Cape Epic

'Do you perhaps know the way to Lourensford?', was de vraag van een van de koplopers. Grapje natuurlijk want deze mannen waren al een week onderweg en wisten heel goed dat ze nog maar een uur van de finish
af waren.

Kopgroep, in het midden met 5-1 is Brentjes (klik op foto voor vergroting)

Twee weken geleden stonden er op Knorhoek ineens bordjes met daarop Cape Epic en nieuwsgierig als we zijn... direct het internet opgegaan( www.cape-epic.com )om uit te vissen wat dat zou zijn. Bleek een van de grootste mountainbike evenementen te zijn waar iets meer dan 1000 deelnemers vanuit de hele wereld aan meedoen. Onder hen ook Bart Brentjes en Rudi van Houts (Schaijk en Luijksgestel) en met hen nog zo'n 15 Nederlanders. Ze waren vertrokken in Knysna en via Uniondale, Oudtshoorn, Ladismith, Barrydale, Montagu, Villiersdorp, Kleinmond eindigden ze in Somerset West bij Wine Estate Lourensford.

op de achtergrond ons huis met terras

'En heel leuk voor ons' kwamen ze via de oude Sir Lowry's Pass road, de spoorlijn op Knorhoek Estate, bij ons voor het terras langs. Dus tussen 11.30 en 15.30 hebben we ze allemaal zien paseren, niet dat we iemand herkend hebben hoor! Maar omdat we ze nu gezien hadden wilden we toch wel even weten wie er gewonnen had, Duitse koppel werd eerste, tweede werd een Belg en een Deen en Brentjes en van Houts derde, niet gek toch!
Kopgroep naderd
en hier zitten de Nederlanders tussen, wit shirt met blauwe opdruk, goed zoeken dus!

Laatste Picnic dit seizoen

Vergelegen Wine Estate in Somerset West, heeft geloof ik wel het laatste openlucht optreden met picnic. Heel mooi en groots opgezet deze "Starlight Classic" met veel voor Afrikaners bekende artiesten onder muzikale begeleiding van het Cape Town Philharmonic Orchestra.

De picknick-mand dus weer volgeladen met lekkere kaasjes, stokbrood, fruit en natuurlijk heerlijke wijn. Zoals je ziet niet voor onze Floris, die is nog alcohol vrij! De poort zou om 17.00 uur opengaan en aangezien we graag een leuk plekje wilden waren we er op tijd. Plaatsje vrijhouden voor Hedwig en Edvard ,want die zouden iets later komen, was nog een hele klus aangezien het afgeladen vol was.
Optredens waren er van The Cape Town Opera Chorus, Jannie Moolman & Joseph Clark en het Cape Town City Ballet.
Het was een hele lange zit maar het was fantastisch! Volgend jaar weer zou ik zo zeggen.

Vraag van Jan...

Soms zijn er van die dagen, dan zitten we op onze "stoep" een beetje te filosoferen. En zo kwam Jan met de vraag : Will you still need me, will you still feed me when I'am 64?

Ja wat moet je daar op antwoorden. Waar d'r voor twee gekookt word kan het ook voor drie, dus dat voeden was niet zo'n probleem en ja aangezien ik nog steeds op m'n luie .... zit en totaal afhankelijk ben van het pensioenfonds...... vul de rest dan maar zelf in. Maar de vraag was natuurlijk helemaal niet zo serieus bedoeld, geen idee eigenlijk wat de Beatles er mee wilden zeggen, zo tekst-vast ben ik niet.

Maar wij hebben inmiddels de verjaardag achter de rug. Hier op Knorhoek hadden ze de stroom uitgeschakeld, wat ons verplichtte om koffie en lunch buiten de deur te doen, zijn we al helemaal geen voorstander van...! Maar we hebben er van genoten. Zaterdag hebbben we er met een paar mensen een wijntje op gedronken en ook dat was weer gezellig.

Mocht je na dit stukje een raar gevoel hebben, geniet dan van een paar leuke, lieve gezinsfoto's

Kom maar binnen!

Nou, Mama is eindelijk zover dat ze vind dat er foto's gemaakt kunnen worden en dat die dan ook op de site mogen. Dus kom maar snel binnen kijken....


Het is echt niet zo dat "alles" perfect moet zijn, maar voor degene die mij een beetje kennen, het moet er wel een beetje leuk uitzien!En ik denk dat het dan nu zover is dat -op een klein ietsie pietsie na dan- ik klaar ben met het inrichten en decoreren.
We hebben er onze tijd voor genomen, zijn doorgegaan in de klassieke stijl en zo nu een beetje over de top! We voelen ons in ieder geval heel erg happy in huis en dat is denk ik het belangrijkste. Maar oordeel zelf!




Allereerst dan onze huiskamer,vide en hal. (als je de foto aanklikt vergroot hij)


De Eetkamer


Eettafel en Sidetable hebben we hier laten maken. De laatste moest vooral een functie hebben en omdat het een "donkere" kamer is gekozen voor een nationaal kleurtje!



Oeps, de Over The Top accessoires, alles zelf ontworpen ingekocht en laten maken.




















Slaapkamer van Floris, tussen de huiskamer en keuken, zijn badkamer grenzend aan de eetkamer, is ook gastentoilet.

De keuken, hier op maat gemaakt en door mijzelf wit geschilderd. De binnenkant van de deurtjes ben ik nog aan het decoreren met recepten uit oude kookboeken.



De badkamer en onze slaapkamer zijn boven, heel nostalgisch onder de rieten kap.
Klamboe is een goed muskietennet, maar vooral een goede stofvanger en bij de laatste flinke regenbui ook heel handig om water op te vangen.

Hoop dat ik op deze manier een indruk heb kunnen geven van hoe wij nu wonen... als je meer wil weten of reageren wil, mail dan even naar vanzeeland@telkomsa.net Wij wachten met spanning op jullie reactie!!!

't Wachten was op de foto's

Ergens in Januari kregen we e-mail van de Nederlandse Club dat in februari het Nederlandse Fregat de H.M Tromp, Kaapstad zou aandoen. Leek ons leuk om daar een bezoekje aan te brengen. Zeker omdat we ook op het schip mochten rondkijken. Fotograferen op het schip was niet toegestaan maar de buitenkant was natuurlijk geen probleem. Wat misschien nog wel veel leuker -bedoel dan lekkerder- was, dat er kraampjes waren met Hollandse produkten. En ja hoor de Van Dobben kroketten zijn nog steeds....mmmm (oh nee, dat was een andere kroket).

In dezelfde periode kregen we ook e-mail van Jan zijn neef Jac, die is al vaker in Zuid-Afrika geweest en zou ook nu weer een rondreis maken. En wat wij heel leuk vonden was dat hij en Rietje tijd hadden om ons een bezoekje te brengen. Dus toen hij belde om iets af te spreken maakten we direct tijd vrij in ons toch al "drukke " agenda. Daarbij liet hij 0ok vallen dat zij bij oud Geldroppenaren wilde gaan logeren. En die kenden we natuurlijk...Wim en Rita van Mallowdeen Gardens in Klaas Voogdts. Ja de wereld is klein! Nogmaals bedankt Jac en Rietje voor de gezellige middag, we weten nu dat jullie dit lezen.

Pleegouders, Adoptie of Kindertehuis

Als vrijwilliger bij Cotlands leerde ik op mijn eerste dag Cheryl kennen. Het was ook haar eerste dag. Viel voor zo'n kleine meid van 3 natuurlijk helemaal niet mee om dan direct maar in een groep mee te moeten doen. Je denkt dat dat dan een kwestie van wennen is, maar bij haar veranderde dat niet. Ze zonderde zich vaak af en ik probeerde haar zoveel mogelijk individuele aandacht te geven. Zo was er een donderdagochtend dat ik 2 uur met haar tegen me aan heb gezeten, heel lastig om dan weer weg te gaan. Dus leek het me leuk voor haar om haar mee naar huis te nemen.
Geweldig, wat een verandering. Ik had haar nog nooit horen schateren en praten, maar ineens was het er en je kon zien dat ze genoot. Grappig was dat als je haar wat eten in de hand gaf ze dit niet helemaal opat maar een klein stukje bewaarde tot ze weer iets nieuws kreeg... ga je toch afvragen waar dat vandaan komt. Ik weet verder ook niets van haar en dat is ook niet nodig, je weet dat ze ziek is (begreep dat ze een hersendrain heeft en verschillende operaties heeft gehad)en dat ze veel liefde en aandacht nodig heeft.
Adoptieouders of Pleegouders hadden zich nog niet voor haar aangemeld en dus kwam ze op de lijst voor een kindertehuis.
Ja en zo kwam ik donderdag naar Cotlands om haar op te halen...en was ze ineens niet meer daar. Voelde vreemd en verdrietig dat je niet eens gedag hebt kunnen zeggen, maar ik moet natuurlijk denken aan wat het beste is voor haar... en wie weet kan ik haar nog eens gaan opzoeken.