Kalk Bay, sea, mountains and lovely food...

Op een mooie dag als iedereen in Zuid-Afrika vrij is, besluit ik met een vriendin een uitstapje te maken naar Kalkbay.
We rijden dus hier de farm af en volgen de Baden Powell drive oftewel de R310. Hier om de hoek zijn ze hard of beter gezegd al lang, aan die weg aan het werk. Een gedeelte wordt van 2 naar 4 banen gewijzigd en er worden ook een heleboel lantaarnpalen, op nog geen 100 m van elkaar!!! geplaatst. Dat laatste irriteert en fascineert mij enorm. Ze zouden hier in Zuid-Afrika contact moeten leggen met die Licht kunstenaar ‘Roosegaarde’ en Glowing lines naast deze wegen moeten aanbrengen is mijn idee… overdag laden die lijnen op door zonlicht en daar hebben we voldoende van, maar het ontbreekt ons nogal aan elektriciteit. Voorlopig hebben we elke dag weer stroomonderbrekingen van een paar uur en dat door het hele land….lastig voor huishoudens zonder generator…maar wat denk je van de verkeersopstoppingen omdat stoplichten niet werken en de vele bedrijven die stil liggen.

Goed ik belandde dus even op een zijspoor en omdat ik de link ging toevoegen bedacht ik dat ik deze informatie ook maar naar een lokaal radiostation moest sturen. Die hadden namelijk een item over hoe we energie zouden kunnen besparen. Maar terug naar ons dagje uit!

Het is een tripje met de auto van 39.5 km waar we 40 minuten over zouden moeten doen. Achter Macassar en Kayelitsha door met aan onze linkerkant de False Bay… heel veel water en zand gaan langzaam voorbij… Voor ons en achter ons een sliert van auto’s met dagjes mensen. Geloof dat vandaag iedereen naar de Cape Peninsula gaat, we zijn in de buurt van Muizenberg en beginnen ons al zorgen te maken waar en of we wel ergens een parkeerplaats zullen vinden. Dat bleek na een uur onderweg te zijn, mee te vallen. De parkeerwacht denkt dat we niet kunnen parkeren… denk ik… want hij helpt ons allerliefst met aanwijzigen. Zullen we hem later wel een tip voor geven….

Toe aan koffie dacht ik zo….. maar eenmaal binnen bij ‘Cape to Cuba’ waar je tot je enkels in het zand zakt, de stoeltjes allerlei kleuren hebben, een prachtig uitzicht over de baai, de mooie jongens met
Che Guevara baretten en een plafond vol kroonluchters, bleek dat toch meer een plek te zijn om een cocktail te drinken. Nou wat erg……

Even een wandelingetje over de ‘boulevard’, meer een brede stoep hoor maar ik wil graag in de tropische sfeer blijven, zo lopen we naar de pier waar de lokale bevolking probeert een plekje te veroveren in de plaatselijke ‘Fish and Chips shop’… en wat ze al niet meer voor lekkers verkopen. Het hangt er met de benen buiten dus ‘vers en goed’ maakt hier naam.
Wij lopen richting Harbour House restaurant om even te kijken wat het is…ik ben er namelijk nog nooit geweest, nou het is zeker een plek om terug te gaan voor een romantisch dinertje… ach wat nou toch terug gaan. En we besluiten om te vragen of er een tafeltje vrij is…. “Ja”, zegt de juf “tafeltje 65 is nog vrij” en ik schrijf het hier op, want zo kan ik het later ook nog eens terug vinden. Dat tafeltje wat nog vrij is blijkt het beste plekje in het restaurant te zijn, in een hoek … omgeven door glas, met een uitzicht….wow hey!

We kiezen voor vis gerechten en een heerlijk glaasje wijn, hoe slecht kun je het hebben. We raken niet uitgepraat, nemen overal foto’s van. We zien zeemeeuwen krabbetjes vangen en de vissersboten binnenlopen met de vangst van vandaag. Heerlijk relaxed lopen we terug naar de pier en zien hoe de talloze kratten met kreeft ingeklaard worden, hoe op de afslag de vis wordt schoongemaakt en een oude zeeleeuw zijn territorium bewaakt.

De dag loopt op zijn eind … en wij op ons gemakje richting auto, het idee hebbende dat we nog even gaan winkelen, maar we belandden voor koffie bij Lekker. 

 

Oh weer zo’n gezellig plekje waar alle nationaliteiten en leeftijden zich verzamelen, waar de bar zo geplaatst is dat je binnen of buiten kunt zitten…de hele glaswand open geschoven is zodat je ook contact hebt met het straatleven….

 

Wat jammer dat het dagje Kalkbay al weer om is…we gaan op huis aan en later stuurt Hedwig me deze prachtige foto als afsluiting van een heerlijke dag samen, om niet te vergeten hoe mooi het hier is en hoe bijzonder het land maar ook onze vriendschap is!

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid