Middels deze website houden wij belangstellenden op de hoogte van onze belevenissen in Zuid Afrika. De plaats waar ik me graag omhul met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst...
Tuesday, July 24, 2007
De ouderdom komt met...
Wednesday, July 11, 2007
De stilte voorbij...
De wind neemt me mee
de stilte voorbij
De stilte om me heen
er is niemand zo rijk als een mens alleen
tekst uit De stilte voorbij, van Abel.
Afgelopen week hebben we 4 dagen en nachten doorgebracht in Sanddrif in de Cederbergen.
Sanddrif is zo ongeveer 250 km noord-oostwaarts van Kaapstad. En voor ons zo'n 4 uur rijden.
De weg er naar toe is fantastisch en vanaf Ceres (fruitgebied en bij velen bekend door de vruchtensappen) nog zo'n 75 km onverharde weg.
Die zich omhoog en omlaag slingert over de bergen langs rotsformaties.
Slechts rode aarde, blauwe lucht, smalle stroompjes, rotsen, oneindig veel fijnbos en zo nu en dan een paar huisjes tesamen zijn de beelden die voorbij komen.
Wat heeft de mens bezield om zich daar te vestigen...het is een hard bestaan.
Het Weer de komende dagen; 's ochtends 8.00 uur 3 graden - 's middags 14.00 uur 20 graden - 's avonds 19.00 uur 10 graden.
Ons idee was om er heerlijk te gaan wandelen en tot rust te komen, genietend van heerlijk eten en goed gezelschap. Dus na "van het huisje een thuis" te hebben gemaakt, de jongens al spelend aan de Dwars Rivier werd de fles ontkurkt en ging de Chicken-pie in de oven, de haard aan, en werden er plannen gemaakt voor de volgende dag.
Jan, Christelle, Ron en Astrid
Vrijdag: Wandelschoenen aan, de rugzak ingepakt, fototas mee... op weg naar Maltese Rock. (maltezer kruis)
Het 'gebergte' is daar zo'n 1400-1500 meter hoog en wij onervaren klimmers maar vol goede moed!
Wetenswaardigheidje; Honderden miljoenen jaren geleden lagen de formaties, die later het plooiingsgebergte zouden worden, onder water. Door erosie verdwenen de zachte lagen en bleef alleen het harde gesteente over. Door ijzeroxide is het gesteente rood gekleurd. Cederbergen heeft zijn naam te danken aan de Ceder, het hout van deze boom werd vroeger gebruikt als telefoonpaal. Nu worden elk jaar zo'n 8000 bomen geplant om het voortbestaan veilig te stellen.
De verwachting was dat we in 2 uur de top zouden kunnen bereiken. We deden er maar liefst 20 minuten korter over. Het was een geweldige ervaring, in plaats van een pad zo nu en dan de rivier volgen of over een smalle rotsrichel klimmen, zo nu en dan ook genietend van het uitzicht. Maar vooral genieten van de rust, de stilte en de concentratie die elke dwaling van je gedachten te niet doet.
Na de lunch aan de top, de steile weg terug....
Ja het was ook allemaal een beetje te mooi om waar te zijn want na 1/4 de van de tocht terug, verzwikte ik mijn enkel om na een paar passen wederom er door heen te gaan. Floris en ik wisselde schoenen, verband om de zwellende enkel en ondersteunend ging de tocht langzaam verder. Moe maar voldaan, met de voeten omhoog was de conclusie dat de wandelschoenen vervangen moeten worden door bergschoenen en voorlopig even rust! Maar O zo trots op die twee jongens van 9 die toch een wandeling van 4 uur erop hadden zitten en daarna weer heerlijk in het zand aan de rivier gingen spelen tot het te koud werd!
Uitzicht vanuit ons huisje richting Dwars Rivier en Wolfberg
Zaterdag: We gaan de San-bushman paintings bekijken. Deze tekeningen zo'n 1000 jaar oud zijn gemaakt door de medicijnmannen van de San en zijn heel helder en duidelijk. In de directe omgeving zijn een aantal grotten die huisvesting gaven aan de orginele bewoners van die tijd.
Daar ervoeren we de absolute stilte, geen wind, geen vogels... alleen je eigen ademhaling.
Iets wat je graag zou willen beschrijven maar je gewoon moet meemaken, ervaren, voelen.
Sjamaans met lange gewaden en olifanten, tekening van 1000 jaar oud!
Zondag: Jan en Ron gaan de Wolfberg beklimmen.( is echt geen wandelen meer als ik het goed begrepen heb )
Je gaat door de middelste crack naar het plateau van de berg en van daaruit kun je dan redelijk vlak lopen naar de Wolfberg Arch, een door rotsen gevormde boog. Die laatste hebben ze niet bereikt, de zware beklimming, met het idee in het achterhoofd veilig terug te komen deed Jan besluiten eerder rechtsomkeerd te maken. Na een middagdutje was voor ons de tafel feestelijk gedekt om toch een beetje het feestgevoel te hebben...10 jaar getrouwd!
boven aan zie je de cracks waar Jan en Ron door moeten klimmen.
Zicht vanuit het huisje, rivier en wolfberg.
verdiende rust!
Maandag: Rijp op het gras, inpakken en wegwezen... genietend van de mooie weg terug.
Fijnbos, deze droogbloemen groeien dus zo..
Friday, June 29, 2007
Winter Feelings
Vandaag is het in ieder geval weer heerlijk en het lijkt zo zeker een week te blijven! Tussen 11.00 en 16.00 is het toch tussen de 16 en 20 graden. Maar vorig weekend stroomde het water binnen. Gelukkig was het maar 1 bui....alleen duurde die wel 24 uur.
En als het hier flink regent en de temperatuur gezakt is, dan kun je boven op de berg achter ons de sneeuw zien liggen. Ook op de Helderberg lag sneeuw en dat komt niet al te vaak voor.

Volgende week vertrekken we voor 4 dagen naar Cederbergen, samen met Ron en Christelle en hun zoon James. Volgens elke Zuid-Afrikaan die ik erover spreek is het er heeeel koud (wij denken dan, zal wel meevallen) en worden we geadviseerd veel warme winterkleding mee te nemen. Ja, die ga ik dan maar lenen want met de laatste verhuizing heb ik de winterkleding weggedaan, met het idee, wat ik een jaar hier niet aangehad heb kan wel weg!

Vandaag begon dus de schoolvakantie en Floris had wederom een fantastisch rapport, zal moeilijk worden om dit de volgende termijn te verbeteren...Jan houd zich deze week vooral bezig met hout hakken want er gaat wat doorheen op een avond. Ook heeft hij de grote bomen die hier staan gesnoeid en zoveel mogelijk wildgroei eruit gehaald. Zodat we daar van de zomer iets meer licht en zon door krijgen. Ik heb deze week de hal geschilderd, vond het toch wat te saai alles creme. En aangezien er nog wat Flexa uit Nederland over was is het nu leverkleur met een zwarte lijn. Leuk kan ik er weer op uit om lampekapjes te laten maken dan is dat ook af.
Bij Cotlands heb ik een begin gemaakt met het verven van de ladenkasten, alleen de lade-fronten omdat die er zo lelijk uit zagen. De zusters schreven nl de namen van de kinderen erop en op sommige stonden nu al 3 namen... Het verjaardags projekt verschuift nu even tot na de vakantie en het schilderen van de kasten, wil graag zelf vinger aan de pols houden.. je kent me!
Friday, June 08, 2007
We staan versteld!
Sunday, May 13, 2007
Na gedane arbeid...
Wat een heerlijke herfst, s'ochtends wat fris zo'n 14 graden maar vanaf 10.30 weer heerlijk in de zon tot een uur of 18.00 en dan s'avonds lekker de haard aan want dan koelt het weer af.
De tijd in het jaar om actief aan de slag te gaan in de tuin.
Onze tuin was voor het grootste gedeelte vetplanten en ik houd van een geurige bloementuin, dus op naar het tuincentrum. Maandag oude planten eruit en compost gehaald om de grond te verbeteren, dinsdag Juanita gevraagd om met haar "bakkie" trellis-schermen te laden, potten en nog meer compost, vrijdag de planten; franse en engelse lavendel, agapantus (Afrikaanse lelie) en yesterday/today/tomorrow en 2 soorten jasmijn. Zaterdag naar Grabouw om bij de rozenkweker 11 verschillende soorten rozen te kopen.
Dus vandaag met spierpijn lekker genieten van de tuin en nu maar hopen dat alles aanslaat!
Donderdag was een rustdag (zo niet elke dag) en gingen we naar Kaapstad. We hadden een uitnodiging gehad van Gary Eisenberg Ass. voor een cocktailparty in het Table Bay Hotel ter gelegenheid van hun 10-jarig bestaan. Dit is de man die voor ons de visa's geregeld heeft.Floris was uit logeren en zo vertrokken we al vroeg om bij D'n Anker (Belgie's restaurant) heerlijk te gaan lunchen.
Het was een gezellige dag, een leuke party met als gastspreker Prince Mangosuthu Buthelezi, oud minister van Home Affairs, helaas sprak deze man slecht verstaanbaar Engels en was zijn toespraak meer een biografie. Dus zakten de meeste gasten na 10 minuten al onderuit!!!
Vandaag Moederdag met als hoogtepunt een lunch bij Le jardin Francais, je ziet deze in een week toch ook een stukje Europa. In Nederland was onze ontbijtgewoonte om op zondag een gekookt eitje met "zelf gemaakte" croissants te eten. Die danerolle croissants hebben ze hier dus niet en om op zondag naar het dorp te rijden...tja dat komt er niet van. Christelle en Ron vertelden toen van het Frans Bakkertje die ons misschien wel deeg wil verkopen. Nou dat is dus gelukt, hij levert ons nu bevroren deeg wat nog 5 uur moet rijzen. Volgende ochtend lekker vullen en bakken... En via die croisants, kwamen we tot de heerlijke moederdag brunch.
Aankomende week zoals elke maand weer boodschappen doen voor Cotlands. Deze week weer veel medicatie maar ook een vraag voor therapeutisch spelmateriaal; zoals klei en vingerverf. Zou een leuk kado zijn om dat de 29e (met mijn verjaardag) af te kunnen geven. Zie het voorgaande verhaaltje en denk er dan even aan om geld te storten!
Tuesday, May 01, 2007
Verjaardagskaart!
Tuesday, April 24, 2007
De winter komt eraan...
Wij dachten dus direct aan haardhout. Even vragen of de tuinman van buurman Lenny er met de kettingzaag vast mooie stukken van wil maken.
Leuk detail was dat Anneke (durfde ik geen foto van te nemen) Guurt stond te wassen, want die jonge dame had even heerlijk in een rot ei liggen te rollen. Het blazen kan dus ook van de rotte eierlucht zijn...
Het harde werken zit erop, de haardblokken liggen keurig naast de garage. En omdat het nu al fris begint te worden, stoken we al flink. Gelukkig ook deze week weer een boom omgegaan, hoeven onze mannen niet naar de fitnessclub en blijft de haard branden!
Tuesday, April 17, 2007
Baasje, opstaan
Millerscottage waar Stan en Anneke wonen met hun 2 Golden Retrievers Puck en Guurt en een klein zwart hondje Aike( hoezo integreren!)
Om ons huis heen ligt een electro-draad die er voor zorgt dat we binnen die onzichtbare lijn blijven. We zien hem niet, maar het zendertje in onze band geeft een piepje als we de draad naderen. En als we dan toch eens verder willen..dan krijgen we een statische schok. Wil je liever niet meemaken, want de ellende is dat 'als je er door bent en je wil weer naar huis' je er nog eens door moet...
Huis van de buren Lenny en Louise boven ons, die hebben 5 Labrador Retrievers
Meestal lopen we hetzelfde rondje, lekker steeds dezelfde snuffelplekjes. Wel goed oppassen geblazen want de Pofadder en de Cape-cobra wonen hier ook. De Pofadder is al een paar keer gesignaleerd in dit stukje bos, en volgens mijn baasjes en buurman Lenny (die steeds komt waarschuwen als ie er is) zijn ze dodelijk. Kun je in van die gidsjes lezen over giftige dieren in Zuid-Afrika. Maar het is wel spannend!
Dit pad loopt naar de Workshop van het Estate, net daarvoor rechts is nog een weide met twee Ezels, een Zebra en een paar Struisvogels. Waarom het vrouwtje daar nou geen foto's van gemaakt heeft...? Die Zebra is juist zo leuk want die rent een stukje met ons op. Maar vandaag gaan we links omhoog langs de paarden-wei.
In de verte zie je dan het Hottentot Holland gebergte, we lopen om het huis van buurman Marais, langs de druivenstruiken richting het spoorlijntje. En dan weer omlaag. Je hebt dan mooi zicht op de FalseBay, die foto is wat later gemaakt (volgt nog)want daar moest het wat helderder weer voor zijn, koeler dus!
Het pad gaat dan weer over in een weg, rennen we nog even lekker met de Labradors langs het hek, vinden ze leuk want ze blijven blaffen terwijl wij toch echt stil zijn. Baasje moet dan wel een paar keer roepen dat Kaj ook mee naar huis gaat.
Als je verder omhoog gaat passeer je het spoorlijntje nog een keer, want dat slingert hier de berg omhoog en gaat over de bergpas naar Grabouw. Je hoort de trein heel goed en vooral in het seizoen wanneer het fruit geplukt wordt in Elgin en Grabouw, komt hij regelmatig voorbij. s'Nachts wordt ik er wel eens wakker van.
Als we rechtsom waren gegaan, lopen we eigenlijk een grote ronde om het Mainhouse. We komen dan langs de ingang van het Estate en de Riversite Cottage's (vroeger in gebruik door de plaatswerkers), volgen de weg omhoog passeren de Springbokkies en de Volstruissen en springen dan nog even in het riviertje voor we bij ons de garage inschieten om na gedane " arbeid" een hele bak brokken weg te werken. Om vervolgens heerlijk in het zonnetje ;bij te gaan komen, samen te spelen, naar de meisjes van hiernaast te kijken en energie op te doen voor ons volgend rondje... pootje en natte neus van Gunnar en Kaj.
Wednesday, April 04, 2007
Floris zijn 9e verjaardag
Schooluitje naar Elsenburg Farm, Juf Kotze in het midden met donker shirt

Saturday, March 31, 2007
Cape Epic
af waren.
Twee weken geleden stonden er op Knorhoek ineens bordjes met daarop Cape Epic en nieuwsgierig als we zijn... direct het internet opgegaan( www.cape-epic.com )om uit te vissen wat dat zou zijn. Bleek een van de grootste mountainbike evenementen te zijn waar iets meer dan 1000 deelnemers vanuit de hele wereld aan meedoen. Onder hen ook Bart Brentjes en Rudi van Houts (Schaijk en Luijksgestel) en met hen nog zo'n 15 Nederlanders. Ze waren vertrokken in Knysna en via Uniondale, Oudtshoorn, Ladismith, Barrydale, Montagu, Villiersdorp, Kleinmond eindigden ze in Somerset West bij Wine Estate Lourensford.
'En heel leuk voor ons' kwamen ze via de oude Sir Lowry's Pass road, de spoorlijn op Knorhoek Estate, bij ons voor het terras langs. Dus tussen 11.30 en 15.30 hebben we ze allemaal zien paseren, niet dat we iemand herkend hebben hoor! Maar omdat we ze nu gezien hadden wilden we toch wel even weten wie er gewonnen had, Duitse koppel werd eerste, tweede werd een Belg en een Deen en Brentjes en van Houts derde, niet gek toch!
en hier zitten de Nederlanders tussen, wit shirt met blauwe opdruk, goed zoeken dus!