Baasje, opstaan

Het is tijd voor onze wandeling. De petsafe banden uit en de riem alleen het eerste stukje aan, anders blijven we bij de buurmeishondjes aan het hek staan.

Millerscottage waar Stan en Anneke wonen met hun 2 Golden Retrievers Puck en Guurt en een klein zwart hondje Aike( hoezo integreren!)


Om ons huis heen ligt een electro-draad die er voor zorgt dat we binnen die onzichtbare lijn blijven. We zien hem niet, maar het zendertje in onze band geeft een piepje als we de draad naderen. En als we dan toch eens verder willen..dan krijgen we een statische schok. Wil je liever niet meemaken, want de ellende is dat 'als je er door bent en je wil weer naar huis' je er nog eens door moet...

Huis van de buren Lenny en Louise boven ons, die hebben 5 Labrador Retrievers

Meestal lopen we hetzelfde rondje, lekker steeds dezelfde snuffelplekjes. Wel goed oppassen geblazen want de Pofadder en de Cape-cobra wonen hier ook. De Pofadder is al een paar keer gesignaleerd in dit stukje bos, en volgens mijn baasjes en buurman Lenny (die steeds komt waarschuwen als ie er is) zijn ze dodelijk. Kun je in van die gidsjes lezen over giftige dieren in Zuid-Afrika. Maar het is wel spannend!

Kom loop maar even mee
Dit pad loopt naar de Workshop van het Estate, net daarvoor rechts is nog een weide met twee Ezels, een Zebra en een paar Struisvogels. Waarom het vrouwtje daar nou geen foto's van gemaakt heeft...? Die Zebra is juist zo leuk want die rent een stukje met ons op. Maar vandaag gaan we links omhoog langs de paarden-wei.
2 woonhuizen met de workshop erachter

In de verte zie je dan het Hottentot Holland gebergte, we lopen om het huis van buurman Marais, langs de druivenstruiken richting het spoorlijntje. En dan weer omlaag. Je hebt dan mooi zicht op de FalseBay, die foto is wat later gemaakt (volgt nog)want daar moest het wat helderder weer voor zijn, koeler dus!
Het pad gaat dan weer over in een weg, rennen we nog even lekker met de Labradors langs het hek, vinden ze leuk want ze blijven blaffen terwijl wij toch echt stil zijn. Baasje moet dan wel een paar keer roepen dat Kaj ook mee naar huis gaat.


Als je verder omhoog gaat passeer je het spoorlijntje nog een keer, want dat slingert hier de berg omhoog en gaat over de bergpas naar Grabouw. Je hoort de trein heel goed en vooral in het seizoen wanneer het fruit geplukt wordt in Elgin en Grabouw, komt hij regelmatig voorbij. s'Nachts wordt ik er wel eens wakker van.

Het Mainhouse, hier wonen Mercia en Joris met kinderen en natuurlijk ook honden.

Als we rechtsom waren gegaan, lopen we eigenlijk een grote ronde om het Mainhouse. We komen dan langs de ingang van het Estate en de Riversite Cottage's (vroeger in gebruik door de plaatswerkers), volgen de weg omhoog passeren de Springbokkies en de Volstruissen en springen dan nog even in het riviertje voor we bij ons de garage inschieten om na gedane " arbeid" een hele bak brokken weg te werken. Om vervolgens heerlijk in het zonnetje ;bij te gaan komen, samen te spelen, naar de meisjes van hiernaast te kijken en energie op te doen voor ons volgend rondje... pootje en natte neus van Gunnar en Kaj.