GIJP en Friesland

Heb net in no-time het boek Gijp gelezen. Leuk om te lezen hoe die ex-voetballer in het leven staat en stond. Fijn dat hij zichzelf zo goed kent, al heb ik er wel mijn vraagtekens bij of dat echt zo is….beetje bankhangen, voetbal op tv kijken, geen gezeur aan zijn hoofd, geen verantwoordelijkheid nemen en eventuele problemen vooral uit de weg gaan…

Flashback naar Heerenveen, want toen hij daar zat, was ik er ook…ben hem nooit tegengekomen en was er ook niet naar op zoek. Nee, ik was het soort van voetbalvrouwtje (heel kort hoor en die term wilde ik echt niet horen want ik had/heb een eigen identiteit), wat zorgde; dat de voetbal-was gedaan werd, meters… nee kilometers zwachtels heb ik opgerold. Dat de sporttas weer keurig ingepakt stond voor de volgende training… Ik zorgde dat het eten klaar stond en dat er geen storende elementen waren die van invloed zouden zijn op het voetbal spel.  Eigenlijk gewoon een werkende ouderwetse huisvrouw!

En net zoals Gijp (volgens het boek) zoveel tegenstrijdig heden heeft, zo heb ik dat leventje ervaren. Vol tegenstrijdigheden…

Hele leuke momenten in de voetbalsport, leuke en interessante mensen leren kennen en mijn eigen werk als ziekenverzorgende, op verschillende plekken kunnen uitvoeren. Voor het eerst gaan samenwonen in een prachtige provincie ‘ver van huis’ was een nieuw avontuur. De prachtige tuinen van Oranjewoud, De Friese Meren Route rijden en in Sloten koffie drinken met Oranjekoek of Fryske Dumkes, mooi en lekker… 

Lemmer met de nostalgische sluis en haar terrassen had mijn hart gestolen, zitten met de hond Kaj en uitkijken over het IJselmeer en dromen …ja van wat eigenlijk.

Ik genoot van de weidse uitzichten met midden in de landerijen ineens een zeilboot, want daar bleek dan zo’n prachtige waterspiegel te liggen…. De spiegel die ik nodig had om eens goed naar me zelf te kijken, maar waar ik helemaal nog niet aan toe was.

Denken dat als je goed voor iemand zorgt, je dat erkenning en een goed gevoel zal geven, iets wat je sterker maakt. Nooit gedacht dat het verstikkend zou kunnen werken voor een partner, die gewoon genoot van hoe de dagen kwamen, de ene groene grasvlakte na de andere… En hoe het mij zou beïnvloeden, stug doorgaan en proberen te schikken, vaak in opstand komen maar geen gehoor vinden….het trekt allemaal wel bij….

Die eerste alinea is wel zooo herkenbaar…..Zou zomaar een stukje kunnen zijn van wat ik observeerde in mijn leven. Eerlijk gezegd zie ik best wat voetbal-eigenschap-overeenkomsten. Ik kijk er zeker niet negatief op terug, want er was ook veel moois, en zie vooral in dat ik veel heb geleerd. 

De herinnering en liefde voor Het Friesche Haagje en het prachtige Friesland, haar bijzondere taal en de voetballer zijn er nog altijd. Kan nog altijd tranen in de ogen krijgen bij het spelen van het Fries volkslied en de herinnering aan het geluid van klompen in het Abe Lenstra stadion op de hoempa pa muziek van de Blauhuster Dakkapel .

Frysk bloed tsjoch op! Wol no ris brûze en siede,
En bûnzje troch ús ieren om!
Flean op! Wy sjonge it bêste lân fan d'ierde,
It Fryske lân fol eare en rom.

Refrein:

Klink dan en daverje fier yn it rûn

Dyn âlde eare, o Fryske grûn!

Klink dan en daverje fier yn it rûn

Dyn âlde eare, o Fryske grûn!

Gezongen versie (MP3 file) (eerste couplet en refrein)

Wellicht heeft die stap naar het vlakke ruime Friesland er wel voor gezorgd dat ik loskwam van de Brabantse gezelligheid, ging leren op eigen benen staan, mijn hart opende voor die enorme ruimte…een ruimte die gevuld moest worden met vele liefdevolle herinneringen…op geen plaatje vast te leggen, maar mee te nemen waar je ook gaat. Gewoon het leven...LEVEN!

Het was leuk, aandoenlijk en bijzonder om te lezen over Rene van der Gijp, te weten dat ook hij een inzinking kan krijgen en er gelukkig ook uit klauterde, dat lachen enorm belangrijk is, maar dat je vooral moet doen wat je graag doet en waar je goed in bent… op je eigen manier en dan wordt je leven gevuld met prachtige anekdotes, waar je later zelf ook om kunt lachen….