Keep Calm...easier said than done..

Na een roerig jaar is het inderdaad wel weer tijd om wat kalmer te worden.

Onbewust maar vaak genoeg ook bewust heeft mijn moeder een grote rol gespeeld in mijn afgelopen levensjaar. En daardoor was het naast mijn tripje naar Nederland, een heel bewogen, emotioneel jaar.
Een nummer zegt allemaal niet zoveel, dat begrijp ik. Maar als degene, waar je een sterke band mee had en voor mijn gevoel is die band er nog steeds, niet ouder word dan 50 dan sta je regelmatig stil bij het feit dat je al zoveel meer in goede gezondheid hebt mee mogen maken dan zij.

Wordt het ons aangepraat dat 50 een omslagpunt is, nemen de hormonen een loopje met ons en raken we allemaal ineens in de ’midlife crisis’. Prachtig woord trouwens…midden in het leven crisis…. ik ben pas op de helft, dus nog tijd genoeg om de balans op te maken.
Heb ik bereikt wat ik wilde, waar wil ik nog voor gaan…
En zo gingen en gaan mijn gedachten alle kanten op, heb ik het gevoel dat ik eruit moet halen wat erin zit. Ook komt heel voorzichtig de angst om de hoek kijken dat sommige dromen en verlangens meer vorm moeten krijgen…

Maar een lang gekoesterde droom gaat binnenkort uitkomen … zou zomaar een nachtmerrie kunnen worden. Want ik ga wat tijd met mezelf doorbrengen. En ik weet eigenlijk niet zo heel zeker of Astrid en ik het altijd zo goed met elkaar kunnen vinden…we houden heel wat dialogen, sparren wat af. Sluiten compromissen, proberen dingen los te laten, elkaar te vinden en ook lief en begrip vol te zijn.
In al die opzichten ben ik een echte tweeling…in sterrenteken dan wel te verstaan.
Maar het is nooit saai…er is altijd wat gaande en anders zorg ik daar wel voor.

50 plus en ik ben van plan er nog heel wat plusjes aan vast te plakken… Tijd voor koffie met taart….

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Kalk Bay, sea, mountains and lovely food...

Op een mooie dag als iedereen in Zuid-Afrika vrij is, besluit ik met een vriendin een uitstapje te maken naar Kalkbay.
We rijden dus hier de farm af en volgen de Baden Powell drive oftewel de R310. Hier om de hoek zijn ze hard of beter gezegd al lang, aan die weg aan het werk. Een gedeelte wordt van 2 naar 4 banen gewijzigd en er worden ook een heleboel lantaarnpalen, op nog geen 100 m van elkaar!!! geplaatst. Dat laatste irriteert en fascineert mij enorm. Ze zouden hier in Zuid-Afrika contact moeten leggen met die Licht kunstenaar ‘Roosegaarde’ en Glowing lines naast deze wegen moeten aanbrengen is mijn idee… overdag laden die lijnen op door zonlicht en daar hebben we voldoende van, maar het ontbreekt ons nogal aan elektriciteit. Voorlopig hebben we elke dag weer stroomonderbrekingen van een paar uur en dat door het hele land….lastig voor huishoudens zonder generator…maar wat denk je van de verkeersopstoppingen omdat stoplichten niet werken en de vele bedrijven die stil liggen.

Goed ik belandde dus even op een zijspoor en omdat ik de link ging toevoegen bedacht ik dat ik deze informatie ook maar naar een lokaal radiostation moest sturen. Die hadden namelijk een item over hoe we energie zouden kunnen besparen. Maar terug naar ons dagje uit!

Het is een tripje met de auto van 39.5 km waar we 40 minuten over zouden moeten doen. Achter Macassar en Kayelitsha door met aan onze linkerkant de False Bay… heel veel water en zand gaan langzaam voorbij… Voor ons en achter ons een sliert van auto’s met dagjes mensen. Geloof dat vandaag iedereen naar de Cape Peninsula gaat, we zijn in de buurt van Muizenberg en beginnen ons al zorgen te maken waar en of we wel ergens een parkeerplaats zullen vinden. Dat bleek na een uur onderweg te zijn, mee te vallen. De parkeerwacht denkt dat we niet kunnen parkeren… denk ik… want hij helpt ons allerliefst met aanwijzigen. Zullen we hem later wel een tip voor geven….

Toe aan koffie dacht ik zo….. maar eenmaal binnen bij ‘Cape to Cuba’ waar je tot je enkels in het zand zakt, de stoeltjes allerlei kleuren hebben, een prachtig uitzicht over de baai, de mooie jongens met
Che Guevara baretten en een plafond vol kroonluchters, bleek dat toch meer een plek te zijn om een cocktail te drinken. Nou wat erg……

Even een wandelingetje over de ‘boulevard’, meer een brede stoep hoor maar ik wil graag in de tropische sfeer blijven, zo lopen we naar de pier waar de lokale bevolking probeert een plekje te veroveren in de plaatselijke ‘Fish and Chips shop’… en wat ze al niet meer voor lekkers verkopen. Het hangt er met de benen buiten dus ‘vers en goed’ maakt hier naam.
Wij lopen richting Harbour House restaurant om even te kijken wat het is…ik ben er namelijk nog nooit geweest, nou het is zeker een plek om terug te gaan voor een romantisch dinertje… ach wat nou toch terug gaan. En we besluiten om te vragen of er een tafeltje vrij is…. “Ja”, zegt de juf “tafeltje 65 is nog vrij” en ik schrijf het hier op, want zo kan ik het later ook nog eens terug vinden. Dat tafeltje wat nog vrij is blijkt het beste plekje in het restaurant te zijn, in een hoek … omgeven door glas, met een uitzicht….wow hey!

We kiezen voor vis gerechten en een heerlijk glaasje wijn, hoe slecht kun je het hebben. We raken niet uitgepraat, nemen overal foto’s van. We zien zeemeeuwen krabbetjes vangen en de vissersboten binnenlopen met de vangst van vandaag. Heerlijk relaxed lopen we terug naar de pier en zien hoe de talloze kratten met kreeft ingeklaard worden, hoe op de afslag de vis wordt schoongemaakt en een oude zeeleeuw zijn territorium bewaakt.

De dag loopt op zijn eind … en wij op ons gemakje richting auto, het idee hebbende dat we nog even gaan winkelen, maar we belandden voor koffie bij Lekker. 

 

Oh weer zo’n gezellig plekje waar alle nationaliteiten en leeftijden zich verzamelen, waar de bar zo geplaatst is dat je binnen of buiten kunt zitten…de hele glaswand open geschoven is zodat je ook contact hebt met het straatleven….

 

Wat jammer dat het dagje Kalkbay al weer om is…we gaan op huis aan en later stuurt Hedwig me deze prachtige foto als afsluiting van een heerlijke dag samen, om niet te vergeten hoe mooi het hier is en hoe bijzonder het land maar ook onze vriendschap is!

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

"Donder en Blixem"

Nu het warme weer over is
en de dreiging op onweer
uit de lucht is

de zomergasten 

weer vertrokken zijn naar het noorden
worden de nachten kouder

en ook langer

De zaklamp paraat op de eettafel
de regenlaarzen op de trap
De geur van Johnson babypoeder
hangt in mijn badjas
Het gras is nachtelijk nat
Als ik buiten sta
in het holst van de nacht

Zachtjes roepend
Blix plasje doen….

Was het niet zo dat je een voorjaars pup moet nemen? Maar goed we konden weer eens niet wachten. Na de dood van Gunnar hadden we even rust bedacht tot de laatste logeerpartij over zou zijn. Rustig rondkijken of er ergens een nestje Golden Retrievers is geboren.
Laat het nou in Stellenbosch zijn…10 kleine bolletjes wol, dartelend door het gras. Ze geeuwen zachtjes, ruiken verrukkelijk en zijn zo knuffelig dat je ze allemaal wel zou willen meenemen.
We zoeken een reutje uit, hij krijgt zijn naam en een rood bandje.
Onze zesde Golden moet natuurlijk ook weer een Scandinavische naam hebben, daar is natuurlijk een goede reden voor…grote blonde mannen, die komen daar vandaan!

Thor is de Noorse god van de donder en wat past daar beter bij dan Blix… Eigenlijk afgeleid van Baron von Blixen…ja hoor daar komt ie weer…de ontrouwe echtgenoot van Karen Blixen. De vrouw die een farm had in Afrika, aan de voet van de Ngong Hills in Kenia. Bekend door de film en het boek ‘Out of Africa’, geschreven door Isak Dinessen. Zo vallen alle puzzelstukjes weer samen….

10 April halen we hem op… Thor was een beetje suf in het alleen zijn. Maar de storm in zijn leven was nou ook weer niet waar hij op zat te wachten. Na twee nachten als Ma Flodder in de donkere nacht buiten te hebben gestaan, was hij al klaar om de nacht volledig stil door te brengen in zijn bench. Pfff dat viel 100% mee. Hij gaat al mooi zitten, bouwt een hunnebed van verzamelde kiezelsteentjes in het gras en vindt het heerlijk om door de ‘vol’ gras gegroeide sloten te struinen…

Ach wat is het gezellig om zo’n naar babypoeder ruikende, Blixemse donderstraal in huis te hebben. Ik ben nog wel wat huiverig voor het komende jaar, want ik weet uit ervaring dat het nog afzien gaat worden…maar waarom zou ik…zou best heel erg mee kunnen vallen!

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid