Goodbye my friend goodbye...

September 2000 kwam je als een bolletje wol bij ons wonen
In de Slotakkerstraat in Sint Oedenrode.

Een afdekplaat van de wasmachine en 

het houtwerk in de bijkeuken moesten er aan geloven en dat wat ik allemaal al vergeten ben....
Heerlijk wandelen op het Diependael en bij het kasteeltje waar
slootje springen jou favoriete bezigheid was.

‘Retrieven’ dat was niet jou sterke punt

je haalde wel een balletje op maar gaf het nooit af
puzzels maken van graszoden dat was wat je leuk vond
en knuffelen, heel veel knuffelen
tegen mijn stoel liggen en dan je voet op mijn voet leggen
of onverwacht je neus onder onze arm duwen
heel onhandig als je dan een glas vast hebt.

Per vliegtuig naar je nieuwe thuisland

Zuid-Afrika
waar je ook een paar keer moest verhuizen
en waar het heerlijk wandelen was
Aan zee, langs de rivier en tussen
de druivenranken.

Je moest afscheid nemen van Bo en Kaj
En nu moeten we afscheid nemen van jou
Veel verdriet, maar ook tranen van geluk
dat we je zo lang bij ons mochten hebben.

‘ t reizen zat je in het bloed en
29 januari is je laatste reis begonnen
Dag lieve Gunnar

Song ..... Goodbye My Friend

Ik ben verslaafd... !

Taking the first hill..emigration

Twee generatie kloven…een zoon in de puberteit en een moeder in de menopauze.
Als dat geen stof geeft voor een verhaaltje.
Geen flauw benul van in welke overgang ik deze keer zit….ze overvallen me met regelmaat.
Gelukkig speelt de chaos alleen in mijn hoofd, zijn er geen ruzies onderling, maar is het soms verdomde moeilijk om mijn ideeën en gevoelens te delen… en dan ook het gevoel hebben begrepen te worden.
Moet er ook bij zeggen dat het heel lastig is als die ideeën met enige regelmaat…lees; per dag… wisselen.

Weet nu in ieder geval 1 ding zeker ik ben verslaafd…
Allereerst aan mijn voedingssupplementen, daar was ik in de vakantie een beetje slordig mee omgegaan. FOUT die extra vitamientjes en mineralen blijk ik nu meer dan ooit nodig te hebben.
Ten tweede aan mijn yoga. De juiste manier van ademhalen, waarbij ik me moet concentreren op de manier en het tellen van de in en uitademing zorgen er voor dat mijn gedachten geen loopjes met me nemen. Ja, altijd al een hekel aan lopen gehad dus ook nu … als mijn hersenen op hol slaan. Daarbij zorgt yoga dat ik flexibel blijf, mijn lijf maar ook mijn geest.
En ten derde…..Nee helemaal fout gedacht…het is niet wat jullie denken.

Ik ben verslaafd aan nieuwe prikkels.

Afrika en Reizen, dat zat altijd al in mijn hoofd. Je vindt er een weg in want het kan gewoon niet altijd.
Tot bleek dat we ‘gewoon’ konden emigreren, het had wel wat voeten in aarde. Twee jaar googlen en praten om precies te zijn en toen woonden we dan in Zuid-Afrika.
Heerlijk… alles is anders … lekker samen er op uit… want zelfs boodschappen doen was al een avontuur.
Ach, de rest van het verhaal ken je wel zo’n beetje…dagjes uit en vakantie’s in eigen land… genieten van de dagelijkse dingen en de mensen om ons heen.

En dan is daar Floortje Dessing met haar prachtige programma “Naar het einde van de Wereld”. Nou ja eigenlijk was daar Lotte de Jong ’t eerst, niet met een programma maar met haar verhalen. Heerlijk om te horen, te denken dat wil ik ook, om dat direct maar weg te drukken. 

Ik heb uiteindelijk mijn verantwoordelijkheden. Maar vorige week was daar de aflevering met de Family Zapp….

O jee en daar gaan we weer. Alles opnieuw in de war… Met de hele family al 13 jaar de wereld rond… nee nee nee denk nou niet direct verkeerd…dat wil ik niet hoor!
Niet 13 jaar en ook niet de wereld rond … Afrika… ik wil gewoon door Afrika reizen.
Die ROVOS treintrip , onbetaalbaar voor ons, zit altijd maar in mijn hoofd maar het kan natuurlijk ook anders, daar is Lotte dan weer t voorbeeld van.

Dus is dit nu de menopauze, de midlifecrisis of gewenning? Moet je hieraan toegeven, je dromen najagen of…?
Ben helemaal verbaasd dat ik dat aan jullie vraag.
Ik die vind dat je je dromen waar moet maken (als dat binnen de mogelijkheden ligt).
Ik die ook altijd zeg; “Aan het eind van de rit moet je kunnen zeggen ik heb gedaan wat ik wilde doen en nergens spijt van”.
Ik die denk dat je je leven zoveel mogelijk moet verrijken….. eruit halen wat erin zit.

Damn wat een hoop ikke’s, verdorie er is ook nog een wij!
Tijd om weer eens wat te googlen, zien wat de mogelijkheden zijn, beetje discussiëren met de achterban.
Flink blijven doorademen, kijken of het zakt….

Geweldig 50 zijn….en denken dat je 25 bent … ik gooi er nog maar wat supplementjes in en vermijd voorlopig de spiegel… heerlijk even dromen en kijken wat het leven nog in petto heeft.

Straks voor de gezelligheid een glaasje wijn met de vrienden van de boekenclub… werkt altijd uitermate verhelderend … wetende dat ik al een adresje in Zimbabwe heb.

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Quote van Herman Zapp: “We give more reasons for the fear than for the dream … The meaning of life is going for the dream and fulfil it! ”

La Vita é Bella

Lesotho 

Ja, het leven is mooi, kan mooi zijn....

Einde van de dag, de zon zakt langzaam en ik zit in ons tuintje aan de voorzijde van het huis.
Een glas en een fles zonder label naast me …. Ik weet waar 't vandaan komt en daarom is het goed.
De honden aan mijn voeten…en mijn gedachten gaan naar wat ik schrijven zal…… 

Een Hadeda landt in de tuin.
Thor gaat waakzaam naast me zitten, ik geniet van de verschillende poses die hij aanneemt om na lang wikken en wegen toch de aanval in te zetten…. de vogel vliegt onder luid geschreeuw veilig achter het hek …

Wat er nu bloeit in onze tuin!

Terug naar het schrijven van de blog…Iets over koken… iets over vrienden, ik neem nog een slokje en denk…. Niets….. bedenk wat het afgelopen weekend speelde…
Ik houd van de Italiaanse keuken, zaterdag de hele dag staan kokkerellen...tomaatjes sieren mijn aanrecht in allerlei vormen en smaken. De donkere chocolade en de langevinger koekjes ga ik vergezeld van enorm kabaal met de deegroller kleinslaan.
Rozemarijn, salie en oregano worden kleingehakt, de farfalle is bijna aan de kook...
Het ruikt al heerlijk en dat komt ook door de heerlijke kazen ... mozarella, parmezaan, mascarpone en gorgonzola... De canneloni met tonijn is klaar om in de oven te gaan, rijkelijk overgoten met een fontinakaas saus. Ik houd van de kookboeken van Tessa Kiros en haar uitspraak in Limoncello en Linen Water; 'Never run after a man or a bus - there is always another one coming'. I love that Italian way of living and thinking... Herinner mij de klassieke rondreis... Venetië, Florence, Assisi, Rimini en Rome... pleintjes en fonteinen...en gelaterias!

Ik houd van de Spaanse geuren van Juan Famenias Floris en Maja zeep wat me aan mijn moeder doet denken. Het appartement van mijn familie in het oude centrum van Valencia, wat nog altijd de oude grandeur van Spanje uitstraalt. Het treintje naar de kust door het citrus gebied, met je hoofd uit het raam de zoete geur van het land opsnuiven. Het land van La Macha, Cuenca, Alarcon en overnachten in een Paradores. Een simpele maaltijd van brood met Manchego en huiswijn. De Spaanse disco’s…maar da’s heeel lang geleden.

Ik houd van mysterieus Turkije, de stad Istanbul, de geuren en kleuren van de markt. De zakken vol specerijen, de oosterse warmte. De prachtige paleizen en moskeeën en de verhalen die daar bij horen. De verkoop van lederen jassen en tapijten die er gepaard gaan met appelthee. De gastvrijheid van de mensen…het samen zitten en delen van verhalen aan een lange tafel genietend van eten wat je niet kent. Het reizen door de tijd…met het openbaar vervoer naar Cappadocia, Pamukkale en Fethiye…..

Zicht op de Helderberg vanaf de farm waar we wonen.

Ik houd van ongecompliceerd Duitsland…hun Wiener schnitzel en mijn herinneringen aan talrijke vakantie’s in en om ‘die Sorpe See’. En natuurlijk die Sacher Torte in de Conditorei in Amecke. Als Vrou Tolle mij op 5 jarige leeftijd vroeg:” Bist du sat”, waarop ik natuurlijk nee zei, omdat ik dacht dat ze vroeg of ik dronken was…dan nam ze me snel nog mee de voorraadkamer in en mocht ik nog een ‘Stück Küche’ uitzoeken. Dat had ik snel door…………

Ik houd van traditioneel Engeland, de taal en niet te vergeten Downton Abbey. Ja, de landhuizen en kastelen en de romantiek die doen tot de verbeelding spreken. De Engelse humor en de tv programma’s als ‘Come Dine with Me’ zijn hilarisch. Ik herinner me ‘t tripje nog goed….Knutsford wat werd opgeschrikt door een eekhoorn die mensen aanviel…het bezoek aan vrienden die op een landhuis woonden en waar dag en nacht de AGA cooker brandde… vrienden in Seven Oaks, een buitenwijk van Londen en natuurlijk Jermynstreet in Londen waar ze mijn favoriete parfum verkopen.

Ik houd van het ruime Schotse Hoogland, de verhalen rond Braveheart en Rob Roy…de hoogtes en kliffen langs de zee….de schapen die je overal tegenkomt…de ‘Bagpipers’. Kastelen met bibliotheken waarin je kunt verdwalen. Tuinen als een sprookje… Regen, heel veel regen, dat in ieder geval laat zien dat het gras daar veel groener is dan ‘thuis’. De sprookjes en verhalen over nimfen en monsters…iets waar je fantasie van gaat stromen…..

Ik houd van Holland…van haar tulpen die oorspronkelijk uit Turkije komen…van het brood dat waarschijnlijk vol Franse invloeden is…van Friesland met haar water, weidsheid en oranjekoek…van Brabant met haar zachte G…van markten met cafés en een kerk… van fietsen…van Haagse hopjes, stroopwafels en kokindjes…de architectuur van grachtengeveltjes…musea. Ik houd van de Hollandse mannen, nuchter, klassiek en met een vleugje van al die voorgaande landen….en vaak luister ik naar Hollandse muziek als ik onder de douche sta…heerlijk zo nu en dan mee lallen in mijn eigen taal…de taal die ik begrijp in al haar emoties…

Zicht op Strand vanaf Gordons Bay

En zo beland ik terug bij zaterdag avond. Het Italiaanse eten kleurt het zwarte tafelkleed met Italiaanse teksten…Eros Ramazotti’s stem vult de ruimte…de Afrikaanse wijn wordt gedronken met veel ijs…Warm is het, heel warm.
In Nederland kookt Margot Janse in het 'Rijks' met ingrediënten uit Zuid-Afrika en ik geniet van het Afrikaans wat hier om me heen gesproken word.
Onze vrienden praten over hun reizen en dromen, onze Afrikaanse vrienden die Europa een beetje zien als de hemel op aarde.

Ik neem een slokje… Denk aan Parijs…kijk naar het schilderijtje van het terrasje waarvan ik het visite kaartje heb laten inlijsten…de ellende die er de afgelopen dagen plaats vond.
Er is ruimte genoeg in deze wereld, om je gedachten te delen…je leven te leven op de manier die jij wilt. Je cultuurgoed te delen, iets van een andere cultuur te leren. We hoeven het niet met elkaar eens eens te zijn, maar we kunnen elkaar respecteren, het mooie zien van andere gewoontes. Sommige gewoontes zullen we ons eigen maken, maar nooit opdringen aan de ander….Ik kijk naar onze vrienden, allemaal anders…overal vandaan…allemaal een eigen mening…andere religies en een soms andere politieke voorkeur.

Hermanus

Zuid-Afrika de hele wereld in één land!
Uit alle andere landen waar ik van houd vind ik hier iets terug wat mij dierbaar is.
Muziek … eten … taal … en wereldburgers.
De mediterrane zomer, samen zitten aan een lange tafel… klinkende glazen.
Stranden, kliffen, oceanen…wijnlanden ...uitgestrekte vlaktes, heuvels, bergen en hooglanden.
Uitzichten en zonsondergangen die tot de verbeelding spreken….
Veel emoties…weinig woorden

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid