Kgalagadi Transfrontier Park

Wat ik allemaal te weten ben gekomen over het Kgalagadi Nationaal Park, gelegen in de Noordkaap provincie van Zuid-Afrika en wat, zoals al eerder vermeld, grenst aan Namibië, Botswana en Zuid-Afrika.

Wij gaan zeker niet de grens over naar één van de andere landen, want dan moet je grensformaliteiten ondergaan en 2 nachten binnen het park verblijven. Iets wat mij overigens prachtig lijkt, maar daar kom ik nog wel op terug.

Daarnaast  -en dat weet ik zeker- is Botswana alleen bereikbaar met een 4x4.
Van Namibië is het me niet helemaal duidelijk…al kreeg ik onlangs een prachtige mail van Dawid Botha (zie verhaaltje van Juli ‘12 ,waar we kennismaakten) Hij en zijn vrouw reden van Namibië, Mata-Mata door de Kgalagadi naar Twee Rivieren in een oude Peugeot, hoe kan het ook anders! Het verhaal is in het Afrikaans en 4000 woorden, wil je het lezen stuur dan maar een mail of reageer bij comments, dan stuur ik het als attachment!

                                                       Oprichters van Peace Parks; Nelson Mandela, Prins Bernhard en Dr A. Rupert.

Het Kgalagadi Transfrontier Park, deel van de Kalahari woestijn, was Afrika's eerste, grensoverschrijdende Peace Park, een combinatie van Zuid-Afrika's Kalahari Gemsbok Nationale Park en Botswana's Gemsbok Nationale Park. Gelegen in de Noordkaap, 250 km ten noorden van Upington en 385 km noordwestelijk van Kuruman. Dit is een zeer slecht begaanbare weg zelfs 4x4 worden geadviseerd hier heel voorzichtig te rijden!

Het park, in 1931 opgericht, is een enorm woestijn gebied van meer dan 3,6 miljoen hectare groot, met zandduinen die schaars bedekt zijn met gras. Het Nationale Park is grotendeels gelegen in de zandduinen in allerlei kleurschakeringen van geeloranje naar roodbruin en tussen twee droge rivieren de Auob en de Nossob. Het maakt deel uit van de Kalahari woestijn. Kgalagadi betekent; plaats van de dorst en daarvoor neem je dus altijd extra water mee…zie ons nog niet kauwen op een blaadje van een vetplant. Hoewel… NOOD breekt alle wetten.

Het gebied is heet en droog maar tegelijkertijd grimmig en mooi. De prachtige rode duinen met hun schaarse vegetatie en de droge rivieren die alleen na een onweersbui zullen stromen zijn echt een stuk ‘naar mijn mening’ ongerepte Afrikaanse natuur.

De Auob stroomde voor het laatst in 1973 en 1974 en de Nossob in 1964. Water stroomt hier ondergronds en zorgt zo dat er  toch ook vegetatie mogelijk is. 

Je vindt hier de Camel Thorn tree, hout wat ook vaak aangeboden wordt om mee te braaien, Bushman gras, Gemsbok komkommer en de Tsamma meloen. Geen idee of die laatste twee ook geschikt zijn voor in de salade, maar dat horen jullie nog wel!

Succulenten (oftewel vetplanten), waar natuurlijk allerlei dieren afhankelijk van zijn om aan hun vocht te komen en bomen om schaduw te verschaffen zijn noodzakelijk en zorgen ervoor dat de dieren zo min mogelijk vocht verliezen gedurende de warmste uren van de dag.

Er zijn waterputten gegraven om het ondergrondse water naar de oppervlakte te halen. Deze waterpoelen trekken grote aantallen wilde dieren aan. En zijn de perfecte plekken om wildlife te spotten. Je vindt hier niet alleen bij de waterplaatsen maar overal in het National Park klein wild als; meerkatten, grondeekhoorns en tal van reptielen…hagedissen, schorpioenen en ook slangen. Die vormen dan weer een lekkere snack voor een roofvogel….

Groter wild wat hier gespot wordt zijn de; blauwe gnoes, gemsbok, springbok, giraffe, eland en het rode hartebeest. Welke op hun beurt natuurlijk de roofdieren aantrekken als cheeta’s luipaarden, jakhalzen, bruine en gevlekte hyena’s en de zwart gemaande Kalahari-leeuw. En daar ga ik voor….! Heel speciaal is het als we de Pangolin, het Aardvark of de Honingdas gaan zien en ook de Groot oor-ige vos is iets bijzonders.

Het park telt zo’n 280 soorten vogels en is het meest beroemd om haar roofvogels. De meest voorkomende zijn de slangenarend, de Bateleur, Gieren, maar ook verschillende soorten sperwers en valken.

Dit is zo’n beetje alle algemene informatie die ik kon vinden en die voor ons een voorbereiding vormt op de komende korte vakantie. Want we gaan al die kilometers uit en thuis in 6 dagen maken.

Alle foto's zijn van het internet...hoop over korte tijd zelf zulke mooie plaatjes te schieten..

Koud zweet...

Foto’s  Andre Ligthelm.

  

Over 3 weken is het zover, ons tripje via Uppington naar Kgalagadi Trans Frontier Park… gelegen op de grens van Zuid-Afrika - Namibië - Botswana.

Dus er moet er het één en ander voorbereid worden. Ik maak alsmaar lijstjes, die ik overigens tussen alle andere dingen weer kwijtraak. Zaklamp, extra batterijen, camera, autopapieren, paspoorten, Dat is voor ’t eerst in 7 jaar… enne
Wat voor kleding moet er mee? Nou dan moeten we een beetje weten wat voor weer het is. Ik zoek op een Noors weerstation, wat we hier ook voor Stellenbosch, Lynedoch gebruiken en echt heel goed is.

Zie dat de koudste temperatuur vroeg in de ochtend 7 graden is…geen wolkje aan de lucht…een zacht briesje en dagtemperaturen tussen de 19 en 32 graden, dat is voor aankomende week. Moet ik later nog eens checken. Hoed of pet mee!

Dat betekent zomer spul of safarispul in de tas, truien, sokken, hemdje en shirtjes en wandelschoenen. Wellicht niet nodig voor de wandeling (die ik wel graag wil gaan maken, liefst met San Man), maar wel voor als we uitstappen, toch iets veiliger dan een slippertje. Schorpioenen kunnen volgens mij hard bijten en ik weet nog niet welke wel en niet giftig zijn….

Handig zijn ook die afrits broeken…..die van mij is snel gevonden, want die heb ik in februari nog gedragen maar waar is die van Jan…O zegt hij, ligt in de garage heb ik als werkbroek gebruikt.
Bij nadere inspectie zitten er toch wel erg veel verfvlekken op. “Die kun je echt niet meer aan”, zeg ik… “Goh dat ziet toch niemand”, krijg ik als antwoord. 

Neeeee, de zon zal maar op die witte verf reflecteren dan ben je mooi de pineut als daar dan net een Kalahari leeuw voorbij komt. Die gaat zich echt niet van te voren afvragen of die verf op waterbasis was hoor! Er moet dus een nieuwe safaribroek komen, want ik ben niet van plan om autosleutels, mobieltje, leesbril, portemonnee, zonnebril en wat niet meer in mijn broek mee te nemen….

Je denkt toch zeker niet dat ik met mijn handtas op safari ga. Lijkt me ook niet erg handig, want ik ben gek op die dierenhuid-tassen en die geitenharen tas ruikt nog altijd naar het beest! Zou voor leuke taferelen kunnen zorgen. Ik herinner me het akkefietje nog goed met het enige wildlife in Lesotho ( April 2011) en heb niet het gevoel op herhaling te willen… en door weet ik wat achterna gezeten te worden. 

Verder zoek ik me suf op het internet naar verhalen over het gebied, want het koude zweet breekt me nu toch wel een beetje uit. De één zegt nl. dat je beslist niet met eigen auto kan, de ander zegt dat het geen probleem is, sommige zeggen dat je links moet blijven. En dat heeft dan niets met de kant van de weg te maken…

Dat betekent dan dat je vanaf Twee Rivieren richting Mata-Mata kunt rijden. Er zijn overigens geen geasfalteerde wegen! De ‘ground clearence’ van de auto moet 18-22 centimeter zijn. Ik op mijn knieën langs de auto om te meten. Wat ben jij nou aan het doen vraagt Jan…O gewoon effe iets checken. Ja, de ‘clearence’ is niets mis mee, maar als je onder de auto kijkt… hangt er behoorlijk wat ijzerwerk onder ‘clearance level’…. Nou daar hebben we het dan maar niet over.

Dan heb ik ook gelezen dat we wat druk van de banden moeten afhalen en dat ze 40km/pu mogen rijden en extra water voor als de auto warm loopt en een paar extra flessen voor als de stoom uit je oren komt… Krijg het nu al warm.

We slapen wegens ruimte gebrek niet in het park, maar op 60 kilometer er buiten, dus dat halen we zeker. Heb voor alle zekerheid iedere middag een gamedrive geboekt zodat we er op uit kunnen als Jan het niet aandurft om met ‘Nico H en de paniekzaaiers’ erop uit te gaan! Ach, het zal wel los lopen. Ik ben in ieder geval helemaal in de sfeer en safari stemming bij het zien van dit filmpje

Ik hoop maar dat onze mede reizigster niet bang raakt bij het lezen van dit verhaaltje…
En aan haar familie willen we natuurlijk zeggen, dat we goed op haar zullen passen, maar als je er niet op uit gaat… Zie en Beleef je niets!

Het gaat in het leven immers niet om wat je hebt, maar om wat je doet!

Volgende keer meer informatie over het Kgalagadi Trans Frontier Park...

 

Maandag gehaktdag.

                                                                                                                 Foto, Astrid sept. 2012

6.10 de wekker gaat…ik voel dat het voornemen om niet terug te gaan naar bed, al van de baan is voor ik eruit ben…
Als ik alles in sneltrein vaart doe lig ik er voor 7en weer in…
Het zou vandaag fantastisch mooi weer zijn, maar er staat een kille wind. Iets wat nou niet echt een ding is om vroeg voor op te staan.

Dus ontbijt voorbereiden, lunch voor Floris maken, was sorteren en snel weer onder het dekbed, waar ik natuurlijk de slaap niet kan vatten en lig te bedenken wat ik in deze tijd allemaal wel had kunnen doen, maar zelfs dat gaat me niet motiveren…

Het geluid van de kliko die verplaatst wordt betekend dat de farm tot leven komt, even later hoor ik de kruiwagen van de tuinkabouter aan komen. Ach, ik sta maar op…Het is maandag zo’n dag dat je er weer helemaal in moet komen.

Belletje van de wasmachine gaat, was ophangen, was afhalen, strijken , stofzuigen…Ja hoe anders was ik hier nu aan het werk als ik afgelopen vrijdag gehoord zou hebben dat ik de schrijvers cursus gewonnen zou hebben.

Ja, als jullie me vertellen dat het schrijven me goed afgaat, dacht ik de stoute schoenen aan te trekken en me maar eens aan een wedstrijd te wagen. In 250 woorden een reis verslagje of verhaaltje over je laatste reis schrijven…Ik ben het niet geworden maar 3 andere mensen gaan 9 dagen op reis met Corno van den Berg www.droomplekken.nl , hun verhalen kun je daar lezen en daarnaast prachtige verhalen en foto’s bekijken over droomplekken over de hele wereld. Mij ging het overigens niet zozeer om de reis maar wel om de schrijverscursus. Iets wat je zult begrijpen als je weet dat de reis naar……Zuid-Afrika is! Ik had het laatste stukje van Summers of Sisters ervoor uitgezocht. Mocht je het nog nooit gelezen hebben, klik dan hier. Ik ga dus niet voor 9 dagen naar Zuid-Afrika, maar mag er gewoon blijven!!!

Nou goed, we zetten dat opzij en gaan gestaag verder en om in de goede “Mood” te komen besluit ik een peperkoek te gaan bakken. Eén van mijn recepten boeken had een eenvoudig recept zag ik en we willen zondag een brunch doen, dus ik dacht dat het wel lekker en leuk zou zijn om zelf aan de slag te gaan. Ze zijn hier te koop hoor, maar de prijs ervan wil je niet weten, dus peperkoek is hier een luxe! Ondertussen dat de koek staat te bakken kijk ik ook nog even op internet voor recepten. 

Jee allemaal heel verschillend en ook de baktijden lopen enorm uiteen. 

Die van mij hoeft maar 35 minuten. Nou, hij is na die tijd nog niet gaar…10 minuten erbij…hij lijkt goed maar bij het omdraaien valt het midden eruit….alles terug gepropt nog maar 15 minuten erin (tijd planning van een ander recept… ik probeer het maar) Al met al is dit het resultaat na 1.5 uur bakken.

Ja, hier win ik geen verhalen maar ook geen bakwedstrijd mee! Ik richt me nog maar eens op mijn strijkwas, iets waarvan ik van te voren weet dat er geen eer mee te behalen valt. Morgen liggen die overhemden weer in de wasmand en begint het weer van voor en af aan…

Vanavond gelukkig geen kookkunsten meer van mij, want we hebben unaniem besloten dat we vandaag gehakt dag hebben…hamburgers op de braai en dat is Jan zijn afdeling. Geen hoogstaande cuisine....maar de inzet wordt hier wel altijd beloond. Vooral door degene die weet dat al die huishoudelijke klusjes steeds weer terugkeren en je er weinig waardering voor krijgt!

                                           foto Astrid, Wild Flowers sept 2012, @ Beau Belle

Ja, roep ik altijd zo hard dat het leven hier zo geweldig is, de maandag sla ik het liefst over…daar kan zelf Zuid-Afrika niets spannends van maken!