Monday, December 22, 2014

I am a Train…I am a train … I am a chucka train yeah!


De trein dendert voort
een jaar is voorbij
Gaande weg heel wat stationnetjes gepasseerd 
Soms al vroeg vertrokken met veel bagage
het ritme vertragend
Een andere keer als een sneltrein
een bestemming bereikt
maar onderweg vergeten uit te stappen
Blij met wat vertraging
de tijd om dingen te overdenken


Het raampje open
voor verkoelende frisse lucht
die de gedachten meeneemt


Mensen vermijden 
die vernielingen achter laten
in de soms niet zo sterke geest


Het spoor volgend
langs wuivend gras
dat lijkt te zeggen: ‘ga maar door’.


Meters hoge bergen passerend
die lijken uit te dagen
kom je kunt het, bereik de top.


Zicht op sprankelende watervallen
die een regenboog vormen
Een kleurrijk schild dat je beschermt


De almaar dreunende cadans 
die doet vergeten
dat je soms ook stil moet staan




Halsoverkop stoppend op een overvol perron
waar vrienden
besluiten in of uit te stappen


En elke keer, steeds weer, nieuwsgierig naar 
de volgende bestemming
de volgende ontmoeting
een bijzondere emotie
de hang naar leven …
alsof de reis eindeloos is


En eindeloos is het
Eindeloos mooi


2014 achter ons latend
rijgen de dagen zich aaneen
als stationnetjes
langs de spoorbaan.
Het was mooi en goed
Veel gezien en veel gedeeld
Veel vreugde maar ook verdriet gekend
Het was weer een bijzonder jaar


En al schrijvende…schoot dit liedje door mijn hoofd.



Voor 2015 mag het nog vaker de stoptrein zijn
om niets te hoeven missen….


Omhul me met woorden.... en heel veel liefde ....
laat me verdwijnen in zinnen ...
en ontdekken, dat wat er toe doet...
het leven ten volle leven
zodat ik kan zinnespelen met tekst.
 

Wij wensen iedereen een heel gelukkig 2015!



Thursday, December 11, 2014

Rhino Zululand nature reserve


Ooo, wat lig je daar prachtig, je huid glanzend in het avondlicht.
Ik kijk in je amberkleurige ogen en mijn hartslag versneld. Uitgestrekt op nog geen 3 meter van me vandaan en dichterbij durf ik echt niet te komen.
Het is geen angst maar een spanning die ik voel. Even wend je je blik af om daarna opnieuw mijn richting op te kijken. Wat gaat er in je om, ben je boos of bang?
Ik zit roerloos stil, durf nauwelijks adem te halen en wend mijn blik niet van je af. Je lip maakt een zenuwtrekje… en dan ontbloot je een beetje je tanden.

Mijn spanning ebt rustig weg, als de motor van de safari jeep aanslaat. De ranger besluit dat we jou echt niet kunnen passeren.
Jij legt je hoofd gracieus neer en sluit de ogen. Waarna je samen met je broers erop los brult.
Het stille uitgestrekte heuvelland draagt het geluid van de ‘roaring Lions’, koning Leeuw is in de Afrikaanse bush nog altijd de baas…..
Deze gameview op onze laatste dag was bij verre weg de meest spectaculaire van de afgelopen 3 dagen.



Afgelopen weekend volgden we vanaf Durban airport de N2 Northbound, hier geen wegaanduiding in Engels of Afrikaans maar alles in het Zulu. Op weg naar het Zulu Rhino Reserve wat ligt tussen Mkuze en Hluhluwe. Het is een lange haast eindeloze lange rechte weg die N2, heuveltje op heuveltje af, langs suikerriet velden en boomkap gebieden. Het motortje van de auto ronkt hard, kunnen we door het lawaai in ieder geval niet in slaap vallen.
Maar eenmaal door de slagboom, als we het natuur reservaat in rijden, is het direct opletten geblazen en zijn we allert.
Ik kan me van de vorige keer nog herinneren dat er aan de rechterkant een agrarisch stukje grond lag en toen ik daar nu dieren zag staan… bedacht ik dat het vast koeien moesten zijn. Niets was minder waar er stonden maar liefst 7 nijlpaarden heerlijk te smullen van het jonge groene gras. Zo begint een safaritrip direct al heel goed.



Jee, wat zijn er veel jonge dieren. De Impala’s ben ik niet gaan tellen en ook struikelden we over de Nyala’s. Kudu’s heb ik nauwelijks gefotografeerd, want ik dacht dat doe ik later wel en natuurlijk is daar niets meer van gekomen. Zo zonder de druk van alles vast te willen leggen geniet je ook veel meer en uiteindelijk waren er toch heel veel foto’s….
De grauwe lucht en de regen zorgden ervoor dat de dieren zich schuil hielden en zich niet lieten zien bij de waterplaats.
Voor mij leken bijna alle vogels op elkaar zo met een nat veren pak. Met uitzondering dan van de roofvogels, die pik ik er nog wel uit. Maar het bleek dat we toch nog een paar bijzondere exemplaren hadden gespot, de ranger was namelijk nogal ingenomen maar omdat niemand het beestje kon fotograferen werd hij niet geloofd… Zeldzaam geziene dieren spotten schijnt een competitie te zijn onder de profesionals.





De katachtige zijn mijn favorieten en het was prachtig om een leeuwin met jongen te zien, eerst lui op een rots formatie en een dag of wat later, springend door het hoge gras. Zo nu en dan een hapje nemend van hun wild zwijn maaltijd.
Drie leeuwenbroeders lagen wat verderop, een steenworp van de weg, maar er leek geen leven in te zitten. Het was ook voor hen een echte slome zondag.
Maar maandag was een totaal andere ervaring. De hele dag geen drupje regen en dat bleek een goed voorteken. De olifanten kudde is in de avond en nacht vertrokken naar hogere gebieden waar nauwelijks wegen zijn. Eén olifant was nog wel in het gebied waar we met de jeep kunnen komen, dus op zoek naar die ene olifanten bull…. Het waanzinnig grote beest was druk met het uitrukken en verorberen van een boom, een voor ons prachtige foto gelegenheid.



De schemer zet in en in het dal in de verte horen we leeuwen. De avond valt en in nog geen half uur tijd is het donker en horen we opnieuw gebrul. ‘Hoor je dat’, zegt de Ranger …waarop ik antwoord: ‘maar dat is achter ons’. Hij keert de jeep zo snel hij kan, maakt radio contact met de andere rangers en na een paar honderd meter stuiten we al op de 3 leeuwen broeders. Wat een waanzinnig onbeschrijflijk moment was het toen ze alle drie hun gebrul over de vlakte lieten galmen….


Het was weer genieten van de dieren wereld, de prachtige omgeving, de super luxe lodge…. Naast het slechte weer waar we ons dapper doorheen geslagen hebben was het vooral flink doorbikkelen tijdens de maaltijden… 4 gangen diners, uitgebreid ontbijt, de picknick mand op de kamer en de hightea…
Ja ik ga het weer missen, het totale nietsdoen …. The African Dream ….

Omhul me met woorden ... verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Deze keer blies niet de olifant met zijn lange snuit... maar een giraffe het verhaaltje uit!



Friday, December 05, 2014

Ubuntu! ... Ik ben omdat wij zijn!


De farm is nog in slaap het is heerlijk rustig op het vreemd ademende geluid van de Hadeda’s na. Die scharrelen rustig door de tuin en wanneer ik de gordijnen open, vliegen ze schreeuwend op.
Het ochtend zonnetje is al warm als ik om 8.00 richting Anahat yogastudio vertrek. Blijft lastig in de schoolvakantie om op tijd op te staan, maar als je op bent denk ik toch elke keer weer…mmmm de beste tijd van de dag.
Op de R44 sluit ik aan in de langzaam rijdende file die zich gevormd heeft naar het Techno park, gelukkig altijd maar een kort stukje. Ik blijk vandaag de enige te zijn die zin had in yoga…heerlijk een privéles…nou na een uur en een kwartier dacht ik er ietsje anders over… Het was heerlijk hoor die extra aandacht maar ook wel erg intensief… Heb behoorlijk wat tijd nodig om weer in mijn ritme te komen.



Dus ga ik zo heel relaxt de boarding pass uitprinten, mijn koffertje inpakken en alles 3 keer checken voor ik morgenochtend met Diny naar KwaZulu Natal vertrek. Ach, je kent het al van mijn eerdere verhalen over op Safari gaan. Ook nu weer reis ik af naar de Leopard Mountain lodge, het is er wat verandert vooral in de luxe, wat natuurlijk prachtig is, maar het belangrijkste is de schitterende natuur…gecombineerd met heerlijk niets doen.
Twee uur vliegen en twee uur rijden en we zitten in een totaal ander Zuid-Afrika dan de West-Kaap.

Hier laat ik met gerust hart Jan en Floris achter die nu het groene boekje met tips en weetjes weer tevoorschijn halen om hun geheugen met betrekking tot huishouden en koken weer op te frissen.

Dinsdagavond ben ik weer terug, opnieuw een rijker mens…als dat al kan. Mooi op tijd om van de partij te zijn op onze wekelijkse ‘bookclub’…nou ja zo hebben we het maar gedoopt. Het enige wat we er lezen zijn wijnetiketten maar we wisselen levenservaringen, wijsheden en reisverhalen uit en vertelllen elkaar waar je echt naar toe moet om heerlijk te kunnen eten (alhoewel we allemaal verwoed lezers zijn hebben we het daar nou nooit over)…


Het leuke van de woensdag middag club is dat we zo van leeftijd verschillen (van 23 tot 71), dat het een ontspannen samenzijn is, dat er steeds meer mensen komen zodat er altijd nieuwe verhalen zijn uit alle windstreken van de wereld.
Woensdag had de manager al een prachtige lange tafel voor ons klaarstaan, de rosé en witte wijn gekoeld en parasolletjes omdat het om 16.00 nog wel erg warm in het zonnetje is. De plankjes met Billtong (het zo bekende gedroogde vlees) en potjes met olijven worden langzaam geleegd, want er wordt vooral veel gepraat. 


Er waren naast Diny nog twee nieuwe vrouwelijke gasten… goh wat waren de heren ineens druk. En in plaats van het gewoonlijke om 18.00 uur naar huis gaan werd het later en later…
Natuurlijk willen we weten waar je vandaan komt als je aanschuift en wat je doet… Deze week kwam onze Japanse vriendin net terug van haar trip naar Thailand, Cambodja en Singapore waar ze een kookcursus volgde. Namen Nederlandse vrienden afscheid van ons en Zuid-Afrika, zag onze vriend uit Zimbabwe een plaatselijke schone wel zitten en bleek 1 van de dames een half jaar in Tilburg te hebben gestudeerd. En zo kan ik nog wel even doorgaan.


Dus je kunt begrijpen dat ik ons boekclubje niet wil missen….onze regenboognatie in het klein op het terras van Bartinney Wine and Champagne bar.
We gaan de wereld niet redden of verbeteren in een paar uur tijd, maar we leggen contacten, luisteren naar elkaar en verrijken elkaars leven.
Een mooie gedachte die wel past op een dag als vandaag, de sterfdag van een groot man…Nelson Mandela. Ubuntu!  Ik ben omdat wij zijn!

Omhul me met woorden … verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid



Ubuntu, uitgesproken als oe-BOEN-toe, is een etnische of humanistische filosofie het Afrika van beneden de Sahara die draait om toewijding en relaties tussen mensen onderling. Het woord komt voor in de Bantoetalen van Zuidelijke Afrika en wordt gezien als een traditioneel Afrikaans concept.
Er zijn vele vertalingen van 'ubuntu' mogelijk, waaronder:
"Eén-zijn"
"Menselijkheid tegenover anderen"
"Ik ben omdat wij zijn"
Een veel gebruikte definitie van ubuntu is "het geloof in een universeel gedeeld verbond dat de gehele mensheid verbindt".

Een langere definitie, zoals gebruikt door Aartsbisschop Desmond Tutu (1999): "Iemand met ubuntu staat open voor en is toegankelijk voor anderen, wijdt zich aan anderen, voelt zich niet bedreigd door het kunnen van anderen omdat hij of zij genoeg zelfvertrouwen put uit de wetenschap dat hij of zij onderdeel is van een groter geheel en krimpt ineen wanneer anderen worden vernederd of wanneer anderen worden gemarteld of onderdrukt."
Het begrip 'ubuntu' komt van het Zulu-gezegde: "umuntu ngumuntu ngabantu" of "een mens wordt pas een mens door andere mensen". We zijn wie we zijn doordat we worden gezien, doordat de mensen om ons heen ons als persoon respecteren en erkennen. Voor het "ik denk dus ik ben" van Descartes in Europa zou het Afrikaanse "ik ben omdat wij zijn" een prachtig alternatief zijn.
Het begrip ‘ubuntu' bestaat uit twee delen: ‘ubu' en ‘ntu'. ‘Ubu' zou je kunnen opvatten als het alles omvattende, dat wat alles omwikkelt. ‘Ubu' is het universum. Het is het geheel, de eenheid van alles. ‘Ntu' is het ontwikkelen, het ontvouwen van het universum door de mens. Binnen het begrip ‘ubuntu' besloten ligt de spanning tussen omwikkeld zijn en ontwikkelen, tussen omvat zijn en ontplooien. Door het ontplooien van het universum komt energie vrij, levenskracht, spiritualiteit.
Wat essentieel is van ‘ubuntu' is de fundamenteel andere zienswijze op de waarde van de individuele mens. Ligt bij ons de nadruk op het optimaliseren van het individu, van de ego, bij ‘ubuntu' geldt: mijn waarde wordt bepaald door mijn betekenis voor anderen.

Tekst overgenomen van Goes Afrika