Januari - Februari 2011
Ik blik dus even terug en hoor me nog tegen Jan zeggen:” wie wilde er ook alweer naar Afrika”? “Wie was het die graag wilde wonen in een beter klimaat”. Zat ik in Nederland binnen omdat het koud was of regende…nu zit ik binnen want de temperaturen lopen dit jaar op tot boven de 37 graden, met uitschieters van vooraan in de 40 graden. Begrijp me niet verkeerd ik klaag niet hoor, maar soms was het even iets teveel van het goede. En dan de vliegen…en het stof…
Op Knorhoek hadden we veel wind en zaten we regelmatig
in de wolken, maar hier in Stellenbosch, en dat is maar 30 autominuten van onze
vorige woonplek, is de temperatuur altijd 3 graden hoger… en vaak geen zuchtje
wind!
Dus zoek je zo nu en dan verkoeling en Gunnar en Thor
genieten dan ook van een frisse duik in de Indische oceaan. Die lieverds weten
ook niet waar ze moeten gaan liggen. Nou ja ze hebben beiden uitgevonden dat de
ventilator wel verkoeling brengt…of plonsen in de dam, maar daar zit ik niet
echt op te wachten. Het water in de dam stond al heel snel op een laag niveau
en dan is het eerst modderen door een hele laag slijk. Je wil niet weten hoe
dat spul stinkt op een natte hond! Geloof me…niet te harden…
Genoeg over het weer, ik ga even terug naar de
Feestdagen in December…
Aan het einde van de middag van de 24e
december hadden we een kerstviering in de kapel van Beau Belle Farm. Een dienst
voor iedereen en het doet er dus niet toe welk geloof je aanhangt. Mooi denk ik,
want zo zal het ooit bedoeld zijn.
Toch kon het mooie van de dienst en de
picknick mij niet helemaal in de kerstsfeer brengen. Het was moeilijk voor mij,
om dit jaar zonder gasten Kerstfeest te vieren. Voor het eerst sinds 5 jaar
Kerstfeest met zijn 3en. Ach we hebben het overleefd, het was geen drama, maar
gewoon anders…
En ook Oudejaarsavond hebben we met zijn 3en doorgebracht. Die
avond zegt niet zoveel voor mij, maar deze keer was het een bijzonder mooie
avond. We hebben samen de gebeurtenissen van het afgelopen jaar doorgenomen en
natuurlijk gingen we ook verder terug in de tijd. Om te zien of we de juiste
stap hebben genomen en het was mooi om dat met Floris erbij te doen. Goed om te
horen hoe hij de dingen ervaren heeft. Een mooie afsluiting van 2010 en het
maakt weer eens duidelijk dat onze zoon al een echte tiener is, met een eigen
mening en eigen ideeën. Heerlijk!
En dan is daar januari en onze eerste zomergast. Marie
Jose nam een winterbreak in Nederland. Haar tijd hier zou vooral in het teken
staan van golf…en dat is wel gelukt denk ik. Al had ik, zo nu en dan, het idee
dat we in een wijnreis terecht waren gekomen, niet dat wij daar iets op tegen
hebben hoor! Samen hebben we de ‘Blessings off the vines’ gevierd, een
bijzondere mis opgedragen in de Kapel van St. Antony ( onze buren) door de
Aarts Bisschop van Kaapstad. We hebben veel geleerd, op de golfcourse
welteverstaan.. en ontzettend gelachen, zo nu en dan een traantje weggepinkt en
boven alles weer ontzettend genoten van elkaar. Afscheid nemen bestaat niet…wij
zeggen gedag en tot volgend jaar!
Februari was niet al te spannend, ik heb me vooral
vermaakt met mijn 3e bronchitis (deze keer 3 weken), maar door
allerlei homeopathische medicijnen ben ik er weer helemaal bovenop. Energiek
als altijd. Net op tijd beter om het concert van Stef Bos te bezoeken. Wat ook
deze keer weer heel mooi was!
Jan hield zich vooral bezig met klusjes in en rond het
Chateau. Hier en daar wat ophangen en daarna heeft hij 2 tuin-stoelen zo mooi
gerestaureerd dat hij er nog 2 mocht bijmaken…ik ben echt hartstikke trots op
hem. Dat doet ie toch maar mooi even die auto-man van mij.
Floris is druk met zijn extra taak op school als
prefect, en voelt zich helemaal thuis in die rol. Op het moment zit hij alweer
in de proefwerken en hopelijk zet hij, net zoals zijn laatste rapport, weer een
mooie cijferlijst neer. Deze gaat n.l. net als die van vorig jaar ingestuurd
worden op de highschool van onze keuze. De eerste aanmelding is al gedaan, in
oktober weten we of hij aangenomen is, ja goed werk heeft tijd nodig hè!
Verder gaat het leven gewoon zijn gangetje, elke avond
even kijken of Meneer de Uil weer op het hek zit, zo nu en dan erop uit voor
een hapje of een drankje, wandelen met de honden, boodschappen, op-en-neer naar
school, de gezonde stress over kleine
dingen en verder gewoon blijven genieten…Er is al genoeg ellende in de wereld.
Het doet pijn om dat te zien, mensen in oorlog en mensen in nood en dan besef
je maar al te goed dat alles zo betrekkelijk is!
Ik begon geloof ik.. dat het zo warm was geweest, dat
het stikte van de vliegen, dat de honden stonken als ze hadden gezwommen. Dat
we met de feestdagen maar met zijn 3en waren. Jee zeg, dat is wel het allerbelangrijkste
van alles!.
Ach waar hebben we het toch over!Het was goed, mooi,
bijzonder en zoals altijd leervol. Leef, geniet en heb lief…echt, elke dag is
er iets moois te ontdekken, maar je moet het willen zien.
Gisteren liepen we nog op het strand, heerlijk in het
zonnetje, dat is al gelukkig zijn!
No comments:
Post a Comment