Interesting men….

Sommige mannen kunnen tot mijn verbeelding spreken. Hun levens lijken me dan zo interessant daar wil ik dan meer van weten. Een enkele keer krijg ik voet tussen de deur en soms vallen ze letterlijk binnen.
En vorige week vielen er 3 boeken binnen waaronder de biografie van Denys Finch Hatton en die kwam (zeer voor de hand liggend) direct boven op het stapeltje.
Onze gezamenlijke interesse is de hang naar Afrika en zijn avontuurlijke manier van leven intrigeert mij.
Alles wat hij doet, maar vooral wat hij niet doet ‘denk ik’ spreekt me aan. Zijn gevoel was zijn kompas in het leven, nooit ergens echt voor kiezen, maar in alles zijn vrijheid en gedachten trouw blijven. Vrienden maken en verhalen delen. Ik zit nog midden in zijn ‘leven’, als er iets anders voorbij komt.

Het boek met de titel:” Het Nieuwe Nietsdoen…Ontdek het geheim van een heerlijk simpel leven, van Gerhard Norman.
Oeps daar is het weer de connectie, de verwevenheid, het toeval… Het boek is niet in mijn bezit en ik ga het waarschijnlijk ook nooit lezen. Ging het wel direct Googlen om te zien waar het over gaat en wat mensen er als reactie’s op hebben.

En ik realiseer me maar al te goed waarom ik dit boek niet zal openslaan… Want dat nieuwe nietsdoen, wat ik veel liever ‘Het nieuwe anders doen’ zou noemen, dat is zo’n beetje mijn leven.
Begrijp uit de reacties dat veel mensen misschien wel anders zouden willen leven, maar nooit de stap zullen zetten. Soms een klein beetje die richting in willen gaan, maar de angst voor het onbekende blijkt vaak te groot en het loslaten van zekerheden dat is vaak ook een struikelblok.
Nee in mijn leven weinig tot geen status meer, de auto, het huis alles in bruikleen.
Geen werk, geen collega’s, geen dikke portemonnee.
En ja ik heb het vaak genoeg gehoord en ook gevoeld… vervelen jullie je niet, stomp je niet af….heb je nog wel iets om over te praten.
Een enkele keer ‘vaker dan me lief is’ komt het nog hard binnen. Vaak heb ik dan het gevoel heb dat ik me niet goed uitdruk, ik niet duidelijk kan maken waarom ik hiervoor kies. Ik het gevoel heb dat ik me moet verdedigen
Maar in mijn beleving en mijn gevoel is ons leven heel zinvol!

Waarom ik ook Jan en Floris daarin meegetrokken heb?
Omdat ik voelde dat het goed was.
In alles was het m'n gevoel dat zo overheersend was, het stemmetje in mijn hoofd dat zei dat het ook anders kan…dat alle waardering niet van de buitenwereld komt maar in jezelf zit.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik me ook niet elke dag zo zeker voel van mijn zaak hoor! En ben blij en dankbaar dat we dat met zijn drieën zo voelen, zo kunnen we elkaar er ook in steunen.

De basis in mijn denken is goed en oprecht… en toch van tijd tot tijd laat ik me overhalen… me meesleuren in wat anderen denken. En weet je wat ... het is goed dat dat gebeurt, want zo blijf ik alert en weet ik dat ik de goede weg ingeslagen ben…zo overwin ik verdriet…krijg ik meer zelfvertrouwen…groei ik.

Gisteren zei iemand: Ik zou zo graag zoals jij willen zijn. Waarop ik vroeg hoe ben ik dan… nou zo vrij en vrolijk, van het leven genietend… gewoon zomaar vreemden aan durven spreken. En ik verwonder mij, zo kijken mensen tegen me aan?

Mmmm ja, als ik Denys Finch Hatton nou ergens op een terras zou treffen dan zou ik de stoute schoenen aantrekken en er op af gaan, praatje maken. Hopend dat hij wat levenswijsheid in het gesprek zou brengen en ik in die verhalen zijn passie kan voelen voor Afrika….

Denys Finch Hatton is de liefde van Karen Blixen in de film Out of Africa gebaseerd op een waar verhaal.

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Nowhere left to go … than drown in love.

Zo mooi dat veel dingen in je leven een cirkeltje vormen, dat allerlei gebeurtenissen schakeltjes vormen en er soms onverwacht weer 1 bijkomt.
Op weg naar de supermarkt, schiet ik snel nog even de tweedehands boeken winkel in. De rij met de Classics is voor mij het eerst aan de beurt, ik ben niet echt op zoek naar iets, gewoon maar zien of er wat moois bijstaat. Jan is beter georganiseerd die heeft keurig alles, wat hij heeft of perse wil hebben, in lijstjes in zijn telefoon staan.

Mijn oog valt op een klein boekje, met een smoezelig gele kaft en toch voelt het direct als een klein juweeltje.
Op de voorkant prijkt een bruggetje… en ik sla een bruggetje naar 1995, naar de film over een Italiaanse vrouw wonend in Amerika, die verliefd wordt op een fotograaf.

Is het de periode (alweer 20 jaar geleden) in mijn leven die er voor zorgt dat ik deze film zo mooi vind of is het Meryl Streep die ik zo bewonder na haar rol in ‘Out of Africa’?
Ik heb niets met Amerika, South Iowa, waar de film zich afspeelt…maar het verhaal en de opnames zijn zo mooi, zo fascinerend, de tekst zo pakkend, de verliefdheid pijnlijk voelbaar en hartverscheurend.

Naast Meryl Streep geen Robert Redford maar Clint Eastwood …ja wat zal ik zeggen, in mijn ogen gewoon niet zo’n lekker ding. Maar ik denk dat dat ook het speciale van deze film is, alles is zo gewoon, de mensen niet uitgesproken mooi, het leven zo eenvoudig en ik geloof dat dat zo pakkend is.
‘Bridges of Madison County’ is naast ‘Out of Africa’ één van mijn favoriete films…en omdat boeken vaak veel beter zijn dan de film en ik een verwoed lezer ben vind ik het geweldig dat ik ‘zomaar’ in de tweedehandsboekwinkel tegen het in ’92 uitgegeven boekje van Robert James Waller aanloop. Rand 35, die zit in de pocket! (vandaag de dag delen door 14.5 om bij Euro’s uit te komen)

Ik wil natuurlijk niet teveel verklappen maar Francesca, die toch heel tevreden met haar leven is komt van de ene op de andere dag in een emotionele rollercoaster.
En in mijn leven is dat rond ‘95 dan niet anders…een nieuwe relatie…een bruiloft…een zoon. Hevig verliefd zijn is niet eens genoeg want ik moet ook nog eens verliefd worden op Afrika.
De sfeer, het licht en de natuur…the African Dream…

postcard café @ Stark-Condè  Winery 

Het mag duidelijk zijn… dat verstand van mij laat me nogal eens in de steek en oeps daar gaan we weer. Ik verzuip in mijn gevoel, verlangen naar avontuur en zie in alles romantiek. Niets of niemand houdt me dan nog tegen…
Nou ja, er zijn gelukkig mensen die me wel weer met beide benen op de grond krijgen. Maar dan zijn zij voor de helft al op mijn hand.
Ik spartel mij omhoog, niet te ver…altijd in het achterhoofd rekening houden met de hoogte van het maaiveld…waar ik op de één of andere manier wel iets... maar nooit te ver boven uit wil steken.

Als je nu ook dit verhaal op je in wil laten werken bekijk dan de trailer…There are images that lie within my heart….ga op zoek naar het boekje of beter nog bestel de dvd. En op een heerlijk winterse avond ga je onderuit op de bank hangen… zwijmel zwijmel…oh ja en vergeet de tissues niet! Inmiddels heb ik het boekje al uit…en zoals zo vaak moet ik zeggen de film is waanzinnig maar de woordkeuzes in het boek zijn overweldigend… 

Tijd voor koffie @ the Postcard café, onderdeel van Stark-Condè Wines...In de prachtige Jonkershoek Vallei. Over uitzicht gesproken....

postcard café @ Stark-Condè  Winery

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

The connection between yoga...sculptures and wine

De laatste school termijn is vandaag ingegaan, dat betekend dat we net een weekje vrij achter de rug hebben. Denk altijd dat er niet veel gebeurt als we niet weggaan. Maar als ik de week even terug lees in mijn agenda waren er eigenlijk weer prachtige, kleine, bijzonder mooie momenten.

Het zijn gewoon niet altijd de meest voor de hand liggende dingen ‘van dat moment’ die ik de moeite waard vind om over te schrijven. Maar terug kijkend wil ik je toch even meenemen….

November 2012 schreef ik het stukje Tour l’Amour Franschhoek , De wijnfarm van Bartinney ligt aan de Helshoogte de weg die ik rijd als ik naar Franschhoek ga. Het logo van Bartinney wat mijn aandacht trekt is afgeleid van een prachtig bronzen beeld gemaakt door Dylan Lewis. Het zei mij verder niets, inspireerde alleen mijn fantasie.
Geen idee hoe ik er verzeild kwam maar sinds vorig jaar is de Bartinney winebar een beetje mijn vaste plekje geworden om er op woensdag middag wat gezellige tijd met vrienden door te brengen. Soms gewoon samen met vriendin Susan, een enkele keer vinden onze mannen dat ze wat interessants aan onze conversatie kunnen toevoegen (al lijken die nu ook steeds vaker van de partij te zijn), maar bijzonder is het als er nieuwe mensen aanschuiven, vrienden van vrienden of collega’s. Voor iemand die niet werkt een welkome afwisseling…

Het papier met de routebeschrijving rolt uit de printer, mijn yoga lessen zijn tijdelijk op de farm van een mede yogi. Oh wow, die route leidt me naar The Dylan Lewis Studio and Sculpture Garden. Door de ‘Art’ wandelingen in Stellenbosch ken ik zijn kat-achtige beelden en tijdens ons verblijf in Malelane begreep ik dat er op elke hole op de golfcourse een prachtig beeld van een Leopard van zijn hand stond.
Ben natuurlijk al helemaal in de ban van mijn yoga, maar nu ik les op deze farm krijg zie ik er nog meer naar uit.

Ik arriveer wat te laat, raak 2 maal de weg kwijt terwijl ik de weg omhoog volg… maar geniet van wat ik onderweg allemaal zie. Er wordt flink gewerkt aan de paden. Het aanplanten van het groen want dat moet nu echt, wil het nog aanslaan…en ik zie het bijna voltooide paviljoen wat eerst in Kirstenbosch National Garden stond. De open ruimte met de dam waar ik wat kunst omheen zie staan trekt mijn aandacht. Goh wat is het hier toch mooi. En ik prijs me gelukkig…komt toch zomaar weer op mijn pad!
Tijdens de les blijf ik wat langer op mijn hoofd staan om de boel goed te laten inzinken en bedenk dat ik op de terug weg toch een paar fotootjes ga maken.

In Februari moet alles klaar zijn en kun je er op afspraak een wandeling door de natuur gaan maken, de beelden bewonderen en het fantastische uitzicht op de Tafelberg en de False Bay op je in laten werken. Ik heb aangegeven dat ik dan zeker nog eens terugkom. Ik denk met wat Bartinney vrienden…die verstaan de levenskunst!

Omhul me met woorden... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid