De laatste dag van de vakantie waren we 2 musea gaan bezoeken in Kaapstad. Ook dat is iets wat je gewoon op een lijstje moet zetten en afvinken, anders komt het er nooit van.
Het district-six museum en de slaven-lodge stonden op ons lijstje. Het zijn 2 oude gebouwen die niet ver van Kasteel 'Good Hope' staan en ik vind het nog altijd leuk om door de oude binnenstad te wandelen.
Het district-six museum en de slaven-lodge stonden op ons lijstje. Het zijn 2 oude gebouwen die niet ver van Kasteel 'Good Hope' staan en ik vind het nog altijd leuk om door de oude binnenstad te wandelen.
Eerst het district- six museum, wat niet erg groot is maar een goed beeld geeft van de tijd van de Apartheid.
Het is vreemd om die dingen allemaal te zien en dan te bedenken dat het allemaal nog maar zo kort geleden is...gewoon niet voor te stellen als je uit Europa komt waar we gewend zijn om te mixen met alle bevolkingsgroepen. Dat mixen is hier trouwens nog steeds niet gewoon, blijkt dan ook nog steeds moeilijk te zijn om vrienden te worden met de zwarte Afrikaner, ergens in het achterhoofd zit nog altijd een machtstrijd en de blanke en zwarte Afrikaner houden dat op een bepaalde manier ook nog steeds in stand.
Wij vinden het absoluut niet leuk dat wanneer we onze auto parkeren de parkeerwachter ons 'Boss' noemt, gaan dan ook regelmatig in gesprek om uit te leggen dat we ons zo niet voelen, dat we allemaal gelijk zijn enz enz... maar ik denk niet dat wij dat hier op korte termijn veranderd krijgen. Als we allemaal maar steeds allert blijven, onze kinderen de juiste waarde en normen meegeven dan zal het hopelijk ooit beter worden....
De Slaven-lodge is eigenlijk een beetje hetzelfde verhaal, goed om weer eens te zien en er van doordrongen te worden dat er momenteel nog steeds een soort van slavenhandel gaande is...Onze Nederlandse voorvaderen waren niet echt een goed voorbeeld.
Ondertussen wandelend van het ene naar het andere museum liepen we achter de stadsgevangenis door.
Waar verschillende mannen, vrouwen en een vrouw met baby op de arm, contact zochten met de gedetineerden en vanaf de straat de ander achter de tralies van informatie voorzagen. Sommige rennend van de ene kant naar de andere kant luid namen roepend om de ander te kunnen vinden...
Een heel bijzonder en tragisch tafereel, geen idee hoe het er hier aan toegaat, of mensen hier bezoek-uren hebben ... voor als nog wordt het leven, zelfs als je gevangen zit, op straat geleefd!