Cirkeltje...

Mama’s medaille is weer terug waar ze hoort te zijn,
bij mij!
Soms laat je je in een vriendschap verleiden tot het geven van kadootjes
die eigenlijk veel te dicht aan je eigen hart liggen.
Ik had een heel doosje met van die Lourdes medailles
zilveren, gouden en van die keramiek blauwe.
Sommige ooit van patiënten gekregen, of van een collega bij een afscheid
maar ook enkele die in het bezit waren van mijn moeder
die daar waarde aan hechtte en kracht uit putte.

Een paar jaar geleden leek het een mooi gebaar om
één zo’n keramiek Maria medaille
in de vloer van de kapel op de farm te metselen.
Op zo’n manier, dat als het licht door de deur naar binnen viel
het het medaille zou beroeren en doen oplichten
Iets wat voor mij dan een bijzondere plek in de kapel zou zijn

Iets wat verwijst naar ons Katholieke geloof, waar we niet in belijden,
maar wat wel verbonden is met je opvoeding

Blijkbaar viel het medaille ook bij anderen in de smaak,
want het heeft er nog geen 14 dagen gelegen,
toen was iemand al zo creatief aan het beitelen geslagen
dat het meegenomen kon worden.
Dan maar geen aandenken voor mij in de kapel.
Er zijn tal van andere tekenen die mij ervan overtuigen
dat er meer is tussen hemel en aarde.

Eén van de andere medailles had ik aan een vriendin gegeven,
omdat zij het zo mooi vond, ik hem niet droeg
en het haar van harte gunde.
Maar nu is het weer terug bij mij
en dat voelt toch wel heel goed.
Een mooi Valentijns cadeautje.

En hoe toevallig is het dan dat ik gisteravond op een verjaardag
in gesprek kom de discussie gaat over sterrenbeelden en verjaardagen
Het Chinese jaar en wat wij zijn… Dit jaar is het jaar van de slang
en we gaan even opzoeken hoe je dan in elkaar zou steken
Riekie zoekt alles snel op
en bij mij ontstaat er een kippevel gevoel
En ja
Zelfde naam, zelfde geboortedag (ander jaar)….
als mijn moeder!
Het cirkeltje is weer rond

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid