Vaak al vulden mijn ogen zich met tranen, tranen van geluk.
Het gelukzalige gevoel dat je in Afrika bent.
Afrika dat zoveel moois te bieden heeft,
het geluid van de wind, de zon op je gezicht, de vogels hoog boven je zwevend, de bergen en de vreselijk aardige mensen.
En tranen van geluk omdat je samen bent met degenen van wie je houdt.
Maar vandaag geen tranen van geluk,
verdriet om datgene wat ook Afrika is.
Kindertjes die hunkeren naar aandacht.
Snakken naar alle dingen die voor moeders zo gewoon zijn, maar wat deze kindjes nauwelijks kennen.
Tranen, pijn in je buik en gevoelens van onmacht.
Deze traan is een druppel, een druppel op een gloeiende plaat.
Afrika, vandaag raakte je me wederom, maar nu deed het pijn.
Maar ik zal mijn ogen niet sluiten en ze zullen zich nog vele malen met tranen vullen.
Vandaag was mijn eerste dag bij Cotlands, bovenstaande is mijn gevoel op papier en ik vind het fijner om dit gevoel te delen, dan wat ik vandaag gedaan heb. (foto overgenomen; Wijsheid uit Afrika)
Voor iedereen die mij en Cotlands steunt, Dank je wel! 
Zoals geschreven in eerdere berichten ben ik de 22e augustus op een informatie avond voor vrijwilligers geweest bij Cotlands.
De organisatie Cotlands bestaat dit jaar 70 jaar, maar in Somerset West is het kinder hospitaal pas 3 jaar actief. Vorig jaar is hier Macassar Haven aan toegevoegd. Dit was eerst een prive project wat aangeboden is aan Cotlands omdat het in de lijn van zorg ligt.
We kregen informatie, veel hiervan was mij al verteld omdat wij en "vrienden van het Zeelandhuys" deze organisatie ook financieel ondersteunen. Er waren op deze avond tussen de 25 en 30 mensen die zich als vrijwilliger opgegeven hadden. Belangrijkste informatie was wel; de uitleg wat een vrijwilliger zijn inhoud.
En dat zag je vanochtend dan ook terug. Afgelopen week was iedereen die interesse had opgeroepen voor een intake gesprek. Op een formulie al aangegeven wat je achtergrond is en bij politie of notaris een akte van geheimhouding getekend. Tijdens het gesprek even wat gegevens doorgenomen en daarbij de vraag welke dag, ochtend middag of avond je 2 uur wilt komen werken. Met het vriendelijke verzoek dit een jaar vol te houden, dan zal er een gesprek zijn of je door wilt gaan. Ja, zo vrijwillig is het dus allemaal niet... en ja hoor, er waren nog maar 13 mensen over die vanochtend op de cursus waren.
Veel informatie vanochtend ging over de organisatie, waar de kinderen vandaan komen en natuurlijk over HIV/AIDS en hoe daar mee om te gaan.
Schrik niet, sommige kinderen worden door politie gevonden langs de snelweg of in vuilnisbakken, de meeste komen omdat ouders op wat voor manier dan ook niet voor hun zieke kind kunnen zorgen en in andere gevallen is er geen moeder meer aanwezig en voelt de vader zich in het geheel niet verantwoordelijk. Door zorg te geven aan deze baby's/kinderen, ze in te stellen op medicijnen, achterban te instrueren, en nacontrole te houden kunnen enkele van hen weer terug naar de thuissituatie of naar pleeggezinnen. Er zijn ook kinderen die voor adoptie in aanmerking komen. Na alle informatie gingen we naar de afdeling, waar een baby in badje gedaan werd, dit even als voorbeeld voor ons. Ja, Moeders in Nederland dat gaat er bij ons toch wel anders aan toe. Het kleine kereltje was een half jaar oud en werd ingezeept op de commode, in badje afgespoeld tot zover niets vreemd, maar wat direct opviel helemaal geen hand onder het hoofdje. Schijnt hier helemaal geen hot item te zijn, eigenlijk ook niet vreemd als je ziet dat de baby's hier in een doek gewikkeld op de rug gedragen worden. Maar voor ons toch wel even een raar idee.
Maar ik ga ervoor en vanaf as donderdag zal ik proberen me de Afrikaanse manier van baby-care eigen te maken.
Kan het natuurlijk niet laten om na dit verhaal nogmaals de aandacht te vragen voor donatie's. We hebben tot nu toe circa € 2000 ontvangen. We doen nu elke maand voor € 125 boodschappen, variërend van medicijnen en verband tot ontbijtprodukten. Graag willen we dit blijven volhouden. Bijdragen zijn dus nog steeds van harte welkom. Voor meer informatie stuur een mailtje naar astridvz@telkomsa.net. Ik weet dat veel mensen lid van een vereniging zijn, misschien is het leuk op deze manier geld in te zamelen voor een goed doel. Bedenk het gaat echt niet om grote bedragen!
Niet echt spectaculair nieuws. Op Knorhoek ligt alles zo'n beetje stil omdat we moeten wachten tot de garage van de buren af is. Er zijn nu gaten in de muur waar de balken komen die de boven verdieping gaan ondersteunen, bureau is uit de woonkamer en op die plaats moet de tegelvloer aangevuld worden. De voormalige keuken en gasten toilet zijn verwijderd en er zijn al wat sleuven gemaakt voor de electra van de nieuwe keuken. Ook is de trap bijna klaar, gemaakt van oud hout, ziet er al mooi uit en deze gaat ws volgende week geplaatst worden. Daarvoor moet er dan een gat gemaakt worden in de vide. De planning wat kamerindeling is inmiddels veranderd. Helaas voor Floris gaat hij niet naar de grootste kamer, dit word nu de eetkamer. De kamer die we als kantoor wilde gebruiken word nu zijn kamer. De concessie die ik nu moet doen is dat hij weer in zijn hoogslaper wil slapen, ach het is maar voor een paar jaar denk ik dan.
Half september komt Joris terug en dan kunnen we over het een en ander gaan praten. Tot nu toe blijft de planning gewoon 1 december, maar we kunnen niet wachten...Inmiddels zijn er twee springbokkies geboren en de boom staat in blad. Volgens Rita een Jacaranda en die komt helemaal vol lila bloemen .
Foto is niet ons huis, maar in Oudtshoorn.
Vorige week op Cotlands geweest voor de vrijwilligers avond, deze week een intake en een curcus ochtend. Na het weekend hierover meer want dan zal ik wel weten wanneer ik aan de slag ga. En dan kan ik ook weer wat meer vertellen over de gedane donatie's.
De pianolessen zijn opgeschort en Floris en ik starten in januari na de zomervakantie, het is nu allemaal te druk met dingen uitzoeken en regelen voor 't nieuwe huis en met de schoolvakantie zou de boel toch alweer stil liggen. Omdat de pianolessen niet goed samengingen met de acryl-nagels heb ik dus nu geen kunstnagels meer. Wat wennen zeg na 12 jaar lange nagels.
De stoffeerder heeft inmiddels gereageerd en het lijkt erop dat we voor de verhuizing een nieuw stofje op de bank en stoelen krijgen.
Jan is ook weer aan het klussen geslagen. Nu niet bij ons, maar bij Truus en Sidney onze buren op De Poort. Hun keuken moest geschilderd worden, en het klusje is inmiddels geklaard.
Deze week alweer de hele week mooi weer, het lijkt erop dat het voorjaar er aan komt. De winter is ons voor 100% meegevallen. De laatste weken wel veel regen gevallen, wat in grote delen van het land voor problemen heeft gezorgd. Wegen weggespoeld, dammen doorgebroken, en veel leed voor mensen die in een Township wonen. Ook Wim en Rita in Robertson hebben alle zeilen moeten bijzetten om de boel weer droog te krijgen. Zie www.threehills.blogspot.com voor hun verhaal.
