Koningin Minima in Lower Sabie

Ik sla de boel gade, omringt door tassen, stoelen, koelbox en mensen die druk in de weer zijn … laat de drukte aan me voorbij gaan. Geen idee wat ik hier doe…of moet doen. Ja, de handen uit de mouwen steken, maar met al die mensen die het beter weten (door ervaring)… bedenk ik… dat ik het maar eens even niet weet. En ik wacht ‘rustig’ af… zie hoe iedereen struggled. Zo nu en dan toch maar wat aanwijzingen geven, over hoe ik denk dat het het beste lijkt….Oempf daar houden mijn mannen niet van.

Het liefst zou ik in mijn regiseurstoeltje gaan zitten met een glaasje Clouds rosé, maar durf niet goed…
De tent staat…de matrassen zijn opgeblazen…ik probeer in de strook van 40 centimeter mijn tassen te zetten…..ha ha. De spullen van Jan moeten maar wijken naar de tent van Floris en zo blijft er 40x40 centimeter over om te staan.
Who needs more?
Ik voel me Koningin Minima….kleine ruimte…weinig mee…leven uit de tas…maar wel met Koning Leeuw heel dichtbij… want ik zag hem net al zwaaien met zijn staartje!

Susan brengt de keuken op orde en zet de wijn koud, Alta en François richten hun ruime 6-8 persoonstent in met een enorm luchtbed, Christof en Ruben hebben hun plop-op tentje uit de tas laten ontsnappen en Floris komt tot de ontdekking dat de rits van zijn tent niet wil sluiten…

Stoffel maakt twee vuren…één voor het eten en één om warm te blijven… De roosterbroodjes met pesto, mozzarella en tomaat zien er heerlijk uit. De braaiworst met korianderkruiden begint al lekker te kleuren…dan moet het rooster omhoog…
Sjusss… zit een beetje strak vast, maar met wat morrelen schiet de pen uiteindelijk los…..en valt de braai om…ach,zand schuurt de maag zullen we maar zeggen… Kruger smaakt zo slecht nog niet!

We hebben het over ons olifanten avontuur…de prachtige visarend die we spotten langs de Sabie Rivier en het luipaard dat tegenover het terras aan het water ligt. De leeuw waarvan we alleen zijn rug en staart konden zien en die voor mij niet mee telt als gespot. Plan voor morgen ochtend is om om 6.00 uur een korte gamedrive te doen, voor degenen die dat leuk vinden.

Ondertussen koelt het lekker af…zeg maar gerust dat het koud wordt en verdwijnt iedereen naar de tent om in zijn flanellen pyama te kruipen…ik ben nog niet in dat pyama-tijdperk beland (verzet me er nog tegen)… eigenwijs is ook wijs en in dit geval een beetje dom. Ik denk nog wel… had ik in plaats van extra kleding maar een elektrische deken meegenomen…

Rond 3en...
Jan: ”As…As ben je wakker?”…ja zoals altijd ben ik wakker…Jan:” Mijn matras is plat, ik lig op de grond”.
Mm heel vervelend schat, maar dat is kamperen en ik draai me om met de woorden:” hoop dat je nog in slaap zult vallen…” Mijn slaap wil niet komen en ik luister naar de geluiden van de bush, de leeuw in de verte en de baboons die schreeuwen…en het geruststellende gesnurk van buurman Stoffel.

Wordt vervolgd...

Waar is nou Oma Jean? Achter die voëltjes aan?

Omhul me met woorden...verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Wil je meer foto's zien...klik dan hier.