Nature Walk ... Kirstenbosch

Vrolijke kirrende baby geluidjes, deuren gaan open en dicht. Papa tilt de kinderwagen in de auto, mama draagt haar zoontje in de maxi cosy…ja ja, hoor ik haar zeggen als ze de gordel vast doet en de speen uit de baby tas haalt en bij het kereltje in zijn tuitende mondje propt.

Ik neem nog een hapje van m’n Carrot-cake en sla het tafereeltje vanuit mijn tuinstoel gade en bedenk dat onze baby tijd is om gevlogen. Wat een gedoe was het als je eens even weg wilde. En wat er allemaal niet mee moet als je met een baby op stap gaat, om het er maar niet over te hebben hoe lang het duurt voor je überhaupt zover bent om te vertrekken… Denk aan de keren als we gingen wandelen in het bosrijke gebied bij het café van Tom Jonkers in Valkenswaard, dat betekende dat er ook nog twee honden mee gingen. Maar wat was het gezellig met zijn 3en er op uit.
Alhoewel ik ook vaak genoeg de behoefte had om met zijn tweeën even uit te zijn en we dat ook regelmatig deden.

Nu lijkt het wel de tegenovergestelde wereld. Zo vaak gaan we samen op pad want onze zoon is vrijwilligers werk doen of bij zijn vriend of besluit liever thuis te blijven achter de computer. En nu worden die uitstapjes samen me steeds dierbaarder, want ja er komt een tijd….
Ik realiseer me maar al te goed dat het belangrijk is om voeling te houden. Samen dingen doen betekent ook vaak samen praten. Onderweg in de auto of bij anderen komen er soms verhalen los dat je denkt…goh houd je je daar mee bezig…interesseert je dat ook. Maar ik heb het gevoel dat die kostbare ogenblikken steeds spaarzamer worden.

Vorige week werd mijn dansavondje afgebeld net toen ik helemaal opgedoft klaarstond om te gaan… “He mam”, zegt Floris “vindt je zeker wel jammer dat het niet doorgaat”… “Zeker geen zin om thuis te blijven”? Dus ik zeg: “Nee nou wil ik eigenlijk wel even ergens naar toe, ben er nu klaar voor”… “Ja” zegt ie.. “Denk dat je dan pech hebt mam”! Waarop ik zeg: ”Als jij dat later ziet dan zeg jij…ach lieverd kom we gaan gezellig ergens wat drinken of eten”… En hij loopt lachend weg…Ze snappen het verdorie wel !!!! Dus toen we zaterdag aan tafel zaten en hij vroeg of we plannen hadden voor zondag was ik blij dat hij uit zichzelf al zei : “Je wilt zeker wel wat samen gaan doen met Pasen”? Goh verrassend en ik mocht nog kiezen ook…

“Kirstenbosch” zeg ik snel…Op zo’n mooie herfstdag is het daar vast prachtig. Lekker een flinke wandeling maken en ergens heerlijk koffiedrinken. Goh wat jammer dat ik er niet beter over nagedacht had dan hadden we een picknick mand, kleden en boeken mee kunnen nemen… We waren niet de enigen die de botanische tuin als dagje uit zagen. De rij bij de kassa stelt niets voor als je weet dat het een enorm groot gebied is maar wachten is nog altijd niet Jan zijn ding…

Kirstenbosch is Zuid-Afrika's meest beroemde botanische tuin. En prachtige tuin met als achtergrond de Tafelberg en Devil's Peak is het een plaats waar meer dan 22 000 inheemse planten te zien zijn. De tuin zelf is 36 hectare groot en is maar een gedeelte van het 528 hectare beschermde natuurgebied.

Van Riebeeck, Cornelissen en Rhodes waren betrokken bij de aanplant van dit gebied waar eerst houtkap plaatsvond. Pas in 1903 werd Kirstenbosch Estate tot een botanische tuin omgedoopt. Op dat moment was Harold Pearson verantwoordelijk voor dit prachtige natuurgebied.

Wij lopen door lommerrijke laantjes, langs prachtig onderhouden gras velden nemen een zandpad om erachter te komen dat dit zijn weg zal vervolgen langs de berg omhoog. We kiezen er snel voor om een ander pad te nemen wat gemakkelijker bewandelbaar is. Via enorme broodbomen en bijzondere varens klimt het pad omhoog langs een riviertje waarvan de bron ontstaat in een ‘vogelbad’…het pad langzaam volgend naar beneden over stapstenen in de rivier. Steeds weer genietend van de rust, het kabbelen van het water en de heerlijke frisse geuren. He, wat raar Floris en ikzelf zijn hartstikke allergisch, snotter en kriebel neuzen op de farm en hier hebben we nergens last van.

We zien een Waterbessie boom immens groot en laten we die nu net een paar weken geleden twee in onze tuin geplaatst hebben, gekocht omdat ze van water houden en wij van wat schaduw…. Even snel hier een paar foto’s maken want het licht wordt zo mooi gefilterd door de bomen…tot we opnieuw bij een open grasveld komen. We zoeken een nieuwe wandelroute, lopen langs het graf van Harold Pearson en komen via de vetplanten tuin bij het veld waar we al regelmatig gepicknickt hebben tijdens een concert.
Na half mei gaan we zeker nog eens terug, want dan is de boomtoppen wandel route open… en als het aan mij ligt blijven we er dan wat langer.
Wat een heerlijke nazomer dag….

Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid