'Dreaming of a White Christmas'

                                                             foto van schilderwerk Harry Adriaans

Radiostilte,
momenten van bezinning,
Het is de tijd naar kerstmis toe
de periode die draait om
verbondenheid en religie…

Merk er niets van
als je het wereldnieuws bekijkt
Merk er niets van aan de mensen,
als ik in de meest heerlijke plek op aarde ben…
de supermarkt! (alleen met dit weer!)
De warmte van elkaar is waarneembaar
en dringt soms ook ongewenst je neus binnen…

Kerst is in herinnering; kou, sneeuw, haardvuur
samen je warmen aan oude verhalen
terugblikken,
omarmen en voelen dat je niet alleen staat
Rust, ruimte
een gelukzalig gevoel…

We dringen om een parkeerplek
bij Kaapstads meest luxe Mall, de Canalwalk
waar iedereen nog even op zoek gaat…
niet naar liefde en geborgenheid
maar naar sneeuwpret...en een presentje

Temperaturen van zo’n 34 graden
zorgen dat je afstand houdt van de mensen om je heen
Geen rust, maar het oorverdovende geluid van de ventilator
of lekkende airco’s
Het is soms moeilijk om’ Vrede’ te voelen
als irritaties in de lucht hangen

De druk is voelbaar en Kerstmis nadert

De boom staat versiert met ballen en Delft-blauwe klompjes
de mand gevuld met kleinigheden...
Het kerstdiner moet vorm gaan krijgen
en met dat vorm krijgen
wordt de chaos in het hoofd minder

Vanochtend…

Ik geniet nog even op de vroege ochtend
van de koelte op de stoep
Bedenk dat ik dat vaker moet doen,
vroeg opstaan.
Ruimte maken, in mijn hart en hoofd
genieten van het sproeien van de tuin
de stilte in huis
het eerste kopje koffie
een zoon met slaapgezicht en ontbloot boven lijf
en de honden die gapend ontwaken

En als je dit kan 'zien'
is het toch elke dag Kerstmis!
Not:  "Dreaming of a White Christmas",
maar Blanco opnieuw de dag beginnen
en hoe je dat doet, invult, ervaart of beleeft
dat is jouw keuze….

365 dagen Kertsmis, ga ervoor!

Lieve mensen, ik wens jullie allen een geweldig Kerstfeest
en maak er samen iets moois van!

Sorry, dat er even niets nieuws te lezen viel,
bezoek en de ondraaglijke hitte konden mij niet bewegen achter de computer.
Inspiratie werd transpiratie

Zinderende hitte werd werkelijkheid
en de werkelijkheid is soms 'even' minder mooi,
dan je stoutste droom...

Na de meest koude en natste winter in de West-Kaap van Zuid-Afrika
nu de heetste lente...
Ja, laat de zomer maar komen

                                              De toeristen en de mugjes zijn eral

Liefs van ons 3en, Astrid

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst. 

Zoals ik eerder vermeldde zijn we naar een expositie op Knorhoek geweest, ik ben zo vrij geweest om werk van Harry Adriaans hier te plaatsen. Wij vonden het prachtig dus bezoek ook eens zijn site voor meer prachtige stukken!

Loslaten

Zit net heerlijk buiten op het terras
5 uur da’s zo’n beetje Wine o’Clock tijd,
niet te warm buiten dan kan de sproeier ook vast aan.

D’r loopt zon klein parmantig vogeltje door de tuin
heeeel dunne beentjes en een klein dun snaveltje
het hipt zo’n beetje door het gras
staartje gaat op en neer
en het kopje knikt met elke beweging fier naar voren
ik ben geen vogel kenner maar geniet…gewoon…
Kwikstaartje?

En zo snel als het hoofdje knikt
zo snel gaan mijn gedachten...
Van de tuin hier, naar het tuintje in Rooi
denkend aan de herrie van de buren en genietend van de rust hier,
20 jaar geleden zou ik hier overigens dood zijn gegaan...
geen mens die met je praat…
niks of niemand die je ongevraagd op de hoogte houdt.

Geen gezeik over het weer, de crisis,
parkeer problemen op de markt bij de AH
of Jehova getuigen aan de deur.

Ik denk aan mijn zus die vandaag goed nieuws kreeg,
aan Jan’s dochter die een nieuwe levensfase ingaat,
aan onze zoon die zenuwachtig is voor zijn rapport
en aan onze Gunnar die voor de derde keer “tick bite fever” heeft,
12,5 is en nu vol prednison gepropt wordt.
Geheel tegen mijn ideeën in,
maar we willen hem nog zo graag bij ons houden….

Wil eigenlijk hier geen dingen vermelden die erg privé zijn,
want dat hoort niet zo…is mijn idee
Maar het zijn wel dingen die me bezig houden….
Ik denk aan de mail van een bezorgde vader, waarvan zijn dochter met een auto van Oeganda naar de Kaap wil rijden
…ja stoere meiden…maar wij ouders zijn niet meer zo stoer.

En dan is Mijn motto…. Dat je maar 1 leven hebt!
En er moet uithalen wat er in zit,
leven zoals jij dat zelf graag wil!

Wat staat mij te wachten…
denk altijd dat als ouders avontuurlijk zijn,
emigreren of gewoon van reizen houden,
de kids er iets van mee krijgen...
Ja, de kans is groot dat er een tijd komt dat ik hier in mijn uppie mijn wijntje drink…
de zon zie ondergaan… en mijn zorgen alleen voor mij zijn.

 'Foto van Vroeger' - Houd me nog maar even vast.... Kenia 2003

Maar voorlopig is het nog lang niet zover, dus deel ik wat er te delen valt.
Het vogeltje is inmiddels gevlogen,
Jan wandelt met Thor,
Gunnar ligt aan mijn voeten.
Ik begin in een nieuw boek van Beverly Harper en reis op papier door Afrika.

Lieve Lotte, ik benijd jou om je jeugdig doorzettingsvermogen, 

om je avontuurlijke geest, omdat je je leven leeft zoals het komt 

en…. d’r komt wat op je pad…
laten we er gewoon van uitgaan 

dat het een geweldig positief avontuur word.

Wij zijn maar geëmigreerd, maar dat was wel het doel van mijn leven,
mijn dromen zijn nog lang niet over 

en de goede gevoelens zijn altijd gebleven.
(beetje gejatte en bewerkte tekst uit; Foto van vroeger, van Rob de Nijs)

Niks te klagen, alles gaat goed….Wat wil ik nog meer !

Komend weekend weer een hoop te doen, vooral veel mensen zien, 

lekker eten en genieten van vrienden en van elkaar ...

volgende week... zeker wel weer iets te vermelden...

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst. Astrid