September alweer 8 jaar geleden waren we voor het eerst in Zuid-Afrika.
Het doel was in 3 weken vakantie een huis te vinden om hier te gaan wonen. De avond voor vertrek hadden we ons huis in Sint Oedenrode verkocht en we hadden beiden de overtuiging dat we hier wilden gaan wonen.
En dat allemaal na een vakantie twee jaar daarvoor naar Kenia. Afrika had mijn hart veroverd en na zoveel mogelijk informatie erover gelezen te hebben was het mij duidelijk…
Maar Oostelijk Afrika trok Jan niet echt en zoals het gaat in het leven doe je wel eens concessies en gingen we voor een droom in Zuid-Afrika.
Het overweldigende gevoel wat ik in Kenia had heb ik in dit gedeelte van de West-Kaap niet terug gevonden maar dat vind ik wel als we dieper het land in gaan, dus blijf ik nog een beetje dromen….
Zal allemaal te maken hebben dat dit een heel westers aandoende provincie is. Al zie ik door de ogen en in de verhalen van anderen dat het beslist geen Nederland is. We leven in Afrika maar wel met alle gemakken ‘zover ik dat nog kan beoordelen’ van een Westers land. En ik moet bekennen dat wat luxe ook wel heerlijk is!
Met informatie over dit stukje Zuid-Afrika gingen we op pad op zoek naar een leuke plek en die vonden we uiteindelijk ook.
Ondertussen genietend zoals dat op vakantie gaat van prachtig Zuid-Afrika, het heerlijke eten en prachtige wijnen en zo belanden we bij Avontuur Estate. Nog altijd een plek waar we graag gaan eten en gaande weg horen we nu een beetje bij die familie.
8 jaar geleden leerden we er Avril kennen en zij is er nog steeds, altijd even begaan, lief en zorgzaam. Altijd is er een complimentje en een gulle lach en geeft ze ons het gevoel bijzonder te zijn. Dus als we er gaan eten en zij is er niet… dan missen we haar.
Tijd om eens iets terug te doen en voor haar te zorgen had ik me bedacht. Toen we haar vroegen of ze het leuk zou vinden om eens bij ons aan te schuiven vloog ze me om de hals.
Donderdag komt ze met de hele familie (7 man sterk) hier eten en ik zie er ontzettend naar uit. Zal het mezelf maar niet te moeilijk maken wat betreft het menu…zodat ik niet te lang in de keuken hoef te staan. Echt met elkaar in gesprek komen is nu het belangrijkste.
Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid
No comments:
Post a Comment