandse jongetjes staan niet met de vinger in de dijk, maar verzamelen hagel stenen, die hier zorgden voor een winters landschap. 

De Naartjie boompjes staan in bloei en wachten op bijen en vlinders en veel zon voor overrijpe mandarijntjes, maar staan nu nog te bibberen met de voeten in de modder. 

Tijd voor de ommezwaai, we gaan er even uit…bijten ons vast in stof…gaan kilometers verslinden…en vroeg uit de veren.

We laten ons meevoeren met de wind, het ritme van Afrika en als de wind gekeerd is nemen we de warmte van de woestijn en een hoofd vol verhalen mee terug naar de Kaap toe!