Loesje...

Zit prachtig comfortabel aan mijn nieuwe bureau dit stukje te schrijven.
Links en rechts uit het raam kijkend zie ik de bergen begroeid met wijnranken die langzaam aan steeds meer blad krijgen en waar kleine trosjes druiven zich al beginnen te vormen.

Bij een nieuw bureau hoort ook de oude rommel opruimen en dan strand ik al snel in doosjes met allerlei spullen. Dingen die je niet nodig hebt maar toch wilt bewaren. Het oude houten doosje versiert met kersen en met de naam van mijn schoonmoeder erop…och ja wat zit daar ook al weer in….?
Oude foto’s die nooit ingeplakt zijn, kaartjes voor het theater, het oude vlieguren boekje van mijn schoonmoeder en ik spit het allemaal weer door. Steeds naar beneden roepend…och kom toch eens kijken…zulke leuke plaatjes…een heel mapje met pasfoto’s van mezelf maar ook van de rest van de familie. Leuk om te zien en weer eens flink te lachen.

En onderin het kistje vind ik een heel stapeltje met ‘Loesje’ kaarten.
Kan me nog herinneren waar ik ze kocht, in die mooie kaarten en posterwinkel in Scheveningen maar ook bij Expo in de Heuvelgalerie in Eindhoven.
De eerste was: “Ga je mee verdwalen, ik weet de weg”….achterop een korte tekst van mezelf, niet wetende dat het mijn lijfspreuk zou worden en dat de tekst vandaag de dag nog steeds klopt met mijn gevoel…. 22 kaarten in totaal…
Ik ga even googlen en vindt er nog een paar die wel bij mijn verzameling zouden passen.

 Deze kaarten zijn dingen die je niet vraagt om mee te brengen, daar wil je lekker even voor in zo’n winkel rondstruinen en daar moet je voor in de juiste stemming zijn. En dat doet Facebook ook een beetje, eigenlijk wil je helemaal niet chatten… maar gewoon gezellig…

Oh ja, ik vergeet te zeggen, ik ben na jaren het opnieuw aan het proberen, naast Zeelandhuys nu ook een privé account op mijn eigen naam. Ze worden hier al helemaal gek van me. Mama heeft een nieuwe verslaving, maar ik denk dat het nieuwtje er over een paar weken wel af zal zijn.
Ik moet echt even schade inhalen…foto’s kijken herinneringen ophalen, bijkletsen….heerlijk gewoon. Nadeel daarvan is dat ik nu best wel eens het gevoel krijg… zou wel heel even op de koffie willen…nog steeds geen gevoel van heimwee ben maar niet bang, maar steeds op en neer typen gaat mij soms gewoon te langzaam. Effe rap van de tong, da’s meer ikke he!

Dus ik struin wat in iedereen zijn vrienden kring, voel me bezwaard om me aan te melden, maar als ik de angst overwonnen heb dan blijkt het toch heel leuk.
Binnenkort weer wat Hollanders uit Rooi op de koffie in het Stellenbosche, lekker bijkletsen herinneringen ophalen, en natuurlijk ook vertellen hoe het hier gaat….

 Even nog heel trots vermelden dat Jan dit prachtige bureau voor me gemaakt heeft. Kan ik weer heel wat uurtjes heerlijk schrijvend vertoeven...

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid  

Tekst van de kaarten is natuurlijk niet van mij maar van Loesje, verkrijgbaar in de winkel maar ook online!