Dag ... Dromen

Terwijl ik dit gedicht plaats hiked Floris op de Helderberg en stuurt me deze foto door. 

Ontwakend land

Dauwdruppels

Balancerend op talmende grassprietjes

Spinnenwebben

als zilveren versierselen de druiven ranken verbindend

Hadeda's

Verticuteren het gras tussen hun geschreeuw door

Bij zes graden buiten

Verlang je naar de warmte van het bed

heb nog even getwijfeld

en terwijl de tijd doortikt

besloten dat dromen ook overdag kan

Dagdromen

In de zon

Nog geen uur later en 15 graden warmer

De lucht strak blauw

Gloort nu de ochtend

Volledig in balans

Dag ... Dromen

Die ik niet meer kan herinneren

Vannacht in alle koelte

Weven mijn gedachten draden

Vormen zich een web

Die bij het ochtend gloren

Als dunne flarden mist

Neerdalen

Als heldere druppels

Om te vervliegen

In vage herinneringen...

Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen... en zinnespeel met tekst, Astrid

Nature Walk ... Kirstenbosch

Vrolijke kirrende baby geluidjes, deuren gaan open en dicht. Papa tilt de kinderwagen in de auto, mama draagt haar zoontje in de maxi cosy…ja ja, hoor ik haar zeggen als ze de gordel vast doet en de speen uit de baby tas haalt en bij het kereltje in zijn tuitende mondje propt.

Ik neem nog een hapje van m’n Carrot-cake en sla het tafereeltje vanuit mijn tuinstoel gade en bedenk dat onze baby tijd is om gevlogen. Wat een gedoe was het als je eens even weg wilde. En wat er allemaal niet mee moet als je met een baby op stap gaat, om het er maar niet over te hebben hoe lang het duurt voor je überhaupt zover bent om te vertrekken… Denk aan de keren als we gingen wandelen in het bosrijke gebied bij het café van Tom Jonkers in Valkenswaard, dat betekende dat er ook nog twee honden mee gingen. Maar wat was het gezellig met zijn 3en er op uit.
Alhoewel ik ook vaak genoeg de behoefte had om met zijn tweeën even uit te zijn en we dat ook regelmatig deden.

Nu lijkt het wel de tegenovergestelde wereld. Zo vaak gaan we samen op pad want onze zoon is vrijwilligers werk doen of bij zijn vriend of besluit liever thuis te blijven achter de computer. En nu worden die uitstapjes samen me steeds dierbaarder, want ja er komt een tijd….
Ik realiseer me maar al te goed dat het belangrijk is om voeling te houden. Samen dingen doen betekent ook vaak samen praten. Onderweg in de auto of bij anderen komen er soms verhalen los dat je denkt…goh houd je je daar mee bezig…interesseert je dat ook. Maar ik heb het gevoel dat die kostbare ogenblikken steeds spaarzamer worden.

Vorige week werd mijn dansavondje afgebeld net toen ik helemaal opgedoft klaarstond om te gaan… “He mam”, zegt Floris “vindt je zeker wel jammer dat het niet doorgaat”… “Zeker geen zin om thuis te blijven”? Dus ik zeg: “Nee nou wil ik eigenlijk wel even ergens naar toe, ben er nu klaar voor”… “Ja” zegt ie.. “Denk dat je dan pech hebt mam”! Waarop ik zeg: ”Als jij dat later ziet dan zeg jij…ach lieverd kom we gaan gezellig ergens wat drinken of eten”… En hij loopt lachend weg…Ze snappen het verdorie wel !!!! Dus toen we zaterdag aan tafel zaten en hij vroeg of we plannen hadden voor zondag was ik blij dat hij uit zichzelf al zei : “Je wilt zeker wel wat samen gaan doen met Pasen”? Goh verrassend en ik mocht nog kiezen ook…

“Kirstenbosch” zeg ik snel…Op zo’n mooie herfstdag is het daar vast prachtig. Lekker een flinke wandeling maken en ergens heerlijk koffiedrinken. Goh wat jammer dat ik er niet beter over nagedacht had dan hadden we een picknick mand, kleden en boeken mee kunnen nemen… We waren niet de enigen die de botanische tuin als dagje uit zagen. De rij bij de kassa stelt niets voor als je weet dat het een enorm groot gebied is maar wachten is nog altijd niet Jan zijn ding…

Kirstenbosch is Zuid-Afrika's meest beroemde botanische tuin. En prachtige tuin met als achtergrond de Tafelberg en Devil's Peak is het een plaats waar meer dan 22 000 inheemse planten te zien zijn. De tuin zelf is 36 hectare groot en is maar een gedeelte van het 528 hectare beschermde natuurgebied.

Van Riebeeck, Cornelissen en Rhodes waren betrokken bij de aanplant van dit gebied waar eerst houtkap plaatsvond. Pas in 1903 werd Kirstenbosch Estate tot een botanische tuin omgedoopt. Op dat moment was Harold Pearson verantwoordelijk voor dit prachtige natuurgebied.

Wij lopen door lommerrijke laantjes, langs prachtig onderhouden gras velden nemen een zandpad om erachter te komen dat dit zijn weg zal vervolgen langs de berg omhoog. We kiezen er snel voor om een ander pad te nemen wat gemakkelijker bewandelbaar is. Via enorme broodbomen en bijzondere varens klimt het pad omhoog langs een riviertje waarvan de bron ontstaat in een ‘vogelbad’…het pad langzaam volgend naar beneden over stapstenen in de rivier. Steeds weer genietend van de rust, het kabbelen van het water en de heerlijke frisse geuren. He, wat raar Floris en ikzelf zijn hartstikke allergisch, snotter en kriebel neuzen op de farm en hier hebben we nergens last van.

We zien een Waterbessie boom immens groot en laten we die nu net een paar weken geleden twee in onze tuin geplaatst hebben, gekocht omdat ze van water houden en wij van wat schaduw…. Even snel hier een paar foto’s maken want het licht wordt zo mooi gefilterd door de bomen…tot we opnieuw bij een open grasveld komen. We zoeken een nieuwe wandelroute, lopen langs het graf van Harold Pearson en komen via de vetplanten tuin bij het veld waar we al regelmatig gepicknickt hebben tijdens een concert.
Na half mei gaan we zeker nog eens terug, want dan is de boomtoppen wandel route open… en als het aan mij ligt blijven we er dan wat langer.
Wat een heerlijke nazomer dag….

Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Kaapstad .... niet te vermijden!

Mijn hart begint sneller te kloppen, voel de spanning opbouwen in mijn nek spieren, de haartjes overeind gaan staan en iets in me wil schreeuwen. Het is toch alweer twee weken geleden dat de boodschap over mijn netvlies ging. Ik ben nog altijd aan het bedenken hoe nu het best te reageren.

Is de aanval de beste verdediging of kun je beter negeren. Maar stilhouden is gewoon niet mijn ding. Ik denk dat eerlijk en oprecht reageren waarbij je je gevoelens niet uit de weg gaat vaak het beste zijn. Soms misschien te confronterend en vaak is er ook spijt…had ik maar niets gezegd. Want nu kun je iets terug verwachten.

En ja Telegraaf, de wakkerste krant van Nederland! Hoe wakker ben je...ik lees ineens

10 april 2014

8. Kaapstad, Zuid-Afrika Ook in Kaapstad ben je niet altijd veilig. Maar waar wel? Zuid-Afrika staat echter wel bekend om de grote hoeveelheden verkrachtingen die er plaatsvinden. Per jaar maar liefst 65.000! Dit is een van de redenen waarom aids er zo wijd verspreid is…………

Hallo razende reporter….Wel eens ontwaakt in één van ’s werelds mooiste steden. Misschien met zicht op de haven, waar boorplatforms onderhoud krijgen. Of aan de Victoria en Alfred Waterfront waar het een komen en gaan van toeristen is, waar de terrassen vol zijn en de sfeer gemoedelijk is en waar live muziek je doet blijven staan om te luisteren. Of misschien had je wel uitzicht op de Tafelberg, die daar prachtig wolkeloos in de zon ligt en je verleidt tot een bezoek, om vanaf grote hoogte te genieten van het weidse uitzicht over de stad, de stranden en de unieke natuurlijke begroeiing.
Wakker worden in de Bo-Kaap in één van de prachtig gekleurde huisjes, een stadswandeling gaan maken, neerstrijken op greenmarket voor wat snuisterijen en heerlijke koffie zou ook een mogelijkheid kunnen zijn.
Nee jullie sturen een slapende reporter die een paar regels plaatst, die niet verder nadenkt…en hoe meer ik erover pieker tot de conclusie kom dat deze reporter nooit in Kaapstad is geweest!

De emoties lopen nu bij mij hoger op, kan het stukje niet meer terug vinden, want mijn link die ik opgeslagen had werkt niet meer….en nu zal ik op facebook moeten terug zien te vinden wat de telegraaf ook al weer schreven had….Want ik houd me wel graag aan de tekst. Nou de link op mijn FB werkt ook niet…die had ik overigens ge-shared van Kaapstad Magazine en ook via google blijkt de link uit de lucht….Gelukkig valt mijn oog op het laatste comment:

Tijn Kramer Wel even blijven opletten: Telegraaf meldt al dat het onderzoek van take-a-trip komt. Een auteur van die site, en niet De Telegraaf, is dus verantwoordelijk voor dit inderdaad compleet stupide artikel. Dat wil niet zeggen dat De Telegraaf het zomaar moet plaatsen, dwz integraal overneemt, zonder door te linken. Het is dagelijke kost bij de webeditie van die krant, die zo inderdaad niet serieus te nemen is.

Dit is eigenlijk nog erger….als ik nou mijn bronnen niet controleer, ik zit hier maar een beetje mijn emoties te ventileren. Heb nauwelijks bereik en degene die ik bereik weten allang hoe gek ik van Zuid-Afrika en de Kaap ben. Die komen juist hier naar toe omdat wij hier wonen en zij hebben allang begrepen hebben hoe de ‘Real World’ is. Overal is het oppassen geblazen, vooral in wereldsteden…dat is gewoon een tip die je meegeeft als mensen reizen binnen en buiten Europa. Het is niet een reden om weg te blijven zoals gezegd werd : 10 Bestemmingen om te vermijden! Stuur die reporter maar langs ik ken genoeg Nederlanders die met liefde voor het land en haar Mothercity, Kaapstad willen laten zien en ervaren…..

Omhul me met woorden… verdwijn in on-zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

En om positief af te sluiten herinner ik me nog allerlei leuke en goede artikelen die vanaf okt. 2013 over Kaapstad geplaatst zijn.

Cape Town has again earned top honours in the world of tourism. The Mother City was named Best Destination in Africa at the World Tourism Awards.

It is the seventh time this accolade has been won by the city since 1998. With some tough competition from fellow South African destinations Johannesburg, Durban and the Kruger National Park, Cape Town was also up against Luxor in Egypt, Marrakech in Morocco and the Victoria Falls in Zimbabwe.

It’s been a good year for the Mother City as it was also named TripAdvisor’s Top Destination and was in the top ten for Travel and Leisure’s World’s Best Cities.
 

It's been an outstanding year of awards for Cape Town, with the latest accolade added to the list being the
UK Telegraph Travel Award for Best City - for a second year in a row.
 

Cape Town was also recently placed as Number Three City in the World in the Lonely Planet’s Best in Travel 2014.

Cape Town has an exciting year ahead as it plays out its title of World Design Capital 2014

This could be the year for the real thing….

De ‘lubricants and condoms’ liggen voor het oprapen, Dolly Parton en Kenny Rogers zingen over “Islands in the stream”. Er wordt langzaam gedanst en roze lippen vormen de woorden van het refrein. De warme herfst avond nodigt uit tot een ‘outdoor’ party, brandend houtvuur en hooibalen zorgen voor een ontspannen sfeer…de punch van Southern comfort en 7up maakt de tongen losser en mijn Engels beter…. Scooby Doo legt zijn hoofd op mijn schoot en de Amerikaanse vlag wappert in het zacht verkoelende South Easter briesje van de Kaap, ik laat mijn jampotje (wordt als glas gebruikt) nog eens vullen met goedkope witte wijn…

Jee, zeg welke tijd ben ik aan het inhalen. Feest op feest, ’s ochtend kan ik van vermoeidheid mijn bed niet uit. Gelukkig geen hoofdpijn, maar moe…pffff. Ja vind, je het gek. De jeugd zou dit nog niet volhouden en daar hoor ik toch al lang niet meer bij!
Al wil dat er de laatste tijd niet echt in.

De netkousen met sterren, de ordinaire roze BH en de roze cowboylaarzen liggen aan het voeteneinde van het bed als Jan met de koffie binnenkomt en ik de kussens rechtop schik. Staat je leuk die tatoeage zegt hij nog…. ik trek snel het laken omhoog.
Voor de vraag volgt: “Was het leuk gisteren’? …Goh ja het was leuk. Meiden party in Zuid-Afrika met als thema Rednecks.
Het is altijd wel weer spannend als je nauwelijks iemand kent en dan zo toegetakeld binnenkomt, maar dat maakt het misschien ook wel eenvoudiger. Ik duik in mijn rol laat de verlegenheid - die ik misschien zou voelen toen ik jonger was - gemakkelijker varen, want wat heb je te verliezen.

De gordijnen gaan op een kier. De koffie doet me goed. Vandaag maar rustig aan, want vanavond gaan we stijlvol samen naar een feestje waar de meeste dames van gisteren ook zijn…en mij nu niet of nauwelijks herkennen. De grijzende lokken opgestoken in een knotje, de kanten jurk en hoog gehakte slippertjes, de rol van mijn leven ‘haha’ en nu rustig genietend van een rood wijntje.

Het weekend is voorbij.
Ik verheug me op de salsa les, die nu hopelijk wat beter verloopt dan vorige keer. Niet het soepel zijn maar de danspasjes onthouden blijkt een hele klus. En ook het hoge tempo is iets waar nog aan gewerkt moet worden. Al lijk ik daar bij Amazink wanneer het om Afrikaanse muziek draait niet veel moeite mee te hebben. Misschien is dat het bloed van mijn voorvaderen wat ik door mijn lijf voel stromen en me in de juiste trance brengt.
Volgens de bloedlijn moet er ook Spaans bloed in ons zitten, vandaar de adoratie en hang naar de Tango wellicht. Ben al een week op Jan aan het inpraten, maar het is nog altijd geen goed visweer (hij hapt niet erg). Kan natuurlijk ook een andere danspartner gaan zoeken ….. maar de heren op de dansschool zijn nog echte jongens. Eens zien of ik de flair van ‘vroeger’ nog kan vinden, zodat mijn idee ook zijn idee wordt.

Zou het dat zijn, dat het gevoel om ouder te worden je de drive geeft om nog van alles te gaan ondernemen om maar niet in te dutten. Eigenlijk word ik helemaal niet ouder, in ‘mind’ dan he! Er is nu meer om op terug te kijken misschien, maar ik voel dat er ook nog heel veel is om naar uit te zien. Dat elke dag een feestje kan zijn en dat het dat gelukkig niet altijd is… Dat ontspanning en relaxen heerlijk zijn, maar dat een beetje actie er zeker bij hoort.
Volgende maand mijn eigen verjaardag en was ik nooit zo van die feestjes…..ik moet bekennen ik zie er naar uit. Heerlijk ideeën uitbroeden, plannen maken en genieten…..

Ik zoek in youtube nog even naar Islands in the stream, want hoe was de tekst ook alweer….

Islands in the stream
That is what we are
No one in-between
How can we be wrong
Sail away with me
to another world
And we rely on each other, ah-ah
From one lover to another, ah-ah

Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Bird Hunting

Al even niets op de Blog geschreven en niet omdat er niets te beleven valt. Maar ik denk niet dat jullie zitten te wachten op een lijst van prachtige wijn-estates die we de laatste weken weer eens aangedaan hebben. Of de magnifieke en smaakvolle restaurants waar uit eten altijd een feestje is en waar de borden tegenwoordig wel schilderijtjes van Picasso lijken te zijn. Dan hebben we het natuurlijk nog niet over de rand die zo zwak is, zodat we hier voor ‘Almost Next to Nothing’ steeds vaker buiten de deur vertoeven.

De afgelopen weken stonden op Beau Belle farm en in de rest van de wijnlanden in het teken van het oogsten van de druiven. Dus ook om ons huisje heen was het een drukte van jewelste. Het wachten is op een mooie, vol van smaak, iets gepeperde, warm rode Shiraz.
Met de temperaturen van nu… nog altijd rond de dertig graden, smaakt de rosé ons nog altijd verkoelend lekker. En genieten we loom aan het einde van de dag van het uitzicht vanaf ons terras. Uitkijkend over de wijngaarden, waar de kleuren van de druivenstruiken langzaam aan het veranderen zijn zegt niet de temperatuur, maar de natuur ons nu toch echt dat het herfst is.

Oprijlanen van wijn-estates omzoomd met jonge eiken geven een indruk van een Indian Summer en zorgen voor mooie plaatjes met gefilterd licht. De wolken aan de hemel zorgen nu voor misschien wel mooiere foto’s, dan de strak blauwe luchten die we hier in de zomer zo gewend zijn.
De vogels, de vlinders en de vele kleine kikkertjes in de tuin lijken nu ook veel actiever. Net als onze Golden Retriever Gunnar. Hij heeft de hete zomer met vallen en opstaan overleefd en in de nadagen van zijn leven breekt nu zijn 13^e herfst aan. Witter en kleiner dan ooit met doorgezakte achterpoten neemt hij zijn aanloopjes over het gras om ‘een in onze ogen lachwekkende’ sliding te maken. Veel hoort en ziet hij niet meer en in zijn gedachten is maar 1 ding belangrijk….Eten! Met als verschil met zijn baasjes dat voor hem alleen de hoeveelheid er toe doet!

Dat eten brengt me dan bij Floris die toch een culinaire smaak heeft ontwikkeld, maar een heerlijke Hamburger ook niet uit de weg gaat. Had ik al ergens gelezen dat Rauw voedsel wellicht de nieuwe gezonde trend in eten was, dat leek me toch echt niet iets voor hem….. maar een mens kan zich vergissen!

Vaak en met veel plezier werkt hij als vrijwilliger bij Eagle Encounters, waar hij de klusjes hokken schoonmaken, eendagskuikens voeren, met toeristen bij de uilen vertoeven of met een buizerd over Spier Wine estate wandelen inmiddels wel onder de knie heeft, werd het tijd voor iets nieuws. Hij werd uitgenodigd om te gaan jagen met een roofvogel.
De jacht zou ’s avonds laat plaats vinden dus om 21.30 stond er hier een bakkie (pick-up) aan de deur met personeel van Eagle Encounters en natuurlijk de Jackal Buzzard.
Bij ons op de farm mochten ze van de bewaker niet jagen, dan maar naar de uienvelden van de buurman. De auto crost met de heen en weer schuddende jonge mensen achter in de bak over het land, welke ondertussen met schijnwerpers rondgaan op zoek naar duikertjes of konijnen.
Om twee redenen was ik wel blij dat het geen duikertje was wat er gevangen werd, maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen.
De bedoeling is dat de roofvogel met zijn scherpe zicht de prooi spot en deze vangt en aardig wat tijd later lukte dit dan ook. Ja, die konijnen zijn ook niet gek, die laten zich niet zo snel vangen. Op zich allemaal nog leuk denk ik, jagen….. maar dan wordt het hoofd van de romp gescheiden. En het nog warme lichaampje van het konijn opengesneden en wordt Floris voor de keuze gesteld…Hart of Lever?
Nadenkend waar wellicht het minste bloed in zit kiest hij voor de lever….die hij ter plaatse warm en rauw aangeboden krijgt….

En zoals alle jagers deze hier als ontgroening op hun eerste Hunt rauw moet opeten! Ik kan het haast niet geloven dat hij dit gedaan heeft, maar de bewijzen op video zijn er. Om half 1 s ’nachts kwam hij thuis, met bloed besmeerd door zijn vrienden en rode lippen van zijn Venison meal….
Ongelooflijk vond ik het… onze zoon, soms toch nog bang voor spinnen. Die nooit iets van kamperen en wildlife moest hebben, werkt met roofvogels en is zelfs bereid om de vangst te delen.

Ja, ik denk dat we veranderd zijn door te emigreren en te leven in Zuid-Afrika. Ik weet dat het grootste gedeelte van de droom die van mij was, maar dat mijn mannen dit met me wilde delen. Al kon Floris (toen problemen met slikken) het hele emigreren maar moeilijk verkroppen, wat is er veel verandert in 8,5 jaar tijd. Krijg op deze manier steeds vaker het gevoel dat onze zoon nog wel eens mijn droom gaat leven….dichter bij de natuur….meer Afrika…bush en wildlife. 

Waar dat Afrikaanse leven van mij zich beperkt tot een culturele avond bij AmaZink. Ik me voorzichtig waag aan wat Afrikaanse danspasjes gaat hij wellicht een paar stapjes verder….
Nog altijd blij met onze beslissing want het blijft geweldig, bijzonder, een zo overweldigend warm gevoel, het kan niet anders dan dat dit Gelukkig Zijn is…..

Omhul me met woorden...verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid