Geuren en Herinneringen

                                                                                                    dierbare herinneringen

Zaterdag middag in Stellenbosch, het is een uur of 4, Jan wil nog even een stukje tuinhek afwerken. Ik heb het koud, doe de gashaard aan en een fleeceplaid over mijn benen.

Open mijn boek om verder te gaan in mijn Italiaans romantisch verhaal. En dan doet de geur van iets, me stoppen om te gaan lezen.

Ik bedenk me dat het de geur van de pas gewassen fleeceplaid moet zijn en wanneer ik over het zachte fleece heen wrijf, weet ik wat het is… en waar me het aan doet denken. Voor de zekerheid wrijf ik het langs mijn neus en ja hoor dan weet ik het zeker…

Ik ben een meisje van een jaar of 2, in het huis -op de Fokkema Andreastraat- van mijn Opa en Oma waar we tijdelijk even wonen. Ik zie mezelf in pyjamaatje en in een fleece rood met donker blauw geblokt badjasje, ergens op de achtergrond brand geloof ik een gaskachel. Die geur van pas gewassen fleece, de aaibaarheid en zachtheid die horen daarbij en dan komen er ook beelden.

Ik herinner me nu ook een foto…zwart wit weliswaar…maar de kleur zit in mijn hoofd…een meisje met donkere krullen achter een strijkplankje met strijkijzer en daarnaast mijn looppop…Kitty

Het ontroert me, de gedachte aan die tijd….

Het paadje langs de rozen in de voortuin en een groene haag, waar volgens mijn moeder Mulderkes in zaten (daar kende ze een liedje over), naast de voordeur zat de schuurdeur (als die schuur eens kon praten, want daar werd wat afgezoend 5 dochters en 2 zonen namen daar afscheid van hun verloofden)….

Naast het huis de oprit naar de garage met de grindtegels. En in de achtertuin -waar mijn badje stond- de prachtige Magnolia met haar roze bloemen als tulpen en ernaast mijn rode driewieler met bakje. In gedachten doet Mama zo’n raar hinkel-huppeldansje…

De grote eetkeuken waar we als kleinkinderen altijd verbleven, dan werd het namelijk niet zo druk en rommelig in de woonkamer. In het trappengat hingen de trouwfoto’s van mijn ooms en tantes en in de badkamer was een lavet…heel koud was dat graniet aan je blote billen…

De keuken waar ik, als ik later ging logeren, bruin brood (jakkie) kreeg met echte boter en hagelslag. Dan sliep ik in de kamer aan de voorzijde, met een houten bureau waar zo’n prachtig blauw met rode Press Papier (glazenbol) opstond en waar allemaal voetbal posters en foto’s hingen van Voetbalclub Brabantia of de kamer met de schilderijtjes van twee baby’s en Bambi (zeer bekend). Ik mocht mee naar het voetbal, met mijn witte open gehaakte kniekousjes en lakschoentjes, waar alles al gauw vies zag van de zwarte sintel paden die er waren en van de overheerlijke kwatta’s, niet van die repen die je nu koop maar van die gevulde Heren…kussentjes met advocaat, karamel, iets roze en dat wat ik niet meer kan herinneren…

Wat groter gegroeid en wijzer geworden mochten we de Noord-Brabant laan over naar de Jamin, waar we dan ijswafels mochten gaan kopen. De volwassenen zaten in de kamer, een plastic kleed over het Perzisch tafelkleed, Engelse kopjes en een schaaltje met kattentong chocolaatjes of van die chocolaatjes met korreltjes erop. Café Noire koekjes en kletskoppen doen me ook heel erg aan die tijd denken, maar dat kan ook aan het rijmpje liggen wat ze van mijn naam maakten en waar ik wel aan voldeed….

Goh, wat kan ik veel van die kleine dingen waarderen, en dat kan niet het gevoel van heimwee zijn maar mogelijk het gevoel van een bepaalde geborgenheid, een zekerheid. Ik geloof niet dat ik het 'gezelligheid' kan noemen, allemaal bij elkaar zijn was wel heel leuk... We wisten waar we aan toe waren…op die zondagen in de 60 en 70er jaren. Wat een pasgewassen fleece plaid niet allemaal kan oproepen…mooi toch...

Meet the Bank Manager

Almost four years ago I came into the life of Jan, Astrid and Floris. I must say it took me some time to get used to their way of communication. 

As I am much more a listener than a talker I got really nowhere.

I like doing business along a nice long walk through the South African landscape. You get somewhere and we can focus on the things that are really important for me…

Most of the time, they offer me food after a walk like this and a nice cool drink. If you be there around Coffee-time there will always be a cookie with it. 

I hear Astrid softly complaining about leaving marks on the couch and floor, but I know she will still love me…

Yes if they are your friends, you may make mistakes… they will be upset but talk things through and if it’s very, very bad… they will scream.

But I learned quickly…never do your business in their house…don’t take the space where Jan is normally sitting…and talk softly so they will listen!

It’s nice meeting the readers of the blog and if your ‘best friend’ likes a good chat with me, I also speak Afrikaans.

Love Thor....

Oh and by the way, my old chap Gunnar is having his 12th birthday this weekend!

Russische Hackers ?

He vrienden, familie, kennissen en andere bezoekers uit de hele wereld, waar is jullie reactie?

Voor de statistieken en om jullie te laten weten -dat ik weet dat jullie dit lezen. Dit zijn de landen  waar mijn bezoekers vandaan komen. Bovenaan staat; The Netherlands gevolgt door South Africa, United States en Russia gaan gelijk op en dan volgen Spain, Germany, United Kingdom, Belgium, France,New Zealand, Egypt, Ukraine, Georgie, Japan en Italy…

Of deze mensen de Blog in het Nederlands lezen of er een vertaal programma op los laten weet ik natuurlijk niet.

Heel bijzonder is het wel dat na Nederland en Zuid-Afrika er veel “lezers” uit Rusland komen. Eerste reactie was -wat apart-, zouden er zoveel Nederlanders daar wonen die toevallig of misschien bewust op “Zeelandhuys” terecht zijn gekomen….ben ik overigens nog steeds wel nieuwsgierig naar. Dus als dat zo is reageer dan even!
Maar na de leaks op Linkedin bedacht ik me dat het ook Russische Hackers kunnen zijn die regelmatig proberen in te breken. Ik ben echt niet in de veronderstelling dat wat ik hier zit te typen zo interessant is voor mensen van “All over the World”. Maar het streelt me wel als het zo mocht zijn…

Dat er een ‘bezoekers misverstanden’ tussen zitten begrijp ik ook, want ik zie ook waar op gegoogled wordt. Bijvoorbeeld Nederlands elftal, jurk Pretty Woman, gaat mijn man vreemd, bloot zonnen, erwtensoep met tranen, Paul Roos, de mensen die dan op mijn Blog komen zoeken heel andere info maar blijven wellicht even rondsnuffelen….

 

Maar er zijn tal van bezoekers, zo’n 450 per maand die welbewust even komen lezen en als ik dan bekijk hoeveel het stukje lezen over Notting Hill dan verbaasd het mij dat ik tot nu toe ZERO reactie heb gehad op mijn vraag welke boeken jullie aanbevelen… Nou dacht ik even voordeel te doen met mijn Zeelandhuys Blog maar nee hoor…. Wat een teleurstelling!

Of zijn het te hoge verwachtingen? Ik weet dat ik daar wel vaker last van heb, probeer echt iedereen ruimte en tijd te geven en contacten te laten gaan zoals de ander het wil, maar soms is het effe lastig. Gelukkig voor mezelf en jullie, ik zal niet snel op de stoep staan om verhaal te komen halen, de afstand en tijd helen alle ‘verwachtingen’ in dit geval. En slaan gelukkig niet al te diepe wonden meer… Ja, ouder worden heeft ook zo zijn voordelen. Maar maak mij nou eens blij en ‘kruip in de pen’ en geef een reactie… Het is hier winter en een enkel zinnetje kan al zo hartverwarmend zijn…

En anders ga ik voor zo’n Russisch slaapmutsje, lijkt me ook heerlijk “hart” verwarmend!

Proost, Astrid!

Foto van Worldpress.com en van  Rusland voor beginners

Notting Hill Bookshop

 

Een tot de verbeelding sprekende boekwinkel, dat was de Reis boekwinkel van de film Notting Hill van 1999, waar Hugh Grant razend verliefd werd op Julia Roberts… En eigenlijk is het één grote verbeelding, want iedereen die op zoek ging in Londen naar deze winkel komt bedrogen uit. Op die locatie vind je namelijk géén Hugh Grant, géén Julia Roberts en zelfs geen boekwinkel… 

Ja, het is al even geleden, maar ook wij gingen hier ooit op zoek en vonden geen reisboeken winkel maar wel een fantastisch leuke wijk in Londen met bijzonder leuke winkeltjes en een heerlijk Italiaans restaurant…

 

De wekker gaat…. 6.10 snel zorgen dat Floris op is, ontbijt maken. Lunch in de lunchbox…En om 6.55 draai ik na een afscheidskus de deur op slot … en duik ik terug in bed. Nee slapen doe ik niet, een bult kussens in de rug, badjas aan om geen koude armen te krijgen en dan dwalen mijn ogen over het papier… Het is inmiddels voor Jan een vertrouwd beeld om mij zo om 7.30 wanneer hij zijn taxidienst er op heeft zitten lezend aan te treffen. Wat een heerlijk begin van de dag.

Lezen heeft me overigens altijd al geboeid. Met mijn communie was er voor mij geen fiets (had ik ws al) maar het boek van Astrid Lindgren – Pipi Langkous. In één van de vorige verhaaltjes gebruikte ik Villa Kakelbont al als voorbeeld huis, voor de huizen in Paarl. Helaas is het boek niet meer in mijn bezit want tijdens één van de vele verhuizingen bedachten we dat we ze maar naar de vlooienmarkt moesten brengen…nog altijd spijt van!

De boekenlijst van de middelbare school was dan ook geen enkel probleem, Roald Dahl’s boek; Switch Bitch stond -tot verbazing van mijn leerkracht Engels- op mijn lijstje, ik begreep pas later dat Roald Dahl deze verhaaltjes van ‘65 geschreven had voor Playboy Magazine... Je ziet er blijft veel 'hangen' als je leest! Later waren daar de Bouquet reeksjes, kasteel romans en dokter romans, wegdromen in een sprookjes wereld voor vrouwen… boekjes die je overal kunt lezen behalve in literair gezelschap.

Zo ontwikkelde ik mijn lezen en de voorliefde voor mooie boeken. Je beeld je in dat we allemaal die prins, dokter of man van adelijke afkomst tegen kunnen komen… En al lezende ging ik dromen van mooie verre reizen in prachtige exotische landen. Ik belandde in de Landschap-reis-boekwinkel op De Berg in Eindhoven, waar ik mijn eerste boek over Kenia kocht. “Mijn Afrika” van Kuki Galmann, voorin heb ik geschreven; Januari 2003 “Een droom komt uit”,Ter voorbereiding op onze reis naar Kenia.  Geweldig toch, als je zo’n zinnetje nu terug leest. U bent gewaarschuwd…begin er maar niet aan, want je ziet waar het toe geleid heeft!

Mijn  eerste, maar zeker niet mijn laatste boek over Afrika…inmiddels staat er een kastje vol, in Nederlandse taal maar ook in het Engels, over continent Afrika in de kamer. Prachtige foto boeken, fictie verhalen van Wilbur Smith, James Michener, Henning Mankell, Barbera en Stephanie Keating, Tony Parks, Beverly Harper, maar ook op waarheid beruste verhalen van Peter Goodwin en Douglas Rogers, verhalen over Kenia, de Congo, Zimbabwe, Botswana, Benin en natuurlijk Zuid-Afrika.

  

 

Secondhand bookshop in Strand 

Nog altijd lees ik prachtige reisverhalen, over geschiedenis en romantiek in verre landen, me realiserend dat ik er woon…dat kennis en dromen kunnen zorgen dat dingen bewaarheid worden.

Helemaal verliefd op Out of Africa, blijkt het boek echt zoveel anders dan de film en heb ik nu de auto-biografie van Karen Blixen (Isak Dinesen) en de verhalen bundel Shadows on the Grass besteld.

Ik ben en blijf een reiziger op papier, geniet van het vergaren van kennis en het bladeren in muf ruikende oude boeken met gele pagina’s, vind het heerlijk om mijn naam voorin te schrijven en ze te ordenen en te bewaren. Ga graag rondsnuffelen in 2e hands boekenzaakjes voor mooie hardcovers -die hier zeldzaam zijn- en mis ook wel de prachtige boekhandel in Veghel… als je er in de buurt bent moet je even binnen gaan...

Het is niet alleen Afrika wat me boeit hoor! Detectives en thrillers van Dan Brown, Jo Nesbo, Stieg Larsson en Harlan Coben en historisch verhalen van Ken Follett en over Spanje kunnen mij ook bekoren, maar die mogen niet in het Afrika kastje…die staan keurig opgeborgen op de vide. Wat we niet de moeite van het bewaren waard vinden, gaat naar de 2^e hands boekwinkel. En in Strand kun je al tal van Nederlandse boeken vinden met onze naam erin…die gaat Floris toch niet meer lezen.

Geweldig vind ik het … boeken lezen, dat heeft toch iets van romantiek, net als schrijven met een vulpen! Al moet ik wel bekennen dat we in plaats van een bezoek aan de boekhandel ook wel eens een boek bestellen via het internet. Schrijven doe ik alleen nog maar op de computer en wellicht gaan we ook nog wel eens naar de E-Reader, maar voorlopig houdt ik het op het echte boek…

Laat eens weten wat jou favoriete boek is en wat je anderen aanraad en meld dat via "comment" of via zeelandhuys@live.co.za als je niet wilt dat iedereen het leest!

Foto’s die in dit artikel gebruikt zijn zijn niet van mij maar van Bek boeken en van Bikini books en het internet.

Een lieve schrijvers groet voor alle leesliefhebbers,
Astrid

Cecil Rhodes cottage en monument

Waar school projekten al niet goed voor zijn...Voor geschiedenis moest Floris een keuze maken uit een aantal vooraanstaande figuren of gebeurtenissen in Zuid-Afrika. Zijn keuze was Cecil Rhodes. En dan is het google-en en informatie vergaren van het internet....

Jammer dacht ik, want ik had net ergens iets gelezen over een cottage waar hij geleefd zou hebben...dus ook ik, het internet op en zoeken. En deze keer zet ik iets meer druk op mijn plan...en pak ik het wat mooier in. Het voorstel om met zijn 3en naar Muizenberg te gaan, waar zijn cottage staat en later naar Kaapstad, waar het Cecil Rhodes Memorial is viel in goede aarde... Dus wij op weg en van hier naar Muizenberg is niet ver, en het is een prachtige weg langs een kilometers lang wit zandstrand, ruige fynbos begroeiing en zo nu en dan een visser, die tal van meeuwen aantrekt!

 

De cottage waar hij stierf is nu een museum en de vrijwilligster -die er aanwezig was- is een enthousiaste vertelster. Ze ratelde aan een stuk door haar verhaal af, en de informatie was perfect en zeer positief... Thuis werden de foto's gecombineerd met het verhaal en samen met alle informatie van het internet kwam het tot een mooi werkstuk, nu maar afwachten of de leerkracht dat ook zo vindt.

Dacht ik even snel wat van het werkstuk te kopieren? Helaas dat is natuurlijk door Floris geschreven  in het Engels, daar had ik even niet aan gedacht... 

Oeps hier gaat ie dan... voor de liefhebbers van Zuid-Afrikaanse geschiedenis.

Cecil John Rhodes is in Engeland geboren, verhuisde toen hij 17 was naar de Kaapse Kolonie waar zijn oudere broer op dat moment al verbleef. De emigratie kwam tot stand omdat hij TBC had en er aangeraden werd naar een warmer en droger klimaat te verhuizen.

Hij is de feitelijke stichter van Rhodesia nu beter bekend als Zimbabwe en oprichter van de firma De Beers mijnen. Waarmee hij een fortuin verdiende aan diamanten. Later werd hij de 1e minister van de Kaap Kolonie wat nu Zuid-Afrika is...

Hij liet een telegram lijn aanleggen en zijn droom was een spoorbaan te bouwen van Kaapstad naar Cairo. Helaas heeft hij maar mee mogen maken, dat de trein het station in Zimbabwe haalde. Na zijn dood is het traject alsnog voltooid. 

Wij kunnen die fantastische treinreis van Noord naar Zuid dwars door het Afrikaanse continent nu maken! Nou ja wij????

 Ik zou wel willen…het is al jaren mijn droomreis maar waar haal ik zo’n 50.000 Dollar vandaan? Ja, Rovos heeft deze prachtige reis in haar programma er zijn ook kortere trips met deze trein te maken maar als je eenmaal het filmpje gezien hebt….ja dan blijft het dromen… 

Zou wel een mooi moment kunnen zijn om een boek te schrijven…denk overigens dat het andersom zal moeten, en dan moet dat boek een bestseller worden. The only thing I need are the GUTS…