Voorjaarsvakantie en een onwelkome gast

De vakantie begon goed. We hadden een heerlijke lunch bij "Guinea Fowl" restaurant in Kuilsrivier samen met Sue en Bob. Buiten het menu om hadden ze ook asperges als voorgerecht. Nou die hadden we al lang niet meer gehad en ik moet zeggen ze waren heerlijk. Hier zie je maar heel kort de witte asperge, terwijl de groene bijna het hele jaar door te krijgen is. Hoop ze snel ook in de winkel te kunnen kopen.
Rozen uit eigen tuin.

Dinsdag hadden we besloten om naar Cape Town te gaan. Nu geen oppas voor Floris maar voor Kaj geregeld. Die kan echt nog niet de hele dag alleen thuis zijn. Op het moment heeft hij het op de rozen voorzien. Ja, ze ruiken heerlijk maar smaken doen ze niet!
We hebben een tour met de dubbeldeks bus gedaan. Zo zie je in korte tijd veel van de stad. En er is een gids dus ook meteen wat geschiedenisles. Je kunt overal op en uit stappen als je dingen wilt gaan bekijken, reuze handig dus.
En hier bleef het dan bij... Ik kreeg een darminfectie en heb dus een week op bed gelegen. Uiteindelijk kreeg ik het niet zelf onder de knie. dus de dokter er maar bij gehaald. Een onwelkome parasiet was de boosdoener. Ja, wat injectie's en medicijnen en dan sta je 2 dagen later weer naast het bed en is de school begonnen en alles weer in zijn gewone doen.
Floris en Jan hebben zich in de vakantie dus vooral vermaakt met de playstation en het huishouden.

COTLANDS
Ben 2 weken geleden wel nog bij de kindjes geweest. Had deze keer met de baby's geknuffeld en de fles gegeven. En met een kleuter wat geknuffeld en gelezen, zij is nog maar kort in het hospice en was erg verdrietig. De tijd vliegt dan, 2 uurtjes zijn dan zo voorbij. Voorlopig wil ik het bij die 2 uurtjes houden, tot alles een beetje "normaal" voor mij gaat worden.
De nieuwe wenslijst voor oktober is al weer binnen, dus van de week weer naar de Dis-Chem want het zijn weer medicijnen en luiers die op het lijstje staan.

Tranen

Vaak al vulden mijn ogen zich met tranen, tranen van geluk.
Het gelukzalige gevoel dat je in Afrika bent.
Afrika dat zoveel moois te bieden heeft,
het geluid van de wind, de zon op je gezicht, de vogels hoog boven je zwevend, de bergen en de vreselijk aardige mensen.
En tranen van geluk omdat je samen bent met degenen van wie je houdt.

Maar vandaag geen tranen van geluk,
verdriet om datgene wat ook Afrika is.
Kindertjes die hunkeren naar aandacht.
Snakken naar alle dingen die voor moeders zo gewoon zijn, maar wat deze kindjes nauwelijks kennen.
Tranen, pijn in je buik en gevoelens van onmacht.
Deze traan is een druppel, een druppel op een gloeiende plaat.
Afrika, vandaag raakte je me wederom, maar nu deed het pijn.
Maar ik zal mijn ogen niet sluiten en ze zullen zich nog vele malen met tranen vullen.

Vandaag was mijn eerste dag bij Cotlands, bovenstaande is mijn gevoel op papier en ik vind het fijner om dit gevoel te delen, dan wat ik vandaag gedaan heb. (foto overgenomen; Wijsheid uit Afrika)
Voor iedereen die mij en Cotlands steunt, Dank je wel! 

Aan de slag!

Zoals geschreven in eerdere berichten ben ik de 22e augustus op een informatie avond voor vrijwilligers geweest bij Cotlands.
De organisatie Cotlands bestaat dit jaar 70 jaar, maar in Somerset West is het kinder hospitaal pas 3 jaar actief. Vorig jaar is hier Macassar Haven aan toegevoegd. Dit was eerst een prive project wat aangeboden is aan Cotlands omdat het in de lijn van zorg ligt.
We kregen informatie, veel hiervan was mij al verteld omdat wij en "vrienden van het Zeelandhuys" deze organisatie ook financieel ondersteunen. Er waren op deze avond tussen de 25 en 30 mensen die zich als vrijwilliger opgegeven hadden. Belangrijkste informatie was wel; de uitleg wat een vrijwilliger zijn inhoud.
En dat zag je vanochtend dan ook terug. Afgelopen week was iedereen die interesse had opgeroepen voor een intake gesprek. Op een formulie al aangegeven wat je achtergrond is en bij politie of notaris een akte van geheimhouding getekend. Tijdens het gesprek even wat gegevens doorgenomen en daarbij de vraag welke dag, ochtend middag of avond je 2 uur wilt komen werken. Met het vriendelijke verzoek dit een jaar vol te houden, dan zal er een gesprek zijn of je door wilt gaan. Ja, zo vrijwillig is het dus allemaal niet... en ja hoor, er waren nog maar 13 mensen over die vanochtend op de cursus waren.
Veel informatie vanochtend ging over de organisatie, waar de kinderen vandaan komen en natuurlijk over HIV/AIDS en hoe daar mee om te gaan.
Schrik niet, sommige kinderen worden door politie gevonden langs de snelweg of in vuilnisbakken, de meeste komen omdat ouders op wat voor manier dan ook niet voor hun zieke kind kunnen zorgen en in andere gevallen is er geen moeder meer aanwezig en voelt de vader zich in het geheel niet verantwoordelijk. Door zorg te geven aan deze baby's/kinderen, ze in te stellen op medicijnen, achterban te instrueren, en nacontrole te houden kunnen enkele van hen weer terug naar de thuissituatie of naar pleeggezinnen. Er zijn ook kinderen die voor adoptie in aanmerking komen. Na alle informatie gingen we naar de afdeling, waar een baby in badje gedaan werd, dit even als voorbeeld voor ons. Ja, Moeders in Nederland dat gaat er bij ons toch wel anders aan toe. Het kleine kereltje was een half jaar oud en werd ingezeept op de commode, in badje afgespoeld tot zover niets vreemd, maar wat direct opviel helemaal geen hand onder het hoofdje. Schijnt hier helemaal geen hot item te zijn, eigenlijk ook niet vreemd als je ziet dat de baby's hier in een doek gewikkeld op de rug gedragen worden. Maar voor ons toch wel even een raar idee.
Maar ik ga ervoor en vanaf as donderdag zal ik proberen me de Afrikaanse manier van baby-care eigen te maken.

Kan het natuurlijk niet laten om na dit verhaal nogmaals de aandacht te vragen voor donatie's. We hebben tot nu toe circa € 2000 ontvangen. We doen nu elke maand voor € 125 boodschappen, variërend van medicijnen en verband tot ontbijtprodukten. Graag willen we dit blijven volhouden. Bijdragen zijn dus nog steeds van harte welkom. Voor meer informatie stuur een mailtje naar astridvz@telkomsa.net. Ik weet dat veel mensen lid van een vereniging zijn, misschien is het leuk op deze manier geld in te zamelen voor een goed doel. Bedenk het gaat echt niet om grote bedragen!

Stilte voor.......

Niet echt spectaculair nieuws. Op Knorhoek ligt alles zo'n beetje stil omdat we moeten wachten tot de garage van de buren af is. Er zijn nu gaten in de muur waar de balken komen die de boven verdieping gaan ondersteunen, bureau is uit de woonkamer en op die plaats moet de tegelvloer aangevuld worden. De voormalige keuken en gasten toilet zijn verwijderd en er zijn al wat sleuven gemaakt voor de electra van de nieuwe keuken. Ook is de trap bijna klaar, gemaakt van oud hout, ziet er al mooi uit en deze gaat ws volgende week geplaatst worden. Daarvoor moet er dan een gat gemaakt worden in de vide. De planning wat kamerindeling is inmiddels veranderd. Helaas voor Floris gaat hij niet naar de grootste kamer, dit word nu de eetkamer. De kamer die we als kantoor wilde gebruiken word nu zijn kamer. De concessie die ik nu moet doen is dat hij weer in zijn hoogslaper wil slapen, ach het is maar voor een paar jaar denk ik dan.
Half september komt Joris terug en dan kunnen we over het een en ander gaan praten. Tot nu toe blijft de planning gewoon 1 december, maar we kunnen niet wachten...Inmiddels zijn er twee springbokkies geboren en de boom staat in blad. Volgens Rita een Jacaranda en die komt helemaal vol lila bloemen .
Foto is niet ons huis, maar in Oudtshoorn.
Vorige week op Cotlands geweest voor de vrijwilligers avond, deze week een intake en een curcus ochtend. Na het weekend hierover meer want dan zal ik wel weten wanneer ik aan de slag ga. En dan kan ik ook weer wat meer vertellen over de gedane donatie's.

De pianolessen zijn opgeschort en Floris en ik starten in januari na de zomervakantie, het is nu allemaal te druk met dingen uitzoeken en regelen voor 't nieuwe huis en met de schoolvakantie zou de boel toch alweer stil liggen. Omdat de pianolessen niet goed samengingen met de acryl-nagels heb ik dus nu geen kunstnagels meer. Wat wennen zeg na 12 jaar lange nagels.
De stoffeerder heeft inmiddels gereageerd en het lijkt erop dat we voor de verhuizing een nieuw stofje op de bank en stoelen krijgen.
Jan is ook weer aan het klussen geslagen. Nu niet bij ons, maar bij Truus en Sidney onze buren op De Poort. Hun keuken moest geschilderd worden, en het klusje is inmiddels geklaard.

Deze week alweer de hele week mooi weer, het lijkt erop dat het voorjaar er aan komt. De winter is ons voor 100% meegevallen. De laatste weken wel veel regen gevallen, wat in grote delen van het land voor problemen heeft gezorgd. Wegen weggespoeld, dammen doorgebroken, en veel leed voor mensen die in een Township wonen. Ook Wim en Rita in Robertson hebben alle zeilen moeten bijzetten om de boel weer droog te krijgen. Zie www.threehills.blogspot.com voor hun verhaal.

't Gewone leventje

Eigenlijk niet veel te vertellen, hier ook zo het gewone leventje. Opruimen, boodschappen doen en omdat het deze week maar 1 dag echt mooi weer was veel gelezen. Mooi weer is voor mij als we buiten kunnen zitten en gelukkig kun je dat al snel als de zon schijnt. Maar deze week dus veel regen.
Wel zijn we een paar keer op Knorhoek geweest, dingen opmeten en het doorpraten van de keuken. Bekijken hoe en wat, we de boel gaan inrichten en of we dan nog iets nodig hebben. 1e wat eigenlijk moet gebeuren is het opnieuw bekleden van de bank en stoelen, zijn nu 10 jaar oud en de leuningen zijn niet meer wat het geweest is..... Op zoek dus naar een stoffeerder, en zoals we al eerder merkte, heel prettige service en de volgende dag iemand op de stoep om alles te bekijken.Het opnieuw stofferen was geen probleem, 's middags zouden we de prijsopgaaf krijgen. Nou daar wachten we nog op. Echt weer op zijn Afrikaans. Zouden we er ooit aan wennen?
Wat we zeker in het nieuwe huis wilden was een huid voor de openhaard. Altijd weg geweest van een zebra, maar die zijn nog behoorlijk kostbaar, we hebben dus gekozen voor een Nguni. Dit is een Afrikaanse koe en komt in wel 100 kleurschakeringen voor. We hebben voor wit met room en een beetje bruin gekozen. Kaj en Gunnar vinden hem heerlijk ruiken.....
Gister namiddag zijn we bij Anneke en Stan, onze nieuwe buren, geweest. Ja zij zitten er al heerlijk te wonen, heel sfeervol ingericht, kaarsjes en haard aan, lekker wijntje. Ja wat maakt het dan uit als de stroom uitvalt...

Ik heb foto's bijgevoegd van wat dieren die er op Knorhoek zijn. 

de Wine Cellar

Juli en Augustus zijn hier de winter maanden, niet dat het heel koud is maar er valt dan vooral veel regen. Afgelopen weekend stond op de agenda om naar Wim en Rita in Robertson te gaan. Ze hadden gevraagd of ik wat foto's wilde maken van hun B & B en dat vond ik natuurlijk heel leuk om te doen, maar vooral ook, om hen weer te zien en te kijken hoe ver ze zijn. Het weerbericht zag er niet al te best uit dus de datum verschoven naar woensdag. Het was nl. womansday (een vrije dag). Dinsdagmiddag met zijn allen incl. Kaj en Gunnar vertrokken.
Het ziet er allemaal heel mooi uit. Als je van plan bent deze kant op te komen moet je vooral hun site gaan bekijken www.mallowdeen.com
Dit is het Woonstel en hier sliepen we. Het was weer heel gezellig en leuk. Nu maar hopen dat ze tevreden zijn met de foto's. Heb er maar liefst 64 gemaakt. Zal toch wel iets bijzitten?

Verder zijn we dus druk met van alles te bedenken voor ons nieuwe huis de Wine Cellar. Ja voor wie het nog niet weet we hebben iets anders gevonden. Nou ja gevonden..het kwam op ons pad.
In Juni waren we op de verjaardag van Sarah en Gerard en daar raakte ik aan de praat met mijn buurman. Je weet hoe dat gaat, wat doe je, waar woon je, enz enz. Heel gezellig allemaal vooral toen de betreffende man zei dat hij huisjes verhuurde op Knorhoek. Niet dat we daar zo bekend zijn, maar we wisten wel dat het een natuurgebied is en dat stond ons direct aan. In 1e instantie bleek het Milnerhouse waar we voor kwamen echt te klein voor ons te zijn. Niet zo zeer voor ons zelf maar meer voor alle spullen die we hebben. De Wine Cellar moest nog opgeknapt worden en het leuke is...wij mogen meedenken. Dus een aantal ochtenden op de Farm doorgebracht en wat gepraat en toen was het huurcontract snel getekend.

Ons Nieuwe Huis; de Wine Cellar op Knorhoek Estate.
Er moet nog veel aan gebeuren en we gaan er vanuit dat dat 1 december klaar is. Rechts van het huis komt de garage met daarin plaats voor de wasmachine en droger. Dan van links naar rechts. Achter de 1e luiken (zie je maar een klein stukje van) wordt Floris zijn kamer. Achter de 2e luiken, is de keuken. Achter de 3e luiken, is een kamer die wij als kantoortje gaan gebruiken en opslag, Achter de 4e luiken en openslaande deuren is de woon/eetkamer met grote open haard.
De bovenverdieping moet nog helemaal ingericht worden. Nadat er een nieuw rieten dak opgaat komt er een slaapkamer aan de kant van de buitentrap, een kleedkamer en een badkamer. Er blijft dan nog een grote vide over waar loge's kunnen overnachten.
Naast het Mainhouse staat een molen met appartement, deze kan ook door gasten gebruikt worden. We zijn er net gaan kijken en even met de honden gewandeld. En ze zijn er al druk bezig......geeft een heel goed gevoel.  

Wenslijst van Cotlands

Inmiddels hebben we een leuk bedrag bijeen gespaard en we kunnen nu elke maand boodschappen doen voor 1000 Rand. En dit voorlopig een poos volhouden. We willen dit graag continueren, dus als het je aanspreekt, lees dan nog eens de vorige mail over Cotlands en doneer!

Twee weken geleden voor het eerst een lijstje opgevraagd bij Karin van Rooyen. Zij is de fundraiser en mijn aanspreekpunt.
Het lijstje zag er als volgt uit; Barrier Cream (5x), Pansanol (teething gel 5x), Big scissors (2x), Digital thermometers (4x), Tissues (15 boxes), Plasters (5 boxes) en de volgende medicijnen; Stopayne (5 bottles) & Demazin (5 bottles). Jan en ik samen op pad en omdat we geen idee hadden wat we moesten kopen, omdat ze hier van die mega-shops hebben, trokken we maar direct iemand aan de arm.

We hadden maar even uitgelegd dat de boodschappen voor Cotlands waren en dat het goede produkten moesten zijn maar voor een scherpe prijs. Met de medicijnen hebben ze ons daar prima mee geholpen want net als in Nederland hebben ze vaak een eigen merk.

Toen we alles bij elkaar hadden zijn we het ook direct gaan brengen samen met de kleding van Floris en die van Kim en Luke die hier na de vakantie zijn achter gebleven. Je voelt je dan toch wel een beetje bezwaard, maar ze zijn zo blij met de spullen. Ik heb daarna nog 2 mails gehad van Karin om te bedanken. Dus ook aan iedereen die mij hierbij steunt, heel veel dank.
De foto's die erbij zitten heb ik van Karin gekregen. Hoop dat ze op de site duidelijk zijn, maar ze heeft beloofd dat ik in de toekomst wel nieuwe mag maken. Verder nodigde ze me ook uit om mee te gaan naar Macassar Haven. Dit hoort ook bij het Cotlands project, maar hier zitten kinderen in een opvanghuis in het dorp Macassar. Deze kinderen komen uit de wijde omgeving en zijn tussen de 0 en 12 jaar oud. Ze zijn verwaarloosd maar veelal misbruikt. Er is dan ook een aparte meisjes en jongens gang. Ze kunnen 14 kinderen plaatsen die verzorgd worden door 2 zorgmoeders en een maatschappelijk werkster en een heel stel vrijwilligers. Er zijn in totaal zo'n 5 zorgmoeders en die werken 12 uur. Ze brengen er dus ook de nacht door en dat is ook wel nodig, omdat deze kinderen door hun verleden al sexueel actief zijn. Er moet dus dag en nacht toezicht zijn. Kinderen vanaf 6 jaar gaan naar school en voor deze kinderen hebben ze dus schoolspullen nodig. Kan dus zo zijn dat dit volgende keer op hun wenslijst staat.
Het lijstje voor deze maand ligt al op mijn bureau, daar gaan we morgen voor op weg want het is een dringend verzoek. Ze zitten verlegen om luiers voor een 8 jaar oud meisje, waar ze 7 luiers per dag voor nodig hebben en ze willen een vijzel, om de medicijnen voor de baby's fijn te maken. Het geeft een ontzettend goed gevoel om dit te kunnen doen en ik hoop dat het net zoveel voldoening geeft als je leest waar jou geld naar toe gaat.
Mocht je vragen of opmerkingen hebben, onder aan dit bericht zie je een envelopje daarmee kun je reageren!

Komkommertijd

Ach de laatste week is er niet zo heel veel gebeurd. We zijn druk met de opvoeding van Kaj en dat verloopt eigenlijk heel goed. Gunnar is ook helemaal gewend aan de kleine drukte maker en ze zijn eigenlijk wel de hele dag samen in de weer. Gelukkig kunnen ze veel buiten zijn, het weer is afgelopen week dan ook weer goed geweest. Vandaag is zoals voorspeld wat regen gevallen en dat zal morgen ook nog zo zijn en dan krijgen we weer een aantal mooie dagen... Al met al tot nu toe een heerlijke winter.

Floris heeft afgelopen vrijdag afscheid genomen van Juf Kotze. Ze had een halfjaar contract op een Govermentsplace binnen de school. De school was er vanuitgegaan dat het contract gewoon verlengd kon worden maar de regering besloot iemand anders die plaats te geven.
Voor de kinderen een tegenvaller, zeker voor onze Floris. Maar gelukkig is de nieuwe Juf Philander ook heel aardig.We hebben vrijdag met haar maar meteen een gesprekje gehad omdat ze nu dus ook al twee weken meeloopt en ze wel kan inschatten op welk niveau Floris nu zit.
Dit eigenlijk ook omdat we wel willen stoppen met de engelse lessen van Juf Eppie, wij denken dat dit niet echt meer nodig is. Ze vertelde dat hij het prima doet en helemaal op niveau is van de rest van de klas en op sommige dingen al beter is. Gelukkig..geen reden voor ongerust zijn. Kunnen we met een goed gevoel de engelse les gaan afbouwen en na de September-break stoppen.

Afgelopen dinsdag ben ik begonnen met pianolessen. Bij Mitzi die hier zowat om de hoek woont. Heel leuk allemaal maar het zal flink aanpoten worden. De nagels zijn al een stuk korter geveild en ik ben aan het twijfelen of ik ze eraf zal halen. Ze wil dat ik het goed leer en eigelijk heb ik nu er ook wel de tijd voor om er uit te halen wat er in zit. Carnegiehal zal ik wel nooit bereiken maar, als je maar lol hebt.

Verder zijn we onze ogen en oren goed de kost aan het geven met betrekking tot een ander huis. Niet dat we het hier niet naar onze zin hebben. Het is een heel fijn, ruim en licht huis en wonen op een Estate heeft ook zijn voordelen is nu mijn conclusie. We hebben leuk contact met de buren en Floris speelt er met de andere kinderen die hier wonen maar niet bij hem op school zitten. Maar we hebben al een paar keer geprobeerd met de verhuurder in contact te komen. Die heeft geen zin om met ons te communiceren op welke manier dan ook. We hebben hem via een brief uitgenodigd, maar de man wil gewoon niet reageren. Verder speelt ook wel mee dat alles zo moet blijven als het is, we mogen niets veranderen. Zelfs niet de vieze vloerbedekking. Nou dat geeft geen prettig gevoel. Hij kan ons nl. 2 maanden voor 1 december de huur opzeggen dat is niet leuk om te horen maar ook vervelend omdat het dan hoogseizoen is. Ze vragen dan veel hogere huurprijzen en meestal is er dan weinig aanbod voor lange termijn verhuur. Ja, en dat is toch wat wij willen.
Wij zouden dan ook het liefst de zaken in eigen hand hebben...en dan moet je nu maar vast gaan uitkijken. Dus wie weet!

Helaas deze keer geen foto's, het lukt niet om ze in te voegen.

Gezins uitbreiding!

Ja, het moest er dan toch eens van komen. We keken er al een behoorlijke tijd naar uit. Maar door de emigratie moesten we een en ander wat uitstellen. Met zijn 5en hiernaar toe gaan werd toch wat te duur! En nu hebben we verder niet zoveel om handen en kunnen we ons helemaal op de opvoeding van onze Kaj gaan storten.
Ja erg orgineel is de naam niet maar hij klinkt goed, is lekker kort bij het geven van bevelen en bovendien is dit ook al Gunnar 2. Degene die mij al langer kennen, weten dat mijn eerste hondje ook Gunnar heette .
Kaj is een Golden Retriever en op 5 mei geboren. Omdat we vorige week op vakantie waren komt hij pas vandaag. Hij was de laatste uit het nest die vertrok en heeft dus heerlijk nog wat langer bij zijn beide ouders kunnen zijn.
De taken zijn goed verdeeld, ik moet er s'nachts uit, zorgen dat hij luistert en zindelijk wordt. Jan zal er dan mee gaan wandelen. Hopen dat hij hier niet de heleboel kapot gaat bijten, wat dat betreft komt de skybox nu prima van pas. s'Nachts en overdag als we weggaan zal hij daar in moeten om problemen te voorkomen. Ben benieuwd hoe Gunnar zijn nieuwe maatje gaat vinden. Wij zijn in ieder geval heel blij met onze gezins uitbreiding!





Kaj 5 weken oud.

Weekje er op uit in eigen land

Maandagochtend zijn we vertrokken via Stellenbosch, Paarl door de Du Toitskloof en Worcester naar Robertson. Beter gezegd naar Klaas Voogdts Oos, waar Wim en Rita wonen.
De namen zijn al eerder gevallen en wie meer over hun wil weten moet even hun site opzoeken www.mallowdeengardens.blogspot.com . Zij zijn bijna zover dat hun B&B (zie foto)open kan en het ziet er fantastisch uit. Begin dus met een bezoekje aan hun web-site als je deze kant op wil komen, het is een hele mooie omgeving en heel anders dan hier in de West-Kaap. www.mallowdeen.com Wij hebben vanaf september 2005 regelmatig een bezoek aan hen gebracht en dus het hele bouwproces een beetje kunnen volgen. En nu was het zover dat we heerlijk buiten bij de Lapa aan het zwembad koffie konden drinken. In augustus hopen we er terug te gaan en te overnachten in een van de rondavels. In het woonstel hebben we vorig jaar al eens mogen overnachten. En het spreekt voor zich dat we er graag terug gaan.

Goed, na de koffie met gebak en een dikke zoen, ging onze reis verder via Route 62 naar Calitzdorp. De weg ernaar toe is fantastisch, steeds heel veel groen en bergen zover als je maar kunt kijken. Dorpjes zijn hier heel anders als in Nederland, eigenlijk bestaat het alleen maar uit een hoofdweg. In de Mainstreet zitten dan de winkeltjes en restaurantjes of koffieshops vaak niet meer dan 1 van elk hoor! Vaak rijden we erdoorheen en besluiten dan om niet te stoppen. Maar soms na lang rijden is er behoefte aan een versnapering en vaak nog belangrijker een toilet.. Nu stopten we langs de weg bij een "Portugees cafe",rood en groen en een typisch portugees haantje was alles wat ons aan Portugal deed denken. Maar de lunch was oke en het toilet schoon, dus snel weer verder. Eind van de middag bereikten we Calitsdorp, bekend van de Port (3 winery's).
We verbleven in "The Portwine Guesthouse"(zie foto), een verbouwde boerderij met allerlei authentieke details en alle kamers met grenen hemelbedden. We konden er niet dineren maar de juffrouw wilde wel een reservering doen bij het plaatselijke restaurant "Rose of the Karoo". Wij wilden eerst wel even een kijkje nemen, konden we direct het dorpje verkennen. Ook in dit geval lag het restuarant in de Mainstreet, tegelijkertijd was het een winkeltje met kitsch, snuisterijen, eten en gebak. Aangezien er geen ander restaurant was hadden we maar besproken. Bleek later maar goed ook want de zaak zat bomvol. Heel gezellig allemaal en ook goed gegeten, iedereen zat met elkaar te kletsen en de eigenaar (werkte voor de ZA ambassade) bleek jaren in Den Haag op het Hoytemaplein te hebben gewoont. Voor mensen die dit niet weten, Jan heeft daar om de hoek gewoont. Hoe klein is de wereld! Terug in het Guesthouse was er niemand meer van het personeel en werd duidelijk dat bijna iedereen van het restaurant in het Guesthouse verbleef. De haard werd aangemaakt en iedereen haalde het karafje port en glaasjes naar beneden en het was nog een heel gezellige avond. Na het ontbijt zijn we met andere gasten naar de Spa van Calitzsdorp gegaan, is dus een zwembad tegen de berg met heel erg warm water dat uit de bergen komt, niets van luxe maar erg lekker.... Daarna moest er nog even port ingekocht worden en op naar Oudtshoorn.

La Plume was ons volgende B&B (zie foto) en bleek fantastisch te zijn, gelukkig maar want hier blijven we drie nachten. Oudtshoorn is een stadje wat vroeger rijk is geworden van de struisvogelveren. Nu zijn die veren niet veel meer waard maar de eieren en het vlees van deze vogel wel, ook zijn er een aantal farms die de toerist er meer over vertelt en laat zien.
Verder is er een museum, niet erg bijzonder maar wel leuk om te zien, een winery ( altijd een bezoekje waard ) de Cango caves, mooi en veel minder commercieel dan ik me kan herinneren in Europa

en Cango Wildlife, we zijn geweest.. maar het is en blijft een dierentuin..
Maar de omgeving en vooral de Swartbergpass, de weg tussen Oudtshoorn en Prince Albert is geweldig. Je gaat via een stijle zig-zag zandweg 1500 meter omhoog en het uitzicht dat je dan hebt! geweldig! De weg naar beneden is gelukkig iets minder stijl maar nog steeds heel bijzonder. Prince Albert is ook weer zo'n klein plaatsje waar maar liefst 46 B&B's zijn vertelde de eigenaaresse van de koffieshop waar we geluncht hebben.

Ze maken er ook allerlei produkten van Mohair en veel daarvan word geexporteerd naar Europa, kun je je weinig bij voorstellen als je die dorpjes ziet. Terug via de Meiringspoort, ook een pas door de bergen, en wederom heel erg mooi. Onderweg gestopt bij een waterval, waar je in de zomer heerlijk in het meertje kunt zwemmen. Ik geloof dat we in die drie dagen alle dingen die een toerist daar doet wel gedaan hebben. De karoo is heel erg mooi en uitgestrekt en zeker de moeite waard om er terug te gaan...

We vertrekken op vrijdag ochtend naar Witsand, we gaan dus van de Route 62 af en gaan richting het zuiden, de kust. Omdat we ook nu tijd genoeg hebben gaan we via de Robinsonpas richting Mosselbay, hier hebben we al eens een bezoekje gebracht dus we zijn er niet gestopt. Witsand is een plaatsje aan de St Sebastian Bay, de plaats om Walvissen te spotten omdat het de kraamkamer wordt genoemd van de Walvissen. Dit zou dan in augustus zijn en er zijn dan zeker zo'n 70 walvissen in de baai. Wij zagen er nu twee, ook heel mooi en het blijft toch bijzonder. Het laatste B&B bleek in de "middle of nowhere" te liggen 17 km van Witsand en een werkende Farm te zijn. Omdat we er vroeg waren bedachten we dat het leuk zou zijn om vanaf de andere punt de walvissen te gaan bekijken. Ik weet niet hoeveel km "dirty road" en toen kwamen we bij het laatste handgedreven veerpontje dat ons naar de overkant moest brengen. Weer een hele belevenis...Maar het was de moeite waard, en we zagen de walvissen dichtbij en best wel goed. Snel weer terug want het pontje vaart alleen bij daglicht. We zijn meegeweest met Hannes "de boer" om Struisvogeleieren te rapen en de net geboren lammetjes te gaan bekijken, s'avond op de farm gegeten, Plaatslike kos, en rap daarna in bed gedoken, met de electrische deken aan. Want de nachten zijn koud!!!

Om s'morgens wakker te worden, struisvogelomelet te eten, en te ontdekken dat we een platte band hebben. Einde van een weekje vakantie...

Wintervakantie

De zon schijnt en het is zo'n 20 graden en ja dan hebben wij hier wintervakantie. Helaas is het weer op het moment wel wisselvallig want na een paar dagen heel mooi weer krijgen we vaak een dag of 2-3 regen. Meestal begint het in de namiddag flink te waaien en dan weten we dat het weer gaat omslaan. Het moet ook wel want er is nog veel te weinig regen gevallen en het land heeft het nodig. Qua natuur is het nog steeds heel mooi, op het moment staan de vetplanten in bloei. En zoals je op de foto ziet zijn ze schitterend.

Vorige week, de laatste schoolweek voor de vakantie, hadden ze op school een aantal activiteiten gepland, maar helaas het voetbaltoernooi werd door de regen afgelast. De zeepkistenrace ging wel door,die dag was er ook zaklopen en aardappel lopen. De kinderen moesten mensen of bedrijven zien te vinden die hun wilden sponseren. Het geld wat ze dan binnen brengen word gebruikt om in elk lokaal een airco te hangen. Floris is hier het estate rondgegaan en had behoorlijk wat opgehaald.

op de achtergrond de berg waar we wonen

soapbox race.

Zo'n week eindigd dan natuurlijk met een rapport, en we zijn heel tevreden. Floris is weer vooruit gegaan. Hier geven ze cijfers van 1 tot 4 en er waren deze keer zelfs twee vieren bij. Alleen nog schrijven gaan verbeteren.... Vanaf nu dus ook nog maar 1 keer per week engelse les van Juf Eppie.

Deze week veel spelen met vriendjes en een hockey clinic van drie ochtenden. En dan gaan we volgende week het binnenland in......je hoort weer van ons.

Iedereen die al gestort heeft voor Cotlands, heel hartelijk dank. Na de vakantie hoor je meer, over hoe en wat.

Kom op bezoek.

Voor iedereen die nog niet de kans heeft gehad om bij ons op bezoek te komen, hierbij de mogelijkheid om toch te zien in welke omgeving wij wonen. Vanzelfsprekend niet zo gedetailleerd als het in werkelijkheid is, maar toch leuk.
Via "google earth" kun je nml. vrij goed ons huis en de naaste omgeving zien. Het is wel even wat werk, maar voor de (computer)liefhebber geen probleem.
Om te beginnen kun je (gratis) via www.earth.google.com het noodzakelijke programma downloaden. Is een vrij groot bestand en neemt ook wel wat tijd in beslag.
Wanneer je het programma dan opent zie je oa de wereldbol verschijnen. Links boven is er de mogelijkheid om een zoekopdracht te geven. Zet daarin: 34 05' 28.07 S 18 51' 58.92 E (vergeet niet de tekens en spaties) en klik dan het zoeksymbool aan. De wereldbol gaat nu draaien en na enige tijd kom je dan aan op ca. 222ft boven ons huis. Op de besturingsbalk onder de wereldbol staan links van het midden een + en -. Wanneer je de muis op de + zet zie je "zoom in", je zoomt net zo lang in tot er een duidelijk beeld overblijft. Midden in het beeld staat een blokje met daarnaast de ingegeven cijfers. Het huis direct links van het blokje is waar wij wonen. De school van Floris kun je vinden onder: 34 04' 31.84 S 18 52' 13.72 E. Het blokje komt midden in het schoolcomplex te staan. Je ziet dan de sportvelden, zwembad, tennisbanen, schoolgebouwen, etc. Natuurlijk kun je door op - (uit zoomen) te klikken een totaal beeld van Sommerset West en ....... krijgen. Veel plezier hier mee.

De tijd vliegt voorbij

Goh, het is alweer 1,5 week geleden dat we afscheid namen van Linda, Luke en Kim. Zij waren voorlopig de laatste gasten van het lange zomerseizoen. Al hadden ze het met het weer niet helemaal getroffen. Juist in die twee weken hebben we veel regen gehad, maar gelukkig ook nog hele goede dagen zodat we er met zijn allen lekker op uit konden. Voor Floris was het natuurlijk helemaal fantastisch zijn vriend uit Nederland op bezoek te hebben. Ja, en dan zijn Wildparken en dagjes uit heel leuk maar het liefst wil je dan gewoon samen spelen. En daar was gelukkig ook tijd voor.


Vervolgens is mijn verjaardag "stillekes" voorbijgegaan. s'Middags zijn we met zijn 3-en heerlijk koffie gaan drinken, deze keer met gebak. Ja, jullie zullen het niet geloven maar hier krijg je ontzettend grote stukken taart en zooo zoet dat ik het vaak niet eens wegkrijg. Dus daar waag ik me niet vaak aan. En s'avonds heb ik bijna de hele avond aan de telefoon gezeten...bedankt allemaal voor de felicitatie's het was hartverwarmend. Deze keer dus geen dagje uit en etentje...
We hadden deze week al drie lunches staan, waaronder de Member lunch bij "Avontuur".(www.avontuurestate.co.za )
Was een hele gezellige middag geworden met uitleg over het wijnmaken, proeven van wijn die nog gebotteld moet worden en een lunch met heerlijke wijnen. De eigenaar van het estate heeft ons kennis laten maken met Var zijn renpaard, deze heeft een aantal belangrijke race's gewonnen en zorgt nu voor nageslacht. Binnenkort krijgt deze middag een vervolg als we de 17e bij Sue en Bob Newton(Engelsen), samen met nog wat andere members, gaan eten.

Dan wil ik bij deze alvast iedereen bedanken die gereageerd heeft op mijn mail over Cotlands, hoop er snel meer over te kunnen schrijven. Dus wordt vervolgd...

Zonsondergang boven het Kaaps schiereiland genomen vanaf Gordonsbay.

Cotlands

Elke week komt er via Floris z'n school wel een brief mee naar huis om te vragen of we iets willen ondersteunen. Zo geven we elke week op vrijdag een extra boterham mee die bestemd is voor een school in Macassar (township naast Somerset West). Een andere keer vragen ze kleding. Nu werd er gevraagd om babyvoeding...voor Cotlands Western Cape. Dit is een opvanghuis voor AIDS en HIV besmette kinderen van geboorte tot 7 jaar. Ja en als moeder gebeurt er dan toch wel iets met je. Na die eerste emoties wilde ik er meer over weten. Eerst wat navraag gedaan en uiteindelijk via internet hun informatie gelezen en adres opgezocht. Het plan lag dus klaar om ze te gaan bezoeken en om te kijken of ik wat meer kan doen als dat ene potje voeding geven. We kregen bezoek uit Nederland en ook dit verhaal kwam op tafel, ja en dan is de stap snel gezet, want zowel Linda als ikzelf komen uit de zorgsector. Het sprak Linda ook erg aan en dus zijn we er samen naar toe gegaan. We werden aangegrepen door wat we zagen en het is moeilijk om alles wat we gezien hebben en de emoties die we voelden, in het kort te beschrijven. Er is professionele hulp, veel vrijwilligers en 2 x per week bezoek van een arts. Samen dragen zij zorg voor 26 kinderen. Cotlands draait volledig op steun van sponsors en donateurs en ontvangt geen subsidie van de overheid. Het is dus wel duidelijk dat ik iets meer kan doen dan dat ene potje voeding. Heb me dus direct aangemeld als vrijwilliger, in augustus is er een bijeenkomst waar eea uitgelegd word en aangegeven waar ze mensen kunnen gebruiken. Maar ondertussen kunnen we al wel ondersteunen in produkten die ze nodig hebben. Linda gaat proberen om er een schoolprojekt van te maken op Floris zijn oude school. Ik wil geen geld geven, maar maandelijks producten kopen die ze op dat moment ook daadwerkelijk nodig hebben. Kan variëren van medicijnen, luiers, vaseline tot tandpasta enz, enz. Voor bv 4.50 Euro kun je een baby een week lang voeden!

Spreekt dit verhaal je aan, lees dan ook de web-site van Cotlands www.cotlands.org en voor informatie hoe je kunt bijdragen, e-mail astridvz@telkomsa.net. Stuur vooral geen produkten op, alleen al van de verzendkosten kun je hier veel doen.

Hoe is het.....?

Al een paar keer de vraag gehad hoe het nu met mij gaat.
Nou ik geniet nog elke dag. Samen zijn we er ook van overtuigd dat we de juiste stap gezet hebben. Het zou toch allemaal anders zijn geweest als Jan gepensioneerd zou zijn in Nederland. Hij zou dan denk ik meer in mijn wereldje zijn binnengestapt en nu is het voor ons beide nieuw. Samen er op uit, de gewone dingen als boodschappen en de omgeving verkennen, het bevalt prima. Heb ook nog geen behoefte om aan het werk te gaan, dat kan natuurlijk allemaal veranderen als ik me ga vervelen. Voorlopig nog hobby's genoeg. Ben nog steeds niet met pianolessen begonnen en dat staat hoog op het lijstje, moet gewoon even op zoek... Fotograferen doe ik nog steeds veel, zou leuk zijn als daar iets uit komt.
Omdat Floris gewoon naar school gaat hebben we een heel regelmatig leven en dat betekent dat ik s'ochtends mijn huishouden doe en s'middags lekker relaxen. Als het kan zit ik lekker buiten, geniet van het uitzicht of van een boek. Lees ook hier veel woonbladen, zodat ik steeds nieuwe klusjes voor Jan heb. Laatste klusje was het wit verven van de houten tuinset. Ziet er dus weer prachtig uit. Verder zit ik elke dag met Floris aan de tafel om huiswerk te maken en daar leer ik ook weer van. Ga 1 x per maand naar de nagelstyliste, goed voor mijn engels. En je hoort zo ook allerlei nieuwtjes en tips. Dus met mij gaat het prima en ik hoop het vakantie gevoel nog lang vast te houden.....

Koninklijk ?

Zo lang we in Nederland hebben gewoond hebben we nooit echt Koninginnedag gevierd. Jan en Isabella de Jong (zoon Simon zit bij Floris in de klas) hadden ons uitgenodigd om bij de Nederlandse Club Koninginnedag te vieren. Dit werd gevierd met een uitgebreide lunch op het wine-estate Groot Constantia in Kaapstad. Allemaal zoveel mogelijk oranje aan en aan het begin gezamelijk het Wilhelmus gezongen. Waren weer even echte Nederlanders.
Floris kwam nog een jongen uit zijn klas tegen. Alvin heeft een Keniaanse moeder die met een Nederlander getrouwd is. Alles bij elkaar gezellig, lekker eten een glaasje wijn en ook weer leuke nieuwe mensen ontmoet.


Zoals de meeste wel weten is Z-Afrika een republiek. Toch is er wel het nodige "koninklijk" in dit land. Op de loonlijst van de gezamelijke Provinciale en Lokale overheden staan 11 koningen. Dit zijn de koningen van de diverse stammen oa de Zulu's. Deze koningen, die volgens een artikel in een Z-Afrikaans weekblad geen formele taak omschrijving hebben, krijgen elk jaarlijks een salaris van R 479.469,00 (ca. E 64.000,00). Het koninklijk huis van KwaZulu-Natal met Zulu koning Goodwill Zwelithini krijgt jaarlijks R 31.4 miljoen voor het onderhoud van de koninklijke paleizen, de 5 Zulu koninginnen, opleiding van de koninklijke familie en algemene diensten. De 5 koningen in de Eastern Cape, een van de armste provincies van het land met een werkeloosheid van ca. 70%, hebben elk een BMW X5 gekregen (tenminste een goede smaak mbt auto's) en de voorzitter en zijn assistent van "the House of Traditional Leaders" elk een BMW X3. Leasekosten per jaar R 1.5 miljoen. Twee dagen na aflevering reden 2 koningen al een gezamelijke schade van R 40.000,--! Naast deze koningen zijn er in het hele land nog 771 Inkosi's (chiefs) die elk R 115.085,-- krijgen en 3.029 hoofdmannen of junior chiefs die elk goed zijn voor R 26.567,--. De totale kosten voor dit alles zijn op jaarbasis R 174 miljoen (ca. E 23,5 mlj). De koningen zijn een symbool voor hun stammen en kunnen derhalve een belangrijke rol vervullen voor hun achterban, eea volgens hun woordvoerders. Deze zeggen ook "hoe kunnen de mensen trots zijn op een arme koning"? Het artikel eindigt met de opmerking: In een onderontwikkeld land met een groot te kort aan huizen, slechte gezondheidsvoorzieningen en waar kinderen nog steeds moeten leren onder een boom, zijn de kosten voor het in stand houden van een traditioneel systeem wel erg overdreven.
Dus zullen wij het maar bij onze jaarlijkse koninginnedag viering houden. Lang leve de Koningin!

3 April de verjaardag van Floris

Ja, de tijd vliegt. Het is alweer meer dan een maand geleden dat onze Floris zijn 8e verjaardag vierde. Maar door de griep was deze keer het fotorolletje niet zo snel vol. En daarom liet het stukje even op zich wachten.

Het was de eerste dag van de vakantie en Floris had zich opgegeven voor een sportweek. 2 ochtenden Hockey en 3 ochtenden Cricket, dus vroeg uit de veren.
Hoog op zijn verlanglijstje stond een race baan, nou die is het dan ook maar geworden. Met de afspraak dat hij niet in de weg zou liggen. En dat doet hij nu ook niet meer. Jan heeft een tafel (zelf ontworpen) gemaakt die, na het spelen in de garage, met baan en al opgeklapt kan worden.
s'Middags was er dus tijd voor een feestje. Hij had Joshua en Simon uit de klas uitgenodigd en de buurmeisjes en Emma en Leo (kinderen van Simone en Henri). Wouter, Leony en Tom waren er ook. Liesl, George, Gavin en Allison (buren) kwamen later en met zijn allen hebben we gezellig gebraaid. Floris vertelde dat hij een heel leuk feestje had gehad, met leuke kadootjes en heel veel kaarten uit Nederland maar dat hij zijn Nederlandse vriendjes toch wel een beetje gemist had.
Na de vakantie was het tracteren op school, dat mag je zelf weten of je dat doet en ze zingen dan voor je. Het is ook niet altijd zo dat de kinderen een feestje geven. Maar voor ons hoort er dat toch wel een beetje bij....