Theater seizoen begonnen.

Met het mooie weer, begint hier ook het theaterseizoen. Op veel wijnestates in de omgeving hebben ze een amphitheater en vanaf december zijn er elke week wel optredens van bekende en minder bekende artiesten. Ik heb al eens eerder geschreven over 't 'Paul Cluver' openlucht theater en 'Vergelegen Wine estate' waar je heerlijk naar muziek kunt luisteren en ondertussen de inhoud van je picknick mand en een glaasje wijn nuttigd.

In oktober zijn we samen met Stan en Anneke naar d'Aria (ook een wine estate) geweest om daar in een zaal naar Nataniël te gaan kijken. Nee dan gaat onze voorkeur toch uit naar het buiten gebeuren.

Nataniël is overigens een artiest die zingt en daartussen door leuke verhalen verteld, hij schrijft voor de Sarie (een vrouwenblad) en is een opvallende persoonlijkheid door zijn kleding en zijn "Kaalkop". We hadden hem al eerder gezien en wilde ook deze show niet missen...helaas hebben we het meeste van de avond gemist omdat hij deze keer volledig overging op het Afrikaans. En hoewel iedereen denkt dat dat veel op Nederlands lijkt...als ze vinnig (snel) praten kunnen we er geen touw aan vast knopen.

Ons tweede concert was gisteravond in 'Kirstenbosch' de botanische tuin van Kaap Stad. Van de tuin hebben we niet veel gezien, het was direct aansluiten in de rij voor het concert. Wij waren er om half 4 samen met Roule en Flecky en zaten zeker niet vooraan terwijl de hekken voor het concert pas om 18.00 uur open gingen.

Het optreden begon om 20.00, tijd genoeg om de meegebrachte versnaperingen te nuttigen. Kun je je voorstellen hoe het is, te luisteren naar romantische muziek, wijntje in de hand, de zon die ondergaat achter de bergen,vuurvliegjes voorbij gaan en op het podium een echte entertainer.. met groot orkest...

Michael Buble. WOHW!

Het was weer een heerlijke avond...dat er nog maar vele mogen volgen....

Zee safari

Even lekker een paar dagen naar zee...we durven niet te zeggen op vakantie!

Vorige week woensdag vertrokken we inclusief Gunnar en Kaj naar Hermanus... daar gaan we wel eens vaker naar toe om lekker met de honden naar het strand te gaan... maar nu zouden we er 4 nachtjes verblijven.

Hermanus is een uurtje hiervandaan, vroeger was het ooit een chique kustplaats met voorname hotels maar het is nu echt een toeristenplaats en de oude glorie is vergaan.

Desalnietemin kun je er een hele fijne tijd hebben als je alleen al van strandwandelingen (12 km zandstrand)houd. Ook is er een Cliffpad, een wandelpad over de rotsen langs de zee. En met een beetje geluk zie je er walvissen.

Zo'n 40 km verder ligt Gansbaai en net daarvoor is een Walvissen observatorium, Walkerbay waar ze ongestoord kunnen paren en baren. Langs de kust rijdend zagen we ze al...maar nu was er de gelegenheid om ze vanaf een boot van dicht bij te bekijken. GEWELDIG!

Gansbaai 'De Kelders'

De 'Southern Right Whale' is zo'n 8 tot 10 keer groter dan een mannetjes Olifant. Zo'n 16 meter grote reus die 50 tot 60 ton weegt is nog altijd heel elegant, beweegt zich gemakkelijk langs de boot en is mooi van lelijkheid. Het mag duidelijk zijn dat het een geweldige ervaring was om de moeders met kalf van zo dicht bij te mogen zien.

Einde van het schooljaar.

Ik zeg net nog tegen Jan:" Ik moet nog een nieuwe agenda en kalender kopen, het jaar is zo snel gegaan het is alweer december". En deze week wonen we 2 jaar in Zuid-Afrika.

Zo op het einde van het jaar staat het meeste in het teken van Floris. Veel oefenen voor piano en toetsen op school. De toetsen heeft hij goed afgesloten...opnieuw een goed rapport en over naar Grade 4. De schoolboeken voor volgend jaar moeten we nu zelf kopen, iets wat we in Nederland op de lagere school natuurlijk helemaal iet gewend zijn.

De 18e had hij een pianoconcert bij Juf Mitzi thuis.

En op de valreep nog snel even oefenen voor een kerstspel.

Afgelopen woensdag was er 'Kerstliedjes bij kaarslicht' en tussendoor bijbelverhalen.

Het was een heel bijzondere avond.

Floris had een hoofrol als Engel Gabriel en speelde vol overtuiging.

Engeltjes moeten natuurlijk ook eten en als afsluiting van het schooljaar en begin van de vakantie wil hij naar de Sushi-bar... voor het eerst Sushi eten.

De groeten uit 'Rooi'!

Vorig jaar kregen we een mailtje van Henk, een tennismaat van Jan, uit Sint-Oedenrode. Hij zou samen met zijn vrouw Moni een rondreis gaan maken en tevens naar het afstuderen gaan van hun zoon Geert. Hij is inmiddels afgestudeerd 'Ranger', zoekende naar een baan en woonplek hier in Zuid-Afrika.

Helaas ging hun reis vorig jaar niet door, maar werd die een jaartje uitgesteld en zoals ook toen het geval zou zijn stond een bezoekje aan ons op de agenda.

Dit jaar waren ze niet met 3en maar met 5en, er was een bevriend echtpaar meegegaan, Francien en Willem, en die zijn natuurlijk ook van harte welkom. Na eerst 'hun zelf meegebrachte' kopje senseo te hebben gedronken, kregen we van verschillende mensen de hartelijke groeten. Zo leuk om te horen dat die ons nog steeds trouw via "zeelandhuys" volgen. En we vinden het ook heel leuk als jullie (gaan)mailen hoor...

Na de koffie hebben we lekker hier geluncht, wij waren helemaal vergeten dat we vorig jaar hadden afgesproken voor een lunch op een wine-estate...bij deze onze excuses, maar hopelijk vonden jullie, net als wij, dit ook heel gezellig! We hebben in ieder geval genoten van het 'rondje' Rooi.

Het leven is hier goed!

De volgende gast arriveert, Tante Diny komt voor 2,5 week op bezoek. Vorig jaar samen met haar zoon Harry, maar nu alle zenuwen de baas, alleen de reis gemaakt. Met een koffer vol milde senseo-koffie voor ons en extra sterke voor haar zelf, kadootjes en nog wat spulletjes uit Nederland die we hier niet hebben, gaan we naar Knorhoek.

Ze wist natuurlijk al een beetje wat ze in Zuid-Afrika kon verwachten. Dat het leven hier goed is, de wijn lekker, maar niet aan haar besteed en alle andere "goede" dingen van horen zeggen.

Zo hadden we haar al eens verteld dat de gezondheidszorg hier buiten gewoon goed is!!!!

Er niet van uitgaande dat ze dat ook wel eens wilde meemaken.....

Ja, helaas na een kleine operatie in Nederland kregen we te maken met wat complicatie's.
braaien op de stoep

Niets wat in Nederland ook niet zou zijn gebeurt. En wat ook hier te verhelpen is maar ja je bent toch op vakantie he! Ach, ik weet nu ook de weg en we hebben reuze aardige artsen die ook nog kundig zijn en na een vervelende start hebben we uiteindelijk ook nog heerlijk kunnen genieten.

lunchen bij Bon Courage met Wim en Rita

De vakantie werd uiteindelijk een maand...hoe toevallig...precies genoeg sterke koffie bij!!!

Ons Bokke Wereldkampioen

Toen we in 2005 naar Z-Afrika kwamen was rugby niet een sport waar we erg bekend mee waren. In Nederland wordt wel rugby gespeeld, maar het is er geen veel bekeken sport.
In Z-Afrika behoort rugby, samen met cricket, tot de meest populaire sporten. In eerste instantie, voordat de apartheid werd afgeschaft, een sport voor de blanken Z-Afrikaners.
Na afschaffing van de apartheid werd in 1995 het WK voor het eerst in Z-Afrika gehouden. Nelson Mandela (toen nog president) heeft de rugbyharten van de blanken gewonnen door, vooraf aan de finale het veld te betreden in het shirt van de "Springbokken", of zoals de Z-Afrikanen zeggen "ons Bokke". Finale werd toen door Z-Afrika gewonnen.
Sindsdien is rugby langzamerhand een sport voor de gehele natie geworden. Wedstrijden worden hier in grote stadions (ca. 60.000) gespeeld en live uitgezonden op TV.
De spelregels zijn ons nog niet helemaal duidelijk, maar na het zien van een aantal wedstijden begint het toch te dagen.

Afgelopen 6 weken is in Frankrijk het WK Rugby 2007 gespeeld. Grote favorieten waren Nieuw Zeeland, Australie en Z-Afrika.
Na alle wedstrijden in de poule (van 5 landen) overtuigend te hebben gewonnen, werd ook de kwartfinale en de halve finale gewonnen. Titelfavorieten N-Zeeland en Australie werden in de kwartfinale uitgeschakeld.
Engeland, in de poule door Z-Afrika onder de mat gespeeld, kwam samen met Z-Afrika alsnog in de finale.


Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover. Z-Afrikaanse vlag uitgehangen, en voor de buis.
Tante Diny, uit NL op bezoek, Astrid, Floris, buren Anneke en Stan en ik in spanning meelevend (zoiets als het oranje gevoel) . Bij het spelen van de volksliederen blijkt dat Floris het Z-Afrikaanse volkslied kent (geleerd op school), is wel een aparte ervaring! Uiteindelijk na 80 zenuwslopende minuten was "ons" Z-Afrika wereldkampioen rugby! Top scoorder van het hele toernooi werd de niet blanke Z-Afrikaan Brian Habana!
We hebben het natuurlijk goed nat gehouden!

Buikpijn

Even terug in de tijd.
Het gaat er hier natuurlijk al een tijd over...
En dan is daar het spannende gevoel en pijn in de buik...
We gaan eerder weg dan normaal om maar vooral op tijd te zijn.
Echt meer dan op tijd staat Jan vol verwachting achter de glazen deuren op Cape Town International Airport.

Eva komt samen met vriendin Ilona 8 dagen op bezoek.

En dan begint hier het draaiboek te lopen want hoezeer het er gewoon om gaat om samen te zijn...we willen hen heel graag iets (lees veel) van ons nieuwe thuisland laten zien en proeven.
School, schoolmusical, wine estates, winkels, thuis bijkomen en snel op bezoek bij vrienden, nichtje ontmoeten, pinguins, walvissen en natuurschoon zien, het was veel. Waarschijnlijk te veel, maar daardoor wel de juiste indruk achter gelaten en de belofte dat ze terug komt.
Het zit er alweer op, de eerste bezoekers van het nieuwe zomerseizoen.
Wij hebben er waanzinnig fijne herinneringen aan over gehouden.

Geen nieuws... goed nieuws

Zicht vanaf Knorhoek op Gordon's Bay
Voor degene die trouw de web-site volgen was het denk ik al wel duidelijk... even niets te melden.
En eigenlijk nog steeds niet.
Het weer wil nog niet echt omslaan, alhoewel we al wel een paar mooie dagen gehad hebben.
Maar we zien uit naar het Voorjaar en vooral de zon.
De tuinset is er klaar voor, want die is opnieuw in de verf gezet. De meeste planten zijn de winter goed doorgekomen en we hopen dat die paar die er niet zo heel mooi bijstaan nog gaan aanslaan.
Goed tuin-nieuws is dat meer dan de helft van de Rozen stekken en alle Hortensia stekken aan het uitschieten zijn, ben er verbaasd over, maar dat het zo goed aanslaat is meer de grond en het klimaat dan mijn invloed ben ik bang.
Verder zijn we weer druk met wijnproeven want we zijn bijna door de wintervoorraad heen en met het zomergasten seizoen voor de deur moeten we die wel op peil brengen...
Je snapt natuurlijk wel hoe vervelend we dat vinden er steeds op uit te moeten en de een na de andere (meestal) lekkere wijn voor gezet te krijgen. Volgende week gaan we er weer op uit en zal ik de camera meenemen...

Vroeg op...

Donderdag ochtend 5.oo uur. Ontwaken...nee het was meer wakker worden van oranje flitslichten langs het slaapkamer raam.
Het is hier dan winter maar de strooi-auto kan het niet zijn...
Brand is dan het volgende wat er door je hoofd schiet. Ja en dan sta je direct naast het bed, we zien de brandweerauto met zwaailicht aan voorbij rijden en overleggen wat te doen...aankleden of nog even wachten. We gaan terug in bed maar van slapen komt dan niets meer.
Vervolgens komen er nog drie auto's voorbij ... maar ook weer terug.
Ze parkeren naast het huis en dat maakt het wel eng, want wij zien dus geen vuur of rook. Zijn we in gevaar?
In badjas stuur ik Jan de buitentrap af om toch maar eens te vragen...
Er blijkt brand te zijn boven de Wedderwill Winery en ze kunnen daar met de auto's niet komen?
Even later komen er nog wat kleinere blusauto's en vertrekt het hele circus omhoog om tegen 10 en weer terug te keren. Brand Meester!
Foto's van internet, omdat er geen rolletje beschikbaar was!

Verder niet zoveel meer te vertellen dan dat we het winter-regenweer wel beu zijn en uitzien naar droge zonnige dagen!

De ouderdom komt met...

Verassingen!

Al een aantal weken, klaagde Jan met enige regelmaat over duizeligeid en niet goed zien. 't Zou bloedarmoede kunnen zijn, en net als in Nederland hier ook voldoende homeopathische middellen. En na een poosje slikken van een of ander goedje geen echte verbetering. Nou dan moet het het gezichtvermogen zijn. Dus even naar de opticien, belangrijkste is dan natuurlijk eerst het modelletje... voor degene die daar tegenaan moet kijken!

Jan past het ene na het andere montuur waar gewoon glas in zit en zegt dan ineens dood leuk: "Ik zie gewoon veel beter door dit glas als door mijn eigen bril"!

Lekker handig, we bedanken de juffrouw (voor wat eigenlijk) stoppen de bril in de tas en sindsdien gaat hij dus brilloos door het leven. Jammer hoor, ik had net zo'n leuk brilletje uitgezocht!!!

Wel hebben we een aantal leesbrilletjes moeten kopen die nu her en der door het huis verspreid liggen.

Maar goed deze keer kwam de ouderdom dus niet met gebreken maar met verbeteringen... zouden er nog meer verassingen komen?

De stilte voorbij...

De wind neemt me mee

de stilte voorbij

De stilte om me heen

er is niemand zo rijk als een mens alleen
tekst uit De stilte voorbij, van Abel.



Afgelopen week hebben we 4 dagen en nachten doorgebracht in Sanddrif in de Cederbergen.
Sanddrif is zo ongeveer 250 km noord-oostwaarts van Kaapstad. En voor ons zo'n 4 uur rijden.




De weg er naar toe is fantastisch en vanaf Ceres (fruitgebied en bij velen bekend door de vruchtensappen) nog zo'n 75 km onverharde weg.


Kleine tussenstop.


Die zich omhoog en omlaag slingert over de bergen langs rotsformaties.
Slechts rode aarde, blauwe lucht, smalle stroompjes, rotsen, oneindig veel fijnbos en zo nu en dan een paar huisjes tesamen zijn de beelden die voorbij komen.
Wat heeft de mens bezield om zich daar te vestigen...het is een hard bestaan.



Het Weer de komende dagen; 's ochtends 8.00 uur 3 graden - 's middags 14.00 uur 20 graden - 's avonds 19.00 uur 10 graden.



Ons idee was om er heerlijk te gaan wandelen en tot rust te komen, genietend van heerlijk eten en goed gezelschap. Dus na "van het huisje een thuis" te hebben gemaakt, de jongens al spelend aan de Dwars Rivier werd de fles ontkurkt en ging de Chicken-pie in de oven, de haard aan, en werden er plannen gemaakt voor de volgende dag.



Jan, Christelle, Ron en Astrid

Vrijdag: Wandelschoenen aan, de rugzak ingepakt, fototas mee... op weg naar Maltese Rock. (maltezer kruis)
Het 'gebergte' is daar zo'n 1400-1500 meter hoog en wij onervaren klimmers maar vol goede moed!

zigzaggend de berg omhoog en vanaf de top nog wel een wandeling naar het Maltese Cross


Wetenswaardigheidje; Honderden miljoenen jaren geleden lagen de formaties, die later het plooiingsgebergte zouden worden, onder water. Door erosie verdwenen de zachte lagen en bleef alleen het harde gesteente over. Door ijzeroxide is het gesteente rood gekleurd. Cederbergen heeft zijn naam te danken aan de Ceder, het hout van deze boom werd vroeger gebruikt als telefoonpaal. Nu worden elk jaar zo'n 8000 bomen geplant om het voortbestaan veilig te stellen.


Maltese cross, met als je goed kijkt heel klein Floris en James.

Behoorlijke klimgeiten..

De verwachting was dat we in 2 uur de top zouden kunnen bereiken. We deden er maar liefst 20 minuten korter over. Het was een geweldige ervaring, in plaats van een pad zo nu en dan de rivier volgen of over een smalle rotsrichel klimmen, zo nu en dan ook genietend van het uitzicht. Maar vooral genieten van de rust, de stilte en de concentratie die elke dwaling van je gedachten te niet doet.

Na de lunch aan de top, de steile weg terug....
Ja het was ook allemaal een beetje te mooi om waar te zijn want na 1/4 de van de tocht terug, verzwikte ik mijn enkel om na een paar passen wederom er door heen te gaan. Floris en ik wisselde schoenen, verband om de zwellende enkel en ondersteunend ging de tocht langzaam verder. Moe maar voldaan, met de voeten omhoog was de conclusie dat de wandelschoenen vervangen moeten worden door bergschoenen en voorlopig even rust! Maar O zo trots op die twee jongens van 9 die toch een wandeling van 4 uur erop hadden zitten en daarna weer heerlijk in het zand aan de rivier gingen spelen tot het te koud werd!



Uitzicht vanuit ons huisje richting Dwars Rivier en Wolfberg

Zaterdag: We gaan de San-bushman paintings bekijken. Deze tekeningen zo'n 1000 jaar oud zijn gemaakt door de medicijnmannen van de San en zijn heel helder en duidelijk. In de directe omgeving zijn een aantal grotten die huisvesting gaven aan de orginele bewoners van die tijd.



Daar ervoeren we de absolute stilte, geen wind, geen vogels... alleen je eigen ademhaling.
Iets wat je graag zou willen beschrijven maar je gewoon moet meemaken, ervaren, voelen.





Sjamaans met lange gewaden en olifanten, tekening van 1000 jaar oud!

Zondag: Jan en Ron gaan de Wolfberg beklimmen.( is echt geen wandelen meer als ik het goed begrepen heb )
Je gaat door de middelste crack naar het plateau van de berg en van daaruit kun je dan redelijk vlak lopen naar de Wolfberg Arch, een door rotsen gevormde boog. Die laatste hebben ze niet bereikt, de zware beklimming, met het idee in het achterhoofd veilig terug te komen deed Jan besluiten eerder rechtsomkeerd te maken. Na een middagdutje was voor ons de tafel feestelijk gedekt om toch een beetje het feestgevoel te hebben...10 jaar getrouwd!




boven aan zie je de cracks waar Jan en Ron door moeten klimmen.


Zicht vanuit het huisje, rivier en wolfberg.



verdiende rust!


Maandag: Rijp op het gras, inpakken en wegwezen... genietend van de mooie weg terug.



Fijnbos, deze droogbloemen groeien dus zo..

Winter Feelings

Geen idee of we nu ook al gaan wennen aan de warme temperaturen, maar ik moet eerlijk zeggen dat we het zo nu en dan behoorlijk koud hebben. En als ik dan zie dat onze winterse temperaturen bijna Nederlandse zomertemperaturen zijn dan begrijp ik er niet veel van. 's Avonds de haard aan en vaak met een plaid om tv kijken. Moet natuurlijk wel vermelden dat we geen centrale verwarming hebben en er niet geisoleerd is. Niet dat we klagen hoor... elke dag komen we langs township-woningen en vragen we ons af hoe ze daar warm en droog kunnen blijven.
Vandaag is het in ieder geval weer heerlijk en het lijkt zo zeker een week te blijven! Tussen 11.00 en 16.00 is het toch tussen de 16 en 20 graden. Maar vorig weekend stroomde het water binnen. Gelukkig was het maar 1 bui....alleen duurde die wel 24 uur.
En als het hier flink regent en de temperatuur gezakt is, dan kun je boven op de berg achter ons de sneeuw zien liggen. Ook op de Helderberg lag sneeuw en dat komt niet al te vaak voor.

Foto gemaakt door Ron, sneeuw op de Helderberg.

Volgende week vertrekken we voor 4 dagen naar Cederbergen, samen met Ron en Christelle en hun zoon James. Volgens elke Zuid-Afrikaan die ik erover spreek is het er heeeel koud (wij denken dan, zal wel meevallen) en worden we geadviseerd veel warme winterkleding mee te nemen. Ja, die ga ik dan maar lenen want met de laatste verhuizing heb ik de winterkleding weggedaan, met het idee, wat ik een jaar hier niet aangehad heb kan wel weg!

Ron, Christelle en James (uit hun fotoboek)

Vandaag begon dus de schoolvakantie en Floris had wederom een fantastisch rapport, zal moeilijk worden om dit de volgende termijn te verbeteren...Jan houd zich deze week vooral bezig met hout hakken want er gaat wat doorheen op een avond. Ook heeft hij de grote bomen die hier staan gesnoeid en zoveel mogelijk wildgroei eruit gehaald. Zodat we daar van de zomer iets meer licht en zon door krijgen. Ik heb deze week de hal geschilderd, vond het toch wat te saai alles creme. En aangezien er nog wat Flexa uit Nederland over was is het nu leverkleur met een zwarte lijn. Leuk kan ik er weer op uit om lampekapjes te laten maken dan is dat ook af.

Bij Cotlands heb ik een begin gemaakt met het verven van de ladenkasten, alleen de lade-fronten omdat die er zo lelijk uit zagen. De zusters schreven nl de namen van de kinderen erop en op sommige stonden nu al 3 namen... Het verjaardags projekt verschuift nu even tot na de vakantie en het schilderen van de kasten, wil graag zelf vinger aan de pols houden.. je kent me!

We staan versteld!

Effe snel een maandje bijpraten; natuurlijk de "gewone"dingen. Ontbijt bij Juanita & James, verjaardag bij Anneke, dineetje bij Louise & Lenny, etentje bij Leony & Wouter, wandelingen op Knorhoek samen of met Ron & Christelle en zoon James met vaak een lunch als afsluiting. Verjaardaglunch met vriendinnen. Je ziet druk met...niks!

Floris had deze maand ook veel te doen.

In januari kwam hij thuis met de mededeling dat hij niet wist of ik boos zou worden, maar hij had iets gedaan zonder het te overleggen. Je bereid je dan natuurlijk voor op het ergste, maar het bleek dat hij zich had opgegeven voor het schoolkoor en dat hij goed door de auditie heen was gekomen. Ze hebben dus een half jaar op maandag en woendagochtend geoefend en de 23e was er een school-koren wedstrijd in Stellenbosch. Samen met Anneke zijn we gaan luisteren, de 1e groep vonden we geweldig; allemaal zwarte kindjes, mooi aangekleed, fantastische stemmen, Afrikaanse liedjes en een heel leuk dansje erbij. Niet verwonderlijk dat ze 1e werden. Beaumont had ,zoals allen, 2 liedjes. Een godsdienstiglied en een lied met allemaal stukjes uit operette's. Ze kregen zilver plus, wij natuurlijk heel trots.

Hij heeft ook in een toneelstukje gespeeld en de schrijfster van het boek, waar de voorstelling over ging, kwam kijken. Het oefenen vind dan allemaal in schooltijd plaats. Ik geloof dat hij de smaak te pakken kreeg en deed daarna auditie voor de Notenkraker, maar dat is niets geworden. We staan nog elke keer versteld wat hij hier allemaal oppakt. Ben ervan overtuigd dat de competatieve manier van leren hier een steentje aan bijdraagd, maar hij kan zich er prima in vinden.

Pianoles op woensdag bij Mitzi

Daarnaast heeft hij 2x per week hockeytraining en speelt op donderdag een wedstrijd in het A-Team boys under 9, staan we natuurlijk aan de lijn om aan te moedigen. Het ging heel goed de overwinningen werden groter, tot vorige week, helaas 1 wedstrijd verloren. Gisteren zou er eigenlijk een toernooi zijn maar wegens de regen is dit afgelast. Einde van deze hockeytermijn, na de winter-vakantie pakken ze de draad weer op.

De weekenden staan vaak in het teken van vriendjes, logeren is hier een heel gewoon en gebeurt dan ook vaak spontaan. James, Michael, Jessica en Keagan zien we hier het meest, naast buiten spelen is toch ook hier de playstation een belangrijk ding.

Logeren bij Jessica in hun vakantiehuis in Betty's Bay

Aangekomen bij mijn verjaardag!

Nou lieve mensen bedankt voor de bijdrage voor Cotlands!!!

Het is samen een heel bedrag geworden en naast de medicatie die ze maandelijks nodig hebben ga ik ernog iets anders mee doen. We gaan schilderdoek, verf en kwasten kopen en de kinderen schilderijtjes laten maken en deze later veilen. Wie weet loop ik ook hier tegen een aardige inlijsterij aan... Zo hoop ik er nog meer geld uit te halen en tegelijkertijd is er dan ook individuele aandacht en activiteit met de kinderen. Er zal wel een poos verstrijken voordat het allemaal klaar is en geveild kan worden, maar we zijn bezig! En ik houd jullie op de hoogte.

Als vrijwilliger ben ik nu al behoorlijk ingeburgerd, begin om 8 uur op de babykamer. Alle 4 in bad doen, pap met aanvullend een fles geven, beetje knuffelen en als er tijd over is wat oefeningetjes. Stimuleren van kruipen en draaien, maar ook oogcontact en geluidjes maken. Meestal ben ik er 2,5 uur.

Eens in de maand vraag ik wat de medicijn-bestelling is en doe de boodschappen, soms aangevuld met andere dingen die ze echt nodig hebben. Sinds vorige week heb ik samen met Sister Thandi de voorraad doorgenomen en in kaart gebracht, kost het haar niet meer zoveel tijd om een lijstje te maken. Dat kan ik nu zelf. Hopelijk blijven jullie ons steunen...de kindjes hebben het hard nodig en de zusters zijn heel dankbaar voor alle hulp.