What’s the Truth….

Pff het is zo warm dat de zonnebril van mijn neus glijdt.
Vijf minuten geleden zei Jan nog "laten we lekker in het zonnetje gaan zitten" en inderdaad dat leek mij ook heerlijk… even vergetend dat ik ‘weliswaar een katoenen’ zwart colletje… langebroek en laarzen aan heb. Jackje had ik al in de auto laten liggen, want na het wandelingetje in de oude binnenstad wist ik al dat die niet meer nodig was…

We waren even de "beste koffie van de wereld" gaan proeven in Buitenkant straat…op alleen koffie kunnen we natuurlijk niet leven en de aanvullende lunch was er ook heerlijk, al schreef de UK Daily Telegraph daar niets over.

                                   

Ja, zij waren het die afgelopen juni deze zeer bijzondere plek aanprezen en uitriepen tot ‘Best coffee roaster’ in the World…. Bij het lezen van zulk nieuws krijg ik altijd het idee…;’Oh ja dat wil ik wel eens meemaken, proeven en zien’… 

Nou ik moet eerlijk zeggen dat de koffie, in mijn geval een ‘Flat White”, een cappuccino met niet zo’n grote hoeveelheid melk als normaal is in Zuid-Afrika, de beste was sinds heeeeel lange tijd…en zoals ze beloven zonder de bittere nasmaak! Dus dat klopt.

Maar wij waren vooral heel erg ondersteboven van de omgeving…de kostuums en de theatrale uitstraling van het etablissement. Begrijp nu wel dat we niet veel gewend zijn, want probeer ik Jan nog te vertellen dat ik de hele sfeer ergens zie tussen Pirates of the Caribean en Mad Max …als ik dat later aan Floris vertel zegt hij…’Oh je bedoeld SteamPunk’…Geen idee of ik dat bedoelde, maar als ik voor de Blog wat info zoek op de website van Truth Coffee roasting, staat het er duidelijk in vermeld en ja bij het terug kijken van de foto’s zie ik het ook op het menu verschijnen. 

Nou ja we zijn noooit te oud om te leren denk ik dan maar….en uiteindelijk zaten we er maar wel mooi en begrijpen we nu ook wat het inhoud…. Jeeemig wat worden we oud!

Na niet uitgepraat te raken over de plek waar we zijn belandt, het niet begrijpen dat het zich op deze locatie bevindt, weten we wel dat het te leuk… is om niet nog eens terug te gaan. Maar de middag is nog lang en we besluiten naar de Waterfront te gaan, de plek in de stad waar het ook in de winter nog vol toeristen is… beetje slenteren langs de winkeltjes… bezoekje aan de boekwinkel waar ik nog even een prachtige klassieker scoor. 

En dan is het wel tijd om even onderuit van een wijntje te gaan genieten… Harbour restaurant ligt lekker in het zonnetje en de ober prijst ons de Glen Carlou Chardonnay aan…ach ja zonder op de kaart te kijken of er nog iets anders is zeggen we ja… Thuis drinken we natuurlijk een hele fles voor de prijs van 1 glas, maar dan hangen we niet zo lekker op de witte skai buiten bank…zien we niet die rare snuiters allemaal voorbij komen en moeten we zelf inschenken. Haha zo praten we alles wel weer recht…we zitten tenslotte in een wereld stad…nietwaar…. Die skai bank was overigens niet zo’n succes… heel lekker als je opstaat, zo’n plakbroek aan je billen!

Omhul me met woorden … verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid