Ooo, wat lig je daar prachtig, je huid glanzend in het
avondlicht.
Ik kijk in je amberkleurige ogen en mijn hartslag versneld. Uitgestrekt op nog geen 3 meter van me vandaan en dichterbij durf ik echt niet te komen.
Het is geen angst maar een spanning die ik voel. Even wend je je blik af om daarna opnieuw mijn richting op te kijken. Wat gaat er in je om, ben je boos of bang?
Ik zit roerloos stil, durf nauwelijks adem te halen en wend mijn blik niet van je af. Je lip maakt een zenuwtrekje… en dan ontbloot je een beetje je tanden.
Ik kijk in je amberkleurige ogen en mijn hartslag versneld. Uitgestrekt op nog geen 3 meter van me vandaan en dichterbij durf ik echt niet te komen.
Het is geen angst maar een spanning die ik voel. Even wend je je blik af om daarna opnieuw mijn richting op te kijken. Wat gaat er in je om, ben je boos of bang?
Ik zit roerloos stil, durf nauwelijks adem te halen en wend mijn blik niet van je af. Je lip maakt een zenuwtrekje… en dan ontbloot je een beetje je tanden.
Mijn spanning ebt rustig weg, als de motor van de safari
jeep aanslaat. De ranger besluit dat we jou echt niet kunnen passeren.
Jij legt je hoofd gracieus neer en sluit de ogen. Waarna je samen met je broers erop los brult.
Het stille uitgestrekte heuvelland draagt het geluid van de ‘roaring Lions’, koning Leeuw is in de Afrikaanse bush nog altijd de baas…..
Deze gameview op onze laatste dag was bij verre weg de meest spectaculaire van de afgelopen 3 dagen.
Jij legt je hoofd gracieus neer en sluit de ogen. Waarna je samen met je broers erop los brult.
Het stille uitgestrekte heuvelland draagt het geluid van de ‘roaring Lions’, koning Leeuw is in de Afrikaanse bush nog altijd de baas…..
Deze gameview op onze laatste dag was bij verre weg de meest spectaculaire van de afgelopen 3 dagen.
Afgelopen weekend volgden we vanaf Durban airport de N2 Northbound,
hier geen wegaanduiding in Engels of Afrikaans maar alles in het Zulu. Op weg
naar het Zulu Rhino Reserve wat ligt tussen Mkuze en Hluhluwe. Het is een lange haast eindeloze lange rechte weg die N2, heuveltje op heuveltje af, langs suikerriet velden en
boomkap gebieden. Het motortje van de auto ronkt hard, kunnen we door het lawaai
in ieder geval niet in slaap vallen.
Maar eenmaal door de slagboom, als we het natuur reservaat in rijden, is het
direct opletten geblazen en zijn we allert.
Ik kan me van de vorige keer nog herinneren dat er aan de rechterkant een agrarisch stukje grond lag en toen ik daar nu dieren zag staan… bedacht ik dat het vast koeien moesten zijn. Niets was minder waar er stonden maar liefst 7 nijlpaarden heerlijk te smullen van het jonge groene gras. Zo begint een safaritrip direct al heel goed.
Jee, wat zijn er veel jonge dieren. De Impala’s ben ik niet gaan tellen en ook struikelden we over de Nyala’s. Kudu’s heb ik nauwelijks gefotografeerd, want ik dacht dat doe ik later wel en natuurlijk is daar niets meer van gekomen. Zo zonder de druk van alles vast te willen leggen geniet je ook veel meer en uiteindelijk waren er toch heel veel foto’s….
De grauwe lucht en de regen zorgden ervoor dat de dieren zich schuil hielden en zich niet lieten zien bij de waterplaats.
Voor mij leken bijna alle vogels op elkaar zo met een nat veren pak. Met uitzondering dan van de roofvogels, die pik ik er nog wel uit. Maar het bleek dat we toch nog een paar bijzondere exemplaren hadden gespot, de ranger was namelijk nogal ingenomen maar omdat niemand het beestje kon fotograferen werd hij niet geloofd… Zeldzaam geziene dieren spotten schijnt een competitie te zijn onder de profesionals.
De katachtige zijn mijn favorieten en het was prachtig om een leeuwin met jongen te zien, eerst lui op een rots formatie en een dag of wat later, springend door het hoge gras. Zo nu en dan een hapje nemend van hun wild zwijn maaltijd.
Drie leeuwenbroeders lagen wat verderop, een steenworp van de weg, maar er leek geen leven in te zitten. Het was ook voor hen een echte slome zondag.
Maar maandag was een totaal andere ervaring. De hele dag geen drupje regen en dat bleek een goed voorteken. De olifanten kudde is in de avond en nacht vertrokken naar hogere gebieden waar nauwelijks wegen zijn. Eén olifant was nog wel in het gebied waar we met de jeep kunnen komen, dus op zoek naar die ene olifanten bull…. Het waanzinnig grote beest was druk met het uitrukken en verorberen van een boom, een voor ons prachtige foto gelegenheid.
De schemer zet in en in het dal in de verte horen we leeuwen. De avond valt en
in nog geen half uur tijd is het donker en horen we opnieuw gebrul. ‘Hoor je
dat’, zegt de Ranger …waarop ik antwoord: ‘maar dat is achter ons’. Hij keert
de jeep zo snel hij kan, maakt radio contact met de andere rangers en na een
paar honderd meter stuiten we al op de 3 leeuwen broeders. Wat een waanzinnig
onbeschrijflijk moment was het toen ze alle drie hun gebrul over de vlakte
lieten galmen….
Het was weer genieten van de dieren wereld, de prachtige
omgeving, de super luxe lodge…. Naast het slechte weer waar we ons dapper
doorheen geslagen hebben was het vooral flink doorbikkelen tijdens de
maaltijden… 4 gangen diners, uitgebreid ontbijt, de picknick mand op de kamer
en de hightea…Ik kan me van de vorige keer nog herinneren dat er aan de rechterkant een agrarisch stukje grond lag en toen ik daar nu dieren zag staan… bedacht ik dat het vast koeien moesten zijn. Niets was minder waar er stonden maar liefst 7 nijlpaarden heerlijk te smullen van het jonge groene gras. Zo begint een safaritrip direct al heel goed.
Jee, wat zijn er veel jonge dieren. De Impala’s ben ik niet gaan tellen en ook struikelden we over de Nyala’s. Kudu’s heb ik nauwelijks gefotografeerd, want ik dacht dat doe ik later wel en natuurlijk is daar niets meer van gekomen. Zo zonder de druk van alles vast te willen leggen geniet je ook veel meer en uiteindelijk waren er toch heel veel foto’s….
De grauwe lucht en de regen zorgden ervoor dat de dieren zich schuil hielden en zich niet lieten zien bij de waterplaats.
Voor mij leken bijna alle vogels op elkaar zo met een nat veren pak. Met uitzondering dan van de roofvogels, die pik ik er nog wel uit. Maar het bleek dat we toch nog een paar bijzondere exemplaren hadden gespot, de ranger was namelijk nogal ingenomen maar omdat niemand het beestje kon fotograferen werd hij niet geloofd… Zeldzaam geziene dieren spotten schijnt een competitie te zijn onder de profesionals.
De katachtige zijn mijn favorieten en het was prachtig om een leeuwin met jongen te zien, eerst lui op een rots formatie en een dag of wat later, springend door het hoge gras. Zo nu en dan een hapje nemend van hun wild zwijn maaltijd.
Drie leeuwenbroeders lagen wat verderop, een steenworp van de weg, maar er leek geen leven in te zitten. Het was ook voor hen een echte slome zondag.
Maar maandag was een totaal andere ervaring. De hele dag geen drupje regen en dat bleek een goed voorteken. De olifanten kudde is in de avond en nacht vertrokken naar hogere gebieden waar nauwelijks wegen zijn. Eén olifant was nog wel in het gebied waar we met de jeep kunnen komen, dus op zoek naar die ene olifanten bull…. Het waanzinnig grote beest was druk met het uitrukken en verorberen van een boom, een voor ons prachtige foto gelegenheid.
Ja ik ga het weer missen, het totale nietsdoen …. The African Dream ….
Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid
Deze keer blies niet de olifant met zijn lange snuit... maar een giraffe het verhaaltje uit!
Deze keer blies niet de olifant met zijn lange snuit... maar een giraffe het verhaaltje uit!
No comments:
Post a Comment