Tranen

Vaak al vulden mijn ogen zich met tranen, tranen van geluk.
Het gelukzalige gevoel dat je in Afrika bent.
Afrika dat zoveel moois te bieden heeft,
het geluid van de wind, de zon op je gezicht, de vogels hoog boven je zwevend, de bergen en de vreselijk aardige mensen.
En tranen van geluk omdat je samen bent met degenen van wie je houdt.

Maar vandaag geen tranen van geluk,
verdriet om datgene wat ook Afrika is.
Kindertjes die hunkeren naar aandacht.
Snakken naar alle dingen die voor moeders zo gewoon zijn, maar wat deze kindjes nauwelijks kennen.
Tranen, pijn in je buik en gevoelens van onmacht.
Deze traan is een druppel, een druppel op een gloeiende plaat.
Afrika, vandaag raakte je me wederom, maar nu deed het pijn.
Maar ik zal mijn ogen niet sluiten en ze zullen zich nog vele malen met tranen vullen.

Vandaag was mijn eerste dag bij Cotlands, bovenstaande is mijn gevoel op papier en ik vind het fijner om dit gevoel te delen, dan wat ik vandaag gedaan heb. (foto overgenomen; Wijsheid uit Afrika)
Voor iedereen die mij en Cotlands steunt, Dank je wel!