Say Grace!

Foto Astrid febr. 2012

Heerlijk als je zo met zijn 2en weer eens tegen over elkaar zit

Dan kijk ik in je ogen en denk: “ Ga je mee verdwalen ik weet de weg! ”

En nee, natuurlijk weet ik niet alles…bijna dan toch…

Wat ik wel weet is dat je gewoon je gevoel moet volgen,

dat “alles sal reg kom” als je voeling met elkaar houdt

en nu bedoel ik natuurlijk niet lepeltje- lepeltje in bed liggen.

da's een totaal ander verhaal en hoort absoluut niet in de rubriek belevenissen in Zuid-Afrika!

Mijn dwaling of beter gezegd ‘de onze’ is natuurlijk  super uitgepakt

en wie had dat kunnen denken na de minder positieve verhalen een jaar of 7 geleden.

Toen wetten gewijzigd werden en ik ter nauwer dood ‘ ingevoerd’ mocht worden.

We zitten hier toch maar in dat verre Afrika aan de andere kant van de wereld.

Maken plannen en genieten ...
Van het Zwitser leven gevoel in Zuid-Afrika.

Van een zoon die al meer Afrikaner is dan Nederlander, 

het hier helemaal naar zijn zin heeft, maar nog wel graag naar Nederland zou willen voor vakantie

Van onze honden die hier ouder lijken te worden in een hele goede gezondheid.

En dan kijk ik nog eens in je ogen en hoop dat, dat ook voor ons beiden geldt.

Een leven lang is nog niet lang genoeg voor alle dromen en plannen,

om plaatsen te zien, naar muziek te luisteren, 

boeken te bespreken, mensen te ontmoeten

en de tijd voor elkaar te vinden.

Te genieten van alle goede dingen des levens... samen...

maar ook met zomergasten

Het lijkt wel een gebed...Somebody who wants to say: “ Grace”?

Ja wij, want Floris is naar Bloemfontein een rit van 1100 kilometer met de bus. Ze vertrokken ‘de jongens van Paul Roos’ met vele bussen hockey teams en Rugby teams en het koor gedurende de hele donderdag. Bus 15, waar Flo in zit vertrekt ’s avonds om 22.00 uur en rijdt de hele nacht door. Vrijdag zijn ze er dan om het U19 A-team aan te moedigen en zaterdag mag hij zelf in actie komen. Normaal staan wij aan de lijn, maar dat is nu toch wel teveel van het goede. 

Hij heeft ons steeds op de hoogte gehouden en ook wat fotootjes doorgestuurd, helaas heeft zijn team verloren.  Vanavond 'zaterdag' rijdt de bus weer terug... 

de Foto impressie die Floris me heeft doorgestuurd.

Volgend jaar is het toernooi in Port Elizabeth, we gaan vast sparen, want dat is een prachtige omgeving waar wij 2en wel het weekend willen doorbrengen. 

Spannend is het wel ‘We keep our fingers crossed’, dat ze veilig reizen en dat hij maar veel plezier heeft. 

Wij redden ons wel…