Afrikaans Woordfees

De laatste tijd staat er veel in het teken van de Afrikaanse taal.
Nu zul je denken ja logisch want daar wonen jullie, maar echt, niets is minder waar.
Want kozen wij ervoor om ons totaal op de Engelse taal te richten, niet wetende dat je er toch ook mensen mee voor het hoofd kon stoten. Zo proberen we nu toch meer en meer interesse en gevoel voor de Afrikaanse taal te krijgen. En ik moet je zeggen het is niet eenvoudig.
Komt vooral denk ik omdat zo velen zeggen, ja maar het lijkt zo op Nederlands en ik heb dat helemaal niet. Het mag dan oud Hollands klinken het is toch echt een taal op zichzelf.

Het verstaan gaat goed zolang het ‘stadig’ gesproken wordt, vooral niet teveel dialect erin. Want net als in het Nederlands zitten er behoorlijk wat verschillen in de uitspraak. Het spreken is een heel ander ding, het vinden van de juiste woorden is en wordt steeds moeilijker in welke taal dan ook en het is toch ook het overwinnen van je schroom om fouten te maken.

Sinds enkele jaren is hier in maart het Woordfees en dat staat helemaal in het teken van de Afrikaanse taal. In 1999 ontstaan om het Afrikaans te promoten en het was vooral gericht op de studenten van Stellenbosch, als een avond met boeklezingen en discussies. Nu 16 jaar later is het uitgegroeid tot een week van muziek, theater, cabaret, boeklezingen, toneel, kortom alles wat je maar bedenken kunt en waar taal een hoofdrol in speelt. Wij hadden naast kaartjes voor Amazink ook twee andere voorstellingen geboekt. 

Op het prachtige Neetlingshof wijnlandgoed trad het koor van Paul Roos op met “Heuwels Fantastisch”. Totaal geen idee wat dat laatste inhield maar het bleek een pop/rockgroep te zijn. Om het te kunnen verstaan zouden we de oren moeten spitsen maar dat konden de trommelvliezen niet aan. Het werd dus vooral sfeer proeven en weinig verstaan, laat staan begrijpen.

Ons andere concert was Amanda Strydom, en ons hou van haar soet gevooisde klanken als sy me Stef Bos saam sing. Of haar pragtig dichterlyke woorde oor Suid-Afrika sing.
Helaas hadden we ons vergist en was het niet echt een muzikaal optreden maar meer cabaret en hier bleek gelukkig onze Afrikaanse taal voldoende ontwikkeld voor te zijn, we konden het goed volgen maar waren toch teleurgesteld. We misten de prachtige ballads….

Door alle commotie de laatste maanden rond het bekladden en verwijderen van beelden uit het koloniale tijdperk van Zuid-Afrika word het ons ook duidelijk dat er heel veel meer gaande is. En dat de Zuid-Afrikaner steeds vaker er voor kiest zich uit te drukken in de taal waar zij zo trots op zijn. Anders taligen in Zuid-Afrika kiezen ervoor om niet meer herinnert te willen worden aan de koloniale tijd en willen dat veel wat uit die tijd stamt niet meer herdenken, eren en dus verwijderen.

Ik begrijp ‘t standpunt maar vanuit de geschiedenis groeien we, is dit land geworden wat het nu is…terug gaan is stilstaan. Voelt voor mij als een wig vormen tussen de mensen van de Regenboog natie, iets waar we allemaal zo trots op waren en toch ook willen zijn.
Denk dat het mooie is dat we allemaal onze eigen taal spreken, maar elkaar kunnen vinden in een overkoepelende taal, het Engels.

                                       

Nee mam ik wil niet op de foto!

Denk dat scholen hier een grote rol in moeten gaan spelen en dat wij er ook meer voor open moeten staan. We zijn tenslotte nooit te oud om te leren…..

Jy vir my Suid-Afrika… die taal van my hart….

Omhul me met woorden ...  verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid