Ik ben verslaafd... !

Taking the first hill..emigration

Twee generatie kloven…een zoon in de puberteit en een moeder in de menopauze.
Als dat geen stof geeft voor een verhaaltje.
Geen flauw benul van in welke overgang ik deze keer zit….ze overvallen me met regelmaat.
Gelukkig speelt de chaos alleen in mijn hoofd, zijn er geen ruzies onderling, maar is het soms verdomde moeilijk om mijn ideeën en gevoelens te delen… en dan ook het gevoel hebben begrepen te worden.
Moet er ook bij zeggen dat het heel lastig is als die ideeën met enige regelmaat…lees; per dag… wisselen.

Weet nu in ieder geval 1 ding zeker ik ben verslaafd…
Allereerst aan mijn voedingssupplementen, daar was ik in de vakantie een beetje slordig mee omgegaan. FOUT die extra vitamientjes en mineralen blijk ik nu meer dan ooit nodig te hebben.
Ten tweede aan mijn yoga. De juiste manier van ademhalen, waarbij ik me moet concentreren op de manier en het tellen van de in en uitademing zorgen er voor dat mijn gedachten geen loopjes met me nemen. Ja, altijd al een hekel aan lopen gehad dus ook nu … als mijn hersenen op hol slaan. Daarbij zorgt yoga dat ik flexibel blijf, mijn lijf maar ook mijn geest.
En ten derde…..Nee helemaal fout gedacht…het is niet wat jullie denken.

Ik ben verslaafd aan nieuwe prikkels.

Afrika en Reizen, dat zat altijd al in mijn hoofd. Je vindt er een weg in want het kan gewoon niet altijd.
Tot bleek dat we ‘gewoon’ konden emigreren, het had wel wat voeten in aarde. Twee jaar googlen en praten om precies te zijn en toen woonden we dan in Zuid-Afrika.
Heerlijk… alles is anders … lekker samen er op uit… want zelfs boodschappen doen was al een avontuur.
Ach, de rest van het verhaal ken je wel zo’n beetje…dagjes uit en vakantie’s in eigen land… genieten van de dagelijkse dingen en de mensen om ons heen.

En dan is daar Floortje Dessing met haar prachtige programma “Naar het einde van de Wereld”. Nou ja eigenlijk was daar Lotte de Jong ’t eerst, niet met een programma maar met haar verhalen. Heerlijk om te horen, te denken dat wil ik ook, om dat direct maar weg te drukken. 

Ik heb uiteindelijk mijn verantwoordelijkheden. Maar vorige week was daar de aflevering met de Family Zapp….

O jee en daar gaan we weer. Alles opnieuw in de war… Met de hele family al 13 jaar de wereld rond… nee nee nee denk nou niet direct verkeerd…dat wil ik niet hoor!
Niet 13 jaar en ook niet de wereld rond … Afrika… ik wil gewoon door Afrika reizen.
Die ROVOS treintrip , onbetaalbaar voor ons, zit altijd maar in mijn hoofd maar het kan natuurlijk ook anders, daar is Lotte dan weer t voorbeeld van.

Dus is dit nu de menopauze, de midlifecrisis of gewenning? Moet je hieraan toegeven, je dromen najagen of…?
Ben helemaal verbaasd dat ik dat aan jullie vraag.
Ik die vind dat je je dromen waar moet maken (als dat binnen de mogelijkheden ligt).
Ik die ook altijd zeg; “Aan het eind van de rit moet je kunnen zeggen ik heb gedaan wat ik wilde doen en nergens spijt van”.
Ik die denk dat je je leven zoveel mogelijk moet verrijken….. eruit halen wat erin zit.

Damn wat een hoop ikke’s, verdorie er is ook nog een wij!
Tijd om weer eens wat te googlen, zien wat de mogelijkheden zijn, beetje discussiëren met de achterban.
Flink blijven doorademen, kijken of het zakt….

Geweldig 50 zijn….en denken dat je 25 bent … ik gooi er nog maar wat supplementjes in en vermijd voorlopig de spiegel… heerlijk even dromen en kijken wat het leven nog in petto heeft.

Straks voor de gezelligheid een glaasje wijn met de vrienden van de boekenclub… werkt altijd uitermate verhelderend … wetende dat ik al een adresje in Zimbabwe heb.

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Quote van Herman Zapp: “We give more reasons for the fear than for the dream … The meaning of life is going for the dream and fulfil it! ”