Carrot Cake

Ken je dat mopje van dat Konijn dat elke dag naar de bakkerij gaat om te vragen of de bakker 'Worteltjes-taart' heeft gebakken?

Na een malse zomerse regenbui ga ik eens even naar buiten
Er waait een heerlijk koel windje
En de kruidentuin lijkt op een ongeorganiseerde bende
Daar moet nu echt iets aan gedaan worden
Het weekend is daar wel een goed moment voor…
maar, och waarom niet nu direct beginnen...

De basilicum staat 30 cm hoog en leuk in bloei, weet niet of ik dat zomaar terug kan knippen
dus daarvoor moet ik even het internet raadplegen.
De oregano kruipt mals door de hele kruidenbak
en ik bedenk me, dat er nog heel wat Italiaanse maaltijden nodig zijn
om die voorraad weg te werken.

Aardbeien plantjes kun je die eigenlijk over houden…?
Het groen van de wortels staat zo’n 40 cm hoog en ik besluit die dan maar te rooien
Is er in ieder geval een beginnetje gemaakt.

Maar wat gaan we met al die wortels doen?
Jan vindt ze rauw al heerlijk, dus gooi ik snel wat mooie
exemplaren in een mandje voor het avondeten.
De rest gaat in de foodprocessor om verwerkt te worden in …
Ja, Carrot-Cake!
In Nederland nooit gegeten maar hier…mmmm

Zoals je op de foto boven ziet is het een pracht exemplaar geworden
Veel beter dan de peperkoek…
Ja, het wordt nog wel eens wat

Dat Konijn antwoordde overigens, toen de bakker na dagen beaamde dat hij worteltjestaart had…."Vies he"!
Moet dat konijntje hier maar eens komen proeven...

En je ziet ...ook de worteltjes groeien hier liefdevol...dat kan alleen maar zorgen voor een heerlijke cake.

Omhul me met heerlijkheden, die met de zinnen spelen en tongstrelend zijn, Astrid 
 

Zelf eens aan de slag willen dan volgt hier het recept…Succes verzekerd!

3 extra grote eieren
1,5 kop suiker
1 kop olie
3 koppen gerapte wortelen
2,5 kop cakemeel
1,5 theelepel bakpoeder
1 theelepel bicarbonate of soda
1,5 theelepel kaneel
1 theelepel zout

100 gr Pecannoten,  als je dat lekker vindt!

Verhit de oven voor op 180° C
Beboter een cakevorm Ø23cm.
Mix de suiker met de eieren (1 voor 1)
Voeg de olie toe en mix goed
Roer de wortelen erdoor
Zeef het meel met het bakpeder en de bicarbonated soda, kaneel en het zout en voeg steeds wat toe en mix goed.
Doe alles in de cakevorm en zet 60-70 minuten in de oven.

Maak een icing die jezelf lekker vindt….

 

Deze weg leidt naar...

foto Astrid mrt 2012

Steeds vaker overkomt het me.
Ik zet een heerlijk muziekje op en kijk wat om me heen
De ruimte vult zich met prachtige klassieke, romantische muziek
Ik zie de omgeving en eigenlijk ook niet
Is het de rust van waar ik woon, de rust in mezelf of het spirituele van Afrika wat zorgt voor totale ontspanning en mijmering…
Ik droom zo’n beetje weg…
Denk aan vroeger en laat woorden en zinnen toe, die ooit door anderen werden uitgesproken.

‘Waar ben je naar op zoek”?

En ik geef de antwoorden die tot nu alleen ik kende…

Heb ik gevonden wat ik zocht?
Raar maar hoe kan ik vinden wat ik zoek, want ik was nooit zoekende!
Ik wilde alleen mijn blik verruimen, mijn grenzen verleggen, niet alleen maar in gedachten ruimte maken...maar mijzelf in een ruimte plaatsen...leren uit nieuwsgierigheid...leven met hart en ziel…nieuwe wegen bewandelen...volken ontmoeten...natuur ontdekken...onthaasten, ontstressen.

Hollanders zijn ontdekkingsreizigers en dat is dus niet op zoek zijn naar iets, maar iets willen ontdekken...
Voor de mensheid is er na Livingstone wellicht niets meer te ontdekken in Afrika...maar voor mij des te meer...

Ik voel … warmte, liefde, zorgzaamheid, gemis, opstand, afschuw en rijkdom...
Ik ruik… de veranderingen in de lucht, het stoffige Afrikaanse land, de eucalyptus.
Ik hoor… het ruisen van de wind door de wijnranken, de onvrede, de adelaar schreeuwen en bij avond de uilen krijsen, mijn man zachtjes ademend naast mij…
Ik zie… met open ogen nog lang niet alles.

Zit in het schemer te wachten op het ontwaken van de dagenraad die de bergen heel even rood kleuren. Afrika verandert…
De zon die de rode aarde verwarmd...mij omarmd en mijn ziel binnenkomt zoals alleen Afrika en muziek van Puccini dat kunnen...
Ik ontwaak langzaam en tegen de tijd dat ik wakker ben, geleerd heb, mijn ziel en verlangens vervuld zijn ben ik klaar met ontdekken...dan nemen anderen het van mij over...

Ik zal nooit op zoek gaan want, ‘als je niet weet waar je naar op zoek bent’ vindt je niets.
Mijn rode draad, mijn lijfspreuk die ik nog altijd probeer te volgen:

Ga je mee verdwalen...ik weet de weg...

Sommige wegen zijn ondoorgrondelijk, sommige leiden nergens toe, soms kom je op een kruispunt…of loopt de weg dood, dan is het tijd om om te keren!

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Sweet life

4 weken vakantie zitten er alweer op.
Lege wijn en champagne flessen houden elkaar staande bij de achterdeur.
De zonnebloem olie, gezeefd van restjes oliebollen, is weer terug in de fles.
De papieren doos met venster en vloeipapier staat klaar om de gouden ballen te verpakken.
De Engelen mogen eindelijk weer los van elkaar, de strik en de piek zullen hen het komende jaar in de garage vergezellen.
200 lichtjes gaan zo goed en voorzichtig mogelijk verpakt in de curverbox, wetende dat volgend jaar dit weer de eerste ergernis gaat opleveren, als je niet meer weet wat het systeem was en alles weer in elkaar gedraaid zit….

De kerstfiguren verdwijnen in witte wolken van watten, rustend en wachtend op wat komen gaat. Net als wij...

Ik ben blij dat de temperaturen weer normaal zijn, dat het leven weer meer inhoud krijgt dan wat te hangen in een stoel, lunchen op wijn-estates en boeken verslinden. Het zijn mooie en inspirerende woorden uit De vliegenvanger van Ravelli, de laatste twee boeken; Only Time will Tell en The Sins of the Father, van Jeffrey Archer (komen er nog 3 in deze serie), het zeer kerst gevoelige;  Echo of An Angry God van Beverley Harper (maar niet heus) en nu net begonnen aan Coetzee; 'Als de barbaren komen', die weer voor het nodige voedsel zorgen voor mijn honger naar woorden. Dat is dan toch het mooie van vakantie. 

Stellenbosch is gezellig en vergeven van toeristen en dan gaan wij even op zoek naar rustiger oorden. Na 7 jaar deden we eindelijk wijnlandgoed La Motte in Franschhoek aan. Een prachtige brede oprijlaan met links en rechts gazon, witte rozen en lavendel omarmt je als het ware als je binnen rijdt. En als de warmte te overweldigend is staat daar een onmetelijk groot beeld in de vorm van een vrouw die water schenkt….Figuurlijk gezien zou zij de akkers van de wijnlanden kunnen besprenkelen.
Een bocht naar links voert je naar de entree van het bijzonder mooie Kaaps-Hollandse Manor house. Glazen deuren brengen je op een binnenplaats met restaurant, farmshop, wijnproeverij en musea en alles is tot in de puntjes verzorgd…Wij zoeken een plaatsje in de luie fauteuils onder de oude eikenbomen met uitzicht op waterpartij en vijver. De taartjes zijn verrukkelijk en iets om voor terug te keren…

Terug keren dat ‘zeggen’ maar ook ‘doen’ we hier vaak, het zal daarom zo zijn dat er nog steeds prachtige plekken in onze wijnlanden zijn die we nog moeten gaan ontdekken.

Volgende week staat schoolkleding kopen en pasfoto’s laten maken op de agenda, want alweer voor de 2^de keer moet ik hier mijn paspoort aanvragen en het daarbij behorende visum weer laten inschrijven. Een trip naar Kaapstad en Paarl zit dus in het verschiet. Ja, zo zie je eigenlijk pas hoe snel de tijd verstrijkt. Een jaar is niets…nog even en het groene gevaarte met engelen, ballen en klompen is weer terug… 

Maar voor het zover is wil ik jullie eerst een heel Gelukkig en Gezond 2013 wensen!

  Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

'Dreaming of a White Christmas'

                                                             foto van schilderwerk Harry Adriaans

Radiostilte,
momenten van bezinning,
Het is de tijd naar kerstmis toe
de periode die draait om
verbondenheid en religie…

Merk er niets van
als je het wereldnieuws bekijkt
Merk er niets van aan de mensen,
als ik in de meest heerlijke plek op aarde ben…
de supermarkt! (alleen met dit weer!)
De warmte van elkaar is waarneembaar
en dringt soms ook ongewenst je neus binnen…

Kerst is in herinnering; kou, sneeuw, haardvuur
samen je warmen aan oude verhalen
terugblikken,
omarmen en voelen dat je niet alleen staat
Rust, ruimte
een gelukzalig gevoel…

We dringen om een parkeerplek
bij Kaapstads meest luxe Mall, de Canalwalk
waar iedereen nog even op zoek gaat…
niet naar liefde en geborgenheid
maar naar sneeuwpret...en een presentje

Temperaturen van zo’n 34 graden
zorgen dat je afstand houdt van de mensen om je heen
Geen rust, maar het oorverdovende geluid van de ventilator
of lekkende airco’s
Het is soms moeilijk om’ Vrede’ te voelen
als irritaties in de lucht hangen

De druk is voelbaar en Kerstmis nadert

De boom staat versiert met ballen en Delft-blauwe klompjes
de mand gevuld met kleinigheden...
Het kerstdiner moet vorm gaan krijgen
en met dat vorm krijgen
wordt de chaos in het hoofd minder

Vanochtend…

Ik geniet nog even op de vroege ochtend
van de koelte op de stoep
Bedenk dat ik dat vaker moet doen,
vroeg opstaan.
Ruimte maken, in mijn hart en hoofd
genieten van het sproeien van de tuin
de stilte in huis
het eerste kopje koffie
een zoon met slaapgezicht en ontbloot boven lijf
en de honden die gapend ontwaken

En als je dit kan 'zien'
is het toch elke dag Kerstmis!
Not:  "Dreaming of a White Christmas",
maar Blanco opnieuw de dag beginnen
en hoe je dat doet, invult, ervaart of beleeft
dat is jouw keuze….

365 dagen Kertsmis, ga ervoor!

Lieve mensen, ik wens jullie allen een geweldig Kerstfeest
en maak er samen iets moois van!

Sorry, dat er even niets nieuws te lezen viel,
bezoek en de ondraaglijke hitte konden mij niet bewegen achter de computer.
Inspiratie werd transpiratie

Zinderende hitte werd werkelijkheid
en de werkelijkheid is soms 'even' minder mooi,
dan je stoutste droom...

Na de meest koude en natste winter in de West-Kaap van Zuid-Afrika
nu de heetste lente...
Ja, laat de zomer maar komen

                                              De toeristen en de mugjes zijn eral

Liefs van ons 3en, Astrid

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst. 

Zoals ik eerder vermeldde zijn we naar een expositie op Knorhoek geweest, ik ben zo vrij geweest om werk van Harry Adriaans hier te plaatsen. Wij vonden het prachtig dus bezoek ook eens zijn site voor meer prachtige stukken!