Baasje, opstaan

Het is tijd voor onze wandeling. De petsafe banden uit en de riem alleen het eerste stukje aan, anders blijven we bij de buurmeishondjes aan het hek staan.

Millerscottage waar Stan en Anneke wonen met hun 2 Golden Retrievers Puck en Guurt en een klein zwart hondje Aike( hoezo integreren!)


Om ons huis heen ligt een electro-draad die er voor zorgt dat we binnen die onzichtbare lijn blijven. We zien hem niet, maar het zendertje in onze band geeft een piepje als we de draad naderen. En als we dan toch eens verder willen..dan krijgen we een statische schok. Wil je liever niet meemaken, want de ellende is dat 'als je er door bent en je wil weer naar huis' je er nog eens door moet...

Huis van de buren Lenny en Louise boven ons, die hebben 5 Labrador Retrievers

Meestal lopen we hetzelfde rondje, lekker steeds dezelfde snuffelplekjes. Wel goed oppassen geblazen want de Pofadder en de Cape-cobra wonen hier ook. De Pofadder is al een paar keer gesignaleerd in dit stukje bos, en volgens mijn baasjes en buurman Lenny (die steeds komt waarschuwen als ie er is) zijn ze dodelijk. Kun je in van die gidsjes lezen over giftige dieren in Zuid-Afrika. Maar het is wel spannend!

Kom loop maar even mee
Dit pad loopt naar de Workshop van het Estate, net daarvoor rechts is nog een weide met twee Ezels, een Zebra en een paar Struisvogels. Waarom het vrouwtje daar nou geen foto's van gemaakt heeft...? Die Zebra is juist zo leuk want die rent een stukje met ons op. Maar vandaag gaan we links omhoog langs de paarden-wei.
2 woonhuizen met de workshop erachter

In de verte zie je dan het Hottentot Holland gebergte, we lopen om het huis van buurman Marais, langs de druivenstruiken richting het spoorlijntje. En dan weer omlaag. Je hebt dan mooi zicht op de FalseBay, die foto is wat later gemaakt (volgt nog)want daar moest het wat helderder weer voor zijn, koeler dus!
Het pad gaat dan weer over in een weg, rennen we nog even lekker met de Labradors langs het hek, vinden ze leuk want ze blijven blaffen terwijl wij toch echt stil zijn. Baasje moet dan wel een paar keer roepen dat Kaj ook mee naar huis gaat.


Als je verder omhoog gaat passeer je het spoorlijntje nog een keer, want dat slingert hier de berg omhoog en gaat over de bergpas naar Grabouw. Je hoort de trein heel goed en vooral in het seizoen wanneer het fruit geplukt wordt in Elgin en Grabouw, komt hij regelmatig voorbij. s'Nachts wordt ik er wel eens wakker van.

Het Mainhouse, hier wonen Mercia en Joris met kinderen en natuurlijk ook honden.

Als we rechtsom waren gegaan, lopen we eigenlijk een grote ronde om het Mainhouse. We komen dan langs de ingang van het Estate en de Riversite Cottage's (vroeger in gebruik door de plaatswerkers), volgen de weg omhoog passeren de Springbokkies en de Volstruissen en springen dan nog even in het riviertje voor we bij ons de garage inschieten om na gedane " arbeid" een hele bak brokken weg te werken. Om vervolgens heerlijk in het zonnetje ;bij te gaan komen, samen te spelen, naar de meisjes van hiernaast te kijken en energie op te doen voor ons volgend rondje... pootje en natte neus van Gunnar en Kaj.

Floris zijn 9e verjaardag

Dit jaar is Floris in de najaarsvakantie jarig en die begon de 30e maart. Om 11.00 uur stonden we vol spanning hem op te wachten want hij zou z'n rapport krijgen. Zelf was hij er niet helemaal zeker van, maar hij had wederom een gweldig rapport. Allemaal 3en en 4en (en een vier is hier de hoogste score), we zijn dus erg trots op onze zoon.

Schooluitje naar Elsenburg Farm, Juf Kotze in het midden met donker shirt

Citaat uit zijn rapport door juf Kotze; I thoroughly enjoy having Floris in my class. He works hard and is always keen to learn. Floris has beautiful manners. His progress is pleasing, yet I can see he is concerned about Phonics. His spelling will improve, the longer he is exposed to English.

Je snapt dat we trots zijn en als je hierna nooit meer iets leest over zijn rapporten dan weet je het wel...

Deze vakantie geen echte plannen, misschien een dagje weg, Floris logeerde al bij Michael (onverwachts) en gaat logeren bij Jessica, die gaan dan naar Betty's Bay aan zee. Verder moeten we, of naar Paarl of naar Caledon voor onze ID papieren. Eindelijk hebben we alle papieren uit Nederland ontvangen en kunnen we de ID aanvragen, vergelijk dat maar met het Nederlandse Sofienummer. Maar goed daarover berichten we nog wel!

Dus was gisteren de 9e verjaardag van Floris.

s'Ochtends kwam Juanita al met Jessica en buurvrouw Anneke op koffie met taart.

Hij wilde het graag op de dag zelf vieren, wat inhield dat een paar kindjes niet konden komen omdat ze op vakantie waren. Maar met 7 kids gingen we dan bowlen en daarna "culinair"eten bij Spur (soort van hamburgerketen).

Het was heel gezellig en vooral het feest varken genoot met volle teugen. Hij wacht nu nog op wat post want een aantal mensen hebben iets verstuurd en dat is nog niet aangekomen, dus voorlopig is hij nog even jarig. Heel erg bedankt allemaal het is echt hartverwarmend om van zovelen felicitatie's te krijgen.

Cape Epic

'Do you perhaps know the way to Lourensford?', was de vraag van een van de koplopers. Grapje natuurlijk want deze mannen waren al een week onderweg en wisten heel goed dat ze nog maar een uur van de finish
af waren.

Kopgroep, in het midden met 5-1 is Brentjes (klik op foto voor vergroting)

Twee weken geleden stonden er op Knorhoek ineens bordjes met daarop Cape Epic en nieuwsgierig als we zijn... direct het internet opgegaan( www.cape-epic.com )om uit te vissen wat dat zou zijn. Bleek een van de grootste mountainbike evenementen te zijn waar iets meer dan 1000 deelnemers vanuit de hele wereld aan meedoen. Onder hen ook Bart Brentjes en Rudi van Houts (Schaijk en Luijksgestel) en met hen nog zo'n 15 Nederlanders. Ze waren vertrokken in Knysna en via Uniondale, Oudtshoorn, Ladismith, Barrydale, Montagu, Villiersdorp, Kleinmond eindigden ze in Somerset West bij Wine Estate Lourensford.

op de achtergrond ons huis met terras

'En heel leuk voor ons' kwamen ze via de oude Sir Lowry's Pass road, de spoorlijn op Knorhoek Estate, bij ons voor het terras langs. Dus tussen 11.30 en 15.30 hebben we ze allemaal zien paseren, niet dat we iemand herkend hebben hoor! Maar omdat we ze nu gezien hadden wilden we toch wel even weten wie er gewonnen had, Duitse koppel werd eerste, tweede werd een Belg en een Deen en Brentjes en van Houts derde, niet gek toch!
Kopgroep naderd
en hier zitten de Nederlanders tussen, wit shirt met blauwe opdruk, goed zoeken dus!

Laatste Picnic dit seizoen

Vergelegen Wine Estate in Somerset West, heeft geloof ik wel het laatste openlucht optreden met picnic. Heel mooi en groots opgezet deze "Starlight Classic" met veel voor Afrikaners bekende artiesten onder muzikale begeleiding van het Cape Town Philharmonic Orchestra.

De picknick-mand dus weer volgeladen met lekkere kaasjes, stokbrood, fruit en natuurlijk heerlijke wijn. Zoals je ziet niet voor onze Floris, die is nog alcohol vrij! De poort zou om 17.00 uur opengaan en aangezien we graag een leuk plekje wilden waren we er op tijd. Plaatsje vrijhouden voor Hedwig en Edvard ,want die zouden iets later komen, was nog een hele klus aangezien het afgeladen vol was.
Optredens waren er van The Cape Town Opera Chorus, Jannie Moolman & Joseph Clark en het Cape Town City Ballet.
Het was een hele lange zit maar het was fantastisch! Volgend jaar weer zou ik zo zeggen.

Vraag van Jan...

Soms zijn er van die dagen, dan zitten we op onze "stoep" een beetje te filosoferen. En zo kwam Jan met de vraag : Will you still need me, will you still feed me when I'am 64?

Ja wat moet je daar op antwoorden. Waar d'r voor twee gekookt word kan het ook voor drie, dus dat voeden was niet zo'n probleem en ja aangezien ik nog steeds op m'n luie .... zit en totaal afhankelijk ben van het pensioenfonds...... vul de rest dan maar zelf in. Maar de vraag was natuurlijk helemaal niet zo serieus bedoeld, geen idee eigenlijk wat de Beatles er mee wilden zeggen, zo tekst-vast ben ik niet.

Maar wij hebben inmiddels de verjaardag achter de rug. Hier op Knorhoek hadden ze de stroom uitgeschakeld, wat ons verplichtte om koffie en lunch buiten de deur te doen, zijn we al helemaal geen voorstander van...! Maar we hebben er van genoten. Zaterdag hebbben we er met een paar mensen een wijntje op gedronken en ook dat was weer gezellig.

Mocht je na dit stukje een raar gevoel hebben, geniet dan van een paar leuke, lieve gezinsfoto's

Kom maar binnen!

Nou, Mama is eindelijk zover dat ze vind dat er foto's gemaakt kunnen worden en dat die dan ook op de site mogen. Dus kom maar snel binnen kijken....


Het is echt niet zo dat "alles" perfect moet zijn, maar voor degene die mij een beetje kennen, het moet er wel een beetje leuk uitzien!En ik denk dat het dan nu zover is dat -op een klein ietsie pietsie na dan- ik klaar ben met het inrichten en decoreren.
We hebben er onze tijd voor genomen, zijn doorgegaan in de klassieke stijl en zo nu een beetje over de top! We voelen ons in ieder geval heel erg happy in huis en dat is denk ik het belangrijkste. Maar oordeel zelf!




Allereerst dan onze huiskamer,vide en hal. (als je de foto aanklikt vergroot hij)


De Eetkamer


Eettafel en Sidetable hebben we hier laten maken. De laatste moest vooral een functie hebben en omdat het een "donkere" kamer is gekozen voor een nationaal kleurtje!



Oeps, de Over The Top accessoires, alles zelf ontworpen ingekocht en laten maken.




















Slaapkamer van Floris, tussen de huiskamer en keuken, zijn badkamer grenzend aan de eetkamer, is ook gastentoilet.

De keuken, hier op maat gemaakt en door mijzelf wit geschilderd. De binnenkant van de deurtjes ben ik nog aan het decoreren met recepten uit oude kookboeken.



De badkamer en onze slaapkamer zijn boven, heel nostalgisch onder de rieten kap.
Klamboe is een goed muskietennet, maar vooral een goede stofvanger en bij de laatste flinke regenbui ook heel handig om water op te vangen.

Hoop dat ik op deze manier een indruk heb kunnen geven van hoe wij nu wonen... als je meer wil weten of reageren wil, mail dan even naar vanzeeland@telkomsa.net Wij wachten met spanning op jullie reactie!!!

't Wachten was op de foto's

Ergens in Januari kregen we e-mail van de Nederlandse Club dat in februari het Nederlandse Fregat de H.M Tromp, Kaapstad zou aandoen. Leek ons leuk om daar een bezoekje aan te brengen. Zeker omdat we ook op het schip mochten rondkijken. Fotograferen op het schip was niet toegestaan maar de buitenkant was natuurlijk geen probleem. Wat misschien nog wel veel leuker -bedoel dan lekkerder- was, dat er kraampjes waren met Hollandse produkten. En ja hoor de Van Dobben kroketten zijn nog steeds....mmmm (oh nee, dat was een andere kroket).

In dezelfde periode kregen we ook e-mail van Jan zijn neef Jac, die is al vaker in Zuid-Afrika geweest en zou ook nu weer een rondreis maken. En wat wij heel leuk vonden was dat hij en Rietje tijd hadden om ons een bezoekje te brengen. Dus toen hij belde om iets af te spreken maakten we direct tijd vrij in ons toch al "drukke " agenda. Daarbij liet hij 0ok vallen dat zij bij oud Geldroppenaren wilde gaan logeren. En die kenden we natuurlijk...Wim en Rita van Mallowdeen Gardens in Klaas Voogdts. Ja de wereld is klein! Nogmaals bedankt Jac en Rietje voor de gezellige middag, we weten nu dat jullie dit lezen.

Pleegouders, Adoptie of Kindertehuis

Als vrijwilliger bij Cotlands leerde ik op mijn eerste dag Cheryl kennen. Het was ook haar eerste dag. Viel voor zo'n kleine meid van 3 natuurlijk helemaal niet mee om dan direct maar in een groep mee te moeten doen. Je denkt dat dat dan een kwestie van wennen is, maar bij haar veranderde dat niet. Ze zonderde zich vaak af en ik probeerde haar zoveel mogelijk individuele aandacht te geven. Zo was er een donderdagochtend dat ik 2 uur met haar tegen me aan heb gezeten, heel lastig om dan weer weg te gaan. Dus leek het me leuk voor haar om haar mee naar huis te nemen.
Geweldig, wat een verandering. Ik had haar nog nooit horen schateren en praten, maar ineens was het er en je kon zien dat ze genoot. Grappig was dat als je haar wat eten in de hand gaf ze dit niet helemaal opat maar een klein stukje bewaarde tot ze weer iets nieuws kreeg... ga je toch afvragen waar dat vandaan komt. Ik weet verder ook niets van haar en dat is ook niet nodig, je weet dat ze ziek is (begreep dat ze een hersendrain heeft en verschillende operaties heeft gehad)en dat ze veel liefde en aandacht nodig heeft.
Adoptieouders of Pleegouders hadden zich nog niet voor haar aangemeld en dus kwam ze op de lijst voor een kindertehuis.
Ja en zo kwam ik donderdag naar Cotlands om haar op te halen...en was ze ineens niet meer daar. Voelde vreemd en verdrietig dat je niet eens gedag hebt kunnen zeggen, maar ik moet natuurlijk denken aan wat het beste is voor haar... en wie weet kan ik haar nog eens gaan opzoeken.

Jemig, waar blijft de tijd

Zie dat het al een hele poos geleden is dat ik iets geschreven heb...dus ga ik jullie even "bijpraten".

Krijgen nog steeds veel aanloop van mensen die graag willen zien hoe we wonen en dat vinden we ook heel erg leuk. Zeker om te zien dat ze net als wij, verrukt zijn van de locatie. Het is en blijft nog steeds een plaatje en we genieten ervan!

Lunch met Lex en Fons op ons terras.

Van zo'n bezoekje komt ook vaak een weder bezoek of een leuke namiddag muziek in het Helderberg Nature Reserve. Leren we weer vrienden van vrienden kennen en ook daaruit vloeit weer een "braai". Etentje bij de "oude" buren op Schapenberg. Allemaal gezellig en lekker... we moeten gaan oppassen, je weet wel gewicht en alcohol maar voorlopig houden we alles nog recht.

Inmiddels zijn ook John en Victorine weer naar huis, iets later dan gepland. Kwam door een staking bij British Airways maar dat was ook wel gezellig, waren ze namelijk een paar dagen hier.

Helaas komen Lynn en Mieke niet deze maand... maar dat houden we tegoed. Voorlopig dus geen bezoek uit Nederland.

Dan is Floris natuurlijk weer naar school, dit jaar weer Miss Kotze maar niet dezelfde. Nee deze keer de moeder van.. Hij heeft het ontzettend naar zijn zin en alles loopt dan ook op rolletjes. Sporten is nog wat meer dan vorig jaar en ook de schooldag is een uurtje langer dan vorig jaar. Dit was wel even wennen.

En dan is hij vandaag ook gestart met pianolessen, we zullen zien of dat allemaal wel te combineren valt.

Zo nu en dan moet je natuurlijk ook lekker kunnen spelen met vriendjes of gewoon voor de tv of computer kunnen hangen.

Floris en Kaj

Verder ben ik nog druk doende met pianolessen, wijnproeverijen, lezen en niet te vergeten Cotlands. Tussendoor doen we dan wat klussen in huis, keuken schilderen, blinds hangen, tafel en sidetable uittekenen en schilderijen ophangen. Jan is gestart met het maken van de boekenkast voor op de vide... ach en zo vermaken we ons wel he!

Voor de mensen die jaloers zijn op het mooie weer hier... het heeft 3 dagen geregend. Ik weet hoe dat is, zit ook vaak te gniffellen als het in Nederland koud of regenachtig is. Want dat hemelwater kunnen we missen hoor, koude trouwens ook. Maar de Zuid-Afrikaners zijn blij hoor met een beetje regen en koelte, ach en dat gunnen we ze hoor. Doen wij gewoon de haard aan...

Zomaar een Zondag

Zondag

Lekker in 't zonnetje

boekje lezen, mijmeren

Flo in short en open badjas

mama met een doekje om

Lachen om de luie dag

niks tanden poetsen & gewassen,

maar wel 5 minuten eitjes en croissant

koffie & chocolade, schommelen

Waar is papa? Die past eigenlijk niet in dit verhaaltje want die computert.

Happy New Year

Wij wensen iedereen een fantastisch 2007!

Ja, en zo is het alweer half januari en vallen hier de eerste kerstkaarten uit Europa in de bus. Vraag me af of we deze dan maar volgende kerst bij de boom moeten zetten. Zal nl. dit jaar niet anders zijn, de post houd er zo half december mee op... waarschijnlijk "bezorgvakantie" en volgens andere Nederlanders krijg je in februari nog steeds kerstkaarten. We zijn dus benieuwd!

1e Kerstdag hebben we met John en Victorine, Theo en Mariette en hun zonen Tom en Fip gebraaid (Nederlanders wonende in Frankrijk) . Om ook buiten een kerstgevoel te hebben hadden we alle spulletjes voor een mooi gedekte tafel gehuurd, lekker "over the top", alles zwart met goud. Het eten was overigens niet zwart hoor, want mijn Janneman is een meester aan de braai.

Mooi gedekte tafel en mooie mensen!
Floris, Tom en Fip, kennen elkaar nog van de vakantie's in Frankrijk.

De jongens hebben zoveel mogelijk ,de tijd samen doorgebracht, zwemmen op Schapenberg, computeren hier en met zijn allen lunchen bij Lanzerac.

Oud en Nieuw hebben we gevierd samen met John en Victorine bij Stan en Anneke onze buren, met vrienden van hen en het was een vreselijk gezellige avond met zelf gebakken oliebollen (pak uit Nederland want die kennen ze hier niet!) en natuurlijk Zuid-Afrikaanse wijn en Champagne.

Aanstaande woensdag zit de vakantie erop en het is voorbijgevlogen, op een paar klussen na is hier alles op orde, ga jullie dus snel op de hoogte brengen van het binnenhuis gebeuren. Ik heb altijd nog iets van even wachten want dan is het af... maar is dat wel zo?

Verhuizen, inrichten en papieren

Goh de tijd is gevlogen zeg.

Alweer bijna Kerst en ook net als vorig jaar, helemaal geen kerstgevoel.

De Kerstboom staat en de kadootjes liggen eronder maar verder weinig kerstversiering. Ben al blij dat de gewone dingen in huis bijna klaar zijn. We hebben flink doorgewerkt maar deze keer ook op zijn tijd rust genomen en leuke dingen gedaan. Alhoewel het huis op orde hebben ook een heel leuk ding is. Bijna tijd om foto's te gaan nemen en jullie een kijkje te gunnen in ons nieuwe huis.

Ondertussen zijn ook John en Victorine aangekomen, zij logeren op Schapenberg Estate.

We gaan regelmatig samen op pad en ook nu was John er weer om wat klusjes voor ons te doen. Heerlijk hoor!

De 1e zaterdagavond zijn we naar een optreden van Nathaniel geweest in het Paul Cluver Theatre. Nathaniel is een Zuid-Afrikaanse zanger met een hele mooie stem en tussen de liedjes door doet hij wat sketches. Het was echt geweldig. En gisterenavond zijn we wederom naar Paul Cluver geweest met John en Victorine, Juanita en Anneke, onze buurvrouw en vriendin Katja om naar een optreden van bij jullie ook bekend... Stef Bos te gaan.

Voor degene die dit niet weten hij heeft een aantal liedjes die hij in het Afrikaans zingt en is helemaal weg van dit land. Was ook nu weer genieten.

Helaas dit keer geen foto's van alle belevenissen omdat ik daar geen tijd voor heb gehad en ik steeds weer vergeet een fotorolletje te kopen. Maar die houden jullie tegoed.

Geld eigenlijk ook voor de kerstkaarten, ik hoop dat jullie het ons niet kwalijk nemen maar dit jaar geen kerstkaarten uit Zuid-Afrika.

Niet erg onbelangrijk onze ISDN computeraansluiting is geinstalleerd, dus e-mail verkeer is weer mogelijk en ons nieuwe telefoonnummer is ook in werking, ja, de techniek staat voor niets. Wachten is nu op ADSL zodat we weer kunnen skypen.

Oh ja de permanente verblijfsvergunning is in ons bezit, wederom wat omslachtig en het aanvragen van de ID doen we later wel als het wat rustiger is. Wachten is nu op de Randen die hopelijk voor de Pasen in ons bezit zijn... kerstkadootjes vallen dus wat kleiner uit!!! Maar misschien komt hier op knorhoek wel de Paashaas!

Fantastisch goed nieuws

Tijdens onze wandeling, vorige week donderdag, werden we gebeld door een secretaresse van Gary Eisenberg.

Totaal verrast waren we toen we hoorden dat onze permanente verblijfsvergunnig al was goedgekeurd.

En dit alles al in 9 maanden tijd. We moesten toch wel even een traantje wegpinken. Dus gingen we maandag naar kantoor in Cape Town om onze paspoorten af te geven.

Gary kwam ons ook nog even persoonlijk feliciteren en had ook geen idee hoe het komt, dat we alles zo snel voor elkaar hebben... we zullen het maar houden op zijn goede naam.

Inmiddels hebben we te horen gekregen dat ze gestempeld zijn en dat we ze op kunnen halen. Betekend dat we dat pas na de verhuizing gaan doen. We willen dan namelijk ook direct naar Home Affairs om ons Zuid-Afrikaanse ID nummer aan te vragen, En zeker niet onbelangrijk, onze Randen terug ter waarde van een retourvlucht Nederland ( borg, in geval dat de aanvraag zou worden afgewezen). En dan mogen we ook de aanvraag indienen om de invoerrechten terug te krijgen die we hebben moeten betalen toen onze container met verhuisgoed hier aankwam. Allemaal fantastisch goed nieuws in deze hectische tijd!

"Voorlopig laatste bericht"

Ja, het heeft heel wat voeten in aarde gehad maar zaterdag gaan we dus over naar het nieuwe huis "The Wine Cellar".
Het begon met het regelen van een verhuizer wat al geen makkelijke klus is in deze periode.
Maar we hadden er 1 gevonden die ons wel pastte, moesten we wel de 25e of de 6e overhuizen. Nou wisten we al wel dat dan het huis onmogelijk af kon zijn, maar goed dat was niet hun schuld, dus wij zouden ons aanpassen. We moeten nl voor 1 december hier weg zijn, omdat we anders de huur met een jaar moeten verlengen.
Volgende probleem diende zich aan; de verhuizer mocht niet met zijn te zware truck op Schapenberg komen. Heen en weer gebeld, het mocht en ze zouden de dichtsbijzijnde poort voor ons openen...volgende dag weer telefoon, we mochten niet op zaterdag verhuizen. Volgende dag weer telefoon. Het mocht wel, maar dan tussen 7.30 en 12.00 uur en om de dichtsbijzijnde poort te openen moesten we betalen. Oke we hadden weinig keus, dus dan betalen we. Weer telefoon, de truck mocht niet op het estate dus alles moest eerst op een bakkie en dan bij de poort overladen in de verhuiswagen. En de andere poort openen was al helemaal niet aan de orde. Onze verhuizer voor de zoveelste keer gebeld, maar die had geen bakkie en inmiddel is het dus al donderdag...voel je de stress. Alle dozen ingepakt en nog geen verhuizing rond. Wij hadden het helemaal gehad en bespraken de situatie met Trevor (woont ook op Schapenberg) die zei ; ik zal het wel eens gaan regelen, wat een onzin allemaal, tijdens onze bouw zijn hier zoveel grote trucks geweest, dus van dat verhaal klopt niets.
En ja hoor, het verlossende woord was er al snel. Een heleboel drukte voor niets! Niets betalen "gewoon" verhuizen met de grote truck via de achteringang van het estate, wel voor 12.00 uur.

Dan is er het probleem met Telkom, we zijn ruim op tijd begonnen met het aanvragen van ADSL, was ons beloofd in november, maar goed dat is er dus nog niet in Sir Lowry's Pass. Ze zijn er wel druk mee bezig. Verwachting is nu begin februari. Het is hier zomervakantie!
Dan maar ISDN dachten wij, maar nu is ook dit niet zeker. Vandaag nog druk heen en weer gemaild en het is nu onduidelijk of de telefoonlijn er maandag wel komt. Ach we zien het wel. Druk maken kan altijd nog!

Waar we tegenslag verwachtte was verbazing... want het huis is klaar! Op wat kleine dingen na, maar dat stelt niet veel voor en kan gemakkelijk als we er wonen. Ze hebben de laatste week echt verschrikkelijk hard gewerkt en het is heel mooi geworden. Hoop jullie snel wat leuke plaatjes te kunnen laten zien maar dan moet internet wel werken, Zou zeggen dit krijgt een vervolg!

Koffie en Drop

Angelique is deze zomer onze eerste gast. 2 November stond ze met een hele lading koffie, drop en sinterklaas-snoep op Cape Town Airport. Was natuurlijk helemaal super, want na zo'n lange tijd geen Nederlandse-gasten waren we blij haar te zien en snakten we naar senseo. Het was geweldig om haar weer te zien, maar aan de andere kant ook heel gewoon, alsof we elkaar vorige week nog gezien hadden. Na haar een beetje van het "Afrikaanse" leven te hebben laten proeven in Somerset-West
zijn we samen op Safari gegaan. Was voor mij de eerste keer zonder gezin op pad in Zuid-Afrika en dat maakte het ook een beetje spannend!


Aquila was het safaripark waar we om 17.00 uur een gamedrive hadden, overnachting en een gamedrive om 6.00 uur. Het is een mooi park, nog vrij nieuw, maar het belangrijkste wild is er te zien en we hebben ervan genoten. www.aquilasafari.com Na de ochtendsafari en ontbijt zijn we naar Wim en Rita in Klaasvoogds gereden, waar we vreselijk in de watten gelegd zijn. Bij deze dus direct even reclame maken, voor het geval je deze kant op komt! Op de foto zie je ons aan het ontbijt. www.mallowdeen.com




Ondertussen ging het op 7 de Poort ook gewoon door. Donderdags stond er n.l. nog een logeetje op de stoep. Alvin, vriendje van Floris, kwam hier een weekje logeren. Zijn ouders gingen een week naar Nederland. Was dus een druk weekend waarin we ook wat wilden doen.
Over het algemeen vinden kinderen het strand leuk en in de hoop dat er nog walvissen waren gingen we naar Hermanus. En we hebben allemaal genoten, blijft een bijzondere gebeurtenis op het strand zitten en de walvissen zien spelen....



En nu is het huis weer "leeg", de gasten zijn vertrokken en wij moeten als de donder aan het werk. Zaterdag de 25e komt de verhuiswagen en zulen we overgaan naar "de Wine Cellar".
Zal vlak daarvoor nog de laatste dingen schrijven, want zoals het er nu uitziet is computerverkeer niet echt mogelijk... wordt vervolgd.