Tuesday, August 27, 2013

Nationale Parken... ons trots!




 Foto SANParks, Breede rivier Bontebok NP

Jee wat vliegt de tijd…
En ik heb zomaar een week niet op de Blog geschreven.
Toch schrijf ik heel wat af….vooral veel toeristische informatie voor familie, vrienden, kennissen, vrienden van vrienden, kinderen die hier gaan studeren of stage lopen. Zelfs op aanvraag een gedichtje gemaakt.
Dus ik verveel me helemaal niet….en al die vragen naar informatie over reizen in Zuid-Afrika brengen mij dan weer in de verleiding om diep in de natuurparken van Zuid-Afrika te duiken.
Er zijn inmiddels 19 South African National Parks waarvan wij er 4 gezien hebben….nou ja gezien we zijn er geweest.
Het allerbekendste SANPark is natuurlijk Kruger NP en ja dat staat natuurlijk heel hoog op het verlanglijstje. Big 5 en de prachtige kleinschalige tenten kampen zijn iets waar de liefhebber van koloniaal Afrika toch echt naar toe moet. Al kun je de meest prachtige, romantische luxe tenten kampen ook vinden buiten de nationale parken. Maar dan spreek je over heel andere prijzen.
Een kampeer / wandelsafari in Kruger moet ook fenomenaal zijn, op jacht met de camera begeleid door een spoorzoeker en bewapende ranger. Hier hoop ik binnenkort meer goede informatie over te verkrijgen als mijn neef daar zijn voetsporen heeft achtergelaten.

Addo NP is een aanrader voor elke bezoeker aan de West-Kaap, hoewel het in de Oost-Kaap ligt is dit het dit voor ons het dichtstbijzijnde Big 5 nationale park, niet dat er gegarandeerd wordt dat je ze ook ziet hoor! Nee dit park is 180.000 hectare groot, dus het is wel even zoeken….
In december hebben we een korte trip gepland naar Swellendam en hopen we tijd te hebben om het Bontebok National Park te bezoeken, kunnen we die ook van ons lijstje strepen. Wildlife in dit natuur reservaat beperkt zich tot zebra’s, bokken, prachtige vogels en natuurlijk bijzondere planten waarvan ik nooit de naam kan onthouden.




Spectaculair en mooi houdt niet altijd in dat er leeuwen en olifanten moeten zijn. Was overigens een paar jaar geleden iedereen er nog op uit om de leeuwen te spotten, tegenwoordig gaan veel mensen het zien van de witte en zwarte neushoorn meer en meer waarderen. En dat heeft helaas alles te maken met de stroop-tochten op deze dieren. Zelfs als de hoorn al verwijderd is, een zender of gif bevat, zijn de stropers niet van plan het dier levend achter te laten. Nee, na een zoektocht en de daarop volgende teleurstelling wordt het dier alsnog doodgemaakt…
Van te voren uit laten lekken van deze informatie is zinloos, er zijn zoveel mensen mee gemoeid die er geld aan verdienen dat ook dit niet werkt. Vaker en vaker zijn het inside jobs, maar gelukkig worden er ook steeds vaker stropers opgepakt. Het zou veel beter zijn als we ervoor kunnen zorgen, dat de Aziatische markt zou veranderen. Want zolang er vraag blijft en er tussen de $25.000 en $65.000 per kg. wordt geboden, zullen mensen zich willen blijven verrijken…ten koste van deze bijzondere dieren. We moeten de parken dus zeker blijven bezoeken waardoor we ze ook financieel steunen en de controle op onaangename bezoekers kunnen beperken of beter nog uitroeien!

Wil je iets weten over de andere parken, vraag het me gerust. Het is leuk om de liefde die ik voor Zuid-Afrika voel met jullie te delen en te zorgen dat ook bij anderen het Afrika virus toeslaat.

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid



Monday, August 12, 2013

Every contact leaves a trace...




                                                                                                            foto; Telegraph.co.uk
Ik ben een boek aan het lezen dat een liefde en een moord moet gaan ontrafelen. Every contact leaves a trace…. Dat is de titel!
Met mijn kuiten op de verwarming en meditatie muziek op mijn oortjes, lees ik het verhaal maar zweef ook weg. Gedachten verweven zich met de woorden en de rustige muziek.
Vanuit mijn ooghoek zie ik een skype bericht binnenkomen…

De schrijver, Elanor Dymott, beschrijft prachtige beelden vanuit de herinnering van een man aan zijn overleden vrouw die hij helemaal niet goed lijkt te kennen…..
Ik zie mijn moeder zitten in het hoekje van de bank, bordje met een appel op de leuning, boek op schoot, de rode nagellak op de hoektafel wachtend op het weekend. Ik zit op de andere hoek, kopje thee en wat koekjes…geen idee wat te doen…beetje staren en wat praten over school en vriendinnen en vriendjes….over liefdesverdriet.
En ik hoor haar zeggen je moet eruit hoor….ze komen niet aan de deur, die leuke mannen. Steeds vaker komen zulke herinneringen boven, steeds vaker zie ik haar. Soms als ik de langs de spiegel loop denk ik een glimp van haar op te vangen, maar als ik beter kijk is ze er niet.
Ik probeer me weer te concentreren op mijn boek…oh ja er was een skype bericht…even zien…
Nee, zeg dit is de zoveelste Amerikaanse Militair gestationeerd in Afghanistan die probeert contact te krijgen. Vaak staan ze in vol ornaat op de foto en met een borst vol medailles. Deze keer geen foto….maar informatie…

Hello,
I am Sergeant Darren Howell, active United States army serving in Afghanistan i am 58 years old,Widower,I am seriously looking for a serious relationship that is based on love and sincerity, I am serving in the United States Army of the 1st Armored Division in Afghanistan, as our mission here is highly exclusive due to insurgents everyday and car bombs are attacking our peaceful mission here.
I consider myself to be cute, smart, intelligent, outgoing, honest, fun loving, caring, spontaneous.
I am a white man
Height: 6'1"
Eye: Blue
Occupation: United States Army
I have a son he's 13 years old studying in London. I will like to know few things about you;are you married or single? reply to my email:  …………
I shall tell you more about myself as soon as i hear from you.
Regards,Sergeant Darren Howell

Wat een giller, ik ben nieuwsgierig en ga hem even googlen…oh een hele toffe kerel is dit….is al eens voor geweest en veroordeeld. Ik ga effe niet reageren… doe ik overigens nooit…

Maar mam, je ziet de tijden zijn veranderd, zelfs als je gekluisterd zit aan de computer weten ze je te vinden. Geen idee hoe ze dat doen, hoe ze je vinden en waar ze op selecteren, maar er zal vast iemand zijn die er op reageert.
Ik vind het wel leuk…op een dag dat er eigenlijk niets te beleven valt, gebeurt er dan toch weer iets dat mijn hersenen aan het werk zet. Ik leg mijn benen over de verwarming en sla mijn boek weer open…een glimlach op mijn gezicht

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Tuesday, August 06, 2013

Fifty Shades of Grey...



                          West Coast National Park 
                                     
Rijdend langs de kleine dam op de farm
Net de accu opgeladen bij mijn wekelijkse yoga class,
ziet zelfs de grauwe grijze wereld er aantrekkelijk uit
Ik verbaas me dat ik met dit slechte weer,
want het miezert… toch ook het mooie kan zien.
Raar eigenlijk, dat we het slecht weer noemen
Het is gewoon Weer en dat verschilt per dag.
Het gele Wevertje vliegt met me mee op
en op de paaltjes langs de dam zie ik de prachtige Red Bishop
De Guineafowls en Francolins kwetteren zoals gewoonlijk van schrik
en rennen in plaats van weg…voor je uit.
Bedenk dat ik de jonge eenden vandaag gemist heb
En ook de Sperwer die van de week hier op jacht was
heeft een droog plekje opgezocht.

Grijs weer schijnt niet mooi te zijn.
Maar de bergen in grijze nevel gehuld laten wat anders zien
De nu nog jonge olijfbomen
zijn voor mijn gevoel veel mooier als ze vergrijzen.
Een beetje als mannen…ze worden mooier naarmate ze ouder worden
Of ben ik alleen into Grey…?
50 Shades of Grey zijn weer een heel ander verhaal
en spreken wellicht tot de verbeelding…

Ik kom nu thuis in een warme grijze sfeer
rust en kalmte overvallen me
Alles ‘tone to tone’
Ik kijk rond en ben blij dat ik de ladder niet meer op hoef
Heb het heerlijke gevoel heb dat het huis eindelijk een thuis wordt.
En het is hier vast gezellig
want meer en meer vrienden vinden de weg.
Terwijl ik dit zit te schrijven….hoor ik het getrippel
van een kleine grijze veldmuis boven me.
Van de week was er één zo brutaal
om de keuken met een bezoek te vereren.

Karoo grijze muren, streelzachte gordijnen, embrasses,
speelse tierlantijntjes en een hele muizen familie,
zou ik gaande weg nu tot 50 tinten grijs komen….

                                                Onze Huismuis op Schapenberg...                                                  


Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Monday, July 22, 2013

Springclean in Winter...





Tussen het lanteflanteren door wordt er ook wel wat gedaan, mooie winterdagen zijn super om een beetje het voorjaars gevoel te krijgen en dan gaan ze in Nederland vaak aan de schoonmaak. Ik ben daar niet zo heel erg voor in ‘ schoonmaken’ maar weet dat het een must is. En als het inhoud dat het huis een ander kleurtje krijgt… ik wat aan het decoreren kan gaan, nou dan wil ik wel aan de slag.

Al lange tijd wil ik dat het huis meer een eigen gevoel krijgt en de vele tv-specials en reportages over het Rijksmuseum hebben mij over de streep getrokken. Antraciet grijs met wat blauw erin lijkt me fantastisch….en al die verhalen dat het dan zo klein en donker gaat worden lap ik aan mijn laars. Ik klim op de ladder en zie het Venetiaans geel verdwijnen achter het Klipkraal donkergrijs.

Ja, het is klein, maar niet kleiner dan voorheen…het is Theatraal..Yeb thats me! Het voelt warm en wij zijn blij met het resultaat. Nou leven we een beetje in ons eigen Rijksmuseum. Bij dit warme gevoel horen mijn inziens zware gordijnen met strepen en paisley motieven. En na 3 jaar durft Jan het aan om de lamp op te hangen…Floris moet nu helpen, want ik heb besloten met een vriendin een broodje te gaan eten. Veel beter idee en als ik er niet bij ben gaat klussen vast gemakkelijker, want ik wil me er nog wel eens mee bemoeien…Allemaal goed bedoeld hoor, maar het maakt de mannen soms ietwat nerveus…of is geïrriteerd een beter woord?

De steiger staat en dan is het voor mij tijd om de Devon Valley in te gaan…voor degene die de weg een beetje kennen. We rijden richting de Oude Libertas markt en nemen 1 afslag eerder, de Devon Valley road in naar JC Le Roux (Kaapse Fonkel wijn estate). Het is dus om de hoek. Vervolgens rijden we een prachtige wijnvallei in, nu geen blaadjes aan de druiven ranken maar met dit warme weer zal dat niet lang op zich laten wachten. Op een doordeweekse dag is het bij La Brenaissance niet al te druk en we verliezen ons in de gezellige atmosfeer en de tijd…
Jemig, zo laat alweer…snel naar huis, de plicht roept….onderweg maken we uit balorigheid nog een foto in het bushokje om de hoek. Wilden we allebei al zo lang, maar durven onze mannen niet te vragen om hier te stoppen. En we zijn nu in een engelachtige sfeer….

Dat voorproeven was een goed idee, gistermiddag besloten we gedrieën even erop uit te gaan en we waren niet de enige die bij 22 graden gezellig op het terras wilden zitten… Beetje mazzel moet je hebben en zo zaten we ‘even’ later heerlijk aan een ambachtelijke pizza…muziek van Amy Winehouse op de achtergrond…en huiswijn op de tafel!
Van de week moet de 4 meter lange ladder uit de schuur tevoorschijn komen om de rest van het huis Duiker (licht) grijs te schilderen. Lekker even er flink tegenaan... met het vooruitzicht op meer heerlijk ontspannen zonnige zondagen in Stellenbosch….

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid
 
meer foto's zien klik dan hier en beland op Zeelandhuys facebook...

Friday, July 12, 2013

Back to the Stone Age




Winter is een bijzondere tijd in Zuid-Afrika, heerlijk rustig een terrasje pakken zonder al die toeristen en over het weer mogen we zeker niet klagen. Wij gaan nog heerlijk gelijk op met de Hollandse zomer…

Vakantie tijd is natuurlijk ook de periode om het land te gaan ontdekken. En dus gaan we een nachtje naar de Swartruggens bergen in de Ceres Karoo. Het is een uitgestrekt gebied waar klein wild en diverse bokken leven en waar ontelbare verschillende vogels zijn. Nu is het de tijd dat de protea’s bloeien en kruidachtige struiken een heerlijke geur verspreiden.

 Volgens de googlemap zal het zo’n 3,5 uur rijden zijn, maar wij nemen een omweg want we moeten Gunnar en Thor naar de kennel brengen en zoonlief bij een vriend afzetten. Via de Sir Lowry’s Pass, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de zonovergoten False Bay, verdwijnen we de fruitstreek van de West-Kaap in. In Grabouw nog even tanken en dan via de appelbomen naar Villiersdorp. Muziekje aan, zonnebril op, voet op het gaspedaal en onderweg relaxt genieten van het uitzicht.
Tot we voorbij de Theewaterskloof dam zijn, de volgende vallei dient zich aan en vanaf de bergen hebben we een formidabel uitzicht op een prachtig wolkendek wat daar rustig boven het dal drijft….jammer dat we daarin moeten verdwijnen. Zo’n grijze deken neemt ons uitzicht weg en het doet me direct terug denken aan de herfst en winter in Nederland. En zo halen we samen even herinneringen op.

Weet je nog 16 jaar geleden…Kasteeltje Heeswijk…

Het plaatsje Worcester dient zich aan en de zon schijnt inmiddels weer volop. In de verte zien we nog wat sneeuw op de bergen liggen, voor mij altijd een raar idee; sneeuw in Zuid-Afrika. De weg wordt stiller naarmate we dieper het binnenland ingaan. We stoppen even in Ceres voor koffie….ja dat valt weer niet mee…plastic beker oploskoffie is het beste wat we kunnen vinden. Ga ik nooit aan wennen!

Snel verder via Prince Alfred Hamlet op weg naar het kleine dorpje “ Op die Berg”, vanaf hier gaan we het natuur gebied ”Koue Bokkeveld” in. Prachtige namen waardoor we altijd voeling blijven houden met Holland! Links van mij is het één en al rotsformatie’s en door reizen wijs geworden moet je op blijven letten…ja hoor ik zie het eerste Klipspringertje…en dat was direct ook de laatste op deze reis.

Het asfalt maakt plaats voor een pad met rode aarde en in geen velden of wegen is er nog een levende ziel te bekennen. Uitgestrekte natuur met zo nu en dan daarin een dam in een landschap van rotsen wordt omzoomd door bergen.

 
We verbazen ons nog altijd over de extreme verschillen in de natuur, die zich hier in Zuid-Afrika zo snel afwisselen. Bomen zie je überhaupt niet in dit droge met rode aarde ‘bepoederde’ gebied. Wel zie je heel veel rotsen in de meest vreemd soortige vormen. Rotsformaties van zandsteen en graniet zetten je fantasie aan het werk en dan te weten dat dit ooit…miljoenen jaren geleden een oceaan moet zijn geweest.


Na 35 kilometer dirtroad (waar we een uur over doen) bereiken we Kagga Kamma waar onze slaapkamer in een grot is.  (link als je dit ook wil doen) Slapen in een Cave bij Kagga Kamma voelt als leven in het Stenen tijdperk en is een mooie wijze van opgaan en deel uitmaken van de rust, de ruimte en de overweldigende stilte. Een goed moment om even terug te kijken op alles wat al achter ons ligt.

 
We maken in dit landschap, wat ons doet denken aan het Stenen Tijdperk, een ‘sundowner tour’. En in de ochtend gaan we met de ranger op zoek, onder overhangende rotsen, naar San Rock Art. Helaas verdwijnen deze tekeningen langzaam, doordat ze vervagen of omdat de zandstenen formaties afbrokkelen.

De tocht in de open 4x4 laat ons helaas geen wild zien, want die ene Bonte Bok en Olifantsmuis tel ik voor het gemak maar even niet…
Eén nachtje weg leek wel een week….we voelen ons herboren in het land van de Flinstones en ik kan het iedereen aanbevelen.


Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid