April 2011
Tijd om weer eens bij te schrijven, niet dat we het
druk hebben hoor…dat excuus gaan we niet gebruiken. Er is altijd iets te doen,
maar soms moet je gewoon even de tijd nemen. Gaan zitten en zorgen dat je
inspiratie hebt!
We hadden er lang naar uitgekeken; onze ‘basic’
vakantie naar Lesotho. Vrijdag 1 april vertrokken we met Lynn, Mieke en ons
gezinnetje in de Honda FRV noord-waarts. We zouden op de heen- en terugweg een
overnachting doen bij de GariepDam want de tocht zou zo’n 1300 km zijn tot in
Fouriesburg. De koffiebreak in de ochtend schoot er bij in, niet een al te best
begin van de vakantie! Je rijdt hier namelijk kilometers zonder iets tegen te
komen, en wij zoeken nog altijd naar leuke plekjes….moeten we toch maar
opgeven.
Het begint al een beetje te wennen dat die plekjes gewoon een benzine
tank station zijn…Eerste stop was dus in Beaufort West, niets leuk te vinden
maar chagrijnig als ik was (geen koffie!), in het eerste de beste koffietentje
neergestreken. De lunch was overigens goed, moeilijk om toe te geven als je
iets anders in de kop hebt!
Op naar de Gariepdam wat de grootste dam in
Zuid-Afrika is met een oppervlakte van 374 km². Het is een stuwmeer in de
Oranjerivier, de belangrijkste en grootste rivier van Zuid-Afrika die
ontspringt in de Drakensbergen, via Lesotho zijn weg zoekt naar Namibie en daar
eindigt in de Atlantische oceaan. We hebben er ongeveer 800 km op zitten en waren
blij voor het donker te arriveren.
Bed & Breakfast Waschbank aan de Oranje rivier
Na een heerlijke nachtrust vertrokken we richting
Fouriesburg. Die dag zouden we in de omgeving van Bloemfontein stoppen voor een
kopje koffie. Jan had er geen oren naar om in de stad zelf een leuk tentje te
zoeken….Wederom liep dat niet zoals gepland, om onduidelijke redenen werden we
van de snelweg afgeleid…het centrum in…hoe en wat laten we maar in het
midden…maar gestopt werd er niet. Jan wilde als een speer uit de binnenstad
zien te komen, plannetje mislukt. Bedankt Zuid-Afrikaanse Politie voor de
medewerking, helaas Jan tuinde er niet in! Thermosfles koffie is misschien een
idee…..
Compromisje dan maar…we stoppen in Bethlehem. Jawel
wij hebben hier alles,… stallen,… klaagmuren... moslims...christenen... en er was ook koffie met vette
tosti’s. Overigens wel een heel pittoresk plekje!Omdat we nu vroeg zijn, gaan
we met een omweg via Clarens (wat een artiestendorpje is), toch leuk om dat
even aan te doen, naar Fouriesburg. Leuk even wat over het pleintje lopen,
winkeltjes kijken en een verfrissend drankje nemen op het terras.
De B& B in Fouriesburg was snel gevonden, niet echt
onze stijl en helaas de Nederlandse eigenaren waren niet thuis! Tegenvaller! De
buurman-werkknecht maakte het huisje open, maar communiceren konden we niet.
Zal wel aan mij liggen! Het ontvangst viel dus tegen, beetje de boel verkennen,
kamers verdelen en buiten met een flesje wijn wachten op de gastheer en
gastvrouw. Daar kan ik kort over zijn, hallo, goed aangekomen? Fijne trip
morgen… en de mevrouw van de catering komt om 7 uur…Die mevrouw van de catering
was overigens top, heerlijke lasagna had ze gemaakt en ze dekte de tafel en
deed de vaat, volgende ochtend was ze er weer voor het ontbijt en ze had ook de
catering gedaan voor de Lesotho trip! Geweldig!
Lekker op tijd naar bed…veel te beleven was er niet en
de volgende morgen was het weer vroeg dag.
Jaap en Pieter waren keurig op tijd, aardige mannen en
onze gidsen voor de komende 4 dagen.
Zondag 3 april, niet uitslapen en geen verjaardags
ontbijt voor Floris die, die dag 13 werd. Wel een chocolade taart van de
supermarkt uit de buurt, die boven verwachting ook heel lekker was. Spullen
weer allemaal ingepakt, werden we verdeeld over de twee 4x4’s. Wij zaten bij
Jaap in de Toyota landcruiser (hij verjaarde die dag toevallig ook) en Lynn en
Mieke bij Pieter in het Ford bakkie.
We zaten maar een paar km van de grenspost
Caledonspoort naar Lesotho en gelukkig was er geen lange rij. Eerst eruit bij
de ZA grenspost voor een stempel, dat ging soepel…Allemaal uitstappen,
papiertje in vullen, paspoort en ID book bij de hand. Aansluiten voor een
stempeltje bij de Lesotho grenspost was een ander verhaal. Foutje gemaakt en de
juf werd boos…opnieuw ingevuld en excuses en toen leek alles weer goed. Snel de
meiden verteld wat wij fout hadden gedaan, maar je mag niet strepen…oei de juf
werd erg boos en alles moest opnieuw. Zo zie je ze staan, als laatste, nog te
wachten op hun stempeltje…
Eindelijk dan Lesotho in…het Nepal van Afrika!
Lesotho is een bergachtig koninkrijk en niet erg
toeristisch. Voor mij nog het echte Afrika, zeker als je het vergelijkt met de
West-Kaap. Botha-Buthe is de eerste plaats waar we doorkomen. Het is zondag en
niet erg druk op de markt, groot woord voor een uitstalling met doek erboven of
in de meeste gevallen gewoon zwart grondzeil. En opgesteld langs de weg waar
ook alle verkeer over heen gaat…
Verderop richting Leribe wordt het ons al snel
duidelijk hoe arm dit land is. De mensen verplaatsen zich te voet, per ezel of
te paard en de ossenkar is hier ook nog altijd in gebruik.
Langs de weg wordt veel gebedeld, vaak om snoep. De
omgeving is geweldig mooi…Lesotho is qua oppervlakte een groot land maar als
het ware opgefrommeld als papier en heeft hoge bergen en diepe dalen. De
hoogste pass Tlaeeng Pass is 3275
meter en dus ook de hoogste road-pass van Zuid-Afrika.
Wij vervolgen onze weg naar Katze. Op de Mafika Lisiu Pass (2950 m) gaan we snel even de
auto uit, het is koud en er staat veel wind…snel even onze foto nemen om door
te gaan naar de Katze dam. De Katze dam
is de hoogste dam in Zuid-Afrika en heeft een lengte van zo’n 40 km lang. Onderweg nog
altijd de prachtig groene bergen en zo nu en dan een dorp van een paar hutten
met een kraal erbij. We passeren veel herders met hun angora geiten, prachtige
beesten!Katze dorp is ontstaan toen vele werkers en ingenieurs hier moesten
wonen en werken, nu zijn een aantal van die huizen een vakantie woning. Wij
hadden dus na zo’n 180 km
daar een braai en een overnachting. Er bleek een bed te weinig, wat goed
uitkwam want nu moesten de gidsen ergens anders slapen. Wel zo fijn, even een
klein beetje privacy!
De volgende ochtend een niet zo’n lange trip, maar wel
alleen maar dirt-road naar St. James. St. James is een missiepost en in de
“middle of nowhere”. De weg ernaar toe was goed begaanbaar en de uitzichten nog
altijd bergen en dalen, hutten en steeds vriendelijker wordende mensen. In St.
James is ook een highschool en omdat we hier vroeg arriveren kunnen we een
wandeling maken in het ‘dorp’.
De accommodatie was nogal een verassing…we deelden met
ons 5-en 1 kamer met douche en toilet!Hier is ook geen electra! Yep, weinig te
verdelen, dus snel klaar. Gebouw met het rode dak is de cottage. Iedereen moest
nog even snel naar het toilet, voor we gingen wandelen. Dus ik dacht even een
leuk plaatje te schieten van de ram die naast het huisje stond…
Ik had nog niet
verteld dat er in Lesotho geen wild-life meer is. Dat is jaren geleden allemaal
voor consumptie gebruikt en dus uitgeroeid!
Het enige wild-life dat er dus was, was ja…deze ram!
Flo en Mieke liepen achter mij, ik had de verkeerde lens op de camera dus moest
redelijk dichtbij komen om een leuke foto te maken. Flo vraagt nog aan mij of
die ram wel aan de ketting zit, omdat ze behoorlijk agressief kunnen reageren.
Ja, zeg ik…hij zit aan de ketting…ik op mijn hurken…kijk door de zoeker en druk
af…
En hij als een dolle stier naar voren… ik kom nog net iets omhoog, maar hij
neemt me op de horens en gooit me (naar verluid) 2 meter verder op in het
gras…Oeps vergeten te kijken hoe lang die ketting was!!! Gelukkig niets met mij
aan de hand, alles functioneert nog en deze keer komt een beetje vet me goed
van pas… Jammer dat niemand van ons filmt want Floris had het leuk gevonden om
het op
You-tube te zetten. Kom ik goed weg!
Ok na alle
consternatie kunnen we gaan wandelen, het paadje af waar ook alle scholieren
lopen die net uit school komen. Veel meiden die allemaal schreeuwen en joelen,
ze willen op de foto en met ons praten en zijn onder de indruk van Floris…hoe
oud is hij..en komt hij ook hier naar school? 13 is nou niet de leeftijd om met
die meiden in gesprek te gaan, da’s meer Jan zijn ding! Ze willen alles weten
en dan ook graag blonde en grijze haren voelen…en maar schreeuwen en giechelen.
Zij mogen uit hygiënisch oogpunt geen haar hebben, maar dat maakt niet uit.. ze
zijn prachtig!
Veel gelopen hebben we niet maar leuk was het, we
schuiven aan voor spaghetti en duiken na het tandenpoetsen het bed in… Geen
warm water, dat komt morgenvroeg.
Het vuur ging rijkelijk laat onder de ketel, dus ik
had geen warm water, de volgende (Floris) geen druk en de laatste twee moesten
onder de straal door rennen om wat water te vangen…Afrika!Hoera voor de deo en
de parfum, lekker fris aan het ontbijt..
Ook vandaag een trip over zandwegen en als klap op de
vuurpijl 9 km
echte 4x4 trail. Maar eerst in het komende dorp tanken. (foto collage 1). Niet
te geloven 2 pompen en 2 grote tanks met de benzine erin ernaast. Het
kantoortje was een busje van de Chinese eigenaar. Die mensen kom je echt overal
tegen…de afhaal chinees overigens niet ontdekt! We spraken er toeristen die
voor de 2de dag kwamen want de dag ervoor was de tank leeg…Wat een
geluk hebben wij toch.
Onderweg krijgen we rond 11-en altijd keurig koffie of
vanuit de klep van de auto of als er een mooi plekje is dan worden de stoeltjes
en het tafeltje uitgestald. Er is ook altijd iets lekkers bij en blijkbaar
weten de Sotho’s dat ook, want ze vragen altijd om iets te eten. Na een
uitgebreide lunch langs de rivier geven we het overgebleven eten aan 3 dames en
een baby die hout hadden gesprokkeld. Vreselijk zwaar werk, maar om warm te
blijven en te koken met er sprokkel hout zijn, later zagen we dat ze ook
koemest gebruiken om vuur te maken. Heerlijke stoofpot zullen we maar zeggen.
Wij maken ons op voor de laatste etappe naar de diamant mijn, de 4x4 trail en
de accommodatie voor de avond. 9 Kilometer hotse knotsen, 7 keer de rivier
oversteken een weg of dirt-road kun je het niet noemen, het waren gewoon keien
waar we overheen moesten. Te voet of per paard ging je haast nog sneller…we
deden er een uur over! Maar het was het waard…zie hieronder onze chalets in de
sky, Maloraneng lodge.
Spullen in het chaletje en er met de gids op uit om
het dorp te verkenen. De berg af…bruggetje over…heuvel op…heuvel af om er
achter te komen dat de rivier om naar het dorp te komen toch echt wel
halverwege de kuit komt. Daar hebben we geen zin in…iets verderop proberen…We
kijken even af hoe die mevrouw met kind op de rug oversteekt…nee echt te veel
stroming en water voor ons om het droog te houden. We maken een praatje met de
mevrouw die niet 1 maar 2 baby’s op de rug heeft…een tweeling…Waar gaat ze naar
toe? We horen een levens verhaal, ze is een weduwe met 3 kleine kinderen en
gaat werk zoeken in het volgende grotere dorp…onderwijl lacht ze
vriendelijk..honderd gedachten gaan door je hoofd.
We keren om en gaan langs
een koren veld waar de vrouwen met een kleine zeis aan het oogsten zijn. Ze
maken keurig puntjes riet van het afgesneden koren, wat ze later gaan verwerken
als het droog is. We passeren 2 herders jongens, op de gids na spreekt hier
niemand Engels, maar ze zijn vriendelijk en willen poseren voor een foto. We
komen aan bij de rivier waar onze gids zo vriendelijk is om ons even over te
brengen…in 2 etappes..zij waren even bij de plaatselijk pub een biertje gaan
kopen.
In het volgende dorpje kunnen we dus wel rondlopen. We bezoeken de pub
en plaatselijke supermark en kapper, dat is dus 1 lokaal! We zien een prachtige
vrouw en die laat (op de vraag van ons) haar huisje zien. We zijn verbaast wat
daar zoal instaat, een kast een 2 persoonsbed een toilettafel, een soort
keukenbuffet een formica tafel met 4 stoeltjes en een spelende radio! De hut
ernaast is de keuken, daar wordt vuur gemaakt, staan potten op pootjes en een
apparaat waar ze mais in malen om meel- brood te kunnen maken. En liggen
pompoenen nog wat ander spul wat ik niet snel heb kunnen onderscheiden.
Geen
foto’s van dit alles, want dat vond ik toch echt te veel inbreuk op hun leven.
Geweldig dat we dat even mochten zien…we hebben ’s avonds nog wat bij te praten
bij het haardvuur!Verlichting is er voor ons op gas, dus het is er aarde donker
als we later in de avond op bed liggen..zaklampen naast ons…voor als je er nog
eens uit moet.
Prachtige mensen van Lesotho!
We ontwaken in de mist, die overgaat in regen…jammer
maar het heeft ook wel wat. En wij zitten hoog en droog te hotse knotse, terug
die 9 km
de berg op,we doen er gewoon weer een uur over en de rivier is beduidend
sneller gaan stromen. De bevolking moet ook gewoon zijn ding doen en loopt uren
in de regen van het ene dorp naar het andere..
Rond de middag zijn we alweer
terug in Zuid-Afrika nauwelijks vertraging bij de grens, uitstappen stempelen
en weer verder. In totaal hebben we zo’n 500 km afgelegd in 4 dagen Lesotho, het is er
adembenemend mooi, ongerept en zeker de moeite waard.
Basic was echt basic,
goed om weer eens mee te maken, je weet wel waarom. Bergen, zon en water
vervelen nooit…we komen zeker nog eens terug!
Bij de cottage in Fouriesburg is nog alles bij het
oude, na 4 dagen liggen de handdoeken nog zoals we ze achter hebben
gelaten..het bed is wel opgemaakt. Basic trip in Lesotho dacht ik…. s’ Avonds
op aanraden van de eigenaren van de cottage naar de plaatselijk Country Inn
gegaan, soort engelse pub waar de tv schreeuwt en de mensen weinig zeggen. Het
eten was niet om over naar huis te schrijven…of je moet van gare, koude
groenten houden. De locatie was leuk ‘OU’ bollig (zie foto)Nee het wordt tijd
om weer : “Die Kaap toe te gaan”! Eerst nog 1300 km terug…een stop in
Gariep... een lunch in Beaufort West… en even rondkijken in Maatjiesfontein.
Groetjes van ons allen. Ik weet het is een lang
verhaal geworden maar hopelijk de moeite van het lezen waard. Anders kijk je
maar gewoon plaatjes!
Ben je door dit verhaal geraakt en wil je zelf zo’n reis maken, vraag gerust om informatie.Wil je ook een bezoek aan Lesotho brengen en een reis op maat laten maken klik dan hier
Een lieve reizigers groet, Astrid
