Friday, April 27, 2012

Overdenking


December 2010 
                                                                                                                   Grand Parade, Kaapstad

Het jaar is alweer bijna ten einde. Altijd een goede tijd om eens terug te zien en de balans op te maken. Een jaar wat wederom in het teken stond van een verhuizing. Natuurlijk kunnen we niet in de toekomst kijken, maar dit lijkt ons wél de ideale stek om oud te worden. Omringd door jonge mensen en goede vrienden, met een cultuur die wij ons graag eigen willen maken. Ja, Beau Belle Farm is een fijne plek, een heerlijk thuis, een rustpunt in ons roerige leven.

Want roerig was het ook en dan vooral in emotionele zin. Deze maand zijn we alweer 5 jaar in ons Moederland, Zuid-Afrika. Zo voelt dat namelijk voor ons. Nederland is en zal altijd mijn vaderland zijn, maar mijn hart ligt hier! Soms lijkt het nog als gisteren dat we emigreerden. Nog geen tel later, is er direct het gevoel of we hier ons hele leven al wonen. Een goed teken denk ik, we voelen ons thuis.
En daar is dan ook de emotie…het niet willen loslaten van vrienden en familie…soms te krampachtig… te veel verwachtingen hebbend, de pijn voelen van er niet meer bijhoren. Hoe ga je daar mee om? Uiteindelijk denk ik dat het goed is, om die emoties zo nu en dan te ervaren, dan weet je dat je leeft! Want daar gaat het toch allemaal om, het leven beleven, mensen ontmoeten, ontwikkelen, ervaringen delen, afscheid nemen…je spirit ontdekken! 

En altijd komt er weer iets op je pad, iets wat je leven verrijkt. Iets wat inspireert, motiveert en je een goed gevoel geeft.
Floris heeft er een fantastisch schooljaar op zitten, had zichzelf een doel gesteld en dat ook bereikt. Hij kan niet wachten op het nieuwe schooljaar om zijn nieuwe taak van ‘Prefect’ te gaan uitvoeren. En met het rapport van afgelopen jaar hopen we dat zijn volgende doel, toegelaten worden op Highschool Paul Roos, ook waarheid wordt.

Doelen stellen, Ervoor gaan en in jezelf Geloven…is het echt zo simpel. Liefde ontvangen en geven mag in dit rijtje niet ontbreken denk ik, want wat zijn we zonder de liefde van onze dierbaren.

Dan is het bruggetje naar Jan snel gemaakt, rust, steun en de woorden “maak je niet druk”! Het zijn de eerste dingen die in me opkomen. Hij had het natuurlijk druk met al het geregel van papierwerk en het lichamelijke werk rond de verhuizing. Slapeloze nachten, maar niet praten hoor…En dan moet ik er soms ‘de moed’ weer inpraten. Ja, we zijn een team, sterker en Closer then Ever! Jan maakt zich druk, is nog altijd gehaast en maakt nog altijd direct werk van de dingen die afgehandeld moeten worden. Geduld is een schone zaak! 

Het is lekker dat er zo nu en dan klusjes op de farm zijn, iets wat hem bezig, maar ook allert houdt. En mij wat ruimte geeft.
Na de verhuizing, het stoppen van vrijwilligerswerk bij Cotlands en het beëindigen van het Zeelandhuys -Blog komt er tijd en ruimte voor iets anders...Nog altijd pianoles en nog altijd geen vertrouwen dat het ooit iets wordt. Maar opgeven zit niet in mijn systeem. Bovendien is het ook belangrijk om de bovenkamer een beetje bezig te houden.

Afscheid nemen en dingen loslaten, iets niet meer zelf in de hand hebben, is nog altijd moeilijk. Laat ik maar beginnen met 2010 … dat is niet te moeilijk! Dat 2011 opnieuw in het teken mag staan van de liefde voor elkaar en jezelf, dan komt er vast weer iets mooi’s op ons pad! Dan worden dromen waarheid en is het leven zinvol.

Voor iedereen een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar!
Liefs,  Jan, Astrid en Floris.

No comments:

Post a Comment