Bushwalk...Keep it up…two, three, four…

Ik trek mijn Buff over mijn neus, mond en oren om me tegen de koude ochtend wind te beschermen. De deken van de SAN Park Ranger moet mijn ‘van slaap nog’ warme lichaam op temperatuur houden.
Zes uur ’s ochtends het is nog donker als we Berg en Dal Kamp verlaten. Floris, Ruben en Oma Jean hebben besloten om niet mee te gaan. Acht mensen is overigens het maximum aantal wat mee mag op een bush-wandeling.

Via onverharde paden in het Kruger Park rijden we langzaam naar een waterplaats, onderweg zien we een paar Bromvoël, de Afrikaanse benaming voor de Southern ground hornbill, enorme grote zwarte vogels waarvan de huid bij de ogen en keelzak rood is. Later zullen we nog een groep van deze kwetsbare vogels tegenkomen en kan ik er foto’s van maken, want nu is het doel niet het spotten onderweg tijdens de game drive, maar te voet er op uit en zien wie we tegen komen….
Bij het uitstappen valt ons oog direct op de kale boom waarin een Martial Eagle zit…moet eerlijk bekennen dat ik een arend nog wel herken…en de rest geloof ik dan wel.

Rangers Peter en Rasta (zonder het bekende rasta kapsel) speuren de omgeving af…nemen hun wapen in de hand en gebieden ons een rij te vormen om zo, na veiligheids instructies te hebben gegeven, hun te volgen. Schiet mij direct dat liedje door het hoofd van die olifanten in Jungle Boek… Hup twee, drie, vier in de maat blijven en niet praten…er ontsnapt me een giechel…
De paden die we bewandelen zijn overigens de plat getrapte graslanden van de dieren die van en naar de waterplaats leiden.
Inmiddels is het licht en warmt de aarde ook langzaam op tot zo’n 20 graden, niet verkeerd hoor... winter in Kruger Park.

Als je ooit de dieren in de wildernis gade slaat valt mij altijd op dat zelfs een olifant, zonder geluid te maken zich door de bush verplaats. Nou dat is bij ons iets heel anders…kraaak…krrrt…takjes en twijgjes buigen en breken onder onze voeten zeker niet geruisloos, om nog maar niet te spreken van het moeilijk voortbewegen over de losse keien…Regelmatig zwikken we onze enkel en horen we stenen verschuiven, we moeten ons dan ook heel erg concentreren op het lopen zonder te vallen. De giraffe op afstand is nog eenvoudig te spotten, hij torent hoog boven alles uit.
Een opspringende kudu bok of een groepje impala’s trekt pas onze aandacht als we de beweging vanuit onze ooghoeken gadeslaan.

Rondkijken lukt nauwelijks…dus als voor ons ineens gestopt wordt, weten we dat we iets op het spoor zijn.
Het is nog even goed turen tussen het hoge gras, de dorenstruiken en bomen maar dan doemen de enorme dieren ineens op.
Wauw zeg, een neushoorn op zo’n 40 meter afstand…wat niet 1 maar 3! Langzaam lopen we nog wat dichterbij en zij houden afstand. Ze kijken zo nu en dan, maar lopen ook rustig verder.

We gaan richting een ‘koppie’, klauteren ons een weg omhoog over de grote stukken rots vanwaar we een mooi uitzicht hebben. Als de neushoorns zich verplaatsen...gaan wij weer wat naar beneden en zoeken een gemakkelijk plekje op de rotsen, waar we een drankje en versnapering krijgen. De stilte en de natuur zijn overweldigend, weten dat zo dichtbij deze prehistorisch aandoende dieren zijn maakt het zelfs emotioneel.

En als we na 15 minuten rust ons weer in formatie brengen, zijn we nog niet erg geconcentreerd. Wat een geluk dat Christof er bij is…. We mogen niet roepen maar moeten op ons dijbeen slaan of fluiten als we iets zien en de ranger willen waarschuwen…
Achter mij wordt 2 keer flink gefloten…allemaal in de remmen en de ranger ziet nu ook wat wij inmiddels allemaal hebben gezien…

Een ‘lonely Buffalo’ stier…staat met zijn oren gespitst en zijn neus in de wind…hij heeft ons natuurlijk al veel eerder geroken dan gezien. Lichte paniek overvalt de Rangers want hij is behoorlijk dichtbij…ze sturen ons verder weg achter struikgewas maar zien in dat dit niet ver genoeg is, dus door de droge diepe sloot naar de andere kant… De Buffel heeft zijn aandacht al wat verlegt, we komen goed weg. Deze dieren staan er om bekend om zomaar in de aanval te gaan en maken, samen met de nijlpaarden, nog altijd de meeste slachtoffers.

Opgetogen lopen we verder, wat een avontuur. 

We lopen langs termieten heuvels, voelen het gras kriebelen langs onze benen, ruiken aan wilde salie, en krijgen uitleg over uitwerpselen…allemaal ‘baaie’ interessant.

Oeps, er wordt weer gefloten en we zien rechts van ons …twee neushoorns…links achter moet ergens de buffel zijn en achter ons de drie andere neushoorns…omsingelt?

Geen idee, we krijgen niet veel informatie maar lopen gestaag verder in het rondje wat ons terug moet brengen naar de jeep….
De bush wandeling van 4 uur had van mij wel een hele dag mogen zijn, ik denk dat dit nog altijd de mooiste manier van Afrika ervaren is. Kan niet wachten op de volgende… Patrol Parade Military Style!

Omhul me met woorden... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Album link naar de foto's Kruger park 2014