Wat weet ik nou...

Ik weet niets van klassieke muziek
luister elke week naar verschillende muziek stukken
en Puccini weet vaak de juiste snaar te raken
kan van bepaalde muziek kippenvel krijgen
of spontaan in huilen uitbarsten
dus wat moet je ervan weten…

Wie wat speelde
in welk jaar en waar…?
Ik weet voor de rest van mijn leven
dat ik het Cape Town Philharmonic Orchestra heb horen spelen
in Kirstenbosch. (de link verwijst naar het concert van gisteren)

Dat de prachtige omgeving en het bijzondere vioolspel van
Phillippe Graffin mij tot natte ogen roerde.

En dan ga ik uit mijn hoofd naar mijn gevoel en bedenk…
Dat ik in de muziek de liefde voel van de mensen die mij dierbaar zijn
Dat ik een diepgewortelde liefde voel voor ‘mijn’ aller Zuid-Afrika
Dat ik haar donkere kant nooit zal zien…want

Het groen van het Table Mountain natuur reserve, zal mijn hoop doen groeien
Het blauw van de False Bay, zal mij inspireren
De gouden gloed van het Zuidelijke licht, zal mijn ogen langzaam openen
en de zwarte nacht bezaaid met sterren zal mij terug op aarde brengen.

Een concert op een plaats als deze doet me verdrinken
in een hopelijk eeuwig durende liefde…
de liefde voor de klanken van muziek uit het verleden

de muziek die ons samen brengt 

Bruggen kan slaan
tussen werelden, tussen mensen
tussen jong en oud, tussen zwart en wit

Ik weet niets van klassieke muziek ik weet alleen wat ik mooi vind
en dit wil ik graag met anderen delen…. 


Omhul me met muziek, verdwijn in stiltes en droom weg, Astrid

Het filmpje op youtube is van Palle Bo
de muziek die op 24 febr. 2013 gespeeld werd:

Mendelssonhn's Violin concerto, Rossini's William Tell Overture en Tchaikovsky's Overture Fantasy Romeo and Juliette.
Foto's van het concert vindt je op Zeelandhuys Facebook

Veilig en geborgen...

Ik wilde er eigenlijk niet over schrijven
en ga er ook maar niet echt op in.
Het hele gedoe met Oscar Pistorius!
Vandaag is de uitspraak of hij op borg vrij mag.
Als je naar mijn mening vraagt… Ik denk dat hij schuldig is, want het is een vreemd verhaal,
maar als zijn verhaal de waarheid is’ dan moet je er toch niet aan denken’,
dan is het een verschrikkelijk ongeluk.
Maar al deze commotie doet me vooral pijn, omdat die dan weer direct naar Zuid-Afrika toegetrokken wordt.

Ja, we weten dat het hier crimineel is, maar kun je ons een ander land noemen waar nooit iets gebeurt.
Zuid-Afrikaners zijn inderdaad gek van wapens, maar echt neem van me aan lang niet iedereen heeft er één.  Het is ook een land waar nog altijd gejaagd wordt en gestroopt. Hoeven we allemaal niet vreemd van op te kijken we lezen en horen het vaak genoeg. En ook dat is niet goed te praten.
Maar nu wordt er ook gezegd dat één op de drie vrouwen binnen het huwelijk misbruikt/mishandelt worden. Zou dat nu ook zo zijn? Aangezien ik er geen grondig onderzoek naar heb gedaan kan ik het niet bevestigen of ontkennen….

Nu terug naar ons eigen leven en de opmerking die ik laatst nog kreeg: “Floris groeit hier wel heel beschermd op”. Hoezo vraag ik. “Nou die wordt elke dag met de auto naar school gebracht en kan verder nog nauwelijks ergens alleen naar toe”.
Ja, als ik dat vergelijk met mijn eigen jeugd. Ik geloof dat ik op zijn leeftijd al bij Dist-op-In zat, keurig aan de cola hoor. Ging met vriendinnen kijken naar het voetbal, had misschien toen al wel een vriendje. We pasten op bij de kinderen van vrienden van je ouders….Ja, we hadden al een eigen leven.
Coloured’s en Zwart Afrikaanse kinderen gaan overigens te voet of met de fiets of de bus naar school en leven veel meer op straat.
Waar komt die over bezorgdheid bij de rest van de bevolking dan vandaan. Eén uitleg was dat dit gewoon een luxe probleem is, ontstaan uit gewoonte....

Wij rijden dus uit gewoonte nog zeker nog een paar jaar naar school en aangezien dat in Floris zijn geval een jongensschool is komt het nog niet zo snel tot verkering. Twee meisjesscholen zitten overigens maar een paar straten verderop en op de sportvelden komen ze elkaar ook wel eens tegen….. Er zijn ook gemengde scholen, maar gezien het opleidingsniveau spraak deze jongens school ons aan.

Floris gaat dus nog ook niet naar een disco, maar heeft zo nu en dan een LAN party. LAN betekent Local Area Network en daarbij zijn computers van mensen binnen een school of kantoor of thuis met elkaar verbonden en spellen ze computerspellen. Vandaag is dat op school, het begint om 3 uur op vrijdag middag en duurt tot zaterdag middag 12 uur. De school poort gaat om 21u00 op slot en naast de bewaking die er altijd al is, zullen leerkrachten die op het kosthuis wonen ‘s nachts een paar keer binnen lopen. Veiliger kan niet en denk niet dat er drank zal zijn of dat er gerookt mag worden, als je dat doet breng je de goede ‘Paul Roos’ naam in diskrediet en volgen er sancties!

Dus nou vraag ik me af, hoe is het nou mogelijk als we onze kinderen zo opvoeden. Ze zoveel beschermen, hoe het dan kan gebeuren dat het later helemaal misloopt. Misschien geeft te weinig ‘ruimte’ of levens ervaring opdoen tijdens je jeugd het gevoel dat je helemaal losslaat als je ouder bent. Ik weet het niet, maar het is beangstigend.

We leven in een zo’n prachtig land, hebben zelf nog nooit iets van geweld ervaren (gelukkig maar). Er zijn zoveel goede en mooie dingen gaande in Zuid-Afrika. Ja, de opbouw van de regenboog natie heeft tijd nodig, maar al deze negatieve publiciteit gaat het land zeker niet helpen.

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Wil hierbij  even vermelden dat  je ‘Zeelandhuys’ ook op Facebook kunt vinden.
Klik hier als je het interview in de Mooi Rooi krant van 20 febr. wil lezen en ga naar pagina 13.
Foto's zijn van het internet.

Cirkeltje...

Mama’s medaille is weer terug waar ze hoort te zijn,
bij mij!
Soms laat je je in een vriendschap verleiden tot het geven van kadootjes
die eigenlijk veel te dicht aan je eigen hart liggen.
Ik had een heel doosje met van die Lourdes medailles
zilveren, gouden en van die keramiek blauwe.
Sommige ooit van patiënten gekregen, of van een collega bij een afscheid
maar ook enkele die in het bezit waren van mijn moeder
die daar waarde aan hechtte en kracht uit putte.

Een paar jaar geleden leek het een mooi gebaar om
één zo’n keramiek Maria medaille
in de vloer van de kapel op de farm te metselen.
Op zo’n manier, dat als het licht door de deur naar binnen viel
het het medaille zou beroeren en doen oplichten
Iets wat voor mij dan een bijzondere plek in de kapel zou zijn

Iets wat verwijst naar ons Katholieke geloof, waar we niet in belijden,
maar wat wel verbonden is met je opvoeding

Blijkbaar viel het medaille ook bij anderen in de smaak,
want het heeft er nog geen 14 dagen gelegen,
toen was iemand al zo creatief aan het beitelen geslagen
dat het meegenomen kon worden.
Dan maar geen aandenken voor mij in de kapel.
Er zijn tal van andere tekenen die mij ervan overtuigen
dat er meer is tussen hemel en aarde.

Eén van de andere medailles had ik aan een vriendin gegeven,
omdat zij het zo mooi vond, ik hem niet droeg
en het haar van harte gunde.
Maar nu is het weer terug bij mij
en dat voelt toch wel heel goed.
Een mooi Valentijns cadeautje.

En hoe toevallig is het dan dat ik gisteravond op een verjaardag
in gesprek kom de discussie gaat over sterrenbeelden en verjaardagen
Het Chinese jaar en wat wij zijn… Dit jaar is het jaar van de slang
en we gaan even opzoeken hoe je dan in elkaar zou steken
Riekie zoekt alles snel op
en bij mij ontstaat er een kippevel gevoel
En ja
Zelfde naam, zelfde geboortedag (ander jaar)….
als mijn moeder!
Het cirkeltje is weer rond

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid