Winter is een bijzondere tijd in
Zuid-Afrika, heerlijk rustig een terrasje pakken zonder al die toeristen en
over het weer mogen we zeker niet klagen. Wij gaan nog heerlijk gelijk op met
de Hollandse zomer…
Vakantie tijd is natuurlijk ook de
periode om het land te gaan ontdekken. En dus gaan we een nachtje naar de
Swartruggens bergen in de Ceres Karoo. Het is een uitgestrekt gebied waar klein
wild en diverse bokken leven en waar ontelbare verschillende vogels zijn. Nu is
het de tijd dat de protea’s bloeien en kruidachtige struiken een heerlijke geur
verspreiden.
Volgens de googlemap zal het zo’n 3,5
uur rijden zijn, maar wij nemen een omweg want we moeten Gunnar en Thor naar de
kennel brengen en zoonlief bij een vriend afzetten. Via de Sir Lowry’s Pass,
vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de zonovergoten False Bay,
verdwijnen we de fruitstreek van de West-Kaap in. In Grabouw nog even tanken en
dan via de appelbomen naar Villiersdorp. Muziekje aan, zonnebril op, voet op
het gaspedaal en onderweg relaxt genieten van het uitzicht.
Tot we voorbij de Theewaterskloof dam zijn, de volgende vallei dient zich aan
en vanaf de bergen hebben we een formidabel uitzicht op een prachtig wolkendek
wat daar rustig boven het dal drijft….jammer dat we daarin moeten verdwijnen.
Zo’n grijze deken neemt ons uitzicht weg en het doet me direct terug denken aan
de herfst en winter in Nederland. En zo halen we samen even herinneringen op.
Weet je nog 16 jaar geleden…Kasteeltje
Heeswijk…Het plaatsje Worcester dient zich aan en de zon schijnt inmiddels weer volop. In de verte zien we nog wat sneeuw op de bergen liggen, voor mij altijd een raar idee; sneeuw in Zuid-Afrika. De weg wordt stiller naarmate we dieper het binnenland ingaan. We stoppen even in Ceres voor koffie….ja dat valt weer niet mee…plastic beker oploskoffie is het beste wat we kunnen vinden. Ga ik nooit aan wennen!
Snel verder via Prince Alfred Hamlet
op weg naar het kleine dorpje “ Op die Berg”, vanaf hier gaan we het natuur
gebied ”Koue Bokkeveld” in. Prachtige namen waardoor we altijd voeling blijven
houden met Holland! Links van mij is het één en al rotsformatie’s en door
reizen wijs geworden moet je op blijven letten…ja hoor ik zie het eerste
Klipspringertje…en dat was direct ook de laatste op deze reis.
Het asfalt maakt plaats voor een pad
met rode aarde en in geen velden of wegen is er nog een levende ziel te
bekennen. Uitgestrekte natuur met zo nu en dan daarin een dam in een landschap
van rotsen wordt omzoomd door bergen.
We verbazen ons nog altijd over de extreme
verschillen in de natuur, die zich hier in Zuid-Afrika zo snel afwisselen. Bomen
zie je überhaupt niet in dit droge met rode aarde ‘bepoederde’ gebied. Wel zie
je heel veel rotsen in de meest vreemd soortige vormen. Rotsformaties van
zandsteen en graniet zetten je fantasie aan het werk en dan te weten dat dit
ooit…miljoenen jaren geleden een oceaan moet zijn geweest.
Na 35 kilometer dirtroad (waar we een uur over doen) bereiken we Kagga Kamma waar onze slaapkamer in een grot is. (link als je dit ook wil doen) Slapen in een Cave
bij Kagga Kamma voelt als leven in het Stenen tijdperk en is
een mooie wijze van opgaan en deel uitmaken van de rust, de ruimte en de
overweldigende stilte. Een goed moment om even terug te kijken op alles wat al
achter ons ligt.
We maken in dit landschap, wat ons doet
denken aan het Stenen Tijdperk, een ‘sundowner tour’. En in de ochtend gaan we met
de ranger op zoek, onder overhangende rotsen, naar San Rock Art. Helaas verdwijnen
deze tekeningen langzaam, doordat ze vervagen of omdat de zandstenen formaties
afbrokkelen.
De tocht in de open 4x4 laat ons helaas geen wild zien, want die
ene Bonte Bok en Olifantsmuis tel ik voor het gemak maar even niet…
Eén nachtje weg leek wel een week….we
voelen ons herboren in het land van de Flinstones en ik kan het iedereen
aanbevelen.
Omhul me
met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid
No comments:
Post a Comment