Verhuizen, inrichten en papieren

Goh de tijd is gevlogen zeg.

Alweer bijna Kerst en ook net als vorig jaar, helemaal geen kerstgevoel.

De Kerstboom staat en de kadootjes liggen eronder maar verder weinig kerstversiering. Ben al blij dat de gewone dingen in huis bijna klaar zijn. We hebben flink doorgewerkt maar deze keer ook op zijn tijd rust genomen en leuke dingen gedaan. Alhoewel het huis op orde hebben ook een heel leuk ding is. Bijna tijd om foto's te gaan nemen en jullie een kijkje te gunnen in ons nieuwe huis.

Ondertussen zijn ook John en Victorine aangekomen, zij logeren op Schapenberg Estate.

We gaan regelmatig samen op pad en ook nu was John er weer om wat klusjes voor ons te doen. Heerlijk hoor!

De 1e zaterdagavond zijn we naar een optreden van Nathaniel geweest in het Paul Cluver Theatre. Nathaniel is een Zuid-Afrikaanse zanger met een hele mooie stem en tussen de liedjes door doet hij wat sketches. Het was echt geweldig. En gisterenavond zijn we wederom naar Paul Cluver geweest met John en Victorine, Juanita en Anneke, onze buurvrouw en vriendin Katja om naar een optreden van bij jullie ook bekend... Stef Bos te gaan.

Voor degene die dit niet weten hij heeft een aantal liedjes die hij in het Afrikaans zingt en is helemaal weg van dit land. Was ook nu weer genieten.

Helaas dit keer geen foto's van alle belevenissen omdat ik daar geen tijd voor heb gehad en ik steeds weer vergeet een fotorolletje te kopen. Maar die houden jullie tegoed.

Geld eigenlijk ook voor de kerstkaarten, ik hoop dat jullie het ons niet kwalijk nemen maar dit jaar geen kerstkaarten uit Zuid-Afrika.

Niet erg onbelangrijk onze ISDN computeraansluiting is geinstalleerd, dus e-mail verkeer is weer mogelijk en ons nieuwe telefoonnummer is ook in werking, ja, de techniek staat voor niets. Wachten is nu op ADSL zodat we weer kunnen skypen.

Oh ja de permanente verblijfsvergunning is in ons bezit, wederom wat omslachtig en het aanvragen van de ID doen we later wel als het wat rustiger is. Wachten is nu op de Randen die hopelijk voor de Pasen in ons bezit zijn... kerstkadootjes vallen dus wat kleiner uit!!! Maar misschien komt hier op knorhoek wel de Paashaas!

Fantastisch goed nieuws

Tijdens onze wandeling, vorige week donderdag, werden we gebeld door een secretaresse van Gary Eisenberg.

Totaal verrast waren we toen we hoorden dat onze permanente verblijfsvergunnig al was goedgekeurd.

En dit alles al in 9 maanden tijd. We moesten toch wel even een traantje wegpinken. Dus gingen we maandag naar kantoor in Cape Town om onze paspoorten af te geven.

Gary kwam ons ook nog even persoonlijk feliciteren en had ook geen idee hoe het komt, dat we alles zo snel voor elkaar hebben... we zullen het maar houden op zijn goede naam.

Inmiddels hebben we te horen gekregen dat ze gestempeld zijn en dat we ze op kunnen halen. Betekend dat we dat pas na de verhuizing gaan doen. We willen dan namelijk ook direct naar Home Affairs om ons Zuid-Afrikaanse ID nummer aan te vragen, En zeker niet onbelangrijk, onze Randen terug ter waarde van een retourvlucht Nederland ( borg, in geval dat de aanvraag zou worden afgewezen). En dan mogen we ook de aanvraag indienen om de invoerrechten terug te krijgen die we hebben moeten betalen toen onze container met verhuisgoed hier aankwam. Allemaal fantastisch goed nieuws in deze hectische tijd!

"Voorlopig laatste bericht"

Ja, het heeft heel wat voeten in aarde gehad maar zaterdag gaan we dus over naar het nieuwe huis "The Wine Cellar".
Het begon met het regelen van een verhuizer wat al geen makkelijke klus is in deze periode.
Maar we hadden er 1 gevonden die ons wel pastte, moesten we wel de 25e of de 6e overhuizen. Nou wisten we al wel dat dan het huis onmogelijk af kon zijn, maar goed dat was niet hun schuld, dus wij zouden ons aanpassen. We moeten nl voor 1 december hier weg zijn, omdat we anders de huur met een jaar moeten verlengen.
Volgende probleem diende zich aan; de verhuizer mocht niet met zijn te zware truck op Schapenberg komen. Heen en weer gebeld, het mocht en ze zouden de dichtsbijzijnde poort voor ons openen...volgende dag weer telefoon, we mochten niet op zaterdag verhuizen. Volgende dag weer telefoon. Het mocht wel, maar dan tussen 7.30 en 12.00 uur en om de dichtsbijzijnde poort te openen moesten we betalen. Oke we hadden weinig keus, dus dan betalen we. Weer telefoon, de truck mocht niet op het estate dus alles moest eerst op een bakkie en dan bij de poort overladen in de verhuiswagen. En de andere poort openen was al helemaal niet aan de orde. Onze verhuizer voor de zoveelste keer gebeld, maar die had geen bakkie en inmiddel is het dus al donderdag...voel je de stress. Alle dozen ingepakt en nog geen verhuizing rond. Wij hadden het helemaal gehad en bespraken de situatie met Trevor (woont ook op Schapenberg) die zei ; ik zal het wel eens gaan regelen, wat een onzin allemaal, tijdens onze bouw zijn hier zoveel grote trucks geweest, dus van dat verhaal klopt niets.
En ja hoor, het verlossende woord was er al snel. Een heleboel drukte voor niets! Niets betalen "gewoon" verhuizen met de grote truck via de achteringang van het estate, wel voor 12.00 uur.

Dan is er het probleem met Telkom, we zijn ruim op tijd begonnen met het aanvragen van ADSL, was ons beloofd in november, maar goed dat is er dus nog niet in Sir Lowry's Pass. Ze zijn er wel druk mee bezig. Verwachting is nu begin februari. Het is hier zomervakantie!
Dan maar ISDN dachten wij, maar nu is ook dit niet zeker. Vandaag nog druk heen en weer gemaild en het is nu onduidelijk of de telefoonlijn er maandag wel komt. Ach we zien het wel. Druk maken kan altijd nog!

Waar we tegenslag verwachtte was verbazing... want het huis is klaar! Op wat kleine dingen na, maar dat stelt niet veel voor en kan gemakkelijk als we er wonen. Ze hebben de laatste week echt verschrikkelijk hard gewerkt en het is heel mooi geworden. Hoop jullie snel wat leuke plaatjes te kunnen laten zien maar dan moet internet wel werken, Zou zeggen dit krijgt een vervolg!

Koffie en Drop

Angelique is deze zomer onze eerste gast. 2 November stond ze met een hele lading koffie, drop en sinterklaas-snoep op Cape Town Airport. Was natuurlijk helemaal super, want na zo'n lange tijd geen Nederlandse-gasten waren we blij haar te zien en snakten we naar senseo. Het was geweldig om haar weer te zien, maar aan de andere kant ook heel gewoon, alsof we elkaar vorige week nog gezien hadden. Na haar een beetje van het "Afrikaanse" leven te hebben laten proeven in Somerset-West
zijn we samen op Safari gegaan. Was voor mij de eerste keer zonder gezin op pad in Zuid-Afrika en dat maakte het ook een beetje spannend!


Aquila was het safaripark waar we om 17.00 uur een gamedrive hadden, overnachting en een gamedrive om 6.00 uur. Het is een mooi park, nog vrij nieuw, maar het belangrijkste wild is er te zien en we hebben ervan genoten. www.aquilasafari.com Na de ochtendsafari en ontbijt zijn we naar Wim en Rita in Klaasvoogds gereden, waar we vreselijk in de watten gelegd zijn. Bij deze dus direct even reclame maken, voor het geval je deze kant op komt! Op de foto zie je ons aan het ontbijt. www.mallowdeen.com




Ondertussen ging het op 7 de Poort ook gewoon door. Donderdags stond er n.l. nog een logeetje op de stoep. Alvin, vriendje van Floris, kwam hier een weekje logeren. Zijn ouders gingen een week naar Nederland. Was dus een druk weekend waarin we ook wat wilden doen.
Over het algemeen vinden kinderen het strand leuk en in de hoop dat er nog walvissen waren gingen we naar Hermanus. En we hebben allemaal genoten, blijft een bijzondere gebeurtenis op het strand zitten en de walvissen zien spelen....



En nu is het huis weer "leeg", de gasten zijn vertrokken en wij moeten als de donder aan het werk. Zaterdag de 25e komt de verhuiswagen en zulen we overgaan naar "de Wine Cellar".
Zal vlak daarvoor nog de laatste dingen schrijven, want zoals het er nu uitziet is computerverkeer niet echt mogelijk... wordt vervolgd.

Heerlijk druk sociaal leven,

The Wine Cellar Het huis op Knorhoek is aan deze zijde hetzelfde gebleven, maar aan de andere kant en van binnen zijn er al veel dingen veranderd. We hopen maar dat het de mensen, die er aan het werk zijn niet stoort, maar we blijven het leuk vinden om elke week te gaan kijken en te zien dat er al weer iets veranderd is. In de woonkamer is een trap geplaatst, zodat je van binnen uit ook naar boven kan. Balken zijn gelegd om de bovenverdieping te steunen, en keurig met hout afgetimmerd alsof het altijd zo geweest is. Schilderwerk beneden is grotendeels gedaan en de ruwbouw van de keuken staat er. Het afwerken van de keuken en beneden douche zal de komende week plaatsvinden.
Boven zijn nieuwe kozijnen geplaatst voor meer licht in slaapkamer en badkamer, het inrichten van de boven verdieping is dus het laatste wat gedaan moet worden. De rietenkap is ondertussen ook gerestaureerd en de garage is al ten halve, kortom...het schiet allemaal op.
Protea's, Zuid-Afrika's nationale bloem

Ondertussen gaat het sociale leven gewoon door en hebben we het druk met van alles.
We zijn lid geworden van de Nederlandse Club, ja ik hoor jullie denken, zitten ze in Afrika en gaan ze alleen maar met Nederlanders om. Nou dat is zeker niet de bedoeling. Maar het is leuk om ervaringen te delen en uiteindelijk zijn de meeste toch met het zelfde doel hiernaar toe gegaan. Daarbij is het een voordeel dat veranderingen die in Nederland plaatsvinden en betrekking hebben op Nederlanders in Zuid-Afrika via de club verspreid worden, in het geval van een nieuw belasting verdrag niet erg onbelangrijk voor ons.
Jan is dus 2 weken geleden met de heren op herenlunch geweest; uitstapje naar een wijnestate en daarna lekker eten met het bijbehorende wijntje....
Rita is hier even koffie komen drinken met haar moeder...helaas fototoestel lag in de aanslag maar wederom vergeten een foto te maken, zij waren een weekje op rondreis en konden op de terugweg nog even tijd vrijmaken voor een bezoekje aan ons. Over 2 weken ga ik hen bezoeken met Angelique.
Afgelopen 2 weken was ook Hedwig hier, met haar gezellig gegeten en gedronken, bij haar en bij ons op de Schapenberg, borreltje gedronken bij de Hollandse Club, gewinkeld en heerlijk gelunchd bij Avontuur.(zie foto, als je erop klikt kun je hem vergroten)

Goh en dan ben ik ook nog een paar keer wezen winkelen met Juanita (mama van Jessica, vriendinnetje van Floris). Zij is een Zuid-Afrikaanse en weet dus voor mijn gevoel alle leuke winkeltjes. Als wij de hort op zijn is Jan dus oppas, anders denken jullie nog dat hij niets doet...
Zij vond ook dat ik, in haar plaats, maar naar een kook-avond moest gaan. Beetje zenuwachtig was ik wel. Eerste keer helemaal alleen in het donker auto rijden en op de avond zelf niemand kennen, maar zoals zo vaak, helemaal niet eng en een superleuke avond. Tijdens zo'n avond neemt iedereen zelf zijn wijn mee...en dan weet je het wel met 10 vrouwen, kwek ,kwek kwek.
Kookcurus is hier zitten en luisteren, alles is al voorbereid en word ter plaatse gekookt en daarna geserveerd...heel eenvoudig dus. Ga ik vaker doen!
Om Jan ook eens de gelegenheid te geven iets leuk te gaan doen, heb ik hem vandaag uitgeleend aan Juanita, zij is druk aan het schilderen in hun nieuwe huis in Elgin/Grabouw. En ze kon wel wat hulp gebruiken... Ze gaan daar in het ouderlijk huis wonen "een fruitfarm", helaas voor ons niet meer zo dicht in de buurt... en Jessica zal dan ook naar een andere school gaan zodat we elkaar veel minder zullen zien. 

Friends of Zeelandhuys

Karin van Rooyen (fundraiser) en Jan
Het is alweer enige tijd geleden dat we een donatie mochten ontvangen van rotary-club Veldhoven/Eindhoven. Normaal gesproken kopen we elke maand produkten voor een vast bedrag. Maar deze keer wilde de donateur het bedrag ineens schenken zodat Hospice Cotlands wat grotere aankopen kon doen. Wat ze heel graag wilden was een babyweegschaal, een bloeddrukmeter en voor elk kind een medicijndoos. Verder bestond de lijst wederom uit medicijnen, luiers en melkpoeder. Voorlopig hebben ze dus een voorraadje, maar met al die zieke kindjes zullen ze ook hier wel weer snel doorheen zijn.
Gelukkig hebben we nog wat in kas zodat we maandelijks medicijnen enz. aanvullen, maar om dit te kunnen blijven doen is elke donatie welkom! (mocht je niet meer weten hoe te doneren, schrijf een e-mail naar vanzeeland@telkomsa.net ).
Tussen alle sponsoren hangt nu ook een plaatje in de hal met Friends of Zeelandhuys, Mr en Mrs van Zeeland vonden we niet zo gepast, we doen het uiteindelijk met zijn allen!
Sister Thandi en Astrid.
Sister Thandi is de hoofzuster, van haar kreeg ik een dikke knuffel, zo blij was ze met alle nieuwe spullen. Zij werkt in de Hospice maar gaat ook op "huis"bezoek. Verleden keer haar een "gereedschapskoffer" gegeven om alle medicijnen en verbandmiddelen mee te kunnen nemen.
Nu we hier zijn als donateurs mogen we wat foto's maken en die gelegenheid laten we natuurlijk niet voorbij gaan. Zo krijg je een beetje een beeld van hoe het er bij Hospice Cotlands uitziet. Morgen als vrijwilliger hoop ik deze kindjes wat individuele aandacht te kunnen geven. Deze lieve, schattige, verdrietige, opgeruimde maar ook heel drukke kindjes, genieten zo van dat beetje extra aandacht. Ja het zijn er teveel maar je zou ze zo mee willen nemen...
Spelen op de mat.
Op de achtergrond zie je een moeder in traditionele Afrikaanse kleding. Moeders zijn hier om te leren omgaan met hun zieke kind en het geven van medicatie. Of in een enkel geval om haar te begeleiden waneer haar kind komt te overlijden.

Lees je graag deze site wordt dan een Friend of Zeelandhuys!

Cricket toernooi

Regelmatig de vraag "hoe gaat het nu met Floris"? En als trotse ouders willen we natuurlijk wel even vertellen dat het heel erg goed gaat. Hij had een fantastisch voorjaarsrapport en we zien dan ook uit naar zijn eind rapport. Hier is een 4 het hoogste cijfer en hij had alleen maar 3en en 4en, dus we zijn content. Het is voor hem toch een hele overgang geweest om geen woord engels sprekend maar meteen mee te moeten doen. Wij lieten hem dan ook de eerste dag met tranen in de ogen achter op zijn nieuwe school. Ook de overgang van de Nederlandse school naar het 'terug in de tijd' van de Zuid-Afrikaanse school was een cultuur schok. Beaumont is een grote school met veel leerlingen, van elke groep vier klassen. En veel sportactiviteiten op school. Zomer en Winter verschillende sporten en het hele jaar door handenarbeid, muziek en schaken, allemaal na schooltijd. Elke dag na schooltijd wel nog huiswerk maken maar daar staat tegenover dat hij lekker vroeg thuis is. Crickettoernooi
Er zijn veel afspraken op school en ze zijn er heel strikt, kort haar voor jongens bijvoorbeeld. Kleding netjes en shirt in de broek, schone schoenen, en schone nagels, afgelopen week nog inspectie gehad!
Zijn Engels gaat heel goed, wij moeten al vragen of hij rustig wil praten omdat we het anders niet kunnen volgen. En soms is het al moeilijk voor hem, om op het Nederlandse woord te komen. Thuis blijven we natuurlijk Nederlands spreken en verbeteren.
Regelmatig komen er vriendjes en vriendinnetjes spelen en dan zijn we nog steeds verbaasd...
De verhuizing zal voor hem wel weer een omschakeling zijn. Hij heeft ook hier op Schapenberg Estate net wat vriendjes waar hij zo nu en dan eens naar toe loopt om te computeren of op het veldje te spelen, hopelijk gaat op Knorhoek vrienden maken ook gemakkelijk. Al heb ik nog geen idee of er ook veel kinderen wonen.

Voorjaarsvakantie en een onwelkome gast

De vakantie begon goed. We hadden een heerlijke lunch bij "Guinea Fowl" restaurant in Kuilsrivier samen met Sue en Bob. Buiten het menu om hadden ze ook asperges als voorgerecht. Nou die hadden we al lang niet meer gehad en ik moet zeggen ze waren heerlijk. Hier zie je maar heel kort de witte asperge, terwijl de groene bijna het hele jaar door te krijgen is. Hoop ze snel ook in de winkel te kunnen kopen.
Rozen uit eigen tuin.

Dinsdag hadden we besloten om naar Cape Town te gaan. Nu geen oppas voor Floris maar voor Kaj geregeld. Die kan echt nog niet de hele dag alleen thuis zijn. Op het moment heeft hij het op de rozen voorzien. Ja, ze ruiken heerlijk maar smaken doen ze niet!
We hebben een tour met de dubbeldeks bus gedaan. Zo zie je in korte tijd veel van de stad. En er is een gids dus ook meteen wat geschiedenisles. Je kunt overal op en uit stappen als je dingen wilt gaan bekijken, reuze handig dus.
En hier bleef het dan bij... Ik kreeg een darminfectie en heb dus een week op bed gelegen. Uiteindelijk kreeg ik het niet zelf onder de knie. dus de dokter er maar bij gehaald. Een onwelkome parasiet was de boosdoener. Ja, wat injectie's en medicijnen en dan sta je 2 dagen later weer naast het bed en is de school begonnen en alles weer in zijn gewone doen.
Floris en Jan hebben zich in de vakantie dus vooral vermaakt met de playstation en het huishouden.

COTLANDS
Ben 2 weken geleden wel nog bij de kindjes geweest. Had deze keer met de baby's geknuffeld en de fles gegeven. En met een kleuter wat geknuffeld en gelezen, zij is nog maar kort in het hospice en was erg verdrietig. De tijd vliegt dan, 2 uurtjes zijn dan zo voorbij. Voorlopig wil ik het bij die 2 uurtjes houden, tot alles een beetje "normaal" voor mij gaat worden.
De nieuwe wenslijst voor oktober is al weer binnen, dus van de week weer naar de Dis-Chem want het zijn weer medicijnen en luiers die op het lijstje staan.

Tranen

Vaak al vulden mijn ogen zich met tranen, tranen van geluk.
Het gelukzalige gevoel dat je in Afrika bent.
Afrika dat zoveel moois te bieden heeft,
het geluid van de wind, de zon op je gezicht, de vogels hoog boven je zwevend, de bergen en de vreselijk aardige mensen.
En tranen van geluk omdat je samen bent met degenen van wie je houdt.

Maar vandaag geen tranen van geluk,
verdriet om datgene wat ook Afrika is.
Kindertjes die hunkeren naar aandacht.
Snakken naar alle dingen die voor moeders zo gewoon zijn, maar wat deze kindjes nauwelijks kennen.
Tranen, pijn in je buik en gevoelens van onmacht.
Deze traan is een druppel, een druppel op een gloeiende plaat.
Afrika, vandaag raakte je me wederom, maar nu deed het pijn.
Maar ik zal mijn ogen niet sluiten en ze zullen zich nog vele malen met tranen vullen.

Vandaag was mijn eerste dag bij Cotlands, bovenstaande is mijn gevoel op papier en ik vind het fijner om dit gevoel te delen, dan wat ik vandaag gedaan heb. (foto overgenomen; Wijsheid uit Afrika)
Voor iedereen die mij en Cotlands steunt, Dank je wel! 

Aan de slag!

Zoals geschreven in eerdere berichten ben ik de 22e augustus op een informatie avond voor vrijwilligers geweest bij Cotlands.
De organisatie Cotlands bestaat dit jaar 70 jaar, maar in Somerset West is het kinder hospitaal pas 3 jaar actief. Vorig jaar is hier Macassar Haven aan toegevoegd. Dit was eerst een prive project wat aangeboden is aan Cotlands omdat het in de lijn van zorg ligt.
We kregen informatie, veel hiervan was mij al verteld omdat wij en "vrienden van het Zeelandhuys" deze organisatie ook financieel ondersteunen. Er waren op deze avond tussen de 25 en 30 mensen die zich als vrijwilliger opgegeven hadden. Belangrijkste informatie was wel; de uitleg wat een vrijwilliger zijn inhoud.
En dat zag je vanochtend dan ook terug. Afgelopen week was iedereen die interesse had opgeroepen voor een intake gesprek. Op een formulie al aangegeven wat je achtergrond is en bij politie of notaris een akte van geheimhouding getekend. Tijdens het gesprek even wat gegevens doorgenomen en daarbij de vraag welke dag, ochtend middag of avond je 2 uur wilt komen werken. Met het vriendelijke verzoek dit een jaar vol te houden, dan zal er een gesprek zijn of je door wilt gaan. Ja, zo vrijwillig is het dus allemaal niet... en ja hoor, er waren nog maar 13 mensen over die vanochtend op de cursus waren.
Veel informatie vanochtend ging over de organisatie, waar de kinderen vandaan komen en natuurlijk over HIV/AIDS en hoe daar mee om te gaan.
Schrik niet, sommige kinderen worden door politie gevonden langs de snelweg of in vuilnisbakken, de meeste komen omdat ouders op wat voor manier dan ook niet voor hun zieke kind kunnen zorgen en in andere gevallen is er geen moeder meer aanwezig en voelt de vader zich in het geheel niet verantwoordelijk. Door zorg te geven aan deze baby's/kinderen, ze in te stellen op medicijnen, achterban te instrueren, en nacontrole te houden kunnen enkele van hen weer terug naar de thuissituatie of naar pleeggezinnen. Er zijn ook kinderen die voor adoptie in aanmerking komen. Na alle informatie gingen we naar de afdeling, waar een baby in badje gedaan werd, dit even als voorbeeld voor ons. Ja, Moeders in Nederland dat gaat er bij ons toch wel anders aan toe. Het kleine kereltje was een half jaar oud en werd ingezeept op de commode, in badje afgespoeld tot zover niets vreemd, maar wat direct opviel helemaal geen hand onder het hoofdje. Schijnt hier helemaal geen hot item te zijn, eigenlijk ook niet vreemd als je ziet dat de baby's hier in een doek gewikkeld op de rug gedragen worden. Maar voor ons toch wel even een raar idee.
Maar ik ga ervoor en vanaf as donderdag zal ik proberen me de Afrikaanse manier van baby-care eigen te maken.

Kan het natuurlijk niet laten om na dit verhaal nogmaals de aandacht te vragen voor donatie's. We hebben tot nu toe circa € 2000 ontvangen. We doen nu elke maand voor € 125 boodschappen, variërend van medicijnen en verband tot ontbijtprodukten. Graag willen we dit blijven volhouden. Bijdragen zijn dus nog steeds van harte welkom. Voor meer informatie stuur een mailtje naar astridvz@telkomsa.net. Ik weet dat veel mensen lid van een vereniging zijn, misschien is het leuk op deze manier geld in te zamelen voor een goed doel. Bedenk het gaat echt niet om grote bedragen!

Stilte voor.......

Niet echt spectaculair nieuws. Op Knorhoek ligt alles zo'n beetje stil omdat we moeten wachten tot de garage van de buren af is. Er zijn nu gaten in de muur waar de balken komen die de boven verdieping gaan ondersteunen, bureau is uit de woonkamer en op die plaats moet de tegelvloer aangevuld worden. De voormalige keuken en gasten toilet zijn verwijderd en er zijn al wat sleuven gemaakt voor de electra van de nieuwe keuken. Ook is de trap bijna klaar, gemaakt van oud hout, ziet er al mooi uit en deze gaat ws volgende week geplaatst worden. Daarvoor moet er dan een gat gemaakt worden in de vide. De planning wat kamerindeling is inmiddels veranderd. Helaas voor Floris gaat hij niet naar de grootste kamer, dit word nu de eetkamer. De kamer die we als kantoor wilde gebruiken word nu zijn kamer. De concessie die ik nu moet doen is dat hij weer in zijn hoogslaper wil slapen, ach het is maar voor een paar jaar denk ik dan.
Half september komt Joris terug en dan kunnen we over het een en ander gaan praten. Tot nu toe blijft de planning gewoon 1 december, maar we kunnen niet wachten...Inmiddels zijn er twee springbokkies geboren en de boom staat in blad. Volgens Rita een Jacaranda en die komt helemaal vol lila bloemen .
Foto is niet ons huis, maar in Oudtshoorn.
Vorige week op Cotlands geweest voor de vrijwilligers avond, deze week een intake en een curcus ochtend. Na het weekend hierover meer want dan zal ik wel weten wanneer ik aan de slag ga. En dan kan ik ook weer wat meer vertellen over de gedane donatie's.

De pianolessen zijn opgeschort en Floris en ik starten in januari na de zomervakantie, het is nu allemaal te druk met dingen uitzoeken en regelen voor 't nieuwe huis en met de schoolvakantie zou de boel toch alweer stil liggen. Omdat de pianolessen niet goed samengingen met de acryl-nagels heb ik dus nu geen kunstnagels meer. Wat wennen zeg na 12 jaar lange nagels.
De stoffeerder heeft inmiddels gereageerd en het lijkt erop dat we voor de verhuizing een nieuw stofje op de bank en stoelen krijgen.
Jan is ook weer aan het klussen geslagen. Nu niet bij ons, maar bij Truus en Sidney onze buren op De Poort. Hun keuken moest geschilderd worden, en het klusje is inmiddels geklaard.

Deze week alweer de hele week mooi weer, het lijkt erop dat het voorjaar er aan komt. De winter is ons voor 100% meegevallen. De laatste weken wel veel regen gevallen, wat in grote delen van het land voor problemen heeft gezorgd. Wegen weggespoeld, dammen doorgebroken, en veel leed voor mensen die in een Township wonen. Ook Wim en Rita in Robertson hebben alle zeilen moeten bijzetten om de boel weer droog te krijgen. Zie www.threehills.blogspot.com voor hun verhaal.

't Gewone leventje

Eigenlijk niet veel te vertellen, hier ook zo het gewone leventje. Opruimen, boodschappen doen en omdat het deze week maar 1 dag echt mooi weer was veel gelezen. Mooi weer is voor mij als we buiten kunnen zitten en gelukkig kun je dat al snel als de zon schijnt. Maar deze week dus veel regen.
Wel zijn we een paar keer op Knorhoek geweest, dingen opmeten en het doorpraten van de keuken. Bekijken hoe en wat, we de boel gaan inrichten en of we dan nog iets nodig hebben. 1e wat eigenlijk moet gebeuren is het opnieuw bekleden van de bank en stoelen, zijn nu 10 jaar oud en de leuningen zijn niet meer wat het geweest is..... Op zoek dus naar een stoffeerder, en zoals we al eerder merkte, heel prettige service en de volgende dag iemand op de stoep om alles te bekijken.Het opnieuw stofferen was geen probleem, 's middags zouden we de prijsopgaaf krijgen. Nou daar wachten we nog op. Echt weer op zijn Afrikaans. Zouden we er ooit aan wennen?
Wat we zeker in het nieuwe huis wilden was een huid voor de openhaard. Altijd weg geweest van een zebra, maar die zijn nog behoorlijk kostbaar, we hebben dus gekozen voor een Nguni. Dit is een Afrikaanse koe en komt in wel 100 kleurschakeringen voor. We hebben voor wit met room en een beetje bruin gekozen. Kaj en Gunnar vinden hem heerlijk ruiken.....
Gister namiddag zijn we bij Anneke en Stan, onze nieuwe buren, geweest. Ja zij zitten er al heerlijk te wonen, heel sfeervol ingericht, kaarsjes en haard aan, lekker wijntje. Ja wat maakt het dan uit als de stroom uitvalt...

Ik heb foto's bijgevoegd van wat dieren die er op Knorhoek zijn. 

de Wine Cellar

Juli en Augustus zijn hier de winter maanden, niet dat het heel koud is maar er valt dan vooral veel regen. Afgelopen weekend stond op de agenda om naar Wim en Rita in Robertson te gaan. Ze hadden gevraagd of ik wat foto's wilde maken van hun B & B en dat vond ik natuurlijk heel leuk om te doen, maar vooral ook, om hen weer te zien en te kijken hoe ver ze zijn. Het weerbericht zag er niet al te best uit dus de datum verschoven naar woensdag. Het was nl. womansday (een vrije dag). Dinsdagmiddag met zijn allen incl. Kaj en Gunnar vertrokken.
Het ziet er allemaal heel mooi uit. Als je van plan bent deze kant op te komen moet je vooral hun site gaan bekijken www.mallowdeen.com
Dit is het Woonstel en hier sliepen we. Het was weer heel gezellig en leuk. Nu maar hopen dat ze tevreden zijn met de foto's. Heb er maar liefst 64 gemaakt. Zal toch wel iets bijzitten?

Verder zijn we dus druk met van alles te bedenken voor ons nieuwe huis de Wine Cellar. Ja voor wie het nog niet weet we hebben iets anders gevonden. Nou ja gevonden..het kwam op ons pad.
In Juni waren we op de verjaardag van Sarah en Gerard en daar raakte ik aan de praat met mijn buurman. Je weet hoe dat gaat, wat doe je, waar woon je, enz enz. Heel gezellig allemaal vooral toen de betreffende man zei dat hij huisjes verhuurde op Knorhoek. Niet dat we daar zo bekend zijn, maar we wisten wel dat het een natuurgebied is en dat stond ons direct aan. In 1e instantie bleek het Milnerhouse waar we voor kwamen echt te klein voor ons te zijn. Niet zo zeer voor ons zelf maar meer voor alle spullen die we hebben. De Wine Cellar moest nog opgeknapt worden en het leuke is...wij mogen meedenken. Dus een aantal ochtenden op de Farm doorgebracht en wat gepraat en toen was het huurcontract snel getekend.

Ons Nieuwe Huis; de Wine Cellar op Knorhoek Estate.
Er moet nog veel aan gebeuren en we gaan er vanuit dat dat 1 december klaar is. Rechts van het huis komt de garage met daarin plaats voor de wasmachine en droger. Dan van links naar rechts. Achter de 1e luiken (zie je maar een klein stukje van) wordt Floris zijn kamer. Achter de 2e luiken, is de keuken. Achter de 3e luiken, is een kamer die wij als kantoortje gaan gebruiken en opslag, Achter de 4e luiken en openslaande deuren is de woon/eetkamer met grote open haard.
De bovenverdieping moet nog helemaal ingericht worden. Nadat er een nieuw rieten dak opgaat komt er een slaapkamer aan de kant van de buitentrap, een kleedkamer en een badkamer. Er blijft dan nog een grote vide over waar loge's kunnen overnachten.
Naast het Mainhouse staat een molen met appartement, deze kan ook door gasten gebruikt worden. We zijn er net gaan kijken en even met de honden gewandeld. En ze zijn er al druk bezig......geeft een heel goed gevoel.  

Wenslijst van Cotlands

Inmiddels hebben we een leuk bedrag bijeen gespaard en we kunnen nu elke maand boodschappen doen voor 1000 Rand. En dit voorlopig een poos volhouden. We willen dit graag continueren, dus als het je aanspreekt, lees dan nog eens de vorige mail over Cotlands en doneer!

Twee weken geleden voor het eerst een lijstje opgevraagd bij Karin van Rooyen. Zij is de fundraiser en mijn aanspreekpunt.
Het lijstje zag er als volgt uit; Barrier Cream (5x), Pansanol (teething gel 5x), Big scissors (2x), Digital thermometers (4x), Tissues (15 boxes), Plasters (5 boxes) en de volgende medicijnen; Stopayne (5 bottles) & Demazin (5 bottles). Jan en ik samen op pad en omdat we geen idee hadden wat we moesten kopen, omdat ze hier van die mega-shops hebben, trokken we maar direct iemand aan de arm.

We hadden maar even uitgelegd dat de boodschappen voor Cotlands waren en dat het goede produkten moesten zijn maar voor een scherpe prijs. Met de medicijnen hebben ze ons daar prima mee geholpen want net als in Nederland hebben ze vaak een eigen merk.

Toen we alles bij elkaar hadden zijn we het ook direct gaan brengen samen met de kleding van Floris en die van Kim en Luke die hier na de vakantie zijn achter gebleven. Je voelt je dan toch wel een beetje bezwaard, maar ze zijn zo blij met de spullen. Ik heb daarna nog 2 mails gehad van Karin om te bedanken. Dus ook aan iedereen die mij hierbij steunt, heel veel dank.
De foto's die erbij zitten heb ik van Karin gekregen. Hoop dat ze op de site duidelijk zijn, maar ze heeft beloofd dat ik in de toekomst wel nieuwe mag maken. Verder nodigde ze me ook uit om mee te gaan naar Macassar Haven. Dit hoort ook bij het Cotlands project, maar hier zitten kinderen in een opvanghuis in het dorp Macassar. Deze kinderen komen uit de wijde omgeving en zijn tussen de 0 en 12 jaar oud. Ze zijn verwaarloosd maar veelal misbruikt. Er is dan ook een aparte meisjes en jongens gang. Ze kunnen 14 kinderen plaatsen die verzorgd worden door 2 zorgmoeders en een maatschappelijk werkster en een heel stel vrijwilligers. Er zijn in totaal zo'n 5 zorgmoeders en die werken 12 uur. Ze brengen er dus ook de nacht door en dat is ook wel nodig, omdat deze kinderen door hun verleden al sexueel actief zijn. Er moet dus dag en nacht toezicht zijn. Kinderen vanaf 6 jaar gaan naar school en voor deze kinderen hebben ze dus schoolspullen nodig. Kan dus zo zijn dat dit volgende keer op hun wenslijst staat.
Het lijstje voor deze maand ligt al op mijn bureau, daar gaan we morgen voor op weg want het is een dringend verzoek. Ze zitten verlegen om luiers voor een 8 jaar oud meisje, waar ze 7 luiers per dag voor nodig hebben en ze willen een vijzel, om de medicijnen voor de baby's fijn te maken. Het geeft een ontzettend goed gevoel om dit te kunnen doen en ik hoop dat het net zoveel voldoening geeft als je leest waar jou geld naar toe gaat.
Mocht je vragen of opmerkingen hebben, onder aan dit bericht zie je een envelopje daarmee kun je reageren!

Komkommertijd

Ach de laatste week is er niet zo heel veel gebeurd. We zijn druk met de opvoeding van Kaj en dat verloopt eigenlijk heel goed. Gunnar is ook helemaal gewend aan de kleine drukte maker en ze zijn eigenlijk wel de hele dag samen in de weer. Gelukkig kunnen ze veel buiten zijn, het weer is afgelopen week dan ook weer goed geweest. Vandaag is zoals voorspeld wat regen gevallen en dat zal morgen ook nog zo zijn en dan krijgen we weer een aantal mooie dagen... Al met al tot nu toe een heerlijke winter.

Floris heeft afgelopen vrijdag afscheid genomen van Juf Kotze. Ze had een halfjaar contract op een Govermentsplace binnen de school. De school was er vanuitgegaan dat het contract gewoon verlengd kon worden maar de regering besloot iemand anders die plaats te geven.
Voor de kinderen een tegenvaller, zeker voor onze Floris. Maar gelukkig is de nieuwe Juf Philander ook heel aardig.We hebben vrijdag met haar maar meteen een gesprekje gehad omdat ze nu dus ook al twee weken meeloopt en ze wel kan inschatten op welk niveau Floris nu zit.
Dit eigenlijk ook omdat we wel willen stoppen met de engelse lessen van Juf Eppie, wij denken dat dit niet echt meer nodig is. Ze vertelde dat hij het prima doet en helemaal op niveau is van de rest van de klas en op sommige dingen al beter is. Gelukkig..geen reden voor ongerust zijn. Kunnen we met een goed gevoel de engelse les gaan afbouwen en na de September-break stoppen.

Afgelopen dinsdag ben ik begonnen met pianolessen. Bij Mitzi die hier zowat om de hoek woont. Heel leuk allemaal maar het zal flink aanpoten worden. De nagels zijn al een stuk korter geveild en ik ben aan het twijfelen of ik ze eraf zal halen. Ze wil dat ik het goed leer en eigelijk heb ik nu er ook wel de tijd voor om er uit te halen wat er in zit. Carnegiehal zal ik wel nooit bereiken maar, als je maar lol hebt.

Verder zijn we onze ogen en oren goed de kost aan het geven met betrekking tot een ander huis. Niet dat we het hier niet naar onze zin hebben. Het is een heel fijn, ruim en licht huis en wonen op een Estate heeft ook zijn voordelen is nu mijn conclusie. We hebben leuk contact met de buren en Floris speelt er met de andere kinderen die hier wonen maar niet bij hem op school zitten. Maar we hebben al een paar keer geprobeerd met de verhuurder in contact te komen. Die heeft geen zin om met ons te communiceren op welke manier dan ook. We hebben hem via een brief uitgenodigd, maar de man wil gewoon niet reageren. Verder speelt ook wel mee dat alles zo moet blijven als het is, we mogen niets veranderen. Zelfs niet de vieze vloerbedekking. Nou dat geeft geen prettig gevoel. Hij kan ons nl. 2 maanden voor 1 december de huur opzeggen dat is niet leuk om te horen maar ook vervelend omdat het dan hoogseizoen is. Ze vragen dan veel hogere huurprijzen en meestal is er dan weinig aanbod voor lange termijn verhuur. Ja, en dat is toch wat wij willen.
Wij zouden dan ook het liefst de zaken in eigen hand hebben...en dan moet je nu maar vast gaan uitkijken. Dus wie weet!

Helaas deze keer geen foto's, het lukt niet om ze in te voegen.

Gezins uitbreiding!

Ja, het moest er dan toch eens van komen. We keken er al een behoorlijke tijd naar uit. Maar door de emigratie moesten we een en ander wat uitstellen. Met zijn 5en hiernaar toe gaan werd toch wat te duur! En nu hebben we verder niet zoveel om handen en kunnen we ons helemaal op de opvoeding van onze Kaj gaan storten.
Ja erg orgineel is de naam niet maar hij klinkt goed, is lekker kort bij het geven van bevelen en bovendien is dit ook al Gunnar 2. Degene die mij al langer kennen, weten dat mijn eerste hondje ook Gunnar heette .
Kaj is een Golden Retriever en op 5 mei geboren. Omdat we vorige week op vakantie waren komt hij pas vandaag. Hij was de laatste uit het nest die vertrok en heeft dus heerlijk nog wat langer bij zijn beide ouders kunnen zijn.
De taken zijn goed verdeeld, ik moet er s'nachts uit, zorgen dat hij luistert en zindelijk wordt. Jan zal er dan mee gaan wandelen. Hopen dat hij hier niet de heleboel kapot gaat bijten, wat dat betreft komt de skybox nu prima van pas. s'Nachts en overdag als we weggaan zal hij daar in moeten om problemen te voorkomen. Ben benieuwd hoe Gunnar zijn nieuwe maatje gaat vinden. Wij zijn in ieder geval heel blij met onze gezins uitbreiding!





Kaj 5 weken oud.

Weekje er op uit in eigen land

Maandagochtend zijn we vertrokken via Stellenbosch, Paarl door de Du Toitskloof en Worcester naar Robertson. Beter gezegd naar Klaas Voogdts Oos, waar Wim en Rita wonen.
De namen zijn al eerder gevallen en wie meer over hun wil weten moet even hun site opzoeken www.mallowdeengardens.blogspot.com . Zij zijn bijna zover dat hun B&B (zie foto)open kan en het ziet er fantastisch uit. Begin dus met een bezoekje aan hun web-site als je deze kant op wil komen, het is een hele mooie omgeving en heel anders dan hier in de West-Kaap. www.mallowdeen.com Wij hebben vanaf september 2005 regelmatig een bezoek aan hen gebracht en dus het hele bouwproces een beetje kunnen volgen. En nu was het zover dat we heerlijk buiten bij de Lapa aan het zwembad koffie konden drinken. In augustus hopen we er terug te gaan en te overnachten in een van de rondavels. In het woonstel hebben we vorig jaar al eens mogen overnachten. En het spreekt voor zich dat we er graag terug gaan.

Goed, na de koffie met gebak en een dikke zoen, ging onze reis verder via Route 62 naar Calitzdorp. De weg ernaar toe is fantastisch, steeds heel veel groen en bergen zover als je maar kunt kijken. Dorpjes zijn hier heel anders als in Nederland, eigenlijk bestaat het alleen maar uit een hoofdweg. In de Mainstreet zitten dan de winkeltjes en restaurantjes of koffieshops vaak niet meer dan 1 van elk hoor! Vaak rijden we erdoorheen en besluiten dan om niet te stoppen. Maar soms na lang rijden is er behoefte aan een versnapering en vaak nog belangrijker een toilet.. Nu stopten we langs de weg bij een "Portugees cafe",rood en groen en een typisch portugees haantje was alles wat ons aan Portugal deed denken. Maar de lunch was oke en het toilet schoon, dus snel weer verder. Eind van de middag bereikten we Calitsdorp, bekend van de Port (3 winery's).
We verbleven in "The Portwine Guesthouse"(zie foto), een verbouwde boerderij met allerlei authentieke details en alle kamers met grenen hemelbedden. We konden er niet dineren maar de juffrouw wilde wel een reservering doen bij het plaatselijke restaurant "Rose of the Karoo". Wij wilden eerst wel even een kijkje nemen, konden we direct het dorpje verkennen. Ook in dit geval lag het restuarant in de Mainstreet, tegelijkertijd was het een winkeltje met kitsch, snuisterijen, eten en gebak. Aangezien er geen ander restaurant was hadden we maar besproken. Bleek later maar goed ook want de zaak zat bomvol. Heel gezellig allemaal en ook goed gegeten, iedereen zat met elkaar te kletsen en de eigenaar (werkte voor de ZA ambassade) bleek jaren in Den Haag op het Hoytemaplein te hebben gewoont. Voor mensen die dit niet weten, Jan heeft daar om de hoek gewoont. Hoe klein is de wereld! Terug in het Guesthouse was er niemand meer van het personeel en werd duidelijk dat bijna iedereen van het restaurant in het Guesthouse verbleef. De haard werd aangemaakt en iedereen haalde het karafje port en glaasjes naar beneden en het was nog een heel gezellige avond. Na het ontbijt zijn we met andere gasten naar de Spa van Calitzsdorp gegaan, is dus een zwembad tegen de berg met heel erg warm water dat uit de bergen komt, niets van luxe maar erg lekker.... Daarna moest er nog even port ingekocht worden en op naar Oudtshoorn.

La Plume was ons volgende B&B (zie foto) en bleek fantastisch te zijn, gelukkig maar want hier blijven we drie nachten. Oudtshoorn is een stadje wat vroeger rijk is geworden van de struisvogelveren. Nu zijn die veren niet veel meer waard maar de eieren en het vlees van deze vogel wel, ook zijn er een aantal farms die de toerist er meer over vertelt en laat zien.
Verder is er een museum, niet erg bijzonder maar wel leuk om te zien, een winery ( altijd een bezoekje waard ) de Cango caves, mooi en veel minder commercieel dan ik me kan herinneren in Europa

en Cango Wildlife, we zijn geweest.. maar het is en blijft een dierentuin..
Maar de omgeving en vooral de Swartbergpass, de weg tussen Oudtshoorn en Prince Albert is geweldig. Je gaat via een stijle zig-zag zandweg 1500 meter omhoog en het uitzicht dat je dan hebt! geweldig! De weg naar beneden is gelukkig iets minder stijl maar nog steeds heel bijzonder. Prince Albert is ook weer zo'n klein plaatsje waar maar liefst 46 B&B's zijn vertelde de eigenaaresse van de koffieshop waar we geluncht hebben.

Ze maken er ook allerlei produkten van Mohair en veel daarvan word geexporteerd naar Europa, kun je je weinig bij voorstellen als je die dorpjes ziet. Terug via de Meiringspoort, ook een pas door de bergen, en wederom heel erg mooi. Onderweg gestopt bij een waterval, waar je in de zomer heerlijk in het meertje kunt zwemmen. Ik geloof dat we in die drie dagen alle dingen die een toerist daar doet wel gedaan hebben. De karoo is heel erg mooi en uitgestrekt en zeker de moeite waard om er terug te gaan...

We vertrekken op vrijdag ochtend naar Witsand, we gaan dus van de Route 62 af en gaan richting het zuiden, de kust. Omdat we ook nu tijd genoeg hebben gaan we via de Robinsonpas richting Mosselbay, hier hebben we al eens een bezoekje gebracht dus we zijn er niet gestopt. Witsand is een plaatsje aan de St Sebastian Bay, de plaats om Walvissen te spotten omdat het de kraamkamer wordt genoemd van de Walvissen. Dit zou dan in augustus zijn en er zijn dan zeker zo'n 70 walvissen in de baai. Wij zagen er nu twee, ook heel mooi en het blijft toch bijzonder. Het laatste B&B bleek in de "middle of nowhere" te liggen 17 km van Witsand en een werkende Farm te zijn. Omdat we er vroeg waren bedachten we dat het leuk zou zijn om vanaf de andere punt de walvissen te gaan bekijken. Ik weet niet hoeveel km "dirty road" en toen kwamen we bij het laatste handgedreven veerpontje dat ons naar de overkant moest brengen. Weer een hele belevenis...Maar het was de moeite waard, en we zagen de walvissen dichtbij en best wel goed. Snel weer terug want het pontje vaart alleen bij daglicht. We zijn meegeweest met Hannes "de boer" om Struisvogeleieren te rapen en de net geboren lammetjes te gaan bekijken, s'avond op de farm gegeten, Plaatslike kos, en rap daarna in bed gedoken, met de electrische deken aan. Want de nachten zijn koud!!!

Om s'morgens wakker te worden, struisvogelomelet te eten, en te ontdekken dat we een platte band hebben. Einde van een weekje vakantie...