Jaren geleden
liep mijn hart nog warm voor het carnaval wat deze dagen vooral in het zuiden
van Nederland gevierd wordt. Glaasje drinken en vooral veel zingen en dansen al
duurde het altijd even om in de stemming te komen. Maar met het ouder worden
werd het vieren van carnaval minder en minder. En de laatste jaren was het
alleen nog maar de optocht in ons dorp Sint-Oedenrode wat ons uit het huis kon
krijgen, om uren in de kou naar de voorbij komende gekte te kijken. En toch is
er ergens wel dat gevoel van heerlijk uit je dak gaan blijven hangen…
Dit weekend in
Zuid-Afrika geen carnaval…ergens in januari is er wel een carnavals optocht in
Kaapstad maar daar weet ik niet over mee te praten. Veel te druk, parkeer
problemen in de stad, nee wij slaan dan over…en dit jaar viel het zowaar samen
met de ANC feesten. Kreeg het geheel een groen/geel/zwart kleurtje of liever
gezegd een politiek tintje en op dat gebied waag ik me al helemaal niet. Ik
probeer bij te blijven met wat hier speelt maar me er over uitlaten… dat laat
ik over aan mensen die er verstand van denken te hebben.
Afgelopen donderdag was hier de SONA (State of the Nation address) vergelijkbaar met de troonrede in Nederland en daar gebeurde nogal het één en ander. Het schaamrood staat op de kaken van de Zuid-Afrikaners bij wat er gebeurde en wat er gezegd werd en het ‘honende’ lachje van president Zuma werd ook niet erg in dank afgenomen. Als je daar meer over wil weten zou ik zeggen:” google het”, want de kranten staan er vol van!
Afgelopen donderdag was hier de SONA (State of the Nation address) vergelijkbaar met de troonrede in Nederland en daar gebeurde nogal het één en ander. Het schaamrood staat op de kaken van de Zuid-Afrikaners bij wat er gebeurde en wat er gezegd werd en het ‘honende’ lachje van president Zuma werd ook niet erg in dank afgenomen. Als je daar meer over wil weten zou ik zeggen:” google het”, want de kranten staan er vol van!
Mijn hart loopt echter
ook niet echt warm voor Valentijnsdag, een commerciël gebeuren waar het vooral
draait om chocolade, bloemen en plucheharten. De lieve groet van een verre
vriend via facebook of chat is hartverwarmend, maar dat mag van mij vaker dan
die ene dag in het jaar hoor. Iets liefs of aardigs is wat we elke dag graag
horen… denk ik?
En toch was Valentijns dag dit jaar iets om naar uit te kijken… the RBL Motown show.
En toch was Valentijns dag dit jaar iets om naar uit te kijken… the RBL Motown show.
Heerlijk een
avondje Amazink. Als op Facebook een aankondiging staat dat er een show is… goh
ja dan ben ik er als de kippen bij. Allereerst kopieer ik me suf zodat deze en
gene ook op de hoogte zijn en dan gaat het sms-je eruit om te reserveren.
Rond zevenen rijden we de farm af, een rode gloed ligt over de bergen en de wijnvelden. We zien het vaak en toch blijft het iets magisch hebben.
Via de R44 gaan we Kayamandi het Township van Stellenbosch in. Een Township wat ergens in het begin van de jaren 50 ontstaan is. In het isiXhosa betekent Kayamandi …Home Sweet Home… en er wonen meer dan 30.000 mensen in het op 2 na oudste township van de West-Kaap.
Net na de rotonde aan de ingang van Kayamandi, zie je de ‘shacken’, de in onze ogen bouwvallige huisjes van metalen golfplaten in allerlei kleuren. Zaterdag avond wemelt het er van de mensen op straat en langs de weg staan links en rechts halve olievaten op poten die gebruikt worden als barbecue’s. Het is een beetje slalommen om de geparkeerde taxibusjes en auto’s heen en het verhaal of dit niet gevaarlijk is om hier te zijn, hebben we al lang achter ons gelaten.
Rond zevenen rijden we de farm af, een rode gloed ligt over de bergen en de wijnvelden. We zien het vaak en toch blijft het iets magisch hebben.
Via de R44 gaan we Kayamandi het Township van Stellenbosch in. Een Township wat ergens in het begin van de jaren 50 ontstaan is. In het isiXhosa betekent Kayamandi …Home Sweet Home… en er wonen meer dan 30.000 mensen in het op 2 na oudste township van de West-Kaap.
Net na de rotonde aan de ingang van Kayamandi, zie je de ‘shacken’, de in onze ogen bouwvallige huisjes van metalen golfplaten in allerlei kleuren. Zaterdag avond wemelt het er van de mensen op straat en langs de weg staan links en rechts halve olievaten op poten die gebruikt worden als barbecue’s. Het is een beetje slalommen om de geparkeerde taxibusjes en auto’s heen en het verhaal of dit niet gevaarlijk is om hier te zijn, hebben we al lang achter ons gelaten.
Leuke anekdote…
op 1 van de avonden stond ik gezellig nog wat na te babbelen, was even vergeten
dat Jan al naar de auto was… Die komt binnen stormen roept iets naar me…ik
draai me om en zag dat alle stoelen al op de tafels stonden … maar terwijl hij
naar binnenstormt staat onze auto met de deur open, de sleutel in het contact
en de motor draaiende buiten op straat… Zo veilig is het er dus! Niet dat we
dat nog eens gaan proberen hoor… Ahum ik loop nu gewoon direct maar mee, wel zo
rustig.
De bewoners van
Kayamandi zijn allang gewend aan al die buitenstaanders die hier een bezoek
komen brengen aan het in 2011 opgerichte eerste Township theater van
Zuid-Afrika. En ze lachen ons vriendelijk toe of negeren ons totaal. Er is geen
grote parkeerplaats voor de 110 mensen die in het theater passen dus iedereen
parkeert in de straten om AmaZink heen en er zijn parkeerwachters die je een
plekje wijzen en je helpen inparkeren.
Ver voor de show begint zijn we al aanwezig, mooi op tijd om de gastdames en de jongens die gaan optreden al even te begroeten. Inmiddels horen wij ook al een beetje bij de inboedel en voelen ons er thuis.
Het is genieten van het uitzicht over de Simonsberg en Stellenbosch… er is een cash bar waar je je drankjes kunt kopen, maar je mag ook je drank mee brengen en dan betaal je ‘kurk’ geld en je neemt als je daar zin in hebt ook lekker wat hapjes mee. Om acht uur vult het podium zich met lokaal talent en spat de energie en het enthousiasme de zaal in. Zo nu en dan een prachtige ‘softsong’ iets wat mij waterige ogen kan geven zeker toen Tebogo; The Impossible Dream zong en je bedenkt dat dit lokaal talent gelukkig ook verder het land in reist, om zijn dromen waar te maken.
Ver voor de show begint zijn we al aanwezig, mooi op tijd om de gastdames en de jongens die gaan optreden al even te begroeten. Inmiddels horen wij ook al een beetje bij de inboedel en voelen ons er thuis.
Het is genieten van het uitzicht over de Simonsberg en Stellenbosch… er is een cash bar waar je je drankjes kunt kopen, maar je mag ook je drank mee brengen en dan betaal je ‘kurk’ geld en je neemt als je daar zin in hebt ook lekker wat hapjes mee. Om acht uur vult het podium zich met lokaal talent en spat de energie en het enthousiasme de zaal in. Zo nu en dan een prachtige ‘softsong’ iets wat mij waterige ogen kan geven zeker toen Tebogo; The Impossible Dream zong en je bedenkt dat dit lokaal talent gelukkig ook verder het land in reist, om zijn dromen waar te maken.
Wat een heerlijke hartverwarmende Valentijns avond … en al dansend denk ik nog
even aan de polonaise waar ik altijd een hekel aan had. Geef mij maar
Soul Music… and music for my Soul….
Klik hier omThe Impossible dream van Luther Vandross te horen.
Omhul me met
woorden … verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid
Op de groepsfoto staan:
Ashtevann Mintoor
Tebogo J Louw
Ramaine Barreiro-Lloyd
Anele Mrali
Cole Jason Adams
Lungulethu LuJah Lulu Menzi
Oliver Falmer
Adee Jay
Ramaine Barreiro-Lloyd
Anele Mrali
Cole Jason Adams
Lungulethu LuJah Lulu Menzi
Oliver Falmer
Adee Jay
Alle foto's zijn gemaakt door Marlize Stander.
xxx Love you all !!!
xxx Love you all !!!
No comments:
Post a Comment